Στο ‘Pizza, Please’ θα φας αυθεντική Ναπολιτάνα πίτσα στη Θεσσαλονίκη

Σε μία από τις ωραιότερες γειτονιές του κέντρου της Θεσσαλονίκης, στη Γεωργίου Σταύρου, μία από τις πεζοδρομημένες καθέτους της Αγίας Σοφίας, βρίσκεται το «Pizza, Please». Ανάμεσα  σε πολλά καφέ και ιδιαίτερα μπαρ που έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια εκεί, είναι η μοναδική πιτσαρία που κάνει αυθεντική πίτσα Ναπολιτάνα εδώ και ενάμιση χρόνο.

Ο Κονιόρδος Κωνσταντίνος και ο Κάτσος Διογένης, αδερφικοί φίλοι άνοιξαν το «Pizza, Please» για να καλύψουν αυτό το κενό που υπήρχε, όχι σε πίτσα, αλλά σε αυθεντική Ναπολιτάνικη συνταγή πίτσας. Μετά τα μεταπτυχιακά στο Μάρκετινγκ στην Ολλανδία, η απόφαση ήρθε σχεδόν αυτόματα, αφού ο Κωνσταντίνος είχε θεία που έμενε μόνιμα στην Φλωρεντία, οπότε τα πολλά πέρα δώθε στην γειτονική χώρα του έδωσαν την έμπνευση να το τολμήσει. Η θεία τον βοήθησε πολύ με τη γλώσσα και τις συνταγές και τιμητικά η ελληνική πίτσα στο μενού πήρε το όνομά της, Greca Niki.

H εκπαίδευση έγινε από τον Ιταλό σεφ Αντόνιο, που έμαθε την τέχνη στα παιδιά που εργάζονται σήμερα στο μαγαζί. Το ζυμάρι φουσκώνει και ξεκουράζεται περίπου 12 με 13 ώρες τη ημέρα πριν γίνει πίτσα. Έτσι δεν φουσκώνει στο στομάχι, δημιουργώντας έναν άνευ λόγου κορεσμό. Η «Pizza, Please» σερβίρει μόνο πίτσα. Καμία σαλάτα, κανένα ορεκτικό. Όσο κι αν το ζητούν οι πελάτες, τα παιδιά επιμένουν να κάνουν αυτό για το οποίο έχουν εκπαιδευτεί άριστα.

Το αποτέλεσμα αντανακλάται στη γεύση και κατά συνέπεια στην υψηλή βαθμολογία στο tripadvisor , όπου οι χρήστες το έχουν κατατάξει στην πρώτη θέση στην κατηγορία «ιταλική κουζίνα» στην Θεσσαλονίκη.

Δεν την τρως με το κομμάτι. Στο «Pizza, Please» αρνούνται να σερβίρουν  κάτι το οποίο μπορεί να έχει μείνει και να κρυώνει έστω και 15 λεπτά από την ώρα που βγήκε από το φούρνο. Τα μεγέθη είναι δύο, ακριβώς όπως στην Νάπολη, η μικρή ή παιδική, για κάποιον που θέλει να τσιμπήσει απλώς κάτι και η κανονική για έναν ενήλικα που σέβεται τον εαυτό του.

Οι  πίτσες ψήνονται σε αυθεντικό ιταλικό φούρνο που ζυγίζει 1,5 τόνο. Η μοτσαρέλα έρχεται μετά από παραγγελία από Ιταλία κάθε δέκα μέρες κι ας κοστίζουν τα μεταφορικά.

Η δική μας παραγγελία ξεκίνησε με την μικρή μαργαρίτα που ήταν απλώς για ζέσταμα. Σάλτσα ντομάτας, ιταλική μοτσαρέλα, φρέσκος βασιλικός και ελαιόλαδο. Έτσι για να ζεσταθούν οι μηχανές.

Συνεχίσαμε με λίγο άρωμα από Ελλάδα με την Double Rossa, που έχει φέτα και κόκκινη πιπεριά. Λαχταριστή και υπέροχη.

Πήγαμε όμως και στις λευκές πίτσες με την Primavera. Mε μοτσαρέλα, προσούτο, ρόκα και grada padano. Εντυπωσιακή με πολύ ιδιαίτερη και διαφορετική γεύση. Δεν έμεινε ούτε ένα φυλλαράκι ρόκας.

Η κουβέντα μου με τον Κωνσταντίνο, τον έναν εκ των ιδιοκτητών μου έδωσε να καταλάβω πόσο αγάπη και φροντίδα έχουν βάλει σε αυτό που κάνουν. O Kωνσταντίνος μου τόνισε ότι αρνείται να ρίξει την ποιότητα ή να πάρει υλικά που θα αλλοιώσουν την αυθεντικότητα της συνταγής προκειμένου να ρίξει το κόστος.

Ήδη εδώ και ενάμιση χρόνο η “Pizza, Please” έχει αποκτήσει τους φανατικούς θαμώνες του, τους σταθερούς πελάτες σε delivery και πολλούς τουρίστες που ενθουσιασμένοι το βαθμολογούν με άριστα στο tripadvisor.

Από σήμερα συγκαταλέγομαι κι εγώ σε αυτούς τους φανατικούς. Για την πίτσα τους, και για το μεράκι τους λίγο περισσότερο.