5 διάσημοι που προκάλεσαν σάλο με τις τελευταίες επιθυμίες τους

Η Elizabeth Taylor ήθελε να φύγει με στιλ, ο Hunter S. Thompson με έναν κρότο και ο Harry Houdini υπονομεύοντας τη δουλειά ανθρώπων που αυτοαποκαλούνταi συνάδελφοί του. Αλλά δεν ήταν. Ήταν απατεώνες.

Ακολουθούν 5 διάσημοι με πολύ παράξενες τελευταίες επιθυμίες, που ευτυχώς για όλους μας έγιναν σεβαστές απ’ τους οικείους τους, κι έτσι έχουμε ένα μάτσο όμορφων κι ξεχωριστών ιστοριών να διαβάσουμε:

1. Elizabeth Taylor

Η μυθική ηθοποιός ήθελε να φύγει ως ντίβα, πράγμα που θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς, αλλά ήθελε να το φτάσει στον ουρανό, στα αστέρια, να μη μείνει καμία αμφιβολία. Και για να το καταφέρει αυτό, επέτρεψε την τελευταία της επιθυμία να την κουμαντάρουν δύο στοιχεία του χαρακτήρα της, που οι άνθρωποι στο Hollywood γνώριζαν πολύ καλά από παλιά: το χιούμορ και η αργοπορία της.

Στα ραντεβού της δεν ήταν ποτέ στην ώρα της, πράγμα λογικό, ξέρεις, το σημαντικό πρόσωπο δεν φτάνει ποτέ πρώτο σε μια εκδήλωση, «άστους να με περιμένουν». Το ίδιο, λοιπόν, αποφάσισε να κάνει και στην κηδεία της.

Τον Μάρτιο του 2011, η τελετή καθυστέρησε να ξεκινήσει προκειμένου να τιμήσει την τελευταία της επιθυμία. Ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει στις 2 το μεσημέρι, όμως άφησε συγκεκριμένες οδηγίες σύμφωνα με τις οποίες το φέρετρό της θα έπρεπε να φτάσει τουλάχιστον 15 λεπτά μετά την προγραμματισμένη ώρα έναρξης.

Μάλιστα, είχε ζητήσει, κάποιος από τους παρευρισκόμενους να φωνάξει επίτηδες «ήθελε να αργήσει ακόμη και στην ίδια της την κηδεία», ώστε να μη μείνει καμία αμφιβολία για την τελευταία μικρή παράσταση που τους έπαιξε. Έξυπνο και απολύτως ταιριαστό με την bigger than life προσωπικότητά της.

2. Hunter S. Thompson

Έφυγε με μια σφαίρα στο κεφάλι και στη συνέχεια έφυγε και με μια σφαίρα στον ουρανό. Δεν είναι υπερβολή. Ο ιδιόρρυθμος, πρωτοπόρος και ανανεωτής του δημοσιογραφικού λόγου, έζησε μια ζωή, ζηλευτή στα μάτια οποιουδήποτε κοινού ανθρώπου και διάλεξε να φύγει και να ξαναφύγει έτσι. Ιδιόρρυθμα.

Πρώτα θα αυτοκτονούσε με μία σφαίρα στον κρόταφο τον Φεβρουάριο του 2005 και στις 20 Αυγούστου του ίδιου χρόνου, θα έκανε το εξής: θα πετούσε τις στάχτες του ως βλήμα μέσα από ένα κανόνι – όχι ο ίδιος προφανώς, οι εκτελεστές της τελευταίας του επιθυμίας.

Έτσι, εκείνη το βράδυ περίπου 350 φίλοι του συγκεντρώθηκαν σε ένα χωράφι πίσω από την αγροικία του δημοσιογράφου στο Woody Creek του Colorado. Και λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα, οι στάχτες του Thompson θα εκτοξεύονταν από ένα κανόνι, ανάμεσα σε κόκκινα και μπλε πυροτεχνήματα, προσφέροντας ένα τρελό σόου που τιμούσε κάποιον που έζησε τη ζωή του στα γεμάτα.

Παρών ήταν και ο Johnny Depp, ο οποίος έπαιξε τον Thompson στην κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματός του Φόβος και Παράνοια στο Las Vegas, και που όχι μόνο βοήθησε στον σχεδιασμό της τελετής, αλλά πλήρωσε και γι’ αυτήν. Και τα λεφτά δεν ήταν και λίγα. Σύμφωνα με συγγενείς, το μεγάλο φινάλε κόστισε πάνω από 2 εκατομμύρια δολάρια.

3. Gene Roddenberry

Μπορεί το όνομά του να μη σου λέει πολλά αλλά για τους geeks αυτού του πλανήτη στέκεται κάπου δίπλα σε αυτά των Σαίξπηρ και Θερβάντες. Βλέπεις, ο τύπος ήταν ο δημιουργός της original σειράς του Star Trek, του ευαγγελίου για εκατομμύρια φανς του sci-fi.

