Eurokinissi
ΝΥΧΤΑ

5 πράγματα που κάνουν τη νύχτα μας πιο δημιουργική

Από βόλτα μέχρι κιθάρα, υπάρχουν συνήθειες που γίνονται ακόμη πιο απολαυστικές όταν η μέρα τελειώνει.

Για πολλούς, η νύχτα σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Ύπνος και ξεκούραση. Για άλλους πάλι, η νύχτα μεταφράζεται ως η ευκαιρία για διασκέδαση, για να πέσουν λίγο οι άμυνες και να ξεφύγει το μυαλό.Υπάρχει άλλωστε το στερεότυπο πως μέσα στη μέρα έρχονται οι παραγωγικές ώρες και τη νύχτα αυτές της ψυχαγωγίας ή της ανάπαυσης.

Αλλά τι συμβαίνει με τη δημιουργικότητα; Μήπως για τη δημιουργικότητα η καλύτερη ώρα της μέρας είναι τελικά η νύχτα;  Και υπάρχει ένας λόγος για αυτό. Η έμπνευση λάμπει τη νύχτα. Τη νύχτα τα πάντα είναι πιο έντονα, ενώ υπάρχει λιγότερο άγχος. Το μυαλό αδειάζει από τις σκέψεις της μέρας και αρχίζει το reboot για την επόμενη μέρα. Οι δημιουργικοί άνθρωποι εμπνέονται περισσότερο τη νύχτα και αισθάνονται πιο ελεύθεροι να εκφράσουν, να καλλιεργήσουν και να μοιραστούν τις σκέψεις τους. Όπως μας μαθαίνει και η νέα καμπάνια, «Inspiration never sleeps» powered by Vuse, η έμπνευση δεν κοιμάται ποτέ. 5 δημοσιογράφοι του OneMan μάς εξηγούν πώς έχουν βρει τον τρόπο να είναι πιο δημιουργικοί μέσα στη νύχτα.

Η χαρτοδιπλωτική, για τη Χριστίνα Φαραζή

Γενικά, είμαι αγχώδης. Ειδικά, έχω ανάγκη να αδειάζει το μυαλό για να ξεκουράζεται το σώμα και να απελευθερώνομαι από όλα τα δύσκολα της ημέρας. Εδώ και κάποια χρόνια, έχω υιοθετήσει μία αγχολυτική συνήθεια, που ταυτόχρονα με κάνει να αισθάνομαι δημιουργική και να εκφράζομαι με τον δικό μου τρόπο.

Τα περισσότερα βράδια της εβδομάδας -εκτός του Σαββατοκύριακου- βγαίνω στο μπαλκόνι -ναι, ακόμα και με κρύο και βροχή- και ασχολούμαι με την χαρτοδιπλωτική. Θα μου πεις τώρα, τι είναι αυτό και δίκιο θα έχεις. Τα origami, μία ιαπωνική τεχνική που διπλώνοντας το χαρτί φτιάχνεις από πελεκάνους και δράκους μέχρι ό,τι μπορείς να φανταστείς, αρκεί να πιάνουν έστω και λίγο τα χέρια σου.

Μελέτη και δουλειά, για τον Δημήτρη Κουπριτζιώτη

Για πολλούς υπάρχουν κανόνες που δεν τους αλλάζουν ποτέ. Κανόνες που ίσως να μην έχουμε σκεφτεί ποτέ να αλλάξουμε ή δε μας έχει περάσει καν από το μυαλό. Ένας από αυτούς είναι ο παρακάτω: Η δουλειά πρέπει να γίνεται στη διάρκεια της μέρας και σε συγκεκριμένο ωράριο. Κι όμως από μικρός κατάλαβα ότι δε μου άρεσε αυτός ο κανόνας. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα, απλά ανακάλυψα ότι ήμουν πιο αποδοτικός το βράδυ, τη νύχτα. Όταν έπεφταν τα φώτα της ημέρας και άνοιγαν τα φώτα της πόλης. Τότε που ίσως όλοι χαλάρωναν εμένα με κυρίευε μια υπερδιέγερση για δημιουργία. Η ησυχία που έχει η νύχτα με έκανε να αφοσιωθώ πλήρως σε αυτό που έχω βάλει στόχο να κάνω. Από το πανεπιστήμιο όταν διάβαζα για τις εξεταστικές τα βράδια μέχρι απλά να μελετήσω κάτι, να μάθω κάτι καινούργιο. Μα πάνω από όλα να γράψω άρθρα μικρά ή μεγάλα. Κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι που έχω τη μεγαλύτερη όρεξη και έμπνευση για να δημιουργήσω και έτσι εκείνη η στιγμή της ημέρας γίνεται η αγαπημένη μου για δουλειά. Προσπάθησέ το και ίσως να λειτουργεί και για σένα.

