To ροζέ είναι το κρασί του καλοκαιριού

Τον Βασίλη τον είχα γνωρίσει πριν αρκετά χρόνια, στην ταράτσα του Monk όπου και ένα καλοκαίρι με μύησε στη μαγεία του ροζέ. Ο τρόπος που μιλάει για τα κρασιά μπορεί να σε συνεπάρει και σε κάθε του πρόταση καταλαβαίνεις ότι για εκείνον κρασί και άνθρωπος είναι άρρηκτα συνδεδεμένες έννοιες. Άλλωστε διαθέτει περισσότερα από 18 χρόνια εμπειρίας στον οινικό χώρο ενώ φέτος τον βρίσκουμε σε μία άλλη ταράτσα, αυτή του Manouka στην οδό Ερμού.

Εκεί τον συνάντησα για να μιλήσουμε για τα ροζέ κρασιά. Μου σέρβιρε έναν Βυσσινόκηπο από το Κτήμα Παλυβού το οποίο είναι από την ποικιλία Αγιωργίτικο και ένα Κτήμα Βογιατζή ποικιλίας Ξινόμαυρο & Τσαπουρνάκος. Αμέσως τον ρώτησα αν το ροζέ είναι αυτό που όλοι οι άσχετοι νομίζουμε. Μία μίξη λευκού και ερυθρού οίνου.

«Συχνά περιγράφω κρασιά σαν να είναι άνθρωποι και ανθρώπους σαν να είναι κρασιά. Φαντάσου έναν άνθρωπο παρεξηγημένο, μια υπέροχη προσωπικότητα την οποία οι περισσότεροι δεν έχουν φροντίσει να γνωρίσουν και να την καταλάβουν όπως της αξίζει. Έτσι είναι και το ροζέ κρασί, το οποίο θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε αρχικά πως δεν είναι αποτέλεσμα μίξης λευκού και ερυθρού οίνου.

Η πιο κλασική μέθοδος για την παραγωγή ροζέ κρασιού είναι η ερυθρή οινοποίηση κόκκινων σταφυλιών με εκχύλιση. Ο φλοιός κάθε ρώγας σταφυλιού διαθέτει από τη φύση του ερυθρές χρωστικές ουσίες. Για να γίνει ένα κρασί ροζέ πρέπει οι χρωστικές αυτές ουσίες του φλοιού να έρθουν σε επαφή με τον χυμό του σταφυλιού σε συγκεκριμένη θερμοκρασία και για συγκεκριμένο χρόνο. Σε μια απλούστευση της διαδικασίας φανταστείτε ένα φακελάκι τσάι σε μια κούπα. Όσο το εμβαπτίζεις στο νερό τόσο αυτό θα παίρνει χρώμα. Λιγότερος χρόνος για ένα ροζέ κρασί, περισσότερος για ένα ερυθρό κρασί».

Δοκιμάζουμε ένα άλλο ροζέ πάλι από την Ελλάδα. Αυτή τη φορά πίνουμε Ίρινον από το Οινοποιείο Βατίστα ποικιλίας Μανδηλαριά, Θράψα & Μαυρούδι. Κάπου εκεί αρχίζουμε να συζητάμε για το αν παίζει ρόλο η παλαίωση στα ροζέ κρασιά. «Στο ερώτημα αυτό η απάντηση είναι σύνθετη. Πρέπει να γνωρίζουμε πως η συντριπτική πλειονότητα των ροζέ κρασιών προορίζονται να καταναλωθούν κοντά στα ένα με δύο έτη από τη στιγμή της παραγωγής τους. Αυτό συμβαίνει διότι γευσιγνωστικά η ευχαρίστηση που μας προσφέρουν αρωματικά και γευστικά σχετίζεται με τα έντονα και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της νιότης τους.

Σε κάθε κανόνα υπάρχει και η εξαίρεση, κάποια ροζέ κρασιά μπορούν να αντέξουν περισσότερο, όμως θα επέμενα να μη θεωρούμε την παλαίωση ενός κρασιού συνυφασμένη με την ποιότητα. Το «όσο πιο παλιό τόσο πιο καλό» θα ίσχυε μόνον αν όλα τα κρασιά φτιάχνονταν για να παλιώνουν. Δεν συμβαίνει αυτό, και ας αγαπάμε το καθένα γι’ αυτό που είναι και προσφέρει. Αν θέλεις να κινηθείς στο κέντρο της πόλης, ιδανικό είναι ένα μικρό ευέλικτο όχημα, ενώ αν θες να πας στο βουνό θες ένα 4×4. Αν πάλι θες να κάνεις ένα road trip διαφοροποιούνται τα δεδομένα. Δεν μπορούμε να αλλάζουμε μεταφορικό μέσο κάθε όποτε μας βολεύει. Κρασί όμως μπορούμε. Είναι αυτό που πάντα απαντώ σε όσους με ρωτούν ποιο είναι καλό κρασί. Καλό κρασί είναι πάντα αυτό που ταιριάζει με την περίσταση».

