«Το ουίσκι θα είναι πάντα στην κορυφή όσα χρόνια και να περάσουν»
O συγγραφέας του πρώτου ελληνικού βιβλίου για το ουίσκι, Θοδωρής Σπυρόπουλος, μας μιλάει για το αγαπημένο του απόσταγμα.
- 24 ΑΠΡ 2021
«Δεν υπάρχουν ουίσκι που δεν μ’ αρέσουν, υπάρχουν ώρες ακατάλληλες για τα συγκεκριμένα ουίσκι». Έτσι αντιμετωπίζει ο Θοδωρής το ουίσκι και αυτό δείχνει την τεράστια αγάπη που έχει για το «νερό της ζωής» αλλά και το μεράκι με το οποίο έγραψε το πρώτο ελληνικό βιβλίο γύρω από το κορυφαίο απόσταγμα. Μιλήσαμε μαζί του για να μας κάνει ένα ταξίδι με τον δικό του τρόπο στον μαγικό κόσμου του ουίσκι.
Τον Θοδωρή, ή Τεό όπως τον φωνάζουν, τον γνώρισα πριν αρκετά χρόνια όταν δούλευε στο Tailor Made στην πλατεία Ειρήνης. Την ίδια χρονιά, το 2014, είχε αναδειχθεί κορυφαίος bartender της χώρας, κερδίζοντας τον ελληνικό διαγωνισμό World Class. Τότε είχαμε σε μια συνέντευξη μιλήσει για το bartending. Θυμάμαι ακόμα με τι ενθουσιασμό μίλαγε για το ταξίδι του στην Ιαπωνία και τα αποστακτήρια ουίσκι της χώρας. Αυτός ο έρωτας για το ουίσκι, εξελίχθηκε σε αγάπη. Σήμερα ο Τεό είναι Whisky Developer & Import Manager της Cava Anthidis και συγγραφέας του πρώτου ελληνικού βιβλίου για το ουίσκι. Το τίτλος του, Τρία χρόνια και μία ημέρα.
Ακριβώς όσο και η ελάχιστη χρονική διάρκεια που χρειάζεται να περάσει ένα νέο απόσταγμα ουίσκι μέσα σε βαρέλι στη Σκωτία. Από εκεί εμπνεύστηκε ο Θοδωρής για το όνομα και αυτό ανέλυσε σε αυτό το βιβλίο. Μίλησε για το ουίσκι, για τη σημασία της παλαίωσης, για τα διαφορετικά είδη και άλλες μικρές λεπτομέρειες του βασιλιά των αποσταγμάτων. Ένα βιβλίο το οποίο αξίζει να το αγοράσεις όχι μόνο αν αγαπάς το ουίσκι, αλλά αξίζει να το έχεις για να μάθεις και να συνδυάσεις την απόλαυση με τη γνώση. Κάθε γουλιά ουίσκι, κάθε σελίδα του θα σε κάνει και πιο σοφό και θα σε φέρνει ακόμα πιο κοντά στη μαγεία της γεύσης του. Άλλωστε μιλάμε για τον βασιλιά των αποσταγμάτων, τον υγρό χρυσό και είναι γραμμένο από έναν ταγμένο υπηρέτη του, όπως μας είπε ο ίδιος.
Πώς αποφάσισε όμως να γράψει ένα βιβλίο πάνω στο ουίσκι; Γιατί ουίσκι και όχι κάποιο άλλο απόσταγμα; «Ξεκίνησα κάνοντας μια έρευνα πάνω στις αποκλειστικές παλαιώσεις της Σκωτίας στα βαρέλια του sherry. Στην πορεία κατάλαβα πως υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν στην παλαίωση καθώς και οι επιλογές είναι πολλές. Κατέληξα τελικά να καταγράφω όλες αυτές τις λεπτομέρειες και να καταγράφω όλη την παραγωγή single malt. Το ουίσκι με είχε γοητεύσει περισσότερο απ όλα όταν το 2013 επισκέφτηκα την Ιαπωνία και μπήκα μέσα στα αποστακτήρια του Hakushu και του Chichibu. Εκεί κατάλαβα την ιδιαιτερότητα του αποστάγματος αλλά και το πόσο περισσότεροι παράγοντες συμβάλλουν σ’ αυτό».