Βραδινή βόλτα στην πόλη, για την Μάρω Παρασκευούδη

Δεν υπάρχει μόνο μία πραγματικότητα, όπως θα έλεγε και ο Χαρούκι Μουρακάμι, στο κέντρο της Αθήνας. Στη βραδινή διαδρομή από την πλατεία Αμερικής μέχρι την αρχή των Εξαρχείων, η Πατησίων φανερώνει όλες εκείνες τις ιστορίες που δεν θα μάθεις ποτέ μέσα στην ημέρα. Χωρίς την εμπορικότητά του, ο δρόμος αφήνει το πεδίο ελεύθερο για να θαυμάσεις τα αρχιτεκτονικά ρεύματα μιας άλλης εποχής, να σηκώσεις το βλέμμα ψηλά εκεί που η θέα προς την Ακρόπολη είναι απρόσκοπτη, να διαβάσεις συνθήματα στους τοίχους, και να κοντοσταθείς μπροστά σε εικόνες που το πρωί θα προσπερνούσες. Σε αυτή τη βραδινή διαδρομή, επιβεβαιώνω πως δεν κοιμάται ποτέ αυτή η πόλη.

Μαθήματα κιθάρας,  για τον Γιάννη Μπαϊρακτάρη

Λένε πως ένα από τα πιο έξυπνα κόλπα, για να μάθεις να παίζεις κιθάρα, είναι να εξασκηθείς είτε με κλειστά μάτια, είτε όταν πέσει η νύχτα, με όλα τα φώτα του σπιτιού σβηστά. Επειδή γνωρίζω καλά τον εαυτό μου, αν δοκίμαζα την πρώτη τεχνική, α) θα «έκλεβα», ανοίγοντας τα μάτια μου και β) δεν θα μπορούσα με τίποτα να συγκεντρωθώ κατά τη διάρκεια της ημέρας. Έτσι, κατέληξα όλο το χειμώνα να προσπαθώ να μαθαίνω συγχορδίες στην κιθάρα μετά τις οκτώ-εννιά το βράδυ. Έσβηνα τα φώτα, καθάριζε το μυαλό μου από την ένταση της ημέρας και ήμουν απόλυτα προσηλωμένος σε αυτό που έκανα. Από ένα σημείο και μετά τα χέρια μου πηγαίναν μόνα τους πάνω στις νότες. ΟΚ, μπορεί στην αρχή να κακοφαινόταν κάπως στους γείτονες, αλλά τώρα νομίζω το απολαμβάνουν. Ξαναλέω. ΝΟΜΙΖΩ. Άλλωστε, όλα τα μεγάλα κομμάτια νύχτα δεν γράφτηκαν; Τυχαίο είναι κι αυτό;

Γράψιμο, για τον Κωνσταντίνο Αμπατζή

Θεωρητικά, το μυαλό το βράδυ είναι πιο εξαντλημένο από την κούραση της ημέρας και καλό θα είναι οι βραδινές δουλειές να αποφεύγονται. Κι όμως, κάτι η ησυχία, κάτι το γεγονός πως ξέρω ότι δεν θα ενοχλήσει κανείς, κάτι η ρομαντική φύση της νύχτας, με κάνει να θέλω να γράφω αργά το βράδυ. Κλισέ, μιας και οι μεγάλοι συγγραφείς, ποιητές και γενικά γραφιάδες που ξενυχτάνε πάνω από μια γραφομηχανή (ΟΚ, υπολογιστή πλέον) μάλλον το κάνουν κάπως καλύτερα από μένα, όμως όλα τα κλισέ υπάρχουν για ένα λόγο και αυτή η ηρεμία που σου χαρίζει η νύχτα, μπορεί να είναι λυτρωτικά δημιουργική.

Μπες κι εσύ στην πλατφόρμα όπου κάθε δημιουργός εξηγεί γιατί του φέρνει έμπνευση η νύχτα και κέρδισε το δώρο που προσφέρει ο καθένας τους! Και μην ξεχνάς, Inspiration Never Sleeps. #CHARGEBEYOND