10 λέξεις που αν χρησιμοποιείς ακόμα, είσαι σίγουρα γραφικός
- 22 ΟΚΤ 2020
“Πολυμήχανος”
Το “πολυμήχανος Οδυσσέας” είναι το “το ματς γίνεται ροντέο” του φιλολόγου. Κάτι που έχουμε ακούσει τόσες φορές που μας έχει εντυπωθεί και μπορεί να το πετάξουμε για να κερδίσουμε χρόνο να σκεφτούμε τι θα πούμε μετά. Προσέξτε όμως! Αν χρησιμοποιήσεις τη λέξη “πολυμήχανος” για οποιονδήποτε άλλον εκτός του Οδυσσέα, τότε πλέεις στη μέση του Αιγαίου της γραφικότητας με μόνη σου σανίδα την αγάπη. Ότι τι; Ποιος μπορεί να είναι πολυμήχανος στη Νέα Ιωνία; Tι έκανε ας πούμε για να αξίζει αυτόν τον χαρακτηρισμό;
“Πολύβουος”
Αν πήγες πρόπερσι στο Λονδίνο και το λες μέχρι τώρα πολύβουο, αρχικά σταμάτα. Stop. Δεν είσαι σε ταξιδιωτική εκπομπή της Μάγιας Τσόκλη. Αλλάξανε τώρα τα κόζια. Τώρα η φάση είναι Ευτύχης Μπλέτσας. Θα λες μόνο “μμμ πεντανόστιμο”. Ο προσδιορισμός ‘πολύβουος’ για μια πόλη πρέπει να έχει σταματήσει να χρησιμοποιείται από το 1975.
“Γραφικός”
Ένα μικρό τεστ για να κρίνεις τη γραφικότητα του συνομιλητή σου είναι να του πεις να περιγράψει με 3 επίθετα το Ναύπλιο ή έστω τα Αναφιώτικα στην Πλάκα. Αν το πρώτο πράγμα που χρησιμοποιήσει είναι το “γραφικά” θα είναι πολύ γραφικός. Αν μάλιστα χρησιμοποιήσει και ως επίρρημα (πρβλ. “Στο Ναύπλιο είναι πολύ γραφικά”) τότε ίσως πάει για Χρυσή Μπάλα.
“Σκαρφίζομαι”
Αν αναφέρεται σε μαθητή ή μαθήτρια θα μπορούσε να ακολουθείται και από ένα “τι θα σκαρφιστείς πάλι, μωρή σουρουκλεμέ;”. Αν αφορά την περιγραφή του χόμπι ενός ανθρώπου που σκαρφίζεται στιχάκια τότε, θα μπορούσε να αναφέρεται σε στίχους έντεχνου τραγουδιού 3 συγχορδιών που αν ήταν γραμμένα για σκυλάδικο σίγουρα θα απογειώνονταν.
“Μεθυστικός/ή”
Αν ακούσετε κάποιον από το περιβάλλον σας να μιλάει για κάτι που είναι μεθυστικό τότε μάλλον έχει βάλει κάμερες στο σπίτι σας και διαφημίζει το ‘Φρουτέξ’ και το γιαούρτι ‘Στρούγκα’. Αν όχι -παριστάνω ότι όλα είναι καλά και δεν έκανα reference στο ‘Κωνσταντίνου και Ελένης’– τότε μάλλον είναι πρωταθλητής. Σε φάση ο κολλητός/-ή σας λέει για κάποιον/-α που είδε και είχε μεθυστική ομορφιά. Γενικά υπάρχει ένας κανόνας που λέει ότι, για να χρησιμοποιείς τη λέξη “μεθάω” για οποιαδήποτε άλλη χρήση πέραν του να εξηγείς την κατάστασή σου μετά από μισό μπουκάλι τζιν, πρέπει να έχει ήδη Νόμπελ Λογοτεχνίας. Αν το πάρεις το 2035 λειτουργεί αναδρομικά. Θα το πάρεις όμως;
“Ξάφνου”
Εντάξει, πολύ σπάνιο αυτό. Και χρησιμοποιείται κυρίως για να δηλώσει μια αλλαγή κατάστασης που συνδυάζεται με κάποια συναισθηματική φόρτιση. Δεν είναι δηλαδή ότι θα πει κανείς “εκεί που ανέβαινε την πλευρά ο Γεωργάτος ξάφνου αλλάζει το παιχνίδι στον Τζόρτζεβιτς”. Δεν βγαίνει. Όχι ότι βγαίνει δηλαδή και οπουδήποτε αλλού.
“Πλανεύτρα”
Συνήθως όποιος χρησιμοποιεί τη λέξη “πλανεύτρα” μάλλον χρησιμοποιεί και την έκφραση “γυναίκα-αράχνη” και γενικά κάτι μου λέει ότι όταν του πεις για ισότητα φύλων θα σε κοιτάξει με ένα βλέμμα αγελάδας. Αν χρησιμοποιεί τη λέξη πλανεύτρα για την Κοζάνη τότε είναι σε καλύτερη μοίρα ως προς το σεξισμό αλλά σε πολύ χειρότερη ως προς τη γραφικότητά του. Ίσως και το γούστο του.
“Πρόστυχος”
Εδώ έχουμε δύο κατηγορίες χρήσεων. Αν πεις κάτι “πρόστυχο” για κακό τότε είσαι σε φάση Ελένη Λουκά: “POPE GO HOME” και τέτοια όμορφα. Aν το χρησιμοποιείς για τον/την σύντροφό σου ή, ακόμα χειρότερα, για τον εαυτό σου τότε αφενός μάλλον δεν είσαι τόσο “πρόστυχος” όσο νομίζεις αφενός. Αφετέρου, όχι. Δεν κερδίζει κανείς κάτι από αυτό.
“Οικουμένη”
Η πλήρης φράση είναι “Η Ελλάδα είναι σταυροδρόμι πολιτισμών που ο πολιτισμός της έφτασε μέχρι τα πέρατα της Οικουμένης”. Πετάς και ένα “όταν είμαστε μονιασμένοι, όλα τα καταφέρνουμε” και είσαι ο μεγάλος νικητής. Ευχαριστούμε, μας τα είπαν αυτά οι δασκάλες μας στη Β’ Δημοτικού, μήπως έχεις να προσφέρεις κάτι άλλο στη συζήτηση;
“Σούρουπο”
Επιτρέπεται να το πεις αν φοράς τραγιάσκα και ατενίζεις πράγματα. Ιδίως την ήσυχη θάλασσα. Ελάχιστα πιο γραφική από το “δειλινό” που πάντως κέρδισε πολλούς πόντους γραφικότητας χάρη στον Νίκο Κουρκούλη. Για να είμαστε δίκαιοι, αυτή η λέξη σε τελείως συγκεκριμένα περιβάλλοντα και από τελείως συγκεκριμένους ανθρώπους μπορεί να είναι και όμορφα χρησιμοποιημένη.
