Στο τυροπιτάδικο του Φώτη βρήκαμε το φως το αληθινό
- 24 ΑΠΡ 2014
Το Πάσχα πέρασε και περνώντας μου έφερε στο μυαλό αναμνήσεις. Τότε που θέλαμε-δεν θέλαμε νηστεύαμε και με το που βάζαμε στο στόμα μας τη θεία κοινωνία είχαμε ήδη στο μυαλό μας το επόμενο βήμα. Να φάμε τη ζαμπονοτυρόπιτα από τον “Φώτη”. Αν δεν είσαι από τους Αγίους Αναργύρους ή έστω δεν έχεις περάσει από το μαγαζί στην Αγίων Αναργύρων πλέον, δεν θα με νιώσεις. Θα σε βάλω όμως στο κλίμα.
Όπως κάθε γειτονιά έχει το σήμα κατετεθέν της, στα σύνορα της Ανάκασας και (του κέντρου) των Αγίων Αναργύρων έχουμε κι εμείς το κορυφαίο τυροπιτάδικο. Τόσο κορυφαίο, που όπως προανέφερα ήταν η λύτρωση μετά τη νηστεία. Όταν μεγάλωσα, σοβάρεψα και κατάλαβα την πλάνη της μητέρας μου -και της νηστείας-, δεν πήγαινα το Μεγάλο Σάββατο, αλλά τις καθημερινές.
Πρόκειται για ένα μαγαζί που ζει στη γειτονιά, εδώ και περίπου 50 χρόνια (από την δεκαετία του ’60) και έχει δικά του προϊόντα, που πολλοί προσπαθούν, όμως ουδείς μπορεί να αντιγράψει (τουλάχιστον μέχρι στιγμής). Ο κυρ Φώτης έχει δώσει πλέον τα κλειδιά του μαγαζιού στον (εξίσου σπεσιαλίστα) Φάνη και το μικρό γωνιακό μαγαζάκι μεγάλωσε, δίχως όμως να αλλάξει τίποτα. Πίσω από το τζάμι, εκεί που φτιάχνονται καθημερινά τα προϊόντα, θα δεις τον Φάνη με το ίδιο μεράκι να σου φτιάχνει τις παραδοσιακές σφολιάτες.
Κι είναι ωραίες αυτές οι ιστορίες, που βλέπεις κάτι να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται δίχως να ξεχνά τις ρίζες του. Όπου ρίζες μπορείς να βάλεις τις λέξεις κρυφή συνταγή, γιατί η ζαμπονοτυρόπιτα του “Φώτη” δεν μοιάζει με καμία. Στο παιδικό μυαλό μου ήταν ο μαγικός ζωμός του Πανοραμίξ. Δίχως κόκκινες σάλτσες κτλ κτλ, αλλά με τα ταιριαστά υλικά εντός της σφολιάτας. Αν έπρεπε να την χαρακτηρίσω κάπως, θα την έλεγα πίτσα σε σφολιάτα. Ρώτα και τους υπόλοιπους του Oneman που δοκίμασαν.
Ας μη μείνω όμως στην εμμονή μου (aka ζαμπονοτυρόπιτα), αφού τα περισσότερα προϊόντα είναι ξεχωριστά και απολαυστικά. Και η μπουγάτσα με την ωραία κρέμα και το πεϊνιρλί με κιμά και την μαλακή ζύμη και η πίτσα και τα σάντουιτς.
Δεν ξέρω αν ποτέ εξελιχθεί σε μεγάλη αλυσίδα, όμως προς το παρόν, κάθε που κυκλοφορώ στους Αγίους Αναργύρους βλέπω παντού τα delivery boys του “Φώτη” σαν ταχυδρόμους της γεύσης και της παράδοσης. Και ο Φάνης να παραμένει πίσω από τη βιτρίνα και να μετατρέπει καθημερινά τις γνώσεις του σε απόλαυση (για εμάς).
Αν κάποιο πρωινό σε βγάλει ο δρόμος στους Αγίους Αναργύρους, ρώτα που είναι ο “Φώτης” και να είσαι σίγουρος πως κάποιος θα σε κατευθύνει στην “Αγίων Αναργύρων 30”. Κάποιος άλλος πάλι (ο Φάνης), θα σου μάθει να τρως σφολιάτες . Κι έπειτα πες μου αν τα όσα γράφω προέρχονται (μονάχα) από τοπικιστική διάθεση και έχουν δόση υπερβολής.
