Η εκδίκηση των ‘τσουπωτών’

Πριν από μερικές μέρες η 29χρονη Ashley Graham, η Kate Upton των plus size μοντέλων, έγινε η πρώτη της κατηγορίας που βρέθηκε εξώφυλλο στο Αμερικάνικο Maxim. Ένα ακόμη ‘απόρθητο’ φρούριο που έπεσε στον αγώνα για την συνειδητοποίηση ότι κάθε τύπος σώματος έχει τη θέση του στο χώρο της μόδας, των εξωφύλλων και των αντρικών φαντασιώσεων.

Όλο αυτό λίγους μήνες αφού το ίδιο λαχταριστό μοντέλο, που έδωσε μια υπέροχη ομιλία στο TEDx Valencia με τίτλο ‘Plus Size? More Like My Size’, ανακηρύχθηκε και επίσημα Rookie του Swimsuit τεύχους του Sports Illustrated (είχε εμφανιστεί και πέρυσι σε μια διαφήμιση)

Επιστέγασμα σε μια χρονιά-ορόσημο για τον Body Positive αγώνα που είδε επίσης την style blogger & μοντέλο Nadia Aboulhosn να γίνεται απρόσμενα εξώφυλλο στο Women’s Running και την γκουρού του self love κινήματος, Tess Holliday, να κυκλοφορεί την δική της συλλογή ρούχων με τίτλο MBLM (σ.σ. Και η Graham έχει τη δική της συλλογή, αλλά είναι με εσώρουχα).

Η κορυφή του παγόβουνου

Όλα τα παραπάνω προφανώς και αποτελούν μια χαρά εξέλιξη. Την οποία κανείς δεν είχε προβλέψει όταν, πίσω τον Ιούνιο του 2011, η Vogue Italia έβαλε τον πανμέγιστο Steven Meisel να φωτογραφήσει τρία plus size μοντέλα για το εξώφυλλο της (Tara Lynn, Candice Huffine, Robyn Lawley).

Την ίδια χρονιά, έτσι για να σου σερβίρω λίγο το θέμα και από αντρική σκοπιά, που η πληθωρική Βραζιλιάνα Fluvia Lacerda έσπασε ένα ακόμη taboo με το να γίνει εξώφυλλο στο Playboy της χώρας της.

Ενώ πίσω από τις συγκεκριμένες υπάρχει μια ολόκληρη στρατιά μοντέλων που αδιαφόρησε για τα βλέμματα των ανορεξικών πρακτόρισσων τους, που τις πίεζαν να αδυνατίσουν, και έχτισαν καριέρα χωρίς να αλλάξουν τίποτα πάνω τους. Όπως η 25χρονη Αμερικανίδα Tara Lynn, με το παρατσούκλι ‘The Body’ που έχει βρεθεί ως τώρα από δυο φορές εξώφυλλο στην Ισπανική και την Γαλλική Vogue.

Η 26χρονη Αυστραλέζα Robyn Lawley που εμείς χαρακτηρίζουμε καμπυλωτή αλλά η βιομηχανία της μόδας plus size. Ένας όρος που το κορίτσι δικαίως επιμένει ότι πρέπει να αντικατασταθεί με το πιο politically correct ‘different size women’.

H σέξι Αμερικανίδα Candice Huffine που ήταν η πρώτη που κόσμησε -γυμνόστηθη- τις σελίδες του ημερολογίου της Pirelli και η κολλητή της Dita Von Teese, Margaret Macpherson. H δεύτερη δηλαδή από αριστερά (οι άλλες είναι οι Sophie Sheppard, Stefania Ferrario, Jessica Vander Leahy και Olivia Langdon) που φωτογραφήθηκαν στα πλαίσια του #ProjectWomanKIND με στόχο να αποδείξουν ότι ‘ Η αυτο-εκτίμηση σου δεν έχει σχέση ούτε είναι ανάλογη με το σχήμα ή το μέγεθος του σώματός σου’.

