Το Κρεατοφαγείον τιμά το όνομά του
- 24 ΑΥΓ 2014
Το θέμα φαγητού εδώ στο γραφείο το παίρνουμε πολύ σοβαρά θέλω να ξέρετε. Γι’ αυτό και κάθε μεσημέρι γίνεται μία σοβαρότατη σύσκεψη από εκείνους που έχουν έρθει χωρίς ταπεράκι για την παραγγελία της ημέρας. Τη γνωριμία μας με το Κρεατοφαγείον την οφείλουμε στον Κωστή Χριστοδούλου. Την εμμονή μας πλέον με αυτό την οφείλουμε στο ίδιο το μαγαζί.
Βλέπεις όταν μπαίνει καθημερινά πολύ φαγητό σε αυτή την κουζίνα από πολλά καταστήματα της περιοχής, έχουμε και τη δυνατότητα να συγκρίνουμε. Και ισχύει ότι στο θέμα delivery, όπως οι περισσότεροι, είμαστε με τις περιόδους μας. Ε σε αυτή την φάση αναζητήσαμε το καλό καλαμάκι, το καλό τυλιχτό.
Μετά τη δωδέκατη παραγγελία, με τον Ηλία Αναστασιάδη κάναμε και μια βόλτα από το ίδιο το Κρεατοφαγείον στην πλατεία Προσκόπων. Ήταν ένα σκοτωμένο μεσημέρι του Αυγούστου και η πλατεία ήταν σχεδόν άδεια. Οι λεγόμενες ιδανικές συνθήκες. Και πήγαμε μέχρι εκεί όχι γιατί δεν μπορούσαμε να παραγγείλουμε αλλά γιατί θέλαμε να δούμε από κοντά το μαγαζί.
Θα σου πω τι δοκιμάσαμε εκείνη τη μέρα αλλά και εκείνα που έχω ξεχωρίσει τόσον καιρό από τις παραγγελίες. Αν και όπως λέει και το όνομα του, το κρέας είναι το δυνατό του σημείο. Ο Αναστασιάδης είπε να κάνει την έκπληξη ζητώντας παντζαροσαλάτα. Κι εκεί που περίμενα κλασικά ένα νόστιμο ροζ συνοθύλευμα γιαουρτοπαντζαριού εμφανίστηκε κάτι καλύτερο.
Χόρτα, γιαούρτι και παντζάρια σε έναν μυθικό συνδυασμό. Αλλά κανείς δεν έζησε με παντζάρια και οι αρτηρίες μου είχαν αρχίσει να νιώθουν λίγο άβολα με την υγεία που εξέπεμπε το προηγούμενο πιάτο οπότε κατέφθασαν στο τραπέζι οι Πατάτες της Μαμάς.
Δεν ξέρω ποιανού μαμά είναι αλλά μπράβο της που δεν τσιγκουνεύτηκε τα αυγά. Σκέφτηκα για λίγο να πάρουμε της πατάτες του Μερακλή που είναι ό,τι βλέπεις συν ψιλοκομμένο σουτζούκι αλλά ένιωθα και τους 34 βαθμούς Κελσίου να βγάζουν χέρια για να μουντζώσουν. Κι εδώ θα σας πω για τις πιτούλες που έρχονται με τα καλαμάκια.
Καμία Αμερική δεν ανακαλύφθηκε αλλά είναι μια πολύ ευχάριστη αλλαγή σε σχέση με τις κλασικές πίτες που έχουμε συνηθίσει στα σουβλατζίδικα της περιοχής. Και παραγγέλνοντας καλαμάκια οι πίτες έρχονται παρέα χωρίς καν να το ζητήσεις. Εκεί όμως που βγάζουμε το καπέλο είναι τα διάφορα που έρχονται σε καλαμάκι.
Κι έρχονται: Καλαμάκι χοιρινό και καλαμάκι κοτόπουλο (100 γραμμάρια με 1,40 το καθένα), κεμπάμπ, μπιφτέκι μοσχαρίσιο και μπιφτέκι κοτόπουλο (90 γραμμάρια με 1,50 το καθένα). Δεν ξέρω τι τιμές έχετε εσείς στην περιοχή που μένετε ή δουλεύετε αλλά η συγκεκριμένη σχέση ποσότητας – ποιότητας και τιμής είναι πολύ καλή.
Να πω εδώ ότι περίμενα να υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία σε κρεατικά και κάτι σε σπαλομπριζόλες και φιλέτα, από το όνομα και μόνο, αλλά ό,τι έχω δοκιμάσει σε κρέας από τον κατάλογο είναι πολύ καλό.
Να δοκιμάσεις ακόμα:
Τυλιχτό με κάποια από τις πολλές σως που έχει. Ευχάριστη έκπληξη η τυροκαυτερή και η σάλτσα γιαουρτλού ως επιλογή για όλα τα τυλιχτά.
Παριανή τουρλού. Μια σαλάτα με παξιμαδάκια ένα ωραίο λαδοτύρι που φέρνουν από την Πάρο.
Τραγανό κοτόπουλο μπούτι. Ένα ξεκοκκαλισμένο μπούτι που έχει ψηθεί με τέτοιο τρόπο που γίνεται τραγανό, χωρίς να είναι πανέ.
Χοιρινό ψιλοκομμένο σε μερίδα. Μια χορταστική μερίδα με φιλετάκια χοιρινά ψιλοκομμένα.