9 μέρες στην Τοσκάνη, σαν παραμύθι
Ένα ταξίδι που ξεκίνησε για μία συναυλία των Blur και κατέληξε σε ένα αξέχαστο road trip.
- 12 ΑΥΓ 2023
Θα περίμενε κανείς ότι ένα road trip 9 ημερών στην Τοσκάνη, με διαμονή σε 4 διαφορετικές πόλεις και στάσεις σε 2-3 ακόμη, θα απαιτούσε προγραμματισμό και προετοιμασία εβδομάδων.
Όχι αν είσαι στην παρέα μου, η οποία μαζεύτηκε μια Κυριακή πρωί για να κανονίσει τα διαδικαστικά ενός ταξιδιού στο Λονδίνο, όπου είχαμε ήδη προμηθευτεί εισιτήρια για να δούμε τους Blur και φύγαμε λίγες ώρες αργότερα έχοντας κανονίσει αντ’ αυτού να δούμε την μπάντα του Damon Albarn στo Lucca Summer Festival της Ιταλίας, χτίζοντας κι ένα ολόκληρο ταξίδι γύρω απ’ αυτό το live.
Μιας και το φεστιβάλ διεξάγεται στην πανέμορφη Lucca, η πιο εύκολη λύση για διαμονή τις πρώτες ημέρες μέχρι και τη συναυλία, ήταν η Πίζα. Μια πόλη που η αλήθεια είναι πως πέρα από τον Πύργο, δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να σου προσφέρει. Σε μια απλή βόλτα τα έχεις δει όλα: το ιστορικό κέντρο, τον ποταμό της, τον Πύργο φυσικά, που αποτελεί τον πυλώνα του μάρκετινγκ της πόλης.
Φυσικά φάγαμε και ήπιαμε καλά στην Πίζα, όπως πρακτικά παντού στην Ιταλία, όμως αν δεν έχεις κάποιο λόγο να την επισκεφτείς, όπως εμείς το live, τότε δεν τη συστήνω ιδιαίτερα, πέρα από ένα μικρό πέρασμα αν σε βγάλει ο δρόμος.
Όπως δε συστήνω με τίποτα, τουλάχιστον για high season και με ζέστη, τα πέντε γραφικά πολύχρωμα χωριά της ιταλικής ριβιέρας που όλα μαζί ονομάζονται Cinque Terre. Πράγματι, αν δεις τις φωτογραφίες θα πεις ότι δε γίνεται να μην τα επισκεφτείς.
Πολύχρωμα σπιτάκια, πανέμορφες ακτές, υπέροχη θέα, ένας παράδεισος επί γης. Μόνο που η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική, αφού η πολυκοσμία από τους τουρίστες είναι τόσο έντονη που καθιστά ακόμη και το περπάτημα – σε συνδυασμό με τη ζέστη- μια ταλαιπωρία.
Για τις παραλίες ούτε λόγος βέβαια, αφού για να βρεις κενή ξαπλώστρα μάλλον πρέπει να φτάσεις εκεί από το ξημέρωμα. Εμείς επισκεφτήκαμε τα δύο τελευταία χωριά, Monterosso και Vernazza και αν και ομολογουμένως ήταν πολύ όμορφα, δεν μπορέσαμε να τα ευχαριστηθούμε και το μόνο που μας έμεινε ήταν ένα μέτριο κατεψυγμένο καλαμαράκι που φάγαμε στη Vernazza, πριν επιστρέψουμε στην Πίζα.
Η ευχάριστη έκπληξη από την άλλη, ήταν η Lucca, μόλις μισή ώρα από την Πίζα. Με τα τείχη από την εποχή της Αναγέννησης να περιβάλλουν ακόμη το ιστορικό της κέντρο και τα πανέμορφα δρομάκια της να είναι ιδανικά για βόλτες, αποτέλεσε το τέλειο σκηνικό για τη συναυλία των Blur, για την οποία τα έγραψα αναλυτικά.
Η Lucca διαθέτει και μουσείο του Puccini, (το σπίτι του, αφού εκεί γεννήθηκε ο σπουδαίος μουσικός της όπερα), καθεδρικό ναό, παλάτια και γκαλερί και αξίζει σίγουρα μία επίσκεψη.
Επόμενη στάση η Φλωρεντία. Το να γράψω ότι αξίζει να επισκεφτείς την γκαλερί Uffizi είναι κάπως περιττό, ομοίως και για τη γέφυρα Πόντε Βέκιο ή τον καθεδρικό ναό της Αγίας Άννας. Γενικά η πόλη είναι γεμάτη ιστορία και πανέμορφα κτίρια και αξίζει να την περπατήσεις όλη.
