Το Long Island Iced Tea δεν είναι απλά παγωμένο τσάι

Η τεκίλα, η βότκα, το triple sec, το τζιν και το ρούμι είναι ποτά που μπορούν από μόνα τους να σου προκαλέσουν hangover, ωστόσο κάποιος, κάπου, κάποτε είχε την ιδέα να τα συνδυάσει όλα μαζί και να βάλει και λίγη coca cola για την τσαχπινιά. Το χρώμα, γιατί τίποτα άλλο δεν μπορεί να του το θύμισε, του έφερε στο μυαλό το παγωμένο τσάι και έτσι προέκυψε το όνομά του. Το Long Island Iced Tea διαθέτει μια απίστευτη συγκέντρωση αλκοόλ 23,46%, καθιστώντας το cocktail με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση αλκοόλ.

Για να καταλάβεις, ένα αθώο Gin Tonic έχει μονο 10% συγκέντρωση αλκοόλ, ενώ ένα Martini 15%. Δεν ξέρω αν θα σου αρέσει το Long Island Iced Tea ή όχι αλλά σίγουρα είναι το αντίθετο της υπεύθυνης κατανάλωσης και ίσως αυτός είναι και ένας από τους λόγους που στις μέρες μας έχει χαθεί.

Long Island Ιced Tea: Ένας δυναμίτης από αλκοόλ

Παρ’ όλα αυτά έχει μια ωραία ιστορία να διηγηθεί και δύο πόλεις να ερίζουν για την καταγωγή του. Ντίβα με λίγα λόγια. Όπως πολλές φορές έχουμε πει, δεν έχει σημασία ποια είναι η αυθεντική ιστορία αλλά ποιος την διηγείται πιο ωραία.

Αν μιλήσεις με νοσταλγούς της νουάρ δεκαετίας του 1920, θα σου πουν ότι το Long Island Iced Tea ξεκίνησε από μια κοινότητα στο Κινγκςπορτ, του Τενεσί, γνωστή ως Λονγκ Άιλαντ όπου o Τσάρλς Μπίσοπ, γνωστός με το παρατσούκλι “Old Man Bishop” -γεροεπίσκοπος- έφτιαξε το cocktail για πρώτη φορά.

Κατά τη διάρκεια της ποταπαγόρευσης, που η κατανάλωση αλλά και η παραγωγή αλκοόλ ήταν από περιορισμένη μέχρι απαγορευμένη, δημιουργήθηκαν πολλά cocktails κυρίως για να καμουφλάρεται η κακή ποιότητα των παράνομων ποτών που κυκλοφορούσαν τότε. Τότε λοιπόν ένας bootlegger -παράνομος έμπορος αλκοόλ- αλλά και bartender συνδύασε τεκίλα, βότκα, τζιν, ρούμι, ουίσκι και σιρόπι σφενδάμου και, το ονόμασε “Old Man Bishop”.

Μπορεί να μην υπάρχει καμία γραπτή πηγή που να τεκμηριώνει την ιστορία αλλά μόνο το ότι το cocktail μοιάζει όντως με παγωμένο τσάι και στην εποχή της ποταπαγόρευσης αυτή η μεταμφίεση σίγουρα βοηθούσε είναι κάτι που δίνει στην ιστορία κάποια credits. Επίσης, η υπερβολική ποσότητα σε αλκοόλ είναι ένα στοιχείο που ενισχύει την ιστορία αφού τότε τα cocktails έπρεπε να είναι δυνατά για να πιείς όσο το δυνατόν περισσότερο σε λιγότερο χρόνο.

Ο θρύλος λέει ότι ο Bishop πέρασε τη συνταγή στον γιο του Ράνσομ, ο οποίος τη βελτίωσε στην έκδοση που σερβίρεται ευρέως σήμερα, κατά τη δεκαετία του 1940. Στην ουσία προσέθεσε λεμόνι, χυμό λάιμ και coca cola.

Όμως οι λιγότερο ρομαντικοί που θέλουν αποδείξεις για τα πάντα, διατείνονται ότι το cocktail δεν εφευρέθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1970. Σε αυτήν την εκδοχή, ένας bartender από το Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης, ονόματι Robert Butt δημιούργησε το Long Island Iced Tea κατά τη διάρκεια ενός διαγωνισμού cocktail το 1972. Και εδώ όμως υπάρχει ένα πρόβλημα. Η πηγή της ιστορίας δεν είναι κανένας άλλος από τον ίδιο τον Butt.

Ο πρώην bartender του Oak Beach Inn ισχυρίζεται ότι εφηύρε το ποτό ως συμμετοχή του σε έναν διαγωνισμό για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου cocktail με triple sec. Επίσης, υποστηρίζει ότι η δημιουργία του σημείωσε άμεση επιτυχία, και το cocktail του έγινε παγκοσμίως γνωστό ειδικότερα τη δεκαετία του 1980.

Αν προσπαθήσουμε να βγάλουμε στην άκρη ότι δεν υπάρχει καμία πηγή και για αυτή την εκδοχή, υπάρχουν ψήγματα που θα μας έκαναν να πιστέψουμε τον Butt. Βασικά εκείνη την εποχή τα περισσότερα cocktails στην Αμερική έτσι προέκυπταν, από κάποιον διαγωνισμό. Το θέμα είναι ότι δεν μπορούμε να βρούμε καταγραφή ούτε καν για τον διαγωνισμό.

Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία ποια έκδοχη θα πιστέψεις. Το μονο σίγουρο είναι ότι μετά από δύο ή τρία Long Island Iced Tea δεν θα θυμάσαι καμία από τις δύο εκδοχές. Αυτό που όμως ίσως να θυμάσαι είναι οι παραλλαγές που κυκλοφορούσαν τη δεκαετία του 80 και πραγματικά είχαν απίστευτα αστεία ονόματα: Grateful Dead, Black Superman και Adios Motherfucker είναι μερικές από αυτές. Μάλλον, τους έστελνε αδιάβαστους και είπαν να τους δώσουν πιο αντιπροσωπευτικά ονόματα από παγωμένο τσάι.

Αν θες την δική μας άποψη τότε, πιο πιστευτή είναι η δεύτερη εκδοχή για έναν και μόνο λόγο. Τα cocktails που έβγαλε η εποχή της ποταπαγόρευσης ήταν όλα τους ντελικάτα και φινετσάτα και για αυτό άντεξαν στον χρόνο.

Αντίθετα, όλα τα cocktails που ξεκίνησαν την δεκαετία του 70 και μετά στην Αμερική ήταν όλα speed cocktails χωρίς κανένα ουσιαστικό βάθος στη γεύση και στον συνδυασμό. Αυτό και μονο κάνει το Long Island Iced Tea να ταιριάζει πιο πολύ σε cocktail που δεν ξεκίνησε στην ποταπαγόρευση. Αυτό όμως που έχει σημασία για να απολαύσεις ένα ωραίο και δροσερό Long Island Iced Tea είναι να το πιείς σε ένα μεγάλο ποτήρι με πολύ πάγο για να γίνει αραίωση και να το πίνεις σιγά-σιγά.

Πάνω από όλα υπέυθυνη κατανάλωση.