Η συγκεκριμένη περίσταση δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Πώς όμως πρέπει να απολαμβάνουμε ένα ροζέ κρασί; Ποια είναι η κατάλληλη θερμοκρασία και με τι συνοδεύεται; Εκείνη τη στιγμή που του κάνω την ερώτηση φέρνει μία Μικρή Κιβωτό να δοκιμάσουμε από το Κτήμα Λαντίδη ποικιλίας Μοσχοφίλερο. «Η κατανάλωση ενός ροζέ κρασιού είναι από μόνη της απολαυστική. Τα ροζέ κρασιά τα αγαπώ. Είναι ιδανικά για κάθε στιγμή της ώρας, είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό με φαγητό. Πλέον κυκλοφορούν τόσες πολλές διαφορετικές εκδοχές σε αποχρώσεις και στυλ που δε γίνεται να μην τα λατρέψεις.

Τα ροζέ κρασιά αγαπούν τη δροσιά, τα σερβίρουμε στους 8–100 βαθμούς, ώστε να αναδεικνύονται καλύτερα τα αρωματικά και γευστικά χαρίσματά τους. Τα σερβίρουμε πάντα σε ποτήρι κρασιού με σχήμα τουλίπας, γεμίζουμε μέχρι το φαρδύτερο σημείο του ποτηριού και το υπόλοιπο μέρος του ποτηριού που μοιάζει άδειο είναι γεμάτο αρώματα που θα μεγιστοποιήσει την απόλαυση. Ένας επιπλέον λόγος να προτιμούμε ροζέ έχει να κάνει με το ότι είναι το κρασί με τη μεγαλύτερη γκάμα συνδυασμών με φαγητό από οποιοδήποτε άλλο τύπο κρασιού. Ζυμαρικά, θαλασσινά, ψάρια, λευκά κρέατα, μπιφτέκια, ιταλική, ασιατική ή ινδική και σίγουρα ελληνική κουζίνα».

Το επόμενο ροζέ που δοκιμάζουμε είναι το Σκέρτσο από το Κτήμα Οινογένεσις, το οποίο είναι ημίξηρο, ποικιλίας Grenache Rouge & Merlot. Ο Βασίλης όταν μιλάει για τα κρασιά καταλαβαίνεις ότι τα λατρεύει. Όπως μας είπε και πριν, πολύ συχνά περιγράφει τα κρασιά σαν ανθρώπους αλλά και το αντίστροφο. Γι’ αυτό τον ρωτάω από πού πηγάζει αυτή η αγάπη του για τα κρασιά.

«Από μικρός ήθελα να γίνω μουσικός, έμαθα αρμονία και πιάνο ενώ αργότερα ως έφηβος λάτρεψα το ηλεκτρικό μπάσο. Παρόλα αυτά η ζωή με οδήγησε από τη μία να σπουδάζω Συντήρηση Έργων Τέχνης και Αρχαιολογικών Ευρημάτων και από την άλλη ως φοιτητής να εργάζομαι σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες Διοργάνωσης Συναυλιών και Management Καλλιτεχνών στην Ελλάδα. Σε αυτή τη δουλειά μαγεύτηκα με το κρασί όταν σε μεγάλες συναυλίες με τεράστια ονόματα της παγκόσμιας rock σκηνής ξεκίνησα να δοκιμάζω πανάκριβα και σπάνια κρασιά backstage μαζί με μερικά από τα μουσικά μου ινδάλματα. Κεραυνοβόλος έρωτας για εμένα. Έκτοτε ξεκίνησα να ασχολούμαι με το κρασί ερασιτεχνικά μέχρι που κάποια στιγμή αποφάσισα να τα παρατήσω οτιδήποτε άλλο και να γίνω sommelier».

Δοκιμάζοντας το τελευταίο ροζέ, ένα Peplo από το Κτήμα Σκούρα του 2020 ποικιλίας Mαυροφίλερο, Αγιωργίτικο & Syrah του ζητάω να μας δώσει μια συμβουλή για τα κρασιά και αμέσως απαντά «Να διαλέγετε ανθρώπους και κρασιά που κάνουν την καρδιά σας να χτυπά δυνατά».