Στο School Pizza Bar θα μάθεις δυο-τρία χρήσιμα πράγματα

Το καλοκαίρι του 2013 σημαδεύτηκε από δεκατέσσερα σημαντικά συμβάντα. Κανένα από αυτά δεν ήταν το άνοιγμα του ‘School Pizza Bar’ στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, γεγονός που συνιστά σαφέστατη παράλειψη, αλλά όχι δα και κανένα έγκλημα.

Προσπαθώ να αποφεύγω τις κορώνες και τις υπερβολές (θα ήμουν φοβερός ποδοσφαιριστής που κάνει δηλώσεις μετά από χαμένο ματς της ομάδας του), αλλά πιάνομαι από κάτι λεπτομέρειες που είναι τόσο σημαντικές για μένα. Αυτές οι λεπτομέρειες είναι που φέρνουν στην τιμημένη ενότητα του Oneman Food το ‘School Pizza Bar’, που από εδώ και στο εξής θα λέω ‘Pizza School’ για να συνεννοηθούμε σαν άνθρωποι.

Δεν έχω αγαπημένο ή λιγότερο αγαπημένο. Δεν έχω τίποτα.

Τι μαγικό έγινε τις προάλλες λοιπόν; Κατέβαινα προς Μοναστηράκι με τα πόδια, πεινούσα, η φίλη μου με ενημέρωσε ότι έχει φάει στο ‘Pizza School’ και ότι είναι πολύ συμπαθές, πεινούσε, προσπεράσαμε το ZAF και χωθήκαμε σε αυτό το σχολείο της πίτσας και της ιταλικής κουζίνας.

Και γρήγορα εγένετο φως.

Όχι άμεσα, γιατί απέξω το κατάστημα δεν ξεχωρίζει από τους παρακείμενους χώρους εστίασης, που με τη σειρά τους δεν ξεχωρίζουν αναμεταξύ των. Μόλις κατεβήκαμε τα σκαλάκια στο εσωτερικό που οδηγούν στο πρώτο υπο-επίπεδο, όλα έμοιαζαν πιο ανθρώπινα μεμιάς.

Τι ωραία. Τι. Ωραία.

(ωπ μια πίτσα)

Το πρώτο υπο-επίπεδο δεν θυμίζει ούτε σχολείο ούτε κουζίνα πιτσαρίας. Δεν είναι τίποτα από τα δύο. Αυτό που σου θυμίζει είναι κάτι που ενδεχομένως δεν έχεις επισκεφτεί ποτέ.

Κι ενώ περιμένεις τη γιαγιά, στη μέση ενός δωματίου με βαριά αλλά ζεστά έπιπλα, λες να τσιμπήσεις κάτι.

Δεν φημίζομαι για τις ποσότητες του φαγητού που εξαφανίζω μήτε για τις κριτικές εστιατορίων που (δεν) έχω κάνει, αλλά πρέπει να είσαι μωρός για να φτάσεις στο ‘Pizza School’ και να μη δοκιμάσεις την πίτσα του. Είναι σαν να πηγαίνεις σε παμπ του Σεντ Τζόνστον και να μην παίζεις βελάκια.

Πήραμε λοιπόν μια πίτσα Speciale για τη μέση και μια σαλάτα Caprese για την κουλτούρα και ξεκινήσαμε να χαζεύουμε το χώρο (εγώ βασικά, καθότι γνωστός περίεργος). Η αναμονή ήταν συμπαθέστατη, θα έλεγα μάλιστα ότι τα φαγητά ήρθαν ανέλπιστα γρήγορα για ένα full-house μεσημέρι.

Εξίσου συμπαθής ήταν και η μουσική που ‘έντυνε’ την εμπειρία, παρά το γεγονός ότι δεν θα καταλάβω ποτέ σε τι χρησιμεύει ένας dj σε ένα pizza bar.

Πήραμε δηλαδή το bar τόσο κυριολεκτικά;

Τη δεύτερη φορά που εξορμήσαμε στο ‘Pizza School’, ήμασταν, πρώτον, περισσότεροι και, δεύτερον, πολύ πιο πεινασμένοι. Στο τραπέζι τέθηκαν σημαντικά ζητήματα και η παραγγελία ήταν ανθρώπινη και όχι καχεκτική όπως στο ντεμπούτο μου εκεί.

Δοκιμάσαμε -και συνεπώς προτείνω- τη λευκή πίτσα, αυτή που θα βρεις ως ‘Bianca’ στον κατάλογο, με τη λευκή τρούφα να κάνει ακριβώς αυτό για το οποίο ήρθε σε αυτόν τον κόσμο. Τη διαφορά.

Οι άλλες δύο πίτσες που κάθισαν κοντά μας ήταν η Spicy, με το πικάνικο ιταλικό λουκάνικο stringendo και έξτρα τσίλι πιπεριά γιατί δυο στην παρέα είναι πιο γενναίοι απ’ τους υπόλοιπους και η Prosciutto.

Δεν ξέρω αν μου φάνηκαν όλες καλές επειδή ήταν όλες καλές ή επειδή το ‘Pizza School’ φτιάχνει πίτσα με τη σωστή ζύμη που περνάει μέσα από κλειδαρότρυπα, αλλά κι αυτό λίγη σημασία έχει. Μου φάνηκαν όλες καλές.

Αφού συμφωνήσαμε ότι το Foursquare υπάρχει για να το αγαπάμε και να το ακούμε, διαλέξαμε και pasta siciliana, ήτοι λινγκουίνι με πανσέτα affumicato και πέννες με πέστο βασιλικού και δεν το μετανιώσαμε. Τέλος, επειδή υπάρχουμε κι εμείς που αν δεν φάμε γλυκό στο τέλος είναι σαν να μην φάγαμε τίποτα, φέραμε κοντά μας ένα bitter, τη ganache από ποικιλίες bitter με σως από βατόμουρο και το ζήσαμε σικελωδώς.

Το δεύτερο υπο-επίπεδο έχει ένα τραπέζι σε σχήμα τετραδίου που θα θελήσεις να πάρεις σπίτι σου (όχι παραείναι τεράστιο και επικό για να τα καταφέρεις), αλλά χάνει αρκετά σε privacy καθώς θα βλέπεις το προσωπικό να μπαινοβγαίνει στην κουζίνα ή τους πελάτες να ψάχνουν την τουαλέτα.

Το σέρβις είναι μια χαρά, ειδικά αν είσαι από τους τυχερούς που σε σερβίρει άντρας και οι τιμές θα μπορούσαν σε έναν ιδανικό κόσμο να είναι κάπως χαμηλότερες. Με 13-17€ έχεις φάει καλά, αλλά δεν ζούμε σε εποχές που δεν ξέρεις τι να κάνεις τα 13 ευρώ που ξέχασες στο μπουφάν.

Για τη συγκυρία και τη γειτονιά που δεν διεκδικεί Όσκαρ Καινοτομίας, το ‘Pizza School’ είναι κάτι παραπάνω από ΟΚ επιλογή. Στη θέση σου δεν θα καθόμουν στα τραπεζάκια έξω, γιατί το χόμπι να γράφω τις πινακίδες των αμαξιών που περνούν από μπροστά μου, το σταμάτησα στα 12.

YΓ. Μιας και υπάρχει η θέση του δισκοθέτη, σε περίπτωση που θες να συμπληρώσεις το μηνιάτικο, στείλε ένα βιογραφικό. Ποτέ δεν ξέρεις.

School Pizza Bar, Πλατεία Αγίας Ειρήνης 8, Αθήνα, τηλ. 210-3251444 foursquare | facebook