Τα Σερμπέτια είναι το ‘μερακλώνω’ σε γλυκό
- 18 ΑΥΓ 2016
Απαράβατος άγραφος νόμος της ελληνικής πείνας είναι ότι το τραπέζι που σέβεται τα άδεια μπουκάλια σόδας που ανοίγει, πρέπει να κλείσει με γλυκό. Αλλά επειδή μπορεί με τους κανόνες να είσαι λίγο αντιδραστικός, θα το γράψω και πιο απλά, όπως το είπε σοφά κάποτε και ένας φίλος, καλή του ώρα όπου και αν τρώει: ‘Πάντοτε υπάρχει χώρος για γλυκό’.
Παρένθεση, εκείνη την ημέρα που εκσφενδόνισε την παραπάνω ατάκα, την θυμάμαι και πονάει το στομάχι μου από το φούσκωμα και τα γέλια. Ήμασταν στο καφέ της Ήβης για το οποίο χρωστάω κείμενο (θα έρθει, το υπόσχομαι) και είχαμε φάει τον κατάλογο από δύο φορές. Δεν είμαι υπερβολική, απλώς είναι σχετικά μικρός, αλλά θαυματουργός. Κάπου ανάμεσα στη δεύτερη σόδα και την τρίτη ‘κοακόλα’ που λέει και ο Ηλίας, μετά από ένα “πού να τρώγαμε, γλυκό;“, όλοι παγώσαμε και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να μασουλήσουμε κάτι ακόμα. Ούτε τσίχλα δεν μας έπαιρνε. Το παιδί που έκανε την ερώτηση, προσπάθησε όπως όπως να τη μαζέψει. Ο σοφός φαγανός φίλος μας όμως, ήρθε σαν από μηχανής Θεός να κάνει το καθήκον του και να τον υποστηρίξει. Με νεύρα σχεδόν, και μια κάποια απαξίωση που δεν ξέρουμε ούτε τα βασικά, γύρισε και μας είπε: ‘Ρε παιδιά, τι τον κοιτάτε όλοι σαν χάννοι; Καλά τα ρωτάει ο άνθρωπος. Αφού πάντοτε υπάρχει χώρος για ένα γλυκό’.
Κλείνω την παρένθεση, για να πω ότι εκείνη την ημέρα όχι μόνο πήγαμε για γλυκό, αλλά δοκιμάσαμε και ένα από τα καλύτερα γλυκά που έχω φάει ποτέ. Την μπισκοτόπιτα από τα Σερμπέτια στου Ψυρρή. Κράτα την ανάσα σου, έρχεται φωτογραφία.
Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου- Watkinson
Να σημειώσω σε αυτό το σημείο, ότι για τις ανάγκες της φωτογράφισης, το παγόβουνο παγωτού καϊμάκι που τη συνοδεύει και για το οποίο έχει ήδη γράψει ο Μάνος Μίχαλος, δεν χρησιμοποιήθηκε. Αλλά, φαγώθηκε. Ζωή να χουμε.
Πριν μιλήσω για τα φανταστικά γλυκά του εμβληματικού πλέον μαγαζιού που βρίσκεται στο στενάκι της Αισχύλου στην περιοχή του Ψυρρή, νιώθω την ανάγκη να ζητήσω ένα συγγνώμη που άργησα τόσο πολύ να γράψω αυτό το κείμενο. Αλήθεια, ντροπή μου.
Ντροπή μου, γιατί δεν έχω ξαναδοκιμάσει κάτι τόσο φρέσκο και τόσο υπέροχο και τόσο ιδιαίτερο και μου τρέχουν τα σάλια και κρίμα να τρέχουν μόνο σε μένα, γι αυτό:
Και ταψιού γλυκά φτιάχνει, και mainstream τύπου τσιζκέικ, μέχρι και το γλυκό της αγάπης φτιάχνουν οι άτιμοι οι Σερμπέτες.
Παντρεύομαι.
Τσιζκέικ, το παραδοσιακό και υπέροχο.
Σε περίπτωση που δεν σε έβγαλε ποτέ ο δρόμος σου προς τα εκεί, θέλω να ξέρεις ένα πράγμα: Αν πάρεις κάποιο από τα παραπάνω με παγωτό, να ξέρεις ότι θα σου ρθει σε ποσότητα του ενός κιλού. ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΕΡΒΑΛΩ.
Α! Και κάτι ακόμα: Αλήθεια, τι περιμένεις για να πας;
υ.γ.: Όταν το κάνεις, στείλε μήνυμα, γράμμα, φωτογραφία, συμπάθεια, κάτι.
Αισχύλου 3, Ψυρρή