Τα καλύτερα που φάγαμε στις καλοκαιρινές διακοπές
Μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, συγκεντρώνουμε τα μέρη που φάγαμε σε νησιά και χωριά και μας έμειναν αξέχαστα.
- 15 ΣΕΠ 2024
Το καλύτερο φαγητό των διακοπών είναι δεμένο με τις αναμνήσεις που μένουν όταν οι καλοκαιρινές εικόνες έχουν πια ξεθωριάσει. Είναι το αληθινό φαγητό, αυτό που σε έκανε να νιώσεις οικειότητα, που – στο μυαλό σου – πλήρωσες μια «δίκαιη» τιμή για τη σχέση ποιότητας και ποσότητας. Μέχρι τις επόμενες διακοπές, συγκεντρώνουμε τα μέρη που φάγαμε το καλοκαίρι και μας έμειναν αξέχαστα.
Στο Στέκι του Γαρμπή στη Σίκινο
Καλοκαίρι σημαίνει πολλά πράγματα, όπως το να τρως σουβλάκι με τα αλάτια και το μαγιό αργά το απόγευμα, αφού έχεις περάσει σχεδόν όλη τη μέρα στην παραλία. Κι ένα από τα πιο νόστιμα μέσα στην απλότητά τους σουβλάκια σερβίρεται στη Σίκινο.
Στο Στέκι του Γαρμπή, το μοναδικό ψητοπωλείο στη Χώρα του νησιού, εκτός από τις κλασικές επιλογές σε τυλιχτά, υπάρχει στο μενού και το σικινιώτικο σουβλάκι: πίτα, καλαμάκι χοιρινό, ντομάτα (με άρωμα και γεύση) και ξινόγαλο, το τοπικό τυρί της Σικίνου, που γευστικά μοιάζει με τη μυζήθρα, αλλά είναι πιο κρεμώδες. Οι ντόπιοι το λένε και ξινόλα και το βάζουν ακόμα και στη χωριάτικη αντί για φέτα. Υπέροχο. – Χριστίνα Φαραζή
Στην Τσέτα στις Κόττες του Νότιου Πηλίου
Με καραβίδες που δεν αποκλείεται να δεις να τις βγάζει από το καΐκι τη στιγμή που θα φτάνεις εκεί / Θεοδόσης Μίχος
Επί 40 χρόνια πορεύτηκα στη ζωή με τη βεβαιότητα ότι καραβιδο- (και ακόμη περισσότερο αστακο-) μακαρονάδα παραγγέλνουν, ακριβοπληρώνουν και μασαμπουκώνουν μόνο άσχετοι που δεν έχουν ιδέα από φαγητό.
Στα 45 μου συνεχίζω να πορεύομαι στη ζωή με τη βεβαιότητα ότι καραβιδομακαρονάδα παραγγέλνουν, ακριβοπληρώνουν και μασαμπουκώνουν μόνο άσχετοι που δεν έχουν ιδέα από φαγητό, εκτός κι αν πρόκειται για αυτή που μαγειρεύει η κυρία Ασημίνα, 81 ετών σήμερα, στην ταβέρνα Τσέτα, στον παραθαλάσσιο οικισμό Κόττες του Νοτίου Πηλίου.
Με καραβίδες που δεν αποκλείεται να δεις να τις βγάζει από το καΐκι τη στιγμή που θα φτάνεις εκεί, για να τις μαγειρέψει μετά στα τρία-τέσσερα τσουκάλια της με σειρά προτεραιότητας. Δηλαδή κάθε τραπέζι θα περιμένει το δικό του τσουκάλι, μέσα στο οποίο θα βράσουν οι καραβίδες μόνο σε φρέσκια ντομάτα (στην πιατέλα δεν υπάρχει ίχνος τυποποιημένου ζουμιού, τα μακαρόνια δεν είναι «μπλουμ», ενώ οι δαγκάνες σπάνε με ένα «φου»), τριμμένο κρεμμύδι και κάποια μυρωδικά από τις γλάστρες τους.