H χήρα του, λοιπόν, Majel Roddenber, έκανε πράξη την τελευταία του επιθυμία που δεν ήταν άλλη απ’ το να στείλει τη στάχτη του στο διάστημα. Οργάνωσε μόνη της όλη την αποστολή μέσα από μία υπηρεσία που ονομάζεται Celestis, και η οποία ειδικεύεται στις επιμνημόσυνες διαστημικές πτήσεις μετά την αποτέφρωση και στις σεληνιακές ταφές.

Ο Roddenberry δεν ήταν μόνος του σε αυτό το κυριολεκτικά τελευταίο του ταξίδι -και μάλλον στο πρώτο του διαστημικό, που έγινε το 1997, έξι χρόνια μετά τον θάνατό του. Οι στάχτες του εκτοξεύτηκαν σε τροχιά μαζί με εκείνες του Timothy Leary, ψυχολόγου και γνωστού υποστηρικτή του LSD και ακόμη 22 ανθρώπων που λάτρευαν το διάστημα.

4. Mark Gruenwald

Πρόκειται για τον άνθρωπο που -μεταξύ άλλων- σκέφτηκε και δημιούργησε το κυλινδρικό κουτί των Pringles και κανονικά δεν θα έπρεπε να βρίσκεται σε αυτήν τη λίστα, ανάμεσα σε τόσο διάσημους ανθρώπους, αλλά έκανε κάτι που του αξίζει να είναι εδώ και με το παραπάνω: ζήτησε -και πήρε- ως τελευταία του επιθυμία να θαφτεί μέσα σε ένα από αυτά τα κουτιά.

Ο Gruenwald πέθανε το 2008 και πάντα μεταξύ σοβαρού και αστείου, έλεγε στα παιδιά του ότι θα ήθελε να έχει αυτήν την τύχη μετά τον θάνατό του. Κι εκείνα δεν του χάλασαν το χατίρι.

Προφανώς, βέβαια, δεν θα μπορούσαν να ζητήσουν την κατασκευή ενός αντίστοιχου φέρετρου σε στιλ Pringles -ή μήπως όχι;- οπότε περιορίστηκαν στο να βάλουν τις στάχτες του μέσα σε ένα τέτοιο κουτί, σ’ αυτό με την original γεύση των Pringles. Ωστόσο, ήταν πολύ μικρό για να χωρέσει όλα τα απομεινάρια του, οπότε οι στάχτες που περίσσεψαν βρήκαν τη θέση τους σε μία κανονική τεφροδόχο.

5. Harry Houdini

Ο Houdini δεν πίστευε στη μαγεία, στα παραφυσικά/μεταφυσικά φαινόμενα, σε τίποτα από όλα αυτά. Πίστευε στην οφθαλμαπάτη, στα tricks, και με την άρτια εκτέλεση όλων αυτών, πέρασε όλη τη ζωή του μπροστά σε χιλιάδες μάτια έκπληκτων θεατών. Τον αποκαλούσαν «μάγο», αλλά ήξερε ότι δεν ήταν, όπως ήξερε και ότι κανένας άλλος δεν ήταν. Και αυτό ήθελε να αποδείξει ακόμη και μέσα από τον θάνατό του.

Ο μεγάλος περφόρμερ πέθανε νέος, το 1926, και άφησε μία τελευταία επιθυμία στη γυναίκα του, η οποία και έγινε σεβαστή. Της ζήτησε κάθε χρόνο, την επέτειο του θανάτου του, να διοργανώνει μία συνάθροιση πνευματιστών, όπου θα γίνεται προσπάθεια να επικοινωνήσουν μαζί του στην άλλη ζωή.

Της άφησε, μάλιστα, κι ένα μυστικό σημείωμα, με δέκα συγκεκριμένες λέξεις τις οποίες υποτίθεται ότι θα χρησιμοποιούσε ο ίδιος αν επικοινωνούσε μαζί της, ώστε να είναι σίγουρη ότι το πνεύμα που θα της μιλούσε θα άνηκε όντως στον πρώην άντρα της.

Πράγματι η σύζυγός του, για τα επόμενα δέκα χρόνια, προσπαθούσε να καλέσει το πνεύμα του Houdini την επέτειο του θανάτου του, αλλά -προφανώς- δεν τα κατάφερε ποτέ. Και αυτό ήταν που ήθελε και ο Houdini να αποδείξει σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, ότι όλα αυτά ήταν ένα μάτσο απατεωνιές, καθώς στην εποχή του οι πνευματιστές κέρδιζαν ολοένα έδαφος, ολοένα κόσμος τους έπαιρνε στα σοβαρά και τους άφηνε τα λεφτά τους.

Είχε πέσει και ο ίδιος θύμα τέτοιων τσαρλατάνων μετά τον θάνατο της μητέρας του, όταν έψαχνε τρόπο να επικοινωνήσει μαζί της και πήγαινε από τον έναν απατεώνα μέντιουμ στον άλλον. Το μετάνιωσε, κατάλαβε τη φάμπρικα που είχε στηθεί πίσω από τον πόνο των ανθρώπων και το μόνο που ήθελε ήταν να τους απαξιώσει ακόμη και μετά θάνατον.