Στο Be Happy η ευτυχία έχει δύο συστατικά
- 30 ΟΚΤ 2015
Έχεις δίκιο. Μοιάζει λίγο περίεργο όνομα για μαγαζί που προσφέρει burgers και cocktails. Θα έλεγες ότι είναι χώρος αυτοβελτίωσης ή μέρος με δραστηριότητες. Όταν όμως ο δρόμος σε βγάλει στο Αιγάλεω και το επισκεφθείς θα συνειδητοποιήσεις ότι αυτό το όνομα ταιριάζει απόλυτα με το concept και την φιλοσοφία αυτού του μαγαζιού.
Όπως σου μαρτύρησα λίγο πριν, το Be Happy βρίσκεται στο Αιγάλεω και συγκεκριμένα στο πιο κεντρικό σημείο της περιοχής. Στην γωνία Ιερά οδού και Θηβών. Εκεί έχει αναπτυχθεί το project σε δύο ξεχωριστούς χώρους. Το λάτρεψα μόλις συνειδητοποίησα τούτο το γεγονός. Στην γωνία ακριβώς βρίσκεται το μέρος όπου παρασκευάζονται τα burgers ενώ στο δεύτερο είναι το βασίλειο των cocktails. Open kitchen στο πρώτο και μόλις μπήκα κοίταξα τον μάγειρα στα μάτια. Αυτός δεν με κοίταξε γιατί κάτι έφτιαχνε ο άνθρωπος αλλά ένιωσα μια σιγουριά που τον είδα και ήξερα ποιος θα γιατρέψει την πείνα μου. Κάτσαμε στα τραπέζια που είχε έξω μιας και είχε καλό καιρό. Τόσο κοντά στον δρόμο αλλά δεν φτάνει στα αυτιά σου καμία βαβούρα. Πεινάγαμε πολύ είναι η αλήθεια και όταν πεινάει η παρέα και τράπεζα να κλέβουν δίπλα δεν πολυκαταλαβαίνουμε. Ήρθε ο σερβιτόρος και γεμάτος χαμόγελο μου άφησε μπροστά μου ένα σουβέρ με ένα quote. Μόλις το διάβασα έπιασα το εαυτό μου να μειδιάζει. “Πέτυχαν τον σκοπό τους από τόσο νωρίς οι μπαγάσηδες”, σκέφτηκα.
Ο καθένας στην παρέα είχε διαφορετικό σουβέρ και ξαφνικά έβλεπες να υπάρχει μια μάχη να διαβάσει ο ένας του άλλου. Είχαμε καταλήξει σα να παίζουμε twister και μόλις ήρθε ξανα ο σερβιτόρος για να παραγγείλουμε είπαμε να σοβαρευτούμε αλλά κανένας δεν είχε κοιτάξει κατάλογο και με ένοχο ύφος είπαμε “Μας δίνετε 5 λεπτάκια να αποφασίσουμε;”. Ο άνθρωπος μας κοίταξε με χαμόγελο αλλά ποιος ξέρει τι σκέφτηκε από μέσα του με εμάς τους ανώριμους που έμπλεξε.
Αφού το πεντάλεπτο πέρασε και εμείς το μόνο που κάναμε είναι να λέμε “Α λες να πάρουμε κι αυτό;”, “Μήπως αντί για αυτό να πάρουμε αυτό;”, “Εγώ σίγουρα θέλω αυτό για την μέση αλλά δεν είμαι σίγουρος” ξαναήρθε ο άνθρωπος και από ντροπή και μόνο του είπα ορθά κοφτά “Μια πατάτες Fierce Mama, μία κοτομπουκιές, μια σαλάτα be happy, ένα Philly project burger, ένα Fou Fou burger, ένα greekdog και ένα Bollywood burger για την χορτοφαγούλα της παρέας”. Δεν ήμασταν λόχος, τρεις ήμασταν αλλά σου είπα ότι πεινάγαμε. “Ευχαριστώ” είπε ο σερβιτόρος πάλι με χαμόγελο. Και ανώριμοι και βουλιμικοί, θα σκέφτηκε.
