90s party και Παντελής Καναράκης: Ημερολόγιο καραντίνας Oneman, ημέρα 24

Αναρωτιέται πώς τρέχει ο κόσμος η Νίκη Μπάκουλη

Η ημέρα Τρίτη (να τις λέμε παιδιά, για να μη ξεχνάμε και τη μέρα είναι) αφορούσε ένα challenge. Αν μου έλεγες πριν δυο μήνες, πως θα σηκωθώ από τη βολή του καναπέ μου για να πάω να τρέξω, το πιθανότερο θα ήταν να σου έκοβα την καλημέρα. Τώρα παίρνω τη Μυσιρλού (‘μέσης ενέργειας’ μου ‘χε πει εκπαιδευτής, