Το Penicillin είναι η επιτομή του modern classic cocktail

Το Penicillin φτιάχτηκε πρώτη φορά το 2005, όταν ξεκίνησε το κίνημα των classic ποτών στο Lower East Side της Νέας Υόρκης και είχε ήδη βοηθήσει στην αναβίωση κάποιων εμβληματικών cocktails από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης.

Τότε είναι που δημιουργήθηκαν και αρκετά μοντέρνα αριστουργηματα όπως το Gold Rush και το Penicillin. Ο bartender Sam Ross, εκείνη την εποχή μόλις είχε μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Μελβούρνη και ήταν μόλις 22 ετών. Μεταξύ κάποιων πειραματισμών του με το Gold Rush, αντικατέστησε το σιρόπι ζάχαρης/μέλι με σιρόπι μέλι τζίντζερ. Τότε ήταν που κατέληξε στο Penicillin.

Η ιστορία της δημιουργίας του

«Ήμουν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα, αλλά δεν το σκέφτηκα και πολύ» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά. Όπως είπαμε, το Penicillin είναι ένα μείγμα από blend σκωτσέζικο ουίσκι, χυμό τζίντζερ, μέλι και λεμόνι, φινιρισμένο με ένα άγγιγμα από καπνιστό και γεμάτο τύρφη σκωτσέζικο ουίσκι.

Ο Ross το δημιούργησε κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Milk & Honey, και ακολούθησε την παραδοσιακή προ ποτοαπαγόρευσης βάση συνταγών, η οποία επέβαλε τα cocktails να έχουν κάτω από τέσσερα συστατικά. Το μόνο που μας θυμίζει ότι είναι σύγχρονο, είναι η χρήση ενός εξωτικού συστατικού, του τζίντζερ.

Φτιαγμένο με δύο είδη scotch (ένα τυρφώδες και ένα blend), χυμό λεμονιού και σιρόπι μελιού-τζίντζερ, σερβίρεται σε χαμηλό ποτήρι, το Penicillin είναι ένα καπνιστό cocktail που μοιάζει σε ένα Whisky Sour.

Αν και η φαρμακευτική πενικιλίνη ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1928, ο κόσμος θα έπρεπε να περιμένει σχεδόν έναν αιώνα αργότερα για το ομώνυμο cocktail. Ο λόγος που ο Ross το ονόμασε, είναι απλός και συμβολικός. Επειδή χρησιμοποιεί όχι έναν, αλλά δύο τύπους σκωτσέζικων ουίσκι, ίσως ήθελε με το όνομα να μνημονεύσει τον Σκωτσέζο επιστήμονα Alexander Fleming, ο οποίος ανακάλυψε το πρώτο αντιβιοτικό στον κόσμο. Βέβαια, σύμφωνα με τον ίδιο είναι μια ειρωνική αναφορά στις θεραπευτικές του ιδιότητες.

Όσα το κάνουν διαχρονικό

Σε μία συνέντευξη στο περιοδικό Time to 2013 είχε πει ο ίδιος: «Οι φίλοι μου στέλνουν φωτογραφίες του cocktail από παντού», και αυτό από μόνο του το κάνει modern classic. Επίσης, το ότι κατάφερε να μπει τόσο εύκολα σε πολλούς καταλόγους αλλά και να εμπνεύσει παραλλαγές σε κάθε γωνιά της γης είναι δύο χαρακτηριστικά που το κάνουν διαχρονικό.

Για εμάς όμως, πέρα από την ωραία του γεύση, ενδιαφέρον έχει και το ότι είναι ένα cocktail που μπορούμε να γνωρίζουμε ξεκάθαρα όλη του την ιστορία πίσω από την έμπνευση αλλά και την εξάπλωσή του, κάτι που στα classics είναι πολύ δύσκολο. Ας πάμε στο bar να το φτιάξουμε:

Συστατικά:

• 45ml Blended Scotch Whisky
• 10ml Smoky Islay Single-malt Scotch Whisky
• 20ml Φρέσκος χυμός λεμονιού
• 20ml Σιρόπι μελιού
• 2-3 φέτες φρέσκο ​​τζίντζερ

Προετοιμασία: Πατήστε το φρέσκο ​​τζίντζερ σε ένα shaker με ένα muddler και προσθέστε τα υπόλοιπα υλικά, εκτός από το καπνιστό ουίσκι. Γεμίστε το σέικερ με πάγο και ανακινήστε μέχρι να κρυώσει καλά. Στραγγίστε διπλά σε ένα χαμηλό ποτήρι γεμάτο πάγο. Απλώστε το καπνιστό ουίσκι από πάνω και γαρνίρετε με ζαχαρωμένο τζίντζερ ή μια φέτα λεμονιού.