Η υγρασία που φέρνει ο ποταμός Άρνος δε βοήθησε στο να μην ιδρώνουμε στις βόλτες (ίσως η Φλωρεντία να είναι καλύτερος προορισμός για άνοιξη ή φθινόπωρο), αλλά χαλάλι. Αποζημιωθήκαμε και από την ομορφιά και από το ωραίο φαγητό. Μερικές προτάσεις: για άχαστο σάντουιτς στο All’ Antico Vinaio, για εξαιρετικό κρέας (η bistecca alla fiorentina είναι η τοπική σπεσιαλιτέ) στο Il Latini και για εξαιρετικό φαγητό αλλά και ατμόσφαιρα στην τρατορία Zaza. Τέλος, το wine bar Enoteca Pitti Gola e Cantina απέναντι από το πανέμορφο Palazzo Pitti, είναι ό,τι πρέπει για ένα απογευματινό κρασί.
Και πάμε στην αποκάλυψη του ταξιδιού, την πανέμορφη σαν παραμύθι Σιένα. Χτισμένη ψηλά, γεμάτη μεσαιωνικά κτίρια, με έναν υπέροχο καθεδρικό ναό και τη φημισμένη Piazza del Campo, εκεί όπου δύο φορές το χρόνο διεξάγεται και η διάσημη ιπποδρομία Πάλιο, με εκπροσώπους των 17 συνοικιών της πόλης να κάνουν τρεις φορές το γύρο της πλατείας με τα άλογά τους (δυστυχώς δεν το πετύχαμε όσο ήμασταν εκεί).
Περπατώντας στη Σιένα, νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε σκηνικό ταινίας που διαδραματίζεται στον Μεσαίωνα. Κοινό συμπέρασμα της παρέας, ήταν ότι το ένα βράδυ και οι σχεδόν 24 ώρες που περάσαμε εκεί, ήταν λίγες κι αποτελεί προορισμό που αξίζει να τον επισκεφτείς ακόμη και αυτόνομα για ένα Σαββατοκύριακο. Μέχρι κι ο καιρός ήταν πιο γλυκός στη Σιένα, αφού από την υγρασία βρεθήκαμε στο αεράκι και φορέσαμε μέχρι και φούτερ, όσο στην Ελλάδα ο Κλέων έκανε τους πάντες να βράζουν.
Τελευταία στάση πριν τη Ρώμη, το γραφικό Μονταλτσίνο. Χτισμένο σε λόφο, με κάστρο και γραφικά πέτρινα σοκάκια, αποτελεί όπως και πολλά από τα χωριά της Τοσκάνης προορισμό για τους λάτρεις του κρασιού. Δοκιμάσαμε το τοπικό κόκκινο Brunello και προφανώς δεν απογοητευτήκαμε (έχει μέχρι και δικό του μουσείο).
Στο Μονταλτσίνο έχουν και ποδηλατικό γύρο, οπότε θα βρεις και πολλά σχετικά προϊόντα αν είσαι λάτρης του σπορ, ενώ στο χέρι φάγαμε και μία από τις πιο νόστιμες πίτσες που απολαύσαμε συνολικά τόσες μέρες στην Ιταλία. Εκεί πετύχαμε και τη μοναδική βροχή που συναντήσαμε στο ταξίδι μας.
Τελευταίος σταθμός του ταξιδιού, η Ρώμη. Το να γράψω προτάσεις και tips για τη Ρώμη, απαιτεί ένα ξεχωριστό κείμενο. Μια βόλτα στο ιστορικό της κέντρο είναι αρκετή για να αισθανθείς ότι βρίσκεσαι ξαφνικά σε παραμύθι.
Αυτό που προτείνω αν ανήκεις στη δική μας κατηγορία, όπου όλοι στην παρέα την είχαμε επισκεφτεί ξανά, είναι να προτιμήσεις να μη μείνεις στο κέντρο και να εξερευνήσεις λιγότερο τουριστικά μέρη, που επισκέπτονται οι ντόπιοι, για να γνωρίσεις την πόλη ακόμη καλύτερα. Η πιτσαρία Sbanco που φάγαμε το πρώτο βράδυ, είναι ένα εξαιρετικό τέτοιο παράδειγμα.
Μετά από 8 βράδια και 9 ημέρες, είχε έρθει η ώρα να γυρίσουμε στην Ελλάδα, γεμάτοι εμπειρίες, εικόνες και πολύ φαγητό και παγωτό. Και το κυριότερο: έχοντας ξοδεύει για τόσες μέρες, όσα θα δίναμε στην καλύτερη- σε 5 μέρες στις Κυκλάδες. Δεν το λες και άσχημα.