Πρώτα προσγειώθηκαν στο τραπέζι η σαλάτα, οι πατάτες και οι κοτομπουκιές. Θα αρχίσω ανάποδα. Μετά από 5 λεπτά δεν υπήρχε κολυμπιθρόξυλο. Τίποτα, άδεια, ντιπ που λένε και στο χωριό μου. Η τελευταία μπουκιά ήταν μια κοτό που είχε κολυμπήσει σε μια από τις δύο σως. Την κόκκινη, εκείνη την λίγο καυτερή, εκείνη την λίγο κόλαση. Προτελευταία μπουκιά ήταν μια γιγάντια πιρουνιά -αρχοντοδαχτυλιδικών διαστάσεων- με 6 -αν πρόλαβα να μετρήσω- πατάτες και μπόλικη σως από garlic mayo, παρμεζάνα και κομματάκια τραγανού μπέικον. Δεν είχε τύχει αυτό το πιάτο να ζήσει για πολύ από την πρώτη στιγμή που το είδαμε να έρχεται μπροστά μας. Η σαλάτα όπως συνηθίζεται είχε επικουρικό χαρακτήρα και μας δρόσιζε ανά τρεις μπουκιές. Είναι σύστημα αυτό και να το ακολουθείς κι εσύ. Βοηθάει.
Και μετά ήρθαν τα burgers και το hot dog και ο χρόνος σταμάτησε. Θυμάμαι ότι στα μάτια και των τριών άρχισαν να στάζουν τσένταρ. Όταν τους ρώτησα αν και σε μένα τα μάτια μου τρέχουν τσένταρ τότε κατάλαβα από το βλέμμα τους ότι πρέπει να είναι μια από τις παραισθήσεις που νιώθω όταν έρχεται μπροστά μου μπεργκεράρα. Το philadelfia με τα σοταρισμένα μανιτάρια έδενε τέλεια με τα onion rings που είχαν στρογγυλοκάτσει πάνω στο ζυμωμένο στο χέρι μπιφτέκι διακοσίων γραμμαρίων παρακαλώ. Όλα αυτά καπακωμένα από brioche ψωμάκια. Γράφω αυτές τις γραμμές και μόνο στην θύμηση του οι σιαλογόνοι αδένες μου βρίσκονται σε υπερδιέγερση.
Κοίταξα τους άλλους δύο και σαν να είχαμε συντονιστεί μόλις έτρωγαν την τελευταία τους μπουκιά. Δεν ακούστηκε άχνα μόλις τα πρόστυχα και κολασμένα burger ήρθαν μπροστά μας. Δεν τους ρώτησα καν αν τους άρεσαν όταν τέλειωσαν. Το κατάλαβα από τα μουγκρητά που ακούγονταν και διαχέονταν στην ατμόσφαιρα. Αν δεν ήμουν τίγκα χορτασμένος θα έπαιρνα και το burger του μήνα αλλά το θεώρησα λίγο υπερβολή να με πάνε νοσοκομείο επειδή θα είχε σκάσει το στομάχι μου.
Ήπια και την τελευταία γουλιά από την Slankerla μου που άφηνε τρελή, καπνιστή γεύση στο ήδη τρελαμένο ουρανίσκο μου και άρχισα να χαϊδεύω την κοιλιά μου από ευτυχία, από χαρά. Τώρα κατάλαβα γιατί το λένε be happy.
Να ξέρεις ότι το burger χωρίς την μπύρα ή το cocktail του νιώθει πολύ μόνο. Διάλεξε μια από τις 35 ετικέτες που έχουν χωριστεί ανάλογα με την χώρα προέλευσης και αν χαθείς ζήτα βοήθεια από τα παιδιά. Αν θες μπορείς να πας στο Be Happy μόνο για cocktail και μάλιστα έχει πολιτική 1 + 1. Παίρνεις ένα και τσουπ, έρχεται άλλο ένα. Δοκίμασε το chameleon με ρούμι και δεν θα χάσεις. Το συν ένα το αφήνω πάνω σου.
Ξέρεις όμως τι θα σε κάνει πιο ευτυχισμένο από όλα σε αυτό το μαγαζί; Ο λογαριασμός που δεν σου κόβει το χαμόγελο. Ίσα ίσα στο πλαταίνει. Θα σου πω μόνο ότι τα burger ξεκινούν από 4,5 και φτάνουν στα 7,9 ευρώ με τραγανιστές, κρατσανιστές πατάτες, ενώ εκείνο το ένα με διπλή μπιφτεκάρα έχει μόνο 9,5 ευρώ. Χαρές και πανηγύρια στην γειτονιά!
Be Happy burger Θηβών και Ιερά Οδός, Αιγάλεω