ΦΑΓΗΤΟ

Το Λυκονέρι θα σε κάνει να τρέξεις στα Γλυκά Νερά

Ένα εδεσματοπωλείο -όπως αυτοπροσδιορίζεται- με μοναδικά υλικά, ζεστή ατμόσφαιρα και ελληνικές πειραγμένες συνταγές.

Το ξέρω ότι έχεις δύο απορίες από τον τίτλο και μόνο. Πρώτον για ποιο λόγο να πας στα Γλυκά Νερά για να το επισκεφτείς και δεύτερον τι σημαίνει Λυκονέρι. Όσον αφορά το πρώτο θα στο αναλύσω εκτενώς αλλά με μία πρόταση μπορώ να σου εγγυηθώ ότι το Λυκονέρι διαθέτει ένα πεντανόστιμο μενού με παραδοσιακές ελληνικές συνταγές που θα σε κάνουν να γλείφεις τα δάχτυλά σου.

Βρίσκεται σε απόσταση 20 λεπτών από το κέντρο σε έναν χώρο που κυριαρχεί το ξύλο και η ζεστασιά. Το προσωπικό του ευγενικό και εξυπηρετικό, μας πρότεινε να κάτσουμε στα έξω τραπέζια για να έχουμε περισσότερη δροσιά. Το μενού αποτελείται από δύο σελίδες τις οποίες αφού αναλύσαμε δεόντως ζητήσαμε την βοήθεια του προσωπικού. Κάπου εκεί μας ενημέρωσε ότι όλες οι πρώτες ύλες, τα μυρωδικά, τα κρεατικά και τα ψαρικά που βλέπουμε στο μενού προέρχονται από μικρούς παραγωγούς από όλη την Ελλάδα. Εγώ ας πούμε κόλλησα στις αλοιφές που ήταν σαν να έκανες ένα ταξίδι σε ολόκληρη την χώρα με την κάθε περιοχή να βρίσκεται με την δική της πρόταση.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ξέραμε ποιο κρασί θα διαλέξουμε. Όλοι συμφωνήσαμε στο  ΣΑΜΑΡΟΠΕΤΡΑ του κτήματος Κυρ-Γιάννη ποικιλίας 100% Sauvignon Blanc. Ξεκινώντας από το κρασί βρήκαμε και τα υπόλοιπα πιάτα. Για την αρχή πήραμε κολοκυθάκια τηγανητά με γιαούρτι και βολάκι Άνδρου με φρέσκο ελαιόλαδο για να μας συνοδεύουν όσο κάνουμε το πρώτο τσούγκρισμα στα ποτήρια μας που έχουν γεμίσει με ΣΑΜΑΡΟΠΕΤΡΑ.

Αυτό το κρασί μοιάζει αλλά και είναι τόσο ιδιαίτερο. Προέρχεται από την Φλώρινα και είναι του 2018, ενώ οι οίνοι βάσης εξελίσσονται για 2-4 μήνες με τη διαδικασία των αναδεύσεων σε ελαφριές οινολάσπες. Η ΣΑΜΑΡΟΠΕΤΡΑ μας οδήγησε στην πρώτη μας επιλογή που ήταν τα τρυφερά φύλλα με κοτόπουλο σχάρας, αχλάδι, κάσιους και βινεγκρέτ μελιού. Το λευκό κρέας ταιριάζει τέλεια με την οξύτητα του και το γεμάτο σώμα του.

Έχοντας την ΣΑΜΑΡΟΠΕΤΡΑ στο χέρι και τα αρώματα της να βγαίνουν σε κάθε γουλιά, το δεύτερο πιάτο που έφτασε στο τραπέζι ήταν Μύδια με σάλτσα λεμονιού και κάπαρη. Ένα πιάτο που μας ταξίδεψε ακόμα πιο βαθιά στο καλοκαίρι, και μαζί με την ΣΑΜΑΡΟΠΕΤΡΑ νιώσαμε ότι βρισκόμαστε σε κάποιο νησί διακοπές. Το ίδιο πάθαμε όταν ήρθαν τα Καλαμαράκια τηγανιτά του Ανδρέα με μαγιονέζα μοσχολέμονου τα οποία ήταν φρέσκα και πεντανόστιμα.

Όλα του τα πιάτα μοιάζουν να έχουν βγει με πολύ μεράκι και οι πρώτες ύλες όλες τους βγάζουν τις πιο αυθεντικές τους γεύσεις. Στην πραγματική απόλαυση και ευχαρίστηση των πιάτων βοήθησε στα μέγιστα και η ΣΑΜΑΡΟΠΕΤΡΑ. Ένα λευκό κρασί τόσο ιδιαίτερο που συνδυάζεται τέλεια με φρέσκες σαλάτες, τοματόσουπα, αχνιστά όστρακα και ωμά ψάρια, πιάτα με βασιλικό και λεμονάτο κοτόπουλο. Πιάτα που τα βρίσκεις σε σπιτική ποιότητα στο Λυκονέρι. Δεν σε ξέχασα, σου χρωστάω από που βγήκε το όνομα οπότε πάρε και αυτή την παραπομπή:

«Τον 5ο αιώνα π.Χ. στους πρόποδες του Υμηττού, υπήρχε ένα ρωμαϊκό κτίσμα που έκρυβε το πιο αρχαίο πηγάδι, με το πιο γλυκό και καθαρό νερό. Εκεί ζούσε μια αρχαία φυλή, με αρχηγό τον Λεοντάριο, που ήταν και φύλακας του νερού από τους λύκους. Οι λύκοι κατοικούσαν στην πλαγιά του βουνού και για χρόνια περιπλανόμενοι έψαχναν τροφή αλλά και το πιο σημαντικό για την επιβίωσή τους καθαρό νερό, ώστε να κατευνάσουν τη δίψα τους. Κάποιοι στιγμή τέσσερις νεαροί λύκοι, ο Γρηγόριος ο Κασιονέριος, ο Δημήτριος ο Μπαρμπάνιος, ο Ιωάννης ο Κοινοτάρχιος και ο Εμμανουήλ ο Μαγείριος, αποφάσισαν να βγάλουν τη φυλή τους από την κατάρα της δίψας και να αναζητήσουν την πιο καθαρή πηγή νερού. Κατέβηκαν λοιπόν στο πιο κεντρικό μονοπάτι κάτω από το δάσος τους και κατάφεραν να φτάσουν στο πηγάδι που είχε το πιο γλυκό νερό. Έπειτα από σκληρή μάχη, ο Λεοντάριος έπεσε, οι λύκοι έφτασαν στο πηγάδι, δροσίστηκαν και αυτόματα μεταλλάχτηκαν και έγιναν ένα με τους υπολοίπους». Στη συνέχεια, το συγκεκριμένο κτίσμα μετονομάστηκε σε Λυκονέρι.