Υπάρχει κι άλλο Galaxy bar στην Αθήνα

Αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που ρωτούσα “πάμε στο Galaxy” και μου απαντούσαν “Ποιο; Σ’ αυτό στο Hilton” τότε σίγουρα θα είχα βγάλει τουλάχιστον άλλο ένα ποτό στο τσάμπα. Γιατί ναι, αυτό στο Hilton είναι το γνωστό. Εκείνο που με τα κοκτέιλ και τη θέα του έχει κερδίσει μια θέση στο μνημονικό του κόσμου.

Όταν, όμως, λέω εγώ “Galaxy” εννοώ το πιο αυθεντικό ποτάδικο της Αθήνας, αυτό στη στοά στην Σταδίου, περίπου εκεί που δείχνει πάνω στ’ άλογο ο Κολοκοτρώνης. Το μπαρ που αποτελεί τον ορισμό του μπαρ, αυτό δηλαδή που σκεφτόταν ο Μπαμπινιώτης γράφοντας “ουσιαστικό, ουδέτερο, άκλητο μπαρ (bar): μαγαζί που σερβίρονται ποτά”.

Το “Galaxy” δεν είναι καινούργιο. Για την ακρίβεια είναι πολύ, πολύ παλιό. Γέμισε το πρώτο του ποτήρι με ουίσκι το 1970 και συνεχίζει έκτοτε με την ίδια συνέπεια, την ίδια αφοσίωση και την ίδια αυθεντικότητα.

Τώρα, θα αναρωτηθείς “γιατί δεν το ξέρεις”; Επειδή: α) Βρίσκεται σε στοά β) Δεν έγινε ποτέ μόδα. γ) Δεν είναι ποζέρικο. Μηδέν επιτήδευση. Δεν πουλάει, δηλαδή, το στυλ “παλιό μπαρ”. Είναι παλιό μπαρ.

Δεν το λες μεγάλο. Για την ακρίβεια είναι μικρό. Η μεγάλη ξύλινη μπάρα είναι το βασικό σημείο αναφοράς (λογικό). Διόρθωση: Ο μπάρμπαν είναι το βασικό σημείο αναφοράς (πιο λογικό). Ο κύριος Γιάννης, με τη γραβάτα του. Old-school όσο δεν πάει. Τον βλέπεις και φαντάζεσαι ότι αυτός πιθανότατα (αν και δεν είναι τόσο μεγάλος, είπαμε) σέρβιρε στο Λας Βέγκας τον Φρανκ Σινάτρα και τον Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ. Αυτός έφτιαχνε κοκτέιλ στο Ακαπούλκο. Αυτός κουνούσε -χωρίς να ανακατεύει- τη βότκα μαρτίνι του Τζέιμς Μποντ. Με λίγα λόγια ο ιδανικός μπάρμαν για το “Galaxy”.

Γενικότερα θυμίζει πολύ τα παλιά αμερικάνικα μπαρ. Το ξύλο και το δέρμα κυριαρχούν στο χώρο. Οι τοίχοι φιλοξενούν παλιές διαφημίσεις ποτών και παλιές αφίσες. Για την ακρίβεια όταν άνοιξε το μαγαζί ήταν απλές διαφημίσεις ποτών και αφίσες. Στη συνέχεια έγιναν παλιές, κατόπιν ρετρό και τώρα μπορούν να καταχωρηθούν στην κατηγορία “vintage”. (Νομίζω δηλαδή, διορθώστε με αν κάνω λάθος).

Άλλα σημεία έχουν γεμίσει από φωτογραφίες με θαμώνες: τον Τσαρούχη, τον Γκάτσο, τον Παπάζογλου, τον Καζάν και σχεδόν τη μισή… ΕΣΗΕΑ, καθότι το μαγαζί αποτελεί δημοσιογραφικό άνδρο, ενώ πιο δίπλα δεσπόζει και τυπωμένη η φράση “το αλκοόλ είναι η απάντηση, αλλά έχω ξεχάσει την ερώτηση”.

Δεν χρειάζεται να δεις φωτογραφίες για να καταλάβεις. Αρκεί η δική μου πολύ γλαφυρή περιγραφή (αστειάκι). Όχι, αρκεί να βάλεις στο μυαλό σου τα κλασικά αμερικάνικα μπαρ που βλέπεις στις ταινίες. Έτσι είναι. Αυτή την αίσθηση σου βγάζει. Ότι, δηλαδή, σε ένα τέτοιο μπαρ το “βαθύ λαρύγγι” έβγαζε τα άπλυτα στη φόρα, σε μια ανάλογη μπάρα χυνόταν ο χωρισμένος πρωταγωνιστής για να ανοίξει την καρδιά του στον μπάρμαν, σε έναν αντίστοιχο χώρο θα φαντασιωνόσουν τον εαυτό σου να μπαίνει και να ζητάει “το δικό μου”.

(Το ‘κανα δεν πιάνει)

Το “Galaxy” είναι στέκι, με τους “κλασσικούς” του και τα όλα του. Αποτελεί ένα κλασικό σημείο για συναντήσεις στο κέντρο, ένα μαγαζί που το να παραγγείλεις μια βότκα πριν να δύσει ο ήλιος δεν είναι σημάδι αλκοολισμού, αλλά αυτό ακριβώς που οφείλεις να κάνεις. Πλέον, το κοινό του βέβαια είναι διαφορετικό και ετερόκλητο. Υπάρχουν οι θαμώνες και υπάρχουν και οι άλλοι που απλά θέλουν να απολαύσουν ένα καθαρό ποτό και να πουν δυο κουβέντες, όσο απλό κι αν ακούγεται αυτό.

Μπόνους (έξτρα-έξτρα-έξτρα μπόνους για την ακρίβεια): οι μεζέδες. Ε, τι; Ξεροσφύρι; Όχι, όχι αυτά δεν γίνονται στη στοά της Σταδίου. Ποικιλίες, τυριά, αλλαντικά, αγγουροκαρότο, φρυγανίτσα με ελιές, γραβιέρα, μουστάρδα ακόμη και με ρώσικη, το άλλο με το ροκφόρ (σημείωση για μελλοντικό θέμα στο Oneman: το ροκφόρ είναι το μεγαλύτερο λάθος του ανθρώπου μετά την ατομική βόμβα). Και θα φας, και θα πιεις, δηλαδή. Και το κυριότερο θα πας σε ένα μπαρ διαφορετικό από τα όλα, σε ένα μαγαζί που σέβεται τον εαυτό του και τον εαυτό σου.

Galaxy, λοιπόν είναι η απάντηση. Όποια κι αν είναι η ερώτηση.

Ιδού το Foursquare του Galaxy, ιδού και του Oneman για να ακολουθείς τα tip και τις προτάσεις μας.

* οι φωτογραφίες είναι από ένα αφιέρωμα της εφημερίδας “Έθνος”