Το πιο λιτό και ‘βιομηχανικό’ Collage που είδες ποτέ

Δεξιά από την Καπνικαρέα ξανοίγεται η Καλαμιώτου, η οποία πριν αποκτήσει το highlight του Faust Bar του Αλέκου Συσσοβίτη στο 11, ήταν και παραμένει γνωστή για το τμήμα ΕΜΜΕ του Καποδιστριακού που φιλοξενείται σε δυο-τρεις ορόφους ενός κτιρίου στο 2, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ένα στάνταρ συνοικιακό φροντιστήριο της Αθήνας.

Αριστερά από την Καπνικαρέα, ξανοίγεται η Καπνικαρέας (έπρεπε να το δεις να έρχεται) που εδώ και δύο μήνες είναι η πιο ωραία Καπνικαρέας που είδαμε ποτέ.  Θα κάνω ότι δεν είδα το λευκό μαγαζί με τα γλυκά στην γωνία και -για τώρα- θα ασχοληθώ μόνο με το Collage. Στο 3 της οδού.

Με 6-7 βαθμούς τα βράδια στο κέντρο, δεν βλέπεις καν τα τραπεζάκια έξω απ’ το Collage, όχι ακόμα τουλάχιστον. Ανοίγοντας την πόρτα και μπαίνοντας, η πιο φυσική αντίδραση είναι να κοντοσταθείς λίγο για να ψάξεις και καλά πού θα κάτσεις. Στην πραγματικότητα επεξεργάζεσαι τα ωμά δεδομένα του χώρου.

Χοντρές κολόνες από σκυρόδεμα, στρωμένα τραπέζια, απλά τραπέζια, καναπέδες στους τοίχους, ένα τεράστιο μπαρ σε περίπτωση που κάποιο σενάριο που θα γυριστεί στο κέντρο ψάχνει για την πιο movie friendly μπάρα και χώρος.

Αν και θα τα πω παρακάτω, καμία από τις δύο φορές που πήγα στο Collage σε διάστημα μιας εβδομάδας, δεν ήταν για φαγητό. Όχι ότι δεν είδα κόσμο δίπλα μου να τρώει, ίσα ίσα. Όχι ότι δεν λιγουρεύτηκα αυτήν την ταλιάτα μόσχου που προσγειώθηκε στο δεξιά τραπέζι. Ίσα ίσα.

Αλλά άσε το φαγητό για λίγο. Το πιο δυνατό χαρτί του μαγαζιού είναι ξεκάθαρα η άπλα. Μετά έρχονται τα υπόλοιπα ήτοι οι νορμάλ τιμές, το προσωπικό που ελπίζω να είναι το ίδιο πρόθυμο όταν το Collage θα αρχίζει να παλιώνει και τα κοκτέιλ. Δυο λεπτά και μια αιωνιότητα για τα απεριτίβο κοκτέιλ του καταλόγου.

Γνωστός κολληματικός τύπος που μπορεί να παίρνει το ίδιο ποτό για τα επόμενα 19 χρόνια, δοκίμασα το Spicy Pimm’s Cup με εχμ, Pimm’s, pimento (έναν μη αλκοολούχο, αλλά ανθρακούχο θησαυρό που καίει κάθε φορά που καταπίνεις), λίγο χυμό λεμόνι και κάποια άλλα συστατικά που δεν θυμάμαι. Ας μην είμαστε τόσο τεχνοκράτες όμως. Παρακαλώ.

(Ακολούθησέ μας στο Foursquare για να διαβάζεις tips για τα μαγαζιά που επισκεπτόμαστε)

Μοναδική παραφωνία στο textbook μπαρ και τους μπάρμεν στην πένα είναι αυτός ο μαυροπίνακας από πίσω τους, που σε άλλους μπορεί να αρέσει, είμαι έτοιμος γι’ αυτό. Απλά σε ένα πεδίο με κίτρινα παραλληλόγραμμα σκαμπό γύρω από το μπαρ, με εξαιρετικά φώτα και γυάλινες σταγόνες που κρέμονται απ’ το ταβάνι, ζεις και χωρίς το μαυροπίνακα θαρρώ.

Βαθιά υπόκλιση στο ξύλινο τραπέζι απευθείας από τις συγκεντρώσεις του βασιλιά Αρθούρου και της συντροφιάς του στη μέση του μαγαζιού και αυτονόητο respect στην ανομοιομορφία όλων των σχημάτων μέσα του. Άλλες καρέκλες εδώ, άλλες εκεί, άλλα τραπέζια, άλλα υλικά, άλλη φάση γενικότερα.

Επειδή στο Foursquare, ο κόσμος(;) έσπευσε να του προσθέσει τις ταμπέλες ‘cafe’, ‘cocktail bar’ και ‘ιταλικό εστιατόριο’, πήρα τον κατάλογο και άρχισα τις σημειώσεις. Ζυμαρικά που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν, εξτραορντινέρ σαλάτες σαν αυτή με τις τηγανητές σαρδέλες, τα φασολάκια και το wasabi και πίτσες.

Πίτσες με ωραία ονόματα. Την επόμενη φορά θα πάρω μια Jackie O, αυτή με την καπνιστή πανσέτα, την παρμεζάνα, το κολοκύθι και τη μοτσαρέλα. Αυτό είναι υπόσχεση. Στον εαυτό μου.

Μουσικά; Κοίτα να δεις τι γίνεται. Κι εδώ ο χώρος επικρατεί. Προφανώς ο dj δεν παίζει In Flames ή Έλλη Κοκκίνου, αλλά και πάλι, αυτό το indie, alternative και γκρουβάτο δείγμα που αναπαράγεται φιλτράρεται με κάποιον τρόπο απ’ το χώρο.

Μέγα fail το πόσο κρυμμένος στο βάθος είναι ο dj. Και δεν το λέω ως dj, το λέω ως πελάτης. Θες να βλέπεις τον άνθρωπο που βάζει μουσική, είναι μέρος της εικόνας κι αυτός. Τόσο κρυμμένο δισκοθέτη έχω δει μόνο στο Blue Bar στο Χαλάνδρι. Άλλο έγκλημα από κει, σε ένα μαγαζί που ανέκαθεν έβαζε μουσικάρες.

Ας είναι. Μια τελευταία επίσκεψη στην τουαλέτα (Ω ΤΙ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ) σβήνει αμέσως την κακή ρύθμιση των decks στον χώρο. Η τουαλέτα είναι τόσο μεγάλη και μεγαλεπήβολη (όχι, δεν τα ‘χω χάσει) που αποτελεί ένα μαγαζί από μόνη της. Διαδρομή μέχρι να πας, ευρεία σκάλα που πάει προς τα κάτω και ιδού:

Είπαμε, η τρίτη φορά που θα πάω στο Collage θα είναι για φαγητό. Εκτός αν με προλάβει κάποιο μεγάλο πάρτι. Δεν ξέχασα να το πω, το άφησα επίτηδες για το τέλος. Το Collage φτιάχτηκε για μεγάλα πάρτι, από αυτά που κάθεσαι όρθιος με το ποτό σου και (κάνεις ότι) κοινωνικοποιείσαι.

Τα περιμένουμε.

Collage, Καπνικαρέας 3, Αθήνα