Κάθε καλοκαίρι στην Ικαρία ο χρόνος σταματά
- 2 ΑΥΓ 2022
Αν έχεις συναντήσει στη ζωή σου Ικαριώτη, τότε γνωρίζεις ήδη ότι στο νησί που πρόκειται να επισκεφθείς δεν θα συναντήσεις και τους πιο κοινότυπους κατοίκους. Αν πάλι όχι, τότε σε καλωσορίζω στο θαυμαστό κόσμο των Καριωτών (όπως αυτοαποκαλούνται).
Φτιάξε βαλίτσα με τα πιο χαλαρά και άνετα ρούχα σου, πάρε τουλάχιστον ένα βιβλίο για να σκοτώσεις την ώρα σου στο καράβι και ξεκίνα για το νησί που «έχει βρει το νόημα της ζωής». Και συγκεκριμένα, της μακροζωΐας. Παρεμπιπτόντως, αν δεν το έχεις και πολύ με τα μεγάλα ταξίδια, μπορείς να πας στο νησί και με αεροπλάνο. Ωστόσο, το βιβλίο, πάρτο όπως και να έχει μαζί για τις ώρες που ίσως λόγω κυμάτων δεν μπορείς (και δεν πρέπει, το ξανατονίζω) να βουτήξεις.
Φέτος το καλοκαίρι μπορείς να βρεθείς στον προορισμό σου με την άνεση και την ασφάλεια της AEGEAN. Επίλεξε έναν από τους 160 προορισμούς της αγαπημένης αεροπορικής εταιρείας σε Ελλάδα και εξωτερικό, κάνε την κράτησή σου και απόλαυσε το ταξίδι και τις διακοπές σου!
Μιας και είπα βουτιά, ας ξεκινήσουμε από τις παραλίες. Η Ικαρία συγκαταλέγεται μεταξύ των νησιών που όταν τα πιάσει ο άνεμος, τα παίρνει και τα σηκώνει. Κυριολεκτικά. Σε περίπτωση που πετύχεις μία από εκείνες τις ημέρες, τότε οι Σεϋχέλλες είναι η πιο safe επιλογή σου.
Όχι ότι ούτως ή άλλως δεν θα πήγαινες στις Σεϋχέλλες. Αλλά εντάξει, ο αέρας σου δίνει έναν ακόμη λόγο να πας. Προσοχή, μην παρασυρθείς από το όνομα και περιμένεις άμμο. Η παραλία είναι υπέροχη, με τα βοτσαλάκια της. Μόλις τη δεις, θα συμφωνήσεις και εσύ.
Αφού πιάσαμε τις ακτές που προτείνονται -και- ως οι πιο βατές σε περίπτωση ανέμου, να αναφέρουμε κάπου εδώ και τη λύση των παραλιών που βρίσκονται προς την πάνω πλευρά του νησιού, στον Άγιο Κήρυκο. Πρόκειται για μεγάλες λείες αμμουδερές παραλίες που ενδείκνυνται σε περίπτωση που θέλεις κάτι πιο χαλαρό και λιγότερο άγριο.
Στα άγρια τώρα. Στη Μεσακτή για να σερφάρεις αλά Καλιφόρνια Ντριμ. Σημειωτέον, εκεί είναι και η «φωλιά» των πιο trendy του νησιού. Σε αυτούς που θέλουν και το beach bar τους ρε παιδί μου.
Στον Αρμενιστή, για να «παίξεις» όσο αντέχεις με το κύμα και στο Λιβάδι για να «λιώσεις» πάνω στην καυτή άμμο.
Σημειωτέον ότι στον Αρμενιστή, θα βρεις και να φας πολύ καλά και φθηνά στο Γεφύρι. Δώσε μία ευκαιρία και δεν θα χάσεις. Είναι μία από τις πιο γνωστές ταβέρνες της περιοχής. Αν πάλι ξαναβρεθείς, υπάρχει και το Ζεύκειν.
Και ήρθε η ώρα του Να.
Στο Να τα αρχαία χρόνια τα παλιά, ζούσαν οι Ναϊάδες, ενώ τα πιο σύγχρονα, οι καμπίστες. Παρά το γεγονός ότι οι βροχές έχουν διαβρώσει κάπως το φαράγγι καθιστώντας το δύσβατο για πεζοπορία, εγώ συνεχίζω να σου προτείνω να κάνεις μία προσπάθεια. Αξίζει τον κόπο.
Μόλις τελειώσεις με μπάνιο και ηλιοβασίλεμα, ανέβα προς τα πάνω για ψαράκι. Ψηλά στο Να υπάρχουν ταβέρνες με πιάτα που θα τα κάνεις «να» (δεν κρατήθηκα).
Το «αθάνατο νερό» θα το πιεις στον Ξυλοσύρτη.
Μην το παρακάνεις με τα «εβίβα» ωστόσο, γιατί περιέχει ράδιο. Μέχρι πέντε φλιτζάνια, είσαι καλά. Μετά, δεν υπόσχομαι.
Σε άλλα ιαματικά νέα, να βάλεις στο πρόγραμμα και μία βόλτα από Θερμαί. Εκεί πέρα από το υπέροχο τοπίο, θα βρεις και ιαματικές ραδιούχες πηγές που δεν μυρίζουν και «κάνουν καλό».
