Στο Jimmy’s Fish διδάσκουν αστακομακαρονάδα

Στο ημερολόγιο της ζωής κάθε ανθρώπου υπάρχουν μια σειρά από μέρες που λόγω της σημασίας τους θα έπρεπε να είναι γραμμένες με bold. Η πρώτη μέρα στο σχολείο, η μέρα που έδωσε το πρώτο του φιλί, η μέρα που μπήκε στο Πανεπιστήμιο, η πρώτη μέρα στο δικό του σπίτι. Μετά από μία πρόσφατη επίσκεψη των δημοσιογράφων του Oneman στο Jimmy and the Fish, στο προσωπικό μας ημερολόγιο γράψαμε με bold για τη μέρα που φάγαμε αχινοσαλάτα, πετροσωλήνες και φιλέτο ροφού φρικασέ.

Τον Μάρτιο, το Oneman έκανε ρεκόρ επισκεψιμότητας. Έτσι, η 24MEDIA αποφάσισε να προσφέρει ως δώρο στους συντάκτες του ένα γεύμα στο Jimmy and the Fish. Πριν κατευθυνθούμε προς το Μικρολίμανο, Ακτή Κουμουνδούρου 46, συναντηθήκαμε στα γραφεία της εταιρείας προκειμένου να φτάσουμε στο μαγαζί όλοι μαζί. Εκεί, πιάσαμε τη συζήτηση με τους συναδέλφους από τις άλλες ιστοσελίδες του ομίλου σχετικά με τη βραδινή μας έξοδο.

–”Και για πείτε, πού θα πάτε για φαγητό”;

–”Σ’ ένα ψαράδικο μωρέ στον Πειραιά”.

–”Σε ποιο”;

–”Στο Jimmy κάτι…Στο Jimmy…and the Fish”.

(ακολούθησε παύση και γούρλωμα ματιών από την πλευρά των ακροατών)

–”Αυτό δεν είναι ένα οποιοδήποτε ψαράδικο. Είναι ένα από τα καλύτερα μαγαζιά για να φας ψάρι στον Πειραιά. Είναι σαν να μου λέτε ότι βρεθήκατε στη Νέα Υόρκη και πήγατε σε κάποιο Madison Square Garden”.

Δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία στον ενθουσιασμό των συνομιλητών μας, αφού η παντελής άγνοιά μας για καλό ψάρι, είχε ως αποτέλεσμα να επαναλάβουμε την παραπάνω συζήτηση με πανομοιότυπο τρόπο -αν εξαιρέσουμε τον παραλληλισμό με την έδρα των New York Knicks που έκανε ο Θέμης Καίσαρης- με κάμποσους ανθρώπους εντός εταιρείας. Την τρίτη φορά που επαναλήφθηκε ο παραπάνω διάλογος, αρχίσαμε να υποψιαζόμαστε ότι το γεύμα που θα ακολουθούσε θα ξέφευγε από τα συνηθισμένα.

(Εμείς χάσαμε που δεν δοκιμάσαμε sushi)

(Ένα δάκρυ κύλησε και για το χαμένο γεμιστό ψητό χταπόδι)

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μόλις άνοιξα τον κατάλογο του καταχωρημένου στις καρδιές των Πειραιωτών ως Jimmy and the Fish και νυν Jimmy’s Fish and the Sushi Tavern, ήταν ότι θέλω τον μπαμπά μου. Μόλις σήκωσα το κεφάλι και κοίταξα τους συναδέλφους μου, είδα στα μάτια τους πως και εκείνοι αναζητούσαν μια πατρική φιγούρα. Έναν άνθρωπο που θα μας μετέφραζε τις άγνωστες λέξεις, αφού αρκετά από τα θαλασσινά που περιλάμβανε ο κατάλογος θα μπορούσαμε να τα είχαμε δει μόνο σε ενυδρείο και θα ήταν ικανός να κάνει τη σωστή παραγγελία ώστε ούτε να πεινάσουμε ούτε να παραγγείλουμε τόσα πολλά που αν βρισκόμασταν σε κάποιο άλλο εστιατόριο θα ζητούσαμε να μας τα βάλουν σε τάπερ για να τα πάρουμε μαζί μας. ”Θέλετε να παραγγείλουμε και shusi”; ρώτησε ο Πάνος Κοκκίνης που καθόταν στην κορυφή του τραπεζιού. Είτε είχε ρωτήσει αυτό που ρώτησε είτε είχε πει κάτι του τύπου ‘πώς τον βλέπετε τον Παναθηναϊκό σήμερα;’, θα κατάφερνε αυτομάτως ν’ ανακηρυχθεί ομόφωνα σε πατρική φιγούρα του τραπεζιού. Ήταν εκείνος που τόλμησε να βάλει stop στην αμηχανία και ν’ αναλάβει την πρωτοβουλία για την επικείμενη παραγγελία μας.