Για την παλαίωση έχουμε μιλήσει και εμείς αλλά ας αφήσουμε τον Θοδωρή να μας μιλήσει με ποσοστά: «Η παλαίωση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Θα έλεγα ότι είναι το 80% του τελικού αποτελέσματος. Αλλά και πάλι αυτό το 20% τις βυνοποίησης και απόσταξης είναι αναπόσπαστο κομμάτι και χωρίς αυτό δε θα είχαμε παλαίωση. Προσωπικά ενθουσιάζομαι πάντα με το terroir των βαρελιών και πιο συγκεκριμένα πως το κάθε terroir επιδρά στο τελικό αποτέλεσμα διαφορετικά».
Ας φύγουμε λίγο από το βιβλίο και ας μιλήσουμε για το ουίσκι γενικά. Ποια είναι η σχέση του Έλληνα με το ουίσκι; Ξέρει να πίνει ή ακολουθεί τη μόδα και τις τάσεις; «Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα σημειώνει μεγάλη ανάπτυξη στο ουίσκι. Αξιοσημείωτες είναι οι προσπάθειες από παρέες, οργανισμούς για το ουίσκι που εμφιαλώνουν δικά τους βαρέλια. Υπάρχουν πλέον media που ασχολούνται αποκλειστικά με το ουίσκι, καθώς και γκρουπ ομάδων σε κοινωνικά μέσα όπου ο κόσμος δικτυώνεται. Στις κάβες βλέπουμε σαφέστατη ανάπτυξη, καθώς και οι εταιρείες έχουν αυξήσει τις εισαγωγές τους. Όλα τα παραπάνω δείχνουν θετική και μεγάλη άνοδο. Η μόδα και οι τάσεις αφήνουν το ουίσκι αδιάφορο για μένα. Το ουίσκι θα είναι πάντα στην κορυφή όσα χρόνια και να περάσουν».
Και τώρα η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου «Ποια είναι τα αγαπημένα σου ουίσκι από κάθε κατηγορία;». «Πολύ δύσκολη ερώτηση που σίγουρα δεν έχω σαφή απάντηση. Στο σπίτι υπάρχει μια βιβλιοθήκη με περίπου 50 ανοιχτές φιάλες από κάθε είδος. Ανάλογα την περίσταση και την ψυχολογία θα δοκιμάσω ή θα απολαύσω και κάθε διαφορετικό. Δεν υπάρχουν ουίσκι που δε μ’ αρέσουν, υπάρχουν ώρες ακατάλληλες για τα συγκεκριμένα ουίσκι».
Το ουίσκι όμως είναι ταξίδι. Σε κάθε γουλιά του νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο αποστακτήριο που φτιάχτηκε, ή σου θυμίζει το μπαρ που το δοκίμασες πρώτη φορά. Τόσο έντονος είναι ο χαρακτήρας του και δε θα μπορούσα να μη ρωτήσω τον Θοδωρή ποιο είναι το καλύτερο ουίσκι bar που έχει πάει και ποιο το αγαπημένο του αποστακτήριο. «Το bar που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, χωρίς να αυτοχαρακτηρίζεται σαν ουίσκι bar είναι το Point Rouge στο Μπορντό. Από τις πιο συγκλονιστικές συλλογές που έχω δει ποτέ μου. Μέχρι τώρα νομίζω πως αγαπημένο μου αποστακτήριο σαν χώρος και ατμόσφαιρα είναι το Chichibu στην Ιαπωνία. Το λέω με επιφύλαξη μιας και έχω βάλει στόχο να επισκεφτώ όσο περισσότερα αποστακτήρια μπορώ».
Στο βιβλίο του αναλύει με μεγάλη λεπτομέρεια τη διαδικασία της παλαίωσης. Όμως εύλογα έρχεται η απορία, τελικά γιατί θεωρείται βασιλιάς των αποσταγμάτων το ουίσκι; Τι είναι αυτό που το κάνει τόσο ξεχωριστό; «Για μένα τα quality standards που το διακατέχουν. Διαβάζοντας κάποιος την παραγωγή του ουίσκι καταλαβαίνει πως μπαίνει σε μονόδρομο για την ποιότητα».
Μία συνέντευξη γεμάτη αρώματα, επιγεύσεις, ταξίδια και μεθυστικές γνώσεις. Όπως ακριβώς και το βιβλίο του Θοδωρή. Εμείς του ευχηθήκαμε να υπάρξει κι άλλο βιβλίο στο μέλλον γύρω από το ουίσκι. Εκείνος μας απάντησε «Το εύχομαι. Οι ιδέες υπάρχουν, δυστυχώς όμως οι συνθήκες δεν είναι ακόμα ώριμες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχω δεσμευτεί να υπηρετώ ταπεινά μεν αλλά σθεναρά δε το νερό της ζωής!».
