Το MoMA φτιάχνει τη δική του γεύση παγωτoύ

Από το 1967, το MoMA έχει στην κατοχή του το εξαιρετικά γοητευτικό Pastry Case, I (1961-62) του Claes Oldenburg, το οποίο περιλαμβάνει δύο τεράστια παγωτά και ένα banana split. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην γκαλερί του τέταρτου ορόφου, αλλά το εξίσου σημαντικό Floor Cone (1962) του φημισμένου γλύπτη, δυστυχώς δεν εκτίθεται.

Στη συλλογή με τα αντικείμενα σχεδιασμού, το μουσείο κατέχει επίσης τη σέσουλα παγωτού Zeroll (1935) του Sherman L. Kelly, ένα απαραίτητο εργαλείο. Μια ακόμα σχετική σημείωση είναι ότι το MoMA είχε φιλοξενήσει το 2013 την εκδήλωση Ice Cream Social με την ομάδα Milk Not Jails στο πλαίσιο ενός έργου της καλλιτέχνιδας Caroline Woolard.

Η ιστορία όμως του μουσείου με το παγωτό συνεχίζεται. Το MoMA πουλάει τώρα μια αποκλειστική γεύση παγωτού που ονομάζεται “Van Dough”. Προέκυψε από τη συνεργασία του Union Square Hospitality Group (το οποίο διαχειρίζεται δύο χώρους εστίασης στο κτίριο) και ενός από τους πιο δημοφιλούς προμηθευτές παγωτού στην πόλη, του Caffè Panna, το οποίο σχηματίζει μεγάλες ουρές στα καταστήματά του στο Gramercy και στο Williamsburg.

Πώς είναι το Van Dough; «Πολύ νόστιμο και πολύ ικανοποιητικό», γράφει ο Andrew Russeth στο Artnet. Είναι παγωτό βανίλια με «κομμάτια μπισκότου MoMA chocolate chip cookie dough chunks» (το συγκεκριμένο μπισκότο είναι βασικός πυλώνας στα μενού του μουσείου), και είναι διακοσμημένο με μικρά τραγανά κομματάκια σοκολάτας.

Αυτή η ιδιαίτερη γεύση θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας ευρύτερης δέσμευσης του μουσείου για το παγωτό, το οποίο έχει ισχυρή παρουσία στη σύγχρονη τέχνη. Το βιβλίο μαγειρικής των καλλιτεχνών του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης, το οποίο εκδόθηκε το 1977, περιλαμβάνει δεκάδες συνταγές από αξιόλογες προσωπικότητες, συμπεριλαμβανομένης μιας συνταγής για σάλτσα ζεστού παγωτού που συνεισέφερε η ζωγράφος Alice Neel.

Το βιβλίο περιλαμβάνει επίσης οδηγίες για την παρασκευή μιας «υπέρτατης σοκολατόπιτας» από τον ζωγράφο Tom Wesselmann και τη σύζυγό του, Claire, η οποία είναι, λέει το βιβλίο, «ιδιαίτερα καλή όταν σερβίρεται με ζαχαρούχα σαντιγί ή παγωτό βανίλια».

Το MoMA θα μπορούσε να φιλοξενήσει επίσης μία κανονική έκθεση γύρω από το παγωτό και τη σύγχρονη τέχνη. Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, σε αυτή θα υπήρχαν φυσικά τα έργα του Oldenburg, αλλά θα απαιτούνταν επίσης μερικά δάνεια – όπως τα έργα των Wayne Thiebaud και Evelyne Axell.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