5 πολύ παράξενες στιγμές στην ιστορία των αμερικανικών εκλογών
Όσο Kamala Harris και Donald Trump ρίχνονται στην τελική μάχη για τον Λευκό Οίκο, εμείς κάνουμε μια αναδρομή στις πιο ιδιαίτερες στιγμές προηγούμενων αμερικανικών εκλογικών αναμετρήσεων.
- 6 ΝΟΕ 2024
Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή αν λέγαμε πως όλος ο πλανήτης έχει στρέψει το βλέμμα του προς ΗΠΑ μεριά, αφού έχουν ανοίξει και επίσημα όλες οι κάλπες στη χώρα, ενώ πάνω από 78 εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες έχουν ήδη ψηφίσει, καθώς υπάρχει και η πρόωρη εκλογική διαδικασία.
Donald Trump και Kamala Harris έχουν ριχτεί εδώ και αρκετούς μήνες στη μάχη της προεκλογικής εκστρατείας, προσπαθώντας να πείσουν τον αμερικανικό λαό πως αξίζουν να μπουν στον Λευκό Οίκο. Ο Trump για την ακρίβεια, θέλει να ξαναμπεί, αφού έχει υπάρξει πρόεδρος της χώρας το 2016-2020.
Η φετινή προεκλογική εκστρατεία ήταν γεμάτη αναπάντεχα και ανατροπές, με πιο χαρακτηριστικό το γεγονός πως η Harris χρειάστηκε να αντικαταστήσει τον Πρόεδρο Joe Biden ως υποψήφια των Δημοκρατικών κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, αλλά και το ότι ο Trump κατηγόρησε τους Αϊτινούς μετανάστες ότι τρώνε τα κατοικίδια τους, ενώ γλίτωσε και από μια απόπειρα δολοφονίας. Αυτή όμως δεν είναι η πρώτη φορά που οι εκλογές στις ΗΠΑ μοιάζουν αλλόκοτες.
Όσο Kamala και Donald ρίχνονται στην τελική μάχη για τον Λευκό Οίκο, εμείς κάνουμε μια αναδρομή στις πιο παράξενες στιγμές προηγούμενων αμερικανικών εκλογικών αναμετρήσεων.
Οι πρώτες εκλογές
Οι πρώτες αμερικανικές εκλογές, ήταν και εκείνες που έβγαλαν τον μοναδικό ομόφωνα εκλεγμένο Αμερικανό πρόεδρο. Οι ΗΠΑ είχαν κερδίσει μόλις πρόσφατα την ανεξαρτησία τους, έχοντας διακόψει τους δεσμούς τους με τη Μεγάλη Βρετανία στις 4 Ιουλίου 1776 – ημέρα που πλέον γιορτάζεται ως Ημέρα της Ανεξαρτησίας.
Πλησιάζοντας τις πρώτες τους εκλογές το 1788, οι ΗΠΑ αποτελούνταν από μόλις 13 πολιτείες. Μόνο οι 10 όμως είχαν δικαίωμα ψήφο, καθώς η Βόρεια Καρολίνα και το Ρόουντ Άιλαντ δεν είχαν ακόμη επικυρώσει το νέο σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών και η Νέα Υόρκη δεν διόρισε εγκαίρως τους εκλογείς της.
Από αυτές τις 10 πολιτείες, μόνο 6 επέτρεψαν στην πραγματικότητα στους πολίτες τους να ψηφίσουν (μόνο λευκοί άντρες ενήλικες), για τις άλλες τέσσερις αποφάσισαν οι νομοθέτες.
Στην πραγματικότητα βέβαια, δεν υπήρχε καν προεκλογική εκστρατεία, αφού όλοι στήριζαν τον George Washington, ο οποίος έμελλε να γίνει και ο πρώτος πρόεδρος της χώρας.
Η υποψήφια που δεν είχε δικαίωμα να ψηφίσει τον εαυτό της
Το 1872 η Victoria Woodhull θα γινόταν η πρώτη γυναίκα υποψήφια πρόεδρος των ΗΠΑ, εκπροσωπώντας τον Κόμμα για τα Ίσα Δικαιώματα. Ως υποψήφιο αντιπρόεδρο είχε διαλέξει τον Frederick Douglass, έναν μαύρο απόγονο σκλάβων.
Οι δυο τους όπως ήταν αναμενόμενο, έλαβαν πολύ λίγες ψήφους. Το πιο παράδοξο όμως είναι πως η Woodhull δεν μπόρεσε καν να ψηφίσει η ίδια τον εαυτό της, καθώς οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Αυτό θα άλλαζε μόλις το 1920, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά δηλαδή.
Προεκλογική καμπάνια μέσα από τη φυλακή το 1920
Θα ήταν ψέμματα αν λέγαμε πως αυτή ήταν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εκλογική αναμέτρηση. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών Warren G. Harding κέρδισε με μεγάλη ευκολία τον αντίπαλό του James Cox των Δημοκρατικών και εξασφάλισε τη θέση του στον Λευκό Οίκο. Υπήρχε όμως και ένας τρίτος υποψήφιος, όχι τόσο βαρετός όσο οι δύο άλλοι.