Είχαμε πλέον χαλαρώσει και μπορούσαμε να χαζέψουμε τον κατάλογο και ν’ απολαύσουμε τον χώρο. Σ’ αυτό βοηθούσε και το γεγονός πως καθόμασταν σ’ ένα από τα τραπέζια του μαγαζιού που το μόνο που μας εμπόδιζε από το ν’ ανεβούμε σε κάποιο από τα σκάφη που βρίσκονταν μπροστά μας, ήταν το, διαχωριστικό από τη θάλασσα, νάυλον. Με μια δεύτερη σκέψη, δεν υπήρχε λόγος να ανεβούμε σε κάποιο σκάφος, αφού ο εξωτερικός χώρος με τα τραπέζια του μαγαζιού έμοιαζε με το κατάστρωμα πλοίου παλιότερης εποχής, αφού διαθέτει ξύλινο δάπεδο, χάρτες και ναυτικά πηδάλια στους τοίχους.

‘Tagliatelle με Σολομό, Spaghetti Αστακό, δύο Κριθαρότο με Γαρίδες, Risotto Saf, Φιλέτο Ροφού Fricassee, Spaghetti Mare για δύο άτομα, Πετροσωλήνες, Αχινοσαλάτα, Μύδια αχνιστά Marinieres, μία σαλάτα Riviera και μία σαλάτα του Αγρού’, ήταν πάνω κάτω η παραγγελία που έκανε ο Πάνος. Νωρίτερα είχαμε παραγγείλει λευκό κρασί, μιας και κάποιος από την ομήγυρη είχε θυμηθεί πως κάπως, κάπου, κάποτε είχε ακούσει πως το ψάρι πάει με λευκό κρασί.

Ό,τι ζήσαμε από τη στιγμή που άρχισαν να φτάνουν τα πρώτα πιάτα μπορεί να περιγραφεί μόνο μέσω των παρακάτω tweets:

Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό οι πετροσωλήνες, οι οποίοι συμμετείχαν και στα κολλήματά της τότε εβδομάδας μονοπώλησαν το ενδιαφέρον. Και επειδή εκτός από την Έρρικα και τον Θέμη δεν φαντάζομαι ότι μεταξύ μας υπάρχουν πολλοί ακόμα άνθρωποι που γνωρίζουν τι είναι οι πετροσωλήνες, να ξεκαθαρίσουμε πως πρόκειται για όστρακα που τρώγονται αχνιστά και στα μάτια μου έμοιαζαν με γιγαντιαία μύδια.

(Η αχινοσαλάτα)

Στη δεύτερη θέση της προσοχής, όσον αφορά τα ορεκτικά, ελέω πετροσωλήνων, πέρασε η αχινοσαλάτα, η οποία είναι για τολμηρούς και μερακλήδες. Ονόματα δεν λέμε, αλλά δεν είχαν όλοι το θάρρος να τη δοκιμάσουν. Το απόσταγμα σοφίας που προέκυψε από όσους δοκιμάσαμε ήταν πως η αχινοσαλάτα είναι ό,τι πιο κοντά σε αυτό που θα ήταν η θάλασσα αν ήταν φαγητό.

(Το ριζότο)

Ενώ πειραματιζόμασταν με τα ορεκτικά λες και είχαμε έρθει σ’ επαφή με κάποια νέα μορφή ζωής στον πλανήτη, εμφανίστηκαν τα κυρίως πιάτα. Δεν θέλω να το παινευτώ, αλλά αφού δοκίμασα από όλα έχω να δηλώσω αντικειμενικά πως το φιλέτο ροφού fricassee, που παρήγγειλα, ήταν το πιο νόστιμο. Ροφό δεν είχαν φάει ποτέ ξανά και το fricassee το ξέρω με αρνάκι. Παρόλα αυτά, ο συνδυασμός του ροφού με το σέλινο και το αυγολέμονο αποτελεί ένα πολύ καλό λόγο για να επισκεφθώ ξανά το συγκεκριμένο μαγαζί. Μπορεί το Όσκαρ εντυπώσεων να το κέρδισαν οι πετροσωλήνες, το Όσκαρ γεύσης ο ροφός, ωστόσο το Όσκαρ καλύτερης παρουσίασης πήγε στην Spaghetti Mare του Ηλία και του Θοδωρή. Ιδού:

(Ο ειδικός του μαγαζιού ανέλαβε να γεμίσει τα πιάτα τους)

Αν και τα θαλασσινά δεν φημίζονται για την ικανότητά τους να χορταίνουν τον κόσμο -και εμείς εκείνο το βράδυ πεινούσαμε πολύ- από τη στιγμή που έφτασαν τα πρώτα πιάτα, συνειδητοποιήσαμε ότι τόσο τα θαλασσινά του μαγαζιού ήταν αντάξια των προσδοκιών που μας είχαν δημιουργήσει οι συνάδελφοί μας στο γραφείο, όσο και ότι η παραγγελία του Πάνου ήταν μαεστρική. Για κλείσιμο, ένα ταπεινό συγγνώμη στο Jimmy and the Fish που μην έχοντας ιδέα από θαλασσινά, δεν εντυπωσιαστήκαμε στο άκουσμα του ονόματός του. Γιατί το Jimmy and the Fish δεν είναι ένα ακόμα ψαράδικο. Είναι το Madison Square Garden των ψαράδικων.

Jimmy’s Fish and the Sushi Τavern: Ακτή Κουμουνδούρου 46, Πειραιάς, 2104124417