6 ανακαλύψεις που προέκυψαν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Μετά το ξέσπασμα ενός πολέμου παρατηρείται μια σημαντική πτώση της εφευρετικότητας ενώ στην πορεία, παρατηρείται μια αξιοσημείωτη άνοδος, με το τελικό αποτέλεσμα να θετικό όσον αφορά το ποσοστό καινοτομίας συνολικά.

Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προέκυψαν διάφορες ανακαλύψεις, ιδίως σε τομείς που είχαν στρατιωτικές εφαρμογές. Ακολουθούν μερικές από τις πιο καίριες, επιτυχημένες και διαχρονικές εφευρέσεις που δημιουργήθηκαν με αφορμή τον πόλεμο.

Στη λίστα θα βρείτε μερικές από τις πιο χρήσιμες ανακαλύψεις που χρησιμοποιήθηκαν από εκατομμύρια ανθρώπους μέχρι θαυματουργά φάρμακα που έσωσαν αμέτρητες ζωές.

Κολλητική ταινία

Το 1943, η Vesta Stoudt, μια γυναίκα από το Ιλινόις με δύο γιους που υπηρετούσαν στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών όταν παρατήρησε ένα πρόβλημα με τα κιβώτια που πακετάριζε. Τα κουτιά ήταν σφραγισμένα με χαρτοταινία, αλλά αυτή η καρτέλα μπορούσε εύκολα να σκιστεί.

Έτσι, η Stoudt σκέφτηκε μια αδιάβροχη ταινία με την οποία θα σφραγίζονταν τα κουτιά και μοιράστηκε την ιδέα της με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Roosevelt. Εντυπωσιασμένος, ο πρόεδρος έστειλε την επιστολή της στο Συμβούλιο Πολεμικής Παραγωγής, το οποίο σύντομα δημιούργησε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως κολλητική ταινία. Όχι μόνο ήταν εύκολο να εφαρμοστεί και να αφαιρεθεί από τα κουτιά πυρομαχικών, αλλά αποδείχθηκε επίσης χρήσιμη και για τον υπόλοιπο κόσμο.

Ραντάρ

Η θεμελιώδης αρχή που διέπει το σύγχρονο ραντάρ (radio detection and ranging) παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1886 από τον φυσικό Heinrich Hertz, ο οποίος διαπίστωσε ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα μπορούν να ανακλώνται από διάφορα αντικείμενα. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αναπτύχθηκε το σύγχρονο ραντάρ.

Η Βρετανία είχε ήδη δημιουργήσει μια αλυσίδα σταθμών ραντάρ κατά μήκος των νότιων και ανατολικών ακτών της μέχρι το ξέσπασμα του πολέμου, επιτρέποντας την ανίχνευση εχθρικών αεροσκαφών από μακρινή απόσταση Στη συνέχεια, οι Βρετανοί ανακάλυψαν το μαγνητρόνιο, ανοίγοντας το δρόμο για πιο ισχυρές και ευαίσθητες μονάδες ραντάρ.

Κινητήρες τζετ

Ο Βρετανός μηχανικός και αξιωματικός της RAF Frank Whittle παρουσίασε για πρώτη φορά το όραμά του για την πρόωση των αεριωθούμενων κινητήρων το 1928. Λοιδορήθηκε. Απτόητος, έκανε μια επιτυχημένη δοκιμή του πρώτου πρακτικού κινητήρα τζετ το 1937 στο έδαφος.

Στη συνέχεια, τον Αύγουστο του 1939 -ένα μήνα πριν από την έναρξη του πολέμου- το γερμανικής κατασκευής Heinkel He 178 πραγματοποίησε την πρώτη πτήση με αεριωθούμενο αεροσκάφος στην ιστορία. Ο πόλεμος, φυσικά, εκτόξευσε την ανάπτυξη των κινητήρων αεροσκαφών και ο Whittle χρηματοδοτήθηκε.

Τα πρώτα τζετ αεροσκάφη που χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο ήταν το Messerschmitt Me 262 και το Gloster Meteor, αρχής γενομένης από το 1944.

Εξαιρετικά δυνατή κόλλα

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Harry Coover ήταν μέλος μιας ομάδας στην Eastman Kodak που προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να κατασκευάσει διαφανή πλαστικά σκοπευτικά όπλων. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς του, ο Coover δημιούργησε κατά λάθος μια νέα ένωση γνωστή και ως κυανοακρυλικό.

Εκείνη την εποχή, ο ίδιος και η ομάδα του διαπίστωσαν ότι η νέα ένωση ήταν απίστευτα ανθεκτική αλλά υπερβολικά κολλώδης για να χρησιμοποιηθεί και σύντομα εγκατέλειψαν την ιδέα. Εννέα χρόνια αργότερα, το 1951, ο Coover επέστρεψε σε αυτή και κατάλαβε πως η κόλλα δεν απαιτούσε θερμότητα ή πίεση και ο δεσμός της με την επιφάνεια ήταν απίστευτα ισχυρός. Ο Coover είχε εφεύρει μια εξαιρετικά δυνατή σούπερ κόλλα έστω και κατά λάθος.

Ηλεκτρονικοί υπολογιστές

Πρώτα υπήρξε ο Κολοσσός, ένα τεράστιο σύνολο υπολογιστών που αναπτύχθηκε από Βρετανούς στο Bletchley Park μεταξύ 1943 και 1945. Στην πρώτη του δοκιμή, ο Κολοσσός αποκωδικοποίησε με επιτυχία ένα μήνυμα τόσο γρήγορα που γρήγορα κατασκευάστηκαν αλλά 10, βελτιωμένα μηχανήματα.

Στη συνέχεια υπήρξε ο ENIAC (Electronic Numerical Integrator and Computer), που αναπτύχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ολοκληρώθηκε το 1945, ο οποίος είναι ίσως ο πρώτος ηλεκτρονικός ψηφιακός υπολογιστής γενικής χρήσης. Σχεδιάστηκε ειδικά για τον υπολογισμό τιμών για πίνακες αποστάσεων πυροβολικού, αλλά είχε και άλλες χρήσεις. Οι δυο τους αποτέλεσαν σημείο καμπής στην ιστορία των σύγχρονων υπολογιστών.

Πενικιλίνη σε μαζική παραγωγή

Η πενικιλίνη ανακαλύφθηκε το 1928 από τον Σκωτσέζο βακτηριολόγο Alexander Fleming και στα τέλη της δεκαετίας του 1930, απομονώθηκε ως ουσία. Ωστόσο, η παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων πενικιλίνης ήταν δύσκολη. Το 1942, όταν το νέο αντιβιοτικό χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για την επιτυχή θεραπεία ενός ασθενούς για σηψαιμία, χρησιμοποιήθηκε το μισό των διαθέσιμων αποθεμάτων πενικιλίνης στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, σε μια κοινή προσπάθεια μεταξύ των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, οι επιστήμονες εργάζονταν νυχθημερόν για να αναπτύξουν τεχνικές μαζικής παραγωγής. Τελικά, κατάφεραν να κατασκευάσουν 2,3 εκατομμύρια δόσεις πενικιλίνης.