Ο συνδικαλιστής Eugene Debs είχε υπάρξει υποψήφιος άλλες 4 φορές και μάλιστα τη μια από αυτές είχε καταφέρει να συλλέξει και 900.000 ψήφους, το 6% δηλαδή. Την πέμπτη του προεκλογική εκστρατεία όμως αναγκάστηκε να την κάνει μέσα από τη φυλακή, καθώς είχε βγάλει έναν αντιπολεμικό λόγο το 1918, κάνοντας λόγο για μια άρχουσα τάξη που στέλνει την εργατική να πολεμάει τους δικούς της πολέμους.
Καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση βάσει νόμου περί κατασκοπείας. Μάλιστα, η φυλάκισή του προκάλεσε και κύμα διαδηλώσεων. Ο Debs τελικά μεταφέρθηκε στο Ομοσπονδιακό Σωφρονιστικό Ίδρυμα της Ατλάντα, από όπου και διεξήγαγε την προεδρική του εκστρατεία. Θα εξασφάλιζε για άλλη μια φορά περισσότερες από 900.000 ψήφους, ενώ τα Χριστούγεννα του 1921, ο Harding ως πρόεδρος πια διέταξε την αποφυλάκισή του.
Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος, δηλαδή ο Truman
Το 1948 κανείς δεν πίστευε ότι ο πρόεδρος Harry S. Truman θα μπορούσε να διατηρήσει τη θέση του. Το 1946 οι Ρεπουμπλικάνοι είχαν κερδίσει την πλειοψηφία τόσο στη Βουλή όσο και στη Γερουσία και σαν να μην έφτανε αυτό, έχασε και τη στήριξη των Δημοκρατικών από τις Νότιες Πολιτείες, οι οποίοι κατέβασαν δικό τους υποψήφιο.
Τόσο σίγουροι ήταν όλοι πως ο Truman θα έχανε απέναντι στον Dewey, που οι εφημερίδες είχαν ήδη τυπώσει τα εξώφυλλα τους για την επόμενη μέρα των εκλογών. Όλα τα πρωτοσέλιδα θα έγραφαν για τον καταποντισμό του προέδρου. Μόνο που ο λαός είχε άλλα σχέδια, καθώς προς έκπληξη όλων ψήφισε και πάλι τον Truman.
Χειρότερα από όλους εκτέθηκε η εφημερίδα Chicago Daily Tribune, η οποία εξαιτίας μιας γενικής απεργίας των τυπογράφων, είχε προγραμματίσει να κυκλοφορήσει κάποιες ώρες νωρίτερα. Το εξώφυλλό της έγραφε: Ο Dewey κέρδισε τον Truman.
Ο Nixon δεν έβαλε μέικ απ κι έχασε
Οι εκλογές του 1960 ήταν σημαντικές για πολλούς λόγους. Ο John F. Kennedy θα γινόταν ο νεότερος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, ο πρώτος που είχε γεννηθεί των 20ο αιώνα, αλλά και ο πρώτος καθολικός ένοικος του Λευκού Οίκου.
Στις εκλογές του 1960 όμως, έγινε και κάτι ακόμα πιο ιστορικό, αφού για πρώτη φορά ένα ντιμπέιτ μεταξύ υποψηφίων θα μεταδιδόταν ζωντανά από την τηλεόραση. Απέναντι από τον Kennedy καθόταν ο Richard Nixon, ο οποίος μερικά χρόνια αργότερα θα γινόταν ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που θα παραιτούνταν από τη θέση του.
Λίγες μέρες πριν το ντιμπέιτ ο Nixon είχε νοσηλευτεί και ήταν καταβεβλημένος, κάτι που φαινόταν και στην εμφάνισή του. Ενώ λοιπόν, του είχαν προτείνει να φορέσει μέικ απ, προκειμένου να μοιάζει πιο υγιής, εκείνος αρνήθηκε, ενώ φορούσε και σκούρο γκρι κοστούμι που τον έχανε να χάνεται στο σκηνικό. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, δεν μιλούσε κοιτώντας την κάμερα, δηλαδή τον αμερικανικό λαό, αλλά απευθυνόταν μόνο στον αντίπαλο του.
Από την άλλη ο Kennedy, ήταν μαυρισμένος και λαμπερός μέσα στο μπλε κοστούμι του που ξεχώριζε σε σχέση με το σκηνικό, ενώ μιλούσε πάντα στην κάμερα. Υπολογίζεται πως πάνω από 70 εκατομμύρια άνθρωποι είδαν το ντιμπέιτ των δύο υποψηφίων και οι πολιτικοί σύμβουλοι κατάλαβαν πως η εμφάνιση από δω και πέρα θα παίζει μεγάλο ρόλο στην τελική απόφαση του κόσμου. Μάλιστα, θα περνούσαν 16 χρόνια μέχρι να δεχτεί κάποιος άλλος υποψήφιος να συμμετάσχει σε ντιμπέιτ.
