Στο Los Loros θα μάθεις να τρως σαν τον Escobar

Το ότι η Νίκης στο Σύνταγμα έχει γίνει το food district της πόλης το ξέρεις. Ότι έχει μια αίσθηση από china town κι αυτό το ξέρεις. Ότι έχει εθνικές κουζίνες από μέρη που δεν είχες φανταστεί το ξέρεις επίσης. Αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι εδώ και λίγες εβδομάδες σε αυτό το μεθυστικό σύμπλεγμα γεύσεων και μυρωδιών προστέθηκε ένας ακόμα προορισμός. Αυτή την φορά το εισιτήριο γράφει Νότιος Αμερική και έχει ζύμες από καλαμπόκι, μπόλικο αβοκάντο και συνδυασμούς που θα σε κάνουν να γουρλώνεις τα μάτια σου σε κάθε μπουκιά. Παιδιά, από εδώ το Los Loros.

Έχεις καταλάβει από την εισαγωγή το που βρίσκεται και τι φαγητό προσφέρει. Περίπου. Βασικά καθόλου δεν έχεις καταλάβει τι εδέσματα προσφέρει αφού αν δεν τα δοκιμάσεις δεν μπορείς να καταλάβεις. Παρ’ όλα αυτά, εγώ θα την κάνω την προσπάθειά μου.

Μόλις το βλέπεις μπροστά σου κολλάς με την βιτρίνα που είναι σειριακά τοποθετημένα όλες οι empanadas [εμ – πα – να – δαζ]. Πέστο λίγο σπανιόλικα για να μπεις στο κλίμα του μαγαζιού. Αυτές οι λιχουδιές είναι σαν τυρόπιτούλες, αλλά με πολύ πιο ωραία ζύμη και σου έρχονται σε τέσσερις επιλογές γέμισης για όλα τα γούστα. Τηγανίζονται για να πάρουν αυτό το χρυσαφένιο χρώμα τους και τσουπ, σαν άλλα μονδέλα κάθονται στην βιτρίνα τους για να σε δελεάσουν. Εμένα με γοήτευσε η Verde empanada με σπανάκι, κινόα, πράσο, δυόσμο, κύμινο και lime. κάπου στην δεύτερη μπουκιά κοίταξα ψηλά και έκανα μια ευχή να έμενα κάπου κοντά για να ξεκινάει η μέρα μου με μια μικρή empanada κάθε μέρα.

Δεν ξέρω αν η ευχή μου καταγράφτηκε κάπου και περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή να πραγματοποιηθεί αλλά ξέρω ότι αυτό που δοκίμασα μετά είναι φτιαγμένο για να μπει κατευθείαν στην κατηγορία ‘αμβροσία και νέκταρ’. Arepa [α -ρέ – πα] λέγεται και είναι φωλίτσα ψημένης ζύμης από καλαμποκάλευρο και μέσα διαλέγεις τι θες ανάμεσα σε 5 έτοιμες επιλογές. Άκουγα συνέχεια τον κόσμο να λέει “ένα τσιτσαρόν, ένα τσιτσαρόν” και χωρίς να κοιτάξω κατάλογο το ζήτησα κι εγώ. Όσο ετοιμαζόταν το chicharron μου συνειδητοποίησα ότι έχει μέσα τραγανή ψιλοκομμένη πανσέτα, αβοκάντο, ντομάτα κρεμμύδι, iceberg, κολιανδρο και μια secret mayo από πάνω. Κάθε μπουκιά ήταν ο παράδεισος και η κόλαση μαζί. Ταίριαζαν όλα τόσο μαεστρικά μεταξύ τους που σου ερχόταν να κλάψεις σαν μικρό παιδί από την συγκίνηση του τι είχες μόλις γευτεί. Οδηγίες χρήσης: ξεκινάς πρώτα με το πηρούνι για να το ελαφρύνεις λίγο και μετά κουμπώνεις την πιτούλα και τρέχουν τα ζουμάκια σε μια κολασμένη διαδικασία βρώσις.

Έχει άλλους 4 θεϊκούς συνδυασμούς arepas που ούτε ο Ζεύς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ότι τους γεύεται. Βασικά ο Μάρκο Ρόσσι τους έχει επιμεληθεί και για αυτό τον λόγο είναι τόσο ξεχωριστοί. Ο Μάρκο βλέπεις σκεφτόταν πολύ καιρό αυτό το concept και έκανε ταξίδια αρχικά στην Νέα Υόρκη όπου είχε μια πρώτη επαφή με αυτή την κουζίνα και μετά πήγε στην πηγή για να τα μάθει από μέσα. Τελικός προορισμός το κέντρο της Αθήνας.

Α ρε μπαγάσα Εσκομπάρ, τώρα κατάλαβα γιατί δεν έφευγες από την πατρίδα. Οι arepas σε κρατάγανε.

Το ταξίδι όμως δεν σταματάει εκεί. Σειρά είχαν οι εκπληκτικές patacones [πα – τα – κο – νες] που είναι ψημένη άγουρη μπανάνα, με ζάχαρη και μια σως γουασακάκα που έχει σαν βάση της το αβοκάντο. Τρομερό γλυκό που το γεύεσαι με καταιγιστικό ρυθμό αφού είναι τόσο γευστικά που δεν μπορείς να σταματήσεις μόνο σε ένα. Τέλος κλείσαμε με το bocadillo [μπο – κα – δι – γιο] που είναι μικρές μπαλίτσες σε μέγεθος από τρουφάκια, φτιαγμένα από την ζύμη του των arepas και γέμιση από γκουάβα, κρέμα τυριού και πραλίνα φουντουκιού. Ίσως το ωραιότερο γλυκάκι που έχω δοκιμάσει τον χρόνο που φεύγει σιγά σιγά.

Αν είσαι τύπος που όλα αυτά σου φαίνονται μάταια, ή οι νέες γεύσεις δεν αγγίζουν τον ουρανίσκο σου όπως ο σκορπιός το νερό και επιμένεις στα παραδοσιακά και decent τυροπιτοειδή εγώ δεν θα σε κρίνω καθόλου. Απλά μείνε σε τούτο εδώ το tab γιατί εμείς ετοιμάζουμε βαλίτσες για νότια Αμερική.

Το Los Loros ανοίγει από τις 11 το πρωί και κλείνει στις 7 το απόγευμα. Αν πας ώρα αιχμής τότε σίγουρα δεν θα βρεις να κάτσεις, ίσως και να δεις ουρά πίσω από την βιτρίνα. Η καλύτερη ώρα είναι λίγο πριν κλείσει, που υπάρχει μια λατίνικη ηρεμία στην ατμόσφαιρα και τα ρούμια αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους. Α δεν σου είπα, έχει μερικές από τις καλύτερες ετικέτες ρούμι το μαγαζί και μπορείς να τις ζητήσεις αν θες να δοκιμάσεις.

Πάρε κι ένα πούρο και είσαι Κολομβιανός με τις arepas σου, τις empanadas σου, τα ρούμια σου, τα σιγάρος σου. Άρχοντας γιατί έτσι ακριβώς πρέπει. Και αυτό ακριβώς προσφέρει το Los Loros. Μια μοναδική εμπειρία σε μια κουζίνα άγνωστη, γευστικότατη και πολύ γοητευτική.

> Los Loros, Νίκης και Ξενοφώντος, Σύνταγμα.

Facebook | Fourquare | Instagram