Στο Μητσάρα για σουβλάκι με καλαμάκι γίγας και «άπαιχτο» γύρο όπως τον χαρακτηρίζουν όσοι τον δοκιμάζουν. Στον Άγιο Πολύκαρπο, το σουβλάκι είναι δική του υπόθεση. Μη σου πω και σε ολόκληρο το νησί.
Στον Πλάτανο, θα φας στην κυρία Μαρία που σε περιμένει να σου μαγειρέψει με τα χεράκια της σπιτικό «μαμαδίστικο» φαγητό. Το οποίο μάλιστα, θα σου περιγράψει λεπτομερώς. Κατάλογοι και αηδίες.
Και στο Φύτεμα, στο Οινομαγειρείο της Πόπης για γλιστριδοσαλάτα και λαχταριστά μαγειρευτά. Στο Γυαλισκάρι, η Γερμανίδα αναλαμβάνει να σου αλλάξει την άποψη που ίσως έχεις για την «προέλευση» του ονόματός της.
Το νησί ενδείκνυται για περιπάτους και πεζοπορίες. Αν δεν καταφέρεις εκείνη στο Να, δοκίμασε μία προς τους καταρράκτες ή τα Μοναστήρια ή το φράγμα. Ή και τα τρία.
Στο Χριστό Ραχών θα πεις ότι πας για το πράσινο και τη θέα, αλλά θα καταλήξεις να τρως λαίμαργα σπιτικά μπέργκερ στη Γιάφκα και τον Αστερίξ. Ή κάτι πιο ταβερνίσιο στη Φιλίτσα.
Γενικά, όταν δεν έχεις όρεξη για πανηγύρι και τζέρτζελο, ο Χριστός Ραχών είναι το πιο decent μέρος για να περάσεις καλά.
Αν θες κάτι πιο χαλαρό, τότε το Δεντρόσπιτο, ένα νεοκλασικό που μοιάζει με δεντρόσπιτο, είναι το μέρος σου. Αν πάλι θες κάτι πιο δυνατό και συνάμα καλτ, τότε η Σκνίπα είναι έτοιμη να σε υποδεχτεί και να σε αφήσει να παίξεις μία γύρα στο μπιλιάρδο της. Θα τη βρεις λίγο στο δρόμο που ανεβαίνει προς το Χριστό Ραχών. Είναι το μοναδικό μαγαζί εκεί δεν θα έχεις πρόβλημα να το εντοπίσεις. Τέλος, αν θες κάτι πιο καφενείο, τότε το Καφάρτε είναι ο προορισμός σου.
Όπου καφενείο, δεν συνεπάγεται αυτό που φαντάζεσαι -με τους γέροντες και το τάβλι.
Προσοχή: Μην επισκεφθείς το Χριστό Ραχών πρώτη φορά μεσημέρι. Θα πιστέψεις ότι το μέρος είναι εγκαταλειμμένο και ότι έκανες κάποιο λάθος στη διαδρομή.
Καιρού επιτρέποντος, μια εκδρομούλα στους Φούρνους για βουτιά και φρέσκο ψαράκι είναι ό,τι πρέπει. Αν σκοπεύεις να πας και θέλεις να ζητήσεις περισσότερες πληροφορίες, σε προετοιμάζω ότι οι Ικαριώτες, τους κατοίκους των Φούρνων, τους λένε νησιώτες. Μην πάρεις περίεργη φάτσα. Δεν θα το εκτιμήσουν. Ωραία ιδέα είναι και η βόλτα από Ακαμάτρα για φαγητό Στα Πέριξ.
Στο νησί πέρα από το «αθάνατο νερό», πρέπει να δοκιμάσεις τα κατσίκια του που μοιάζουν με κρι-κρι και τα λένε ρέσκα, το πευκόμελο, στο οποίο πολλοί ερευνητές δίνουν μερίδιο ευθύνης για τη μακροζωΐα των Καριωτών και την καθούρα, το ντόπιο τυρί -είναι κάτι σαν αλμυρή φέτα και μοτσαρέλα.
Αρκετά φλυαρίσαμε όμως. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το πραγματικό εγχώριο «προϊόν» του νησιού.
Τα πανηγύρια
Τα πανηγύρια είναι η παράδοση της Ικαρίας. Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζεις γι αυτά είναι ότι άπαξ και πας, θα χορέψεις. Ξέρεις δεν ξέρεις. Θα μάθεις. Μπορεί να βρεις και παραπάνω από ένα πανηγύρια την ημέρα. Μην πτοείσαι. Μπορείς να πας και στα τρία. Χρόνο, έχεις.
Προσοχή, προσοχή: Στο πανηγύρι της Λαγκάδας το Δεκαπενταύγουστο, δεν προτείνεται να πας, επιβάλλεται.
Υ.Γ.: Για να μη σε πιάσουν αδιάβαστο, οι χίπηδες του νησιού, είναι οι γκρούβαλοι. Ή τέλος πάντων, έτσι τους αποκαλούν οι ντόπιοι. Μην το πάρεις για βρισιά.