Ειδική μνεία στις ανερχόμενες Jada Sezer και Stephanie Van den Bergh (βλέπε αυτή με τα υπέροχα μάτια στη φωτό) που μοιάζουν να έχουν μια μεγάλη καριέρα να απλώνεται μπροστά τους.

Kαι την 27χρονη Γαλλίδα Clementine Desseaux που επέστρεψε θριαμβευτικά από το Παρίσι, όπου δεν μπορούσε να βρει δουλειά λόγω του μεγέθους της, ως το πρώτο plus size μοντέλο σε καμπάνια του  Christian Louboutin.

Οι σταρ που βοηθούν στον ‘αγώνα’

Εν αρχή η υπέροχη Christina Hendrics, οι θρυλικές καμπύλες της οποίας έχουν δικαίως αποτελέσει έμπνευση για χιλιάδες μη-ανορεξικές γυναίκες εκεί έξω που εύχονταν να μπορούσαν να ζήσουν στην εποχή που μεσουρανούσαν γυναίκες τύπου Sophia Loren και Marilyn Monroe.

Εκείνες που αισθάνονται ότι γεννήθηκαν σε λάθος εποχή, όπως η Alice Eve που δήλωσε ‘Δεν έχω το κλασικό χολιγουντιανό σωματότυπο. Και όταν ακούω να λένε ότι είμαι χοντρή, σκέφτομαι την Sophia Loren που όταν την ρώτησαν ‘πως απέκτησες αυτή την φιγούρα’, εκείνη απάντησε ‘τρώγοντας pasta, pasta, pasta’. Γιατί τότε έτρωγες φαγητό για να έχεις καμπύλες, σήμερα το μότο είναι ‘λιμοκτονία, λιμοκτονία, λιμοκτονία’. Μάλλον γεννήθηκα λάθος εποχή’’ (Επίσης θυμίζω την Christina Aguilera που χρειάστηκε να δώσει μάχη με την δισκογραφική της για να μπορέσει να σταματήσει να λιμοκτονεί-πλέον, 15 κιλά παραπάνω, είναι επίσης ένθερμη φαν του κινήματος)

Και σκέψου ότι καμία από τις δυο δεν ανήκει προφανώς στην κατηγορία plus size. Η πρώτη είναι full figured και η δεύτερη διαθέτει 7-8 κιλά πάνω από αυτό που το Χόλιγουντ ορίζει ως κανονικό. Αν και, για να είμαι ειλικρινής, για καμία από τις παραπάνω δεν μπήκα στην διαδικασία να κοιτάξω τα κιλά τους. Η επιλογή έγινε με βάσει το σέξι που εκπέμπουν. Κάτι που σίγουρα είναι θέμα αυτοπεποίθησης.

Όπως plus size δεν θεωρούνται, αν αναρωτιέσαι, ούτε η Beyonce, η Kim Kardashian (που, όταν την χαρακτήρισε έτσι ένα περιοδικό, βγήκε και είπε θιγμένη ‘Άλλο καμπυλωτή και άλλο plus size’) ή φυσικά η Monica Bellucci. Απλώς γυναίκες με σώματα λαχταριστά. Τσουπωτικά, αν θες.

Αντιθέτως ως plus size celebrity, όπως και αν ορίζεται αυτό, θεωρούνται -μεταξύ άλλων- η Sara Ramirez του Grey’s Anatomy, η λαχταριστή Dascha Polanco του Orange is the New Black (αυτή που παίζει την Dayanara Diaz), η Adele και η αστειοτάτη Αυστραλέζα Rebel Wilson (των Pitch Perfect).