Κάθε καλοκαίρι παθαίνω το ίδιο γευστικό σοκ, σκέφτομαι ότι για αυτό το αριστούργημα μαζί με 4 τσίπουρα με μεζέ (φρέσκο τόνο Αλοννήσου ή/και χταπόδι ή/και πεταλίδες) πληρώνω μόνο 50 ευρώ και μετά αναπόφευκτα θυμάμαι εκείνη την ατάκα του Ρέντον στο Trainspotting: «Πολλαπλασίασε τον καλύτερο οργασμό σου επί χίλια…». – Θεοδόσης Μίχος
Στο Απέραντο στη Μυκάλη της Σάμου
Δροσερές σαλάτες, φρέσκο ψάρι, καλαμαράκια, χταπόδι και φυσικά όλα τα ποτά και τα μπινελίκια που χρειάζονται για ένα τραπέζι με 10 άτομα / Γιώργος Περράκης
Τα περισσότερα καλοκαίρια της ενήλικης ζωής μου τα έχω περάσει, μεταξύ άλλων νησιών, στη Σάμο. Ένα καταπράσινο νησί που ευτυχώς δεν γεμίζει ποτέ από τουρίστες, ενώ οι τιμές του παραμένουν σε πολύ λογικά επίπεδα. Ένα απόγευμα φάγαμε στο Απέραντο, ένα ταβερνάκι πάνω από την παραλία Μυκάλη. Ήσυχη τοποθεσία, από τα πολύ κρύα νερά της Σάμου λόγω των πολλών ρευμάτων και με απόσταση από την Τουρκία μόλις λίγα μέτρα, αφού το Στενό της Μυκάλης αποτελεί το κοντινότερο σημείο των θαλασσίων συνόρων Ελλάδας – Τουρκίας.
Το μενού δεν ξεχωρίζει κάπου από ένα οποιοδήποτε οικογενειακό ταβερνάκι σε ελληνικό νησί, αλλά ούτε και εμείς ξεφύγαμε από τα κλισέ: δροσερές σαλάτες, φρέσκο ψάρι, καλαμαράκια, χταπόδι και φυσικά όλα τα ποτά και τα μπινελίκια που χρειάζονται για ένα τραπέζι με 10 άτομα. Κόστισε γύρω στα 20-25 ευρώ στον καθένα, μια «οκέι» τιμή για το μοναδικό πλήρες γεύμα της ημέρας. Αφού χωνέψαμε (στο περίπου), ρίξαμε και ένα νυχτερινό μπάνιο. Η θάλασσα ήταν πάγος, άρα μαγική. – Γιώργος Περράκης
Στην Ελένη στην Καρυά της Λευκάδας
Παραδοσιακές γεύσεις στις Καρυές Λευκάδας / Ταβέρνα Ελένη
Ας ξεκινήσουμε από την τοποθεσία. Στην κεντρική πλατεία της Καρυάς, του ωραιότερου χωριού της Λευκάδας, σκεπασμένη από πλατάνια. Ας συνεχίσουμε με την κουζίνα. Υπέροχα μαγειρευτά φαγητά, εξαιρετικά κρέατα, νόστιμοι μεζέδες. Και ας κλείσουμε με τις τιμές, οι οποίες παρά την ακρίβεια που έχει εμφανίσει και αυτό το νησί, παραμένουν τρομερά τίμιες.
