Το παράδοξο του Manhattan

Στο βιβλίο ‘Ο Φρόιντ στο Manhattan’, ο διάσημος ψυχολόγος επισκέφτηκε την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με σκοπό να διαδώσει την ψυχανάλυση. Εκεί, μπλέχτηκε με μια περίεργη υπόθεση που τον προβλημάτισε και τον δυσκόλεψε πολύ. Τον ίδιο προβληματισμό προκαλεί και το cocktail Manhattan, το οποίο εκτός από την μεγάλη του ιστορία έχει και τα δικά του παράδοξα τα οποία θα προσπαθήσουμε να λύσουμε.

Whiskey, γλυκό vermouth και bitters. Τόσο απλό, κι όμως τόσο περίπλοκο. Όπως άλλωστε όλα τα απλά πράγματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Manhattan έχει το δικό του κεφάλαιο στην ιστορία των cocktails και αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα αλλά και εύγευστα του είδους. Πολλοί έχουν υποστηρίξει ότι το Manhattan άλλαξε την πορεία των cocktails. Τα ερωτήματά του όμως θυμίζουν εκείνα που είχαμε αναλύσει πιο παλιά για το Martini. Άλλωστε, υπάρχει μια άτυπη σύνδεση μεταξύ τους, μιας και μιλάμε για δύο απλά και εμβληματικά cocktails. Bourbon ή Rye, τι γαρνιτούρα του ταιριάζει και τελικά ποια είναι η ιδανική αναλογία; Αυτά τα τρία ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε.

Σε αυτή την προσπάθεια θα έχουμε την βοήθεια του Κωνσταντίνου Θεοδωρακόπουλου, bartender και Granikal ambassador, ο οποίος μας απάντησε στα ερωτήματα που του θέσαμε ενώ το έχτιζε μπροστά μας.

Bourbon ή Rye;

Δύσκολη ερώτηση. Στα πρώτα βιβλία με συνταγές cocktail όπου εμφανίστηκε το Manhattan το 1884, δυστυχώς αναφέρει μόνο “whisk(e)y”. Το 1887, το βιβλίο του Jerry Thomas ‘Bar-Tender’s Guide’, είναι το πρώτο το οποίο μιλάει συγκεκριμένα για τύπο whiskey και αυτό είναι rye.

Όπως μας λέει και ο Κωνσταντίνος “Στην πρώτη καταγεγραμμένη συνταγή γίνεται απλή αναφορά σε whiskey, αλλά τότε στην Αμερική όλοι χρησιμοποιούσαν rye. To bourbon άρχισε να παίρνει τα πάνω του αρκετά πιο μετά και έτσι έκανε και την εμφάνισή του στο Manhattan”. Βέβαια, την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης, λόγω της έλλειψης στα υπόλοιπα whiskey, το Manhattan φτιαχνόταν με Canadian. Όπως και να έχει το Rye του ταιριάζει πιο πολύ, του δίνει μια πιο πικάντικη επίγευση ενώ με το bourbon το αποτέλεσμα είναι πιο γλυκό. Η επιλογή σου εξαρτάται από την επιθυμία σου αλλά αν είσαι αναποφάσιστος τότε η απάντηση είναι rye.

Φλούδα λεμονιού, cherry ή άλλη γαρνιτούρα;

Τα περισσότερα Manhattans που θα δεις να κυκλοφορούν έχουν σαν γαρνιτούρα cherry, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Στα πρώτα βιβλία του Jerry Thomas και του Harry Johnson, η γαρνιτούρα που εκείνοι επέλεξαν ήταν μια φλούδα λεμονιού. Αργότερα, το 1895, στο ‘Modern American Drinks’ προτείνεται να γαρνίρεται το Manhattan με ένα cheery maraschino. Μία άλλη οπτική που τέθηκε στο τραπέζι το 1903 ήταν από τον Tim Dalydirects, ο οποίος άφησε την επιλογή ανάμεσα σε cherry ή ελιά.

Υπάρχει ένας ολόκληρος μύθος για το πώς το cherry, μπήκε στα πρώτα cocktail γύρω στο 1911 αλλά ο Κωνσταντίνος μας επαναφέρει στο σήμερα θέτωντας την δική του επιλογή η οποία είναι maraschino cherries. Όχι όμως αυτά τα οποία μπορείς να βρεις σε διάφορα χρώματα και τα οποία είναι χρωματισμένα. Αν θες το ποτό σου να είναι τέλειο, διάλεξε τα αυθεντικά “The original Maraschino cherries” από την Luxardo τα οποία φτιάχνονται στην Ιταλία.

Ποια είναι η σωστή αναλογία;

Και τώρα το τρίτο δίλημμα και το πιο σημαντικό. Το θέμα της αναλογίας. Οποιοδήποτε cocktail έχει αντέξει τόσο πολύ στον χρόνο είναι λογικό να έχει φτιαχτεί και από πολλά χέρια βάζοντας το καθένα την δική του πινελιά. Πολλοί bartenders χρησιμοποιούν την αναλογία 2-1-2 βάζοντας 2 μέρη whiskey, ένα μέρος γλυκό vermouth και δύο σταγόνες bitters. Είναι εύκολο να το θυμάσαι και είναι και σημειολογικό. Το 212 αποτελεί τον τηλεφωνικό κωδικό της περιοχής του Μανχάταν στην Νέα Υόρκη.

Όμως υπάρχουν και άλλες φωνές γύρω από το θέμα της αναλογίας. Τα πρώτα βιβλία του 1884 αναφέρουν ότι το whiskey και το vermouth καταλαμβάνουν ίσα μέρη στο Manhattan ενώ ο Jerry Thomas αναφέρει ότι στην συνταγή του βάζει δύο μέρη vermouth με ένα μέρος whiskey. Σήμερα αυτή η συνταγή ονομάζεται Reverse Manhattan.

Ο Κωνσταντίνος Θεοδωρακόπουλος στο Manhattan που μας έφτιαξε και σου προτείνει έβαλε 50ml rye (κατά προτίμηση Michters), 25 ml sweet Vermouth (Cocchi di Torino), 2 σταγόνες angostura bitters και 1 σταγόνα orange bitters. Και συνεχίζει λέγοντάς μας πως “Στην πρώτη καταγεγραμμένη συνταγή υπάρχει και σιρόπι ζάχαρης και absinth. Εγώ προσωπικά προσθέτω και 2.5 ml maraschino liqueur, κατά προτίμηση Luxardo”.

Σερβίρεται σε ένα υπέροχο ποτήρι Martini και μόλις κλείνεις τα μάτια σου ταξιδεύεις στην καρδιά της Νέας Υόρκης. Αν τώρα έχεις απορία πώς προέκυψε το όνομά του, ο μύθος λέει ότι οι ρίζες του βρίσκονται στην δεκαετία του 1870. Συγκεκριμένα, πρώτη φορά σερβιρίστηκε σε ένα πάρτι στο Manhattan Club, το οποίο διοργάνωνε η Jennie Jerome,  μητέρα του Winston Churchill, προς τιμήν του υποψήφιου προέδρου Samuel J. Tilden. Βέβαια ιστορικοί αναφέρουν ότι εκείνη την περίοδο η Lady Randolph Churchill βρισκόταν στην Αγγλία μιας και ήταν έγκυος. Ό,τι και να ισχύει όμως,το σημαντικό είναι ότι το Manhattan αποτελεί το ποτό που επιβάλλεται να πιεις αυτή την περίοδο.