Καθώς επίσης οι υπερ-ταλαντούχες και αστείες Mindy Kaling του Mindy Project, Melissa Mccarthy του Mike and Molly και, φυσικά, η αγαπημένη Amy Schumer που έχει δηλώσει ότι τα πόδια των γυναικών στο Los Angeles είναι ίσα με το μπράτσο της. Με την τελευταία να προκαλεί θόρυβο όταν βρέθηκε εξώφυλλο σε plus size τεύχος γυναικείου περιοδικού. Ακριβώς γιατί η διάκριση ανάμεσα στο curvy και το plus size είναι λίγο ‘θολή’

Εσύ π.χ. που πιστεύεις ότι ανήκει η Kat Dennings του 2 Broke Girls , που βγήκε και δήλωσε ”Προσπάθησα να είναι ανορεξική για περίπου 4 ώρες. Και μετά είπα ‘ξέχνα το. Χρειάζομαι επειγόντως μερικά bagels’.

Τι συμβαίνει στο Ελλάντα

Εννοείται πως η Kat δεν είναι plus size. Αλλά, ακόμη περισσότερο, εννοείται πως δεν μας νοιάζει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι καμπύλες της είναι εντελώς λαχταριστές. Μεσογειακές. Δηλαδή ελληνικές. Όπως αυτές της Βάνας Μπάρμπα που μας άρεσε τότε, μας αρέσει και τώρα. Ή της Μαρίας Κορινθίου, της πρώτης που μου ήρθε στο μυαλό, οι καμπύλες και η αυτοπεποίθηση της οποίας ξεχείλιζαν ήδη από την πρώτη της φωτογράφηση για το Maxim με το που επέστρεψε από την Αμερική. Και τις οποίες, κοιτώντας πίσω, πολύ κακώς φωτοσοπάραμε λίγο για να είναι πιο κοντά στα τότε πρότυπα.

Όπως και ήταν αχρείαστο το photoshop -λίγο ή πολύ, δεν έχει σημασία- σε γυναικάρες όπως Έλλη Κοκκίνου, Θεοφανία Παπαθωμά και Έλενα Παπαρίζου (που, χωρίς να το ξέρει, ήταν η πρώτη πρέσβειρα του Body Positive κινήματος αφού είχε δηλώσει ότι σκόπευε συνειδητά να πάρει κιλά για να σταματήσει να υπάρχει ο σχετικός ρατσισμός-μια συνολικά υπέροχη και εντελώς ακομπλεξάριστη γυναίκα).

Τι τα θες, παρότι έχει περάσει μόλις μια δεκαετία, μιλάμε για άλλα ήθη άλλα έθιμα. Συγκεκριμένα η Κορινθίου ήταν η πρώτη Ελληνίδα που θύμιζε τις (εκτός Ζωής Λάσκαρη που ήταν πάντοτε model size) πρωταγωνίστριες της Φίνος Φιλμ που τα είχαν τα πιασίματά τους (εσένα κοιτάζω, Μάρθα Καραγιάννη).

Το ίδιο που συνέβαινε και στα 80s, εκεί που όλες (με την εξαίρεση της Τέτας Ντούζου) ήταν κανονικές γυναίκες. Της διπλανής πόρτας (εσένα κοιτάζω, Βίνα Ασίκη).

H αλήθεια είναι ότι στα 90s και τα 00s το photoshop είχε την τιμητική του. Αν και πάλι εκείνες οι γυναίκες που πραγματικά έκαναν κλικ στο αντρικό συλλογικό ασυνείδητο (π.χ. Τζένη Μπότση, Μαρία Λεκάκη) δεν ήταν ποτέ ανορεξικές.

Για να μην το χοντρύνω και μιλήσω για την Εύα Καιλή (πάντοτε εκθαμβωτική, συνήθως 7 κιλά πάνω από το ‘κανονικό’) ή την Άντζελα Γκέρεκου που είναι υπέροχη τώρα όπως και τότε.

Είπαμε, το σέξι δεν είναι θέμα κιλών. Και, όσο photoshop και αν ρίξεις σε μια ξενέρωτη, πάλι ξενέρωτη θα παραμείνει. Απλώς πιο πλαστικοποημένη.