Φιλική συμβουλή: Μην πάτε αργά, καθώς είναι πιθανό όλα τα φαγητά να έχουν τελειώσει. Πάθαμε, μάθαμε, κι έτσι δεν έχασα την ευκαιρία να δοκιμάσω τον πεντανόστιμο κόκορα με μακαρόνια, τον οποίο σκέφτομαι ακόμα. – Κωνσταντίνος Αμπατζής
Στον Μήτσο στην Καλοταρίτισσα της Δονούσας
Η μαγεία ολοκληρώνεται με την τριμμένη ξερή μυζήθρα / OneMan.gr
Το καλύτερο πιάτο των φετινών μου διακοπών ήταν ίδιο με το καλύτερο πιάτο των περσινών μου διακοπών και μάλλον θα είναι το ίδιο και του χρόνου. Οι περισσότεροι πάνε στον Μήτσο την ξακουστή ταβέρνα της Καλοταρίτισσας στη Δονούσα για τα μπιφτέκια του, που είναι ομολογουμένως τα καλύτερα που έχω φάει, εγώ όμως πάω για τα μακαρόνια με κιμά.
Θυμίζουν αυτά που σου έφτιαχνε η μαμά μετά το μπάνιο στη θάλασσα και έτρωγες μπροστά στην τηλεόραση αφού είχες ξεπλύνει τα αλάτια από πάνω σου. Στην ενήλικη version της εμπειρίας, τα αλάτια και το μαγιό τα φοράς ακόμα και αντί για τηλεόραση κάθεσαι στο μπαλκόνι του Μήτσου που μυρίζει βασιλικό και βλέπεις το Αιγαίο.
Το πιάτο που σου φέρνει στο τραπέζι η Φανή, είναι γεμάτο μέχρι πάνω και ο κιμάς καμιά φορά ξεχειλίζει όταν τον ανακατεύεις με τα μακαρόνια, είναι όμως τόσο νόστιμος που δε σε νοιάζει αν πέσει στο τραπεζομάντιλο -άσε που εγώ το παίρνω κι αυτό που πέφτει με το πιρούνι μου. Η μαγεία ολοκληρώνεται με την τριμμένη ξερή μυζήθρα που πασπαλίζεις από πάνω και δε θες να τελειώσει η νοστιμιά, παρόλο που η μερίδα είναι ικανή να χορτάσει δύο ανθρώπους. – Ντενίσα Λυδία Μπαϊρακτάρι
Στον Δέλφα στο Ανήλιο Μετσόβου
Το καλύτερο φαγητό των διακοπών δεν ήταν σε νησί, αλλά κατά τις διακοπές του Δεκαπενταύγουστου στο χωριό και δεν ήταν άλλο από την ταβέρνα του Δέλφα στο Ανήλιο Μετσόβου. Το Ανήλιο είχε κόσμο λόγω του φεστιβάλ Anilio Park και εκείνες τις ημέρες η κίνηση στην ταβέρνα θύμισε Χριστούγεννα, οπότε χρειάστηκε να κλείσουμε, αλλά όλα ήταν στην εντέλεια.
Κάθε επίσκεψη στην ταβέρνα του Δέλφα στο Ανήλιο περιλαμβάνει προβατίνα, η οποία και φέτος ήταν εξαιρετική παρά τα προβλήματα που επικρατούν με τα ντόπια αιγοπρόβατα. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού είναι ένας από τους καλύτερους ψήστες που θα βρεις στην Ήπειρο και όλα τα κρέατα ήταν εξαιρετικά, ενώ με τη φεστιβαλική ατμόσφαιρα να συνεπαίρνει και εμάς, παραμείναμε ώρες μετά το τέλος του φαγητού και δοκιμάσαμε το νέο σχετικά τσίπουρο του Οινοποιείου Κατώγι Αβέρωφ, το οποίο είναι μαγικό. – Νίκος Παπαηλιού
Στο καφενείο του Νεκτάριου Τσιτσιρίδη στο οροπέδιο Ασκύφου Σφακίων
Τα πιο ωραία πιάτα είναι αυτά που δένουν με αναμνήσεις / Δημήτρης Κουπριτζιώτης
Στο οροπέδιο Ασκύφου στα Χανιά φέτος έφαγα ίσως το συγκλονιστικότερο φαγητό που έχω γευτεί ποτέ. Σε υψόμετρο 680 μ. ο Νεκτάριος Τσιτσιρίδης διατηρεί και μαγειρεύει σε ένα καφενείο που θα ζήλευε όλη η Ελλάδα. Παλιοί τοίχοι, ένας χάρτης της Ελλάδας στον έναν, μια τουαλέτα στο μέρος που παλιά ο Νεκτάριος έπηζε το αρνί και στο βάθος ένας πάγκος που διαχωρίζει την κουζίνα στην οποία μαγειρεύει όλα του τα καλούδια. Συγκεκριμένα πιάτα τα οποία εκτελεί τέλεια με πρώτες ύλες δικές του. Άλλωστε μόλις κάτσεις δεν μπορείς να διαλέξεις, θα έρθει στο τραπέζι ό,τι έχει μαγειρέψει εκείνη τη μέρα ο Νεκτάριος.
Μόλις έκατσα ήρθε η γραβιέρα από το κοντινό τυροκομείο του ξαδέρφου του, Μανούσου Τσιτσιρίδη, μια ντοματοσαλάτα με αυθεντική γεύση ντομάτας, κριθαράκι μαγειρεμένο όπως το γαμοπίλαφο, αρνί με στάκα και πατάτες και στο τέλος μπάμιες λαδερές με σάλτσα ντομάτας και πατάτες τηγανητές. Οι πατάτες από το οροπέδιο Ασκύφου, οι μπάμιες το ίδιο. Μελωμένες, λιώνανε στο στόμα.
Το λάδι τόσο όσο, ο συνδυασμός ασυναγώνιστος. Αυτό το πιάτο το θυμάμαι ακόμα. Θυμάμαι κάθε του μπουκιά που έτρωγα στο μπαλκονάκι του Νεκτάριου, θαυμάζοντας το οροπέδιο από ψηλά. Τόσο αυθεντικό, τόσο ελληνικό και τόσο νόστιμο. Άλλωστε τα πιο ωραία πιάτα είναι αυτά που δένουν με αναμνήσεις. Όλα αυτά με συνοδεία τσικουδιάς φυσικά. – Δημήτρης Κουπριτζιώτης
Στα Καράβια στα Νέα Μεσάγκαλα στα παράλια Λάρισας
Μεζέδες για τσίπουρα και πατάτες χεράτες / Μάρω Παρασκευούδη
Για όσους δεν γνωρίζουν, να πω ότι τα παράλια Λάρισας είναι μια φοβερή ακτογραμμή με πολλές επιλογές και θάλασσα που χάνεται στον ορίζοντα. Στον παραθαλάσσιο οικισμό των Νέων Μεσαγκάλων βρίσκεται η ταβέρνα Στα Καράβια. Μένει ανοιχτά όλο τον χρόνο, καθώς οι ιδιοκτήτες της είναι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής. Δεδομένου ότι το ψάρεμα αποτελεί χόμπι αρκετών περιοίκων, είναι σύνηθες όσοι γνωρίζονται μεταξύ τους και διατηρούν φιλικές σχέσεις να φέρνουν πεσκέσια.
Φρέσκα ψάρια (εδώ η λέξη φρέσκα έχει πραγματικό νόημα αφού το χόμπι αρκετών είναι το ψάρεμα, έτσι ό,τι πιάνεται τα ξημερώματα, μπαίνει την ίδια μέρα στο τηγάνι), πατάτες κομμένες στο χέρι, ντοματοσαλάτα που δεν έχει βγει έτοιμη από κάποιο ψυγείο, μελιτζανόσκορδο δικό μας (ο καλύτερος θρακιώτικος μεζές) μαρινάτος γαύρος για το τσίπουρο και αγγουράκι τουρσί και για το τέλος κέρασμα το πιο γλυκό πεπόνι και φανταστικά σύκα. – Μάρω Παρασκευούδη
