5 περίεργες και αηδιαστικές συνήθειες των αρχαίων Ρωμαίων

Το μεγαλείο της Αρχαίας Ρώμης είναι γνωστό, αν και σε πολλές περιπτώσεις τείνει να επισκιάζει τη ζοφερή πραγματικότητα της καθημερινής ζωής. Η αυτοκρατορία είχε πολλές επιτυχίες, κανείς δεν διαφωνεί με αυτό, αλλά οι καθημερινές εμπειρίες των πολιτών δεν είχε καμία σχέση με τη γενικότερη εικόνα που έβγαινε προς τα έξω.

Οι βρόμικοι δρόμοι, τα ανθυγιεινά δημόσια λουτρά και οι παράξενες θεραπείες καθιστούσαν την επιβίωση στη Ρώμη πρόκληση, όπως είναι στις μέρες μας το να μπεις στο τρένο και να βγεις ζωντανός.

Η ζωή στην πανίσχυρη ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν γεμάτη με αηδιαστικές λεπτομέρειες που εκθέτουν μια πολύ πιο σκοτεινή – και σίγουρα πιο βρόμικη – πτυχή της ιστορίας της, είτε πρόκειται για παράσιτα είτε για απαράδεκτα γεύματα. Κι όμως, αρκετοί έζησαν μια καλή ζωή, μάλλον γιατί δεν χρειάστηκε να μπουν στον προαστιακό. Ακολουθούν 5 περίεργες συνήθειες της τότε εποχής.

Οι γευστικοί κάλυκες των Ρωμαίων

Στην Αρχαία Ρώμη, ένα από τα πιο ασυνήθιστα πιάτα ήταν η μήτρα γουρουνιού, καρυκευμένη με πιπέρι, σπόρους σέλινου, δυόσμο, μέλι και ξύδι. Αυτή η νοστιμιά είχε καταγραφεί από τον διάσημο Ρωμαίο γευσιγνώστη Apicius, ο οποίος είχε δημιουργήσει ένα βιβλίο μαγειρικής βασισμένο σε γνωστές συνταγές της αυτοκρατορίας. Σήμερα, χωρίς καμία αμφιβολία, θα έτρωγε σουβλάκι με αβοκάντο.

Τέτοια πιάτα δείχνουν την πλούσια μοναδικότητα της ρωμαϊκής γαστρονομικής κουλτούρας: τίποτα δεν εμποδίζει κάποιον να χρησιμοποιήσει κομμάτια κρέατος ακόμη και από όχι και τόσο συνηθισμένα μέρη ζώων.

Ιδρώτας και λάδι

Στην αρχαία Ρώμη, το μπάνιο ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό πλύσιμο – ήταν μια τελετουργία. Οι Ρωμαίοι επισκέπτονταν τα δημόσια λουτρά και, πριν εισέλθουν στα θερμαινόμενα δωμάτια, επικάλυπταν το δέρμα τους με ελαιόλαδο. Αυτό βοηθούσε στην απομάκρυνση της βρομιάς και του ιδρώτα. Στη συνέχεια έξυναν το λάδι μαζί με το νεκρό δέρμα.

Το λάδι, ωστόσο, δεν πήγαινε χαμένο. Είτε επαναχρησιμοποιούνταν για τον επόμενο επισκέπτη είτε, παραδόξως, επαναχρησιμοποιούνταν από τις γυναίκες ως μαλακτικό μαλλιών. Και θα σταματήσουμε εδώ.

Η τέχνη της μπουγάδας

Στην αρχαία Ρώμη, το πλύσιμο των ρούχων ήταν κάπως ιδιαίτερο. Χρησιμοποιούσαν ούρα ως καθαριστικό. Αν και για τους σύγχρονους ανθρώπους κάτι τέτοιο είναι άσχημο, τα ούρα περιέχουν αμμωνία η οποία αφαιρεί τους λεκέδες. Οι καθαριστές τοποθετούσαν δοχεία γύρω από τις πόλεις και παρακαλούσαν τους περαστικούς να τους δώσουν τα ούρα τους, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη δωρεάν προμήθειά τους.

Υγιεινή που θα μπορούσε κυριολεκτικά να σκοτώσει

Η υγιεινή της Αρχαίας Ρώμης ήταν παραδόξως προηγμένη αλλά και ανησυχητικά ανεπαρκής. Ενώ η πόλη καυχιόταν για ένα πολύπλοκο σύστημα αποχέτευσης που είχε σχεδιαστεί κυρίως για την αποστράγγιση των στάσιμων υδάτων, παραμελούσε σε μεγάλο βαθμό την απομάκρυνση των ανθρώπινων αποβλήτων και των υπολειμμάτων.

Οι Ρωμαίοι αποδέχονταν τις ανθυγιεινές συνθήκες ως μέρος της καθημερινής ζωής, επιδεικνύοντας ελάχιστη ανησυχία για τα περιττώματα και τα σάπια τρόφιμα που γέμιζαν τους δρόμους τους. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν δείξει ανησυχητικούς κινδύνους για την τότε υγεία των πολιτικών, όπως υψηλές συγκεντρώσεις παρασίτων και δυσεντερία που έπλητταν τον πληθυσμό.

Οι σκλάβοι πίσω από τη δόξα

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη δουλεία για την οικοδόμηση των πόλεων, των υποδομών και της οικονομίας της. Οι σκλάβοι αιχμαλωτίζονταν σε πολέμους, αγοράζονταν ή δίνονταν από τις γειτονικές κοινότητες.

Τα άτομα αυτά αποτελούσαν σημαντικό μέρος του πληθυσμού, αποτελώντας το ένα τρίτο έως τα τρία πέμπτα του συνόλου των κατοίκων της Ιταλίας. Μιλάμε για περίπου τέσσερα εκατομμύρια σκλάβους. Χρησιμοποιήθηκαν ως δουλοπάροικοι για να στηρίξουν την ταχεία επέκταση της αυτοκρατορίας στις κατασκευές και τη γεωργία, καθώς και σε οικιακές εργασίες.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