Στο Spoon θα φας τη βάφλα της ζωής σου

Την αδυναμία μου για τα γλυκά πρέπει να την έχω κληρονομήσει από τον πατέρα μου, ο οποίος δεν χόρταινε με μια κατηγορία γλυκών στο τραπέζι. Αν για παράδειγμα το επιδόρπιο ήταν κανταΐφι, ξέθαβε από τα έγκατα της Μόρντορ,  (ντουλαπιού της μάνας μου), ένα γλυκό του κουταλιού βύσσινο ή σύκο και έριχνε πάνω στο κανταΐφι. Και ενώ γύρω του όλοι ξερνούσαμε με αυτό το overdose ζάχαρης, εκείνος μας κοιτούσε απαξιωτικά, υπονοώντας ότι δεν ξέρουμε να απολαμβάνουμε τίποτα σε αυτή τη ζωή.

Κάπως έτσι κι εγώ, αν δω ένα γλυκό υπερπαραγωγή με πιάνει μια συγκίνηση. Δεν αρκούμαι με ένα είδος, τα θέλω όλα. Η αγαπημένη μου βάφλα ήταν πάντα μία κούραση για το σερβιτόρο που έπρεπε να την γράψει, γιατί ήθελα πάνω την Άρτα και τα Γιάννενα.

Ήταν μια μέρα του Αυγούστου ζεστή, μπαΐλντα σκέτη στην πόλη, η μεσημεριανή σαπίλα στον καναπέ τεράστια, ο γάτος δίπλα μου χουρχούριζε με ευχαρίστηση για τη ζέστη, το δάχτυλο ανεβοκατέβαινε βαριεστημένα στο timeline του Instagram και στο πίσω μέρος της σκέψης μου αχνοφαινόταν μια ενοχή “Πρέπει να σκεφτείς θέμα για το ONEMAN”.  Η πόλη έρημη, τα μαγαζιά κλειστά και μόνο η διαδικασία να ψάξω το επόμενο μου θέμα με έκανε να θέλω να βουλιάξω ακόμα πιο πολύ στον καναπέ.

Ξαφνικά, το δάχτυλο σταμάτησε σε αυτή τη φωτογραφία με τη βάφλα με τοποθεσία το Spoon.

Ο χρόνος σταμάτησε, ο ζεστός αέρας σταμάτησε να είναι τόσο ζεστός, ο καύσωνας έμοιαζε πια με απαλή ζεστασιά σαν βράδυ Δεκέμβρη και σάλια πλημμύρισαν το στόμα.

Πατάω πάνω στην τοποθεσία, και μία κόλαση βάφλας, πραλίνας, kit kat, oreo, malteasers και φράουλες ξεδιπλώθηκε μπροστά μου. «Εύρηκα!»

Η επίσκεψή μου στο Spoon μεθοδεύτηκε μετά την προβολή του Hitman Agent 47, που εμένα μου άρεσε πολύ, αλλά όλοι με κοροϊδεύουν γι’ αυτό και μου λένε ότι δεν ξέρω να βλέπω ταινίες δράσης, αλλά δεν με νοιάζει κιόλας. Είχα φάει ποπ κορν και πατατάκια με cheddar sauce, οπότε η επιθυμία μου για γλυκό είχε αγγίζει κόκκινο.

Ο ιδιοκτήτης του Spoon, Δημήτρης, αποδείχτηκε και άρρωστο Παοκτσάκι, οπότε δεν αργήσαμε να συμφωνήσουμε ότι η βάφλα που επιθυμούσα, ήθελα να τα έχει όλα. Τα πάντα όλα.

Ήθελα να έχει oreo, ήθελα να έχει malteasers, happy hippo, kinder bueno και παγωτό σοκολάτα. Ο Δημήτρης έφτασε σύντομα με αυτό.

Διάφορες σκέψεις, ακόμα και τραγούδια, στριφογυρίζουν στο μυαλό όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο, όπως «Θέε μου να σταματούσε ο χρόνος, «αχ να μην τέλειωνε ποτέ η ώρα ετούτη Θέε μου» και άλλα τραγούδια όπως, «Αν είναι να κολαστώ θέλω μόνο μαζί σου.

Στη συνέχεια, ήθελα κάτι πιο λευκό να δοκιμάσω, μόνο για τις ανάγκες της έρευνας και τίποτα παραπάνω, θέλω να με πιστέψετε, οπότε ζήτησα κάτι σε λευκή σοκολάτα και πραλίνα, εξίσου στολισμένα σαν Επιτάφιος.

Αντίο δίαιτα, αντίο διατροφή αντίο six pack (ποτέ δεν είχα, αλλά λέμε τώρα), αντίο ήσυχα βράδια μπροστά στην τηλεόραση με φρούτα και γιαούρτια.

Υ.Γ.: Μπαμπά έχεις δίκιο. Ποτέ ένα γλυκό από μόνο του δεν είναι αρκετό.

Spoon 

Παύλου Μελά 38

τηλ. 2310220290