Το Algonquin cocktail δεν είναι πάντα νόστιμο

Συνάντησα τον Θοδωρή στην μπάρα του A for Athens. Είναι η μπάρα όπου τα τελευταία χρόνια τον συναντάμε για να μας φτιάχνει υπέροχα cocktails και να μας λέει ακόμα πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινηθήκαμε και τώρα. Πρωταγωνιστής αυτή την φορά ήταν το Algonquin, ένα classic cocktail, όχι τόσο γνωστό αλλά με αρκετές ιστορίες να διηγηθεί. Λίγο πριν μου το φτιάξει ο Θοδωρής, αρχίσαμε να μιλάμε για την ιστορία του, και πραγματικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ταιριαστό μέρος για να μιλήσουμε για το Algonquin. Ήμασταν σε ένα από τα διασημότερα ξενοδοχεία της Αθήνας και μιλάγαμε για ένα cocktail που δημιουργήθηκε σε ένα από τα ιστορικότερα ξενοδοχεία του Μανχάταν. 

“Το Algonquin πήρε το όνομα του από το ιστορικό Algonquin Hotel στο Μανχάταν. Εκεί στη θρυλική στρογγυλή του τράπεζα γύρω στα 1920 σύχναζε η Ντόροθι Πάρκερ με τη παρέα της, ένα τσούρμο από διανοούμενους της εποχής, γνωστούς ως vicious circle” .

Η επιγραφή έξω από το Algoquin Hotel του Manhattan

Τι ήταν όμως η ‘vicious circle’; 

Για το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1920, μια ομάδα από τα καλύτερα αλλά και πιο μεθυσμένα μυαλά της Νέας Υόρκης συγκεντρώνονταν τακτικά στο Algonquin Hotel (Forty-fourth Street) – και συγκεκριμένα στο μεγάλο στρογγυλό τραπέζι της.

Εκεί αντάλλασσαν ιστορίες, ανέκδοτα, απόψεις και ιδέες. Τα μέλη περιελάμβαναν την ποιήτρια και κριτικό Ντόροθι Παρκέρ, τον κωμικό Ρόμπερτ Μπένχλεϊ, τον νικητή με βραβείο Πούλιτζερ θεατρογράφο George S. Kaufman και τον ιδρυτή και συντάκτη του περιοδικού New Yorker, Harold Ross, ενώ μερικές φορές στην παρέα έμπαινε και ο Harpo Marx.

Μία παρέα η οποία εκτός από τις απόψεις τις οποίες αντάλλαζε και συνεργαζόταν, πολλές φορές έπαιζε και τυχερά παιχνίδια. Συγκεκριμένα λάτρευαν το πόκερ και είχαν και την δική τους ομάδα με όνομα “Thanatopsis Literary”. Όλα αυτά τα μυαλά εκτός από το ότι πήγαν καλλιτεχνικά την Αμερική στο επόμενο επίπεδό της, λάτρευαν το αλκοόλ αφού ήταν ένα ακόμα στοιχείο που τους έδενε μεταξύ τους.

Η ιστορία του Algonquin

Η ιστορία του Algoquin άρχισε από το ξεκίνημά της να γίνεται συναρπαστική, όμως ο Θοδωρής θέλησε να μας προσγειώσει.

“Η παρέα της στρογγυλής τραπέζης μάλλον έπινε Martini, μιας και η συνταγή του Algonquin δεν πολύ δουλεύει… rye whiskey, ξηρό vermouth και φρέσκος χυμός ανανά σε ίσα μέρη… Παρ’ όλα αυτά το Algonquin είναι ένα cocktail που νίκησε το χρόνο, θεωρείται classic, όμως στα αλήθεια δεν είναι και τόσο νόστιμο!”. Και πράγματι όταν μου το έφτιαξε, η πρώτη γουλιά είχε κάτι ιδιαίτερο αλλά σίγουρα όχι εύγευστο. Η κουβέντα όμως δεν σταμάτησε εκεί.

“Αν εφαρμόζαμε τη θεωρία της εξέλιξης στα cocktails θα μπορούσαμε να πούμε ότι: Τα cocktails γεννήθηκαν από την ανάγκη να βελτιώσουν τα κακά αποστάγματα του παρελθόντος, να μαλακώσουν την τραχύτητα του αλκοόλ. Στην πορεία κάποιες αναμείξεις ξεχώρισαν, μπήκαν σε οδηγούς ευζωιστών και θεωρούνται κλασικές. Είναι όμως όλα τα κλασικά cocktail ιδανικά για τα γούστα των σημερινών καταναλωτών; Ο σύγχρονος μπαρτεντερ μελετά το παρελθόν, αναζητά τρόπους να βελτιώσει το παρόν και αφήνει παρακαταθήκη για το μέλλον. Διάλεξα αυτό το ποτό γιατί αποτελεί πρόκληση να το κανεις να δουλέψει, πειράζοντας λίγο τα υλικά που το απαρτίζουν χωρίς όμως να χαθεί το DNA της κλασικής συνταγής”.

“Το Algonquin Royal είναι μια εναλλακτική πρόταση βασισμένη στο ομώνυμο cocktail, που όμως αντί για αμερικάνικο ουίσκι σικαλης χρησιμοποίησα το Cardhu 12y. Τα αρώματα καρυδας, βανίλιας και μπαχαρικών που δίνει το αμερικανικό βαρέλι συνδυάζονται με ένα σπιτικό cordial ανανά και δυόσμου. Η σαμπάνια Veuve Clicquot συμπληρώνει την τριπλέτα των υλικών, προσδιδοντας αρώματα ζυμης, ήπια οξύτητα και fizzy χαρακτήρα σε ένα Champagne Julep σερβίρισμα. Το ποτήρι και το μεταλλικό καλαμάκι συμβάλουν στην αίσθηση φρεσκάδας στο ποτό”.

Η συνταγή που μας έφτιαξε ο Θοδωρής είναι η παρακάτω: 50 ml Cardhu 12y, 40ml cordial ανανά και δυόσμου, Top up Champagne Veuve Clicquot, Crushed ice, Glass: Julep, Garnish: Mint bouquet.

Μία παραλλαγή του Algonquin που είμαι σίγουρος ότι θα λατρέψει το ‘intellectual circle’ του fine drinking. Ο Θοδωρής έφτιαξε το Algonquin Royal στα πλαίσια της παρουσιασης του στους νέους επίδοξους bartenders στα challenges του φετινού World Class.

“Σκέφτηκα να παρουσιάσω μια παραλλαγή του Algonquin προσαρμοσμένη στα γούστα των modern drinkers. Η τάση classic με 3 υλικά δεν έφυγε ποτέ από το προσκήνιο και φέτος ο διαγωνισμός επικεντρώνεται σε αυτή. Ζητούμενο ένα modern Classic με 3 υλικά και βάση το Cardhu 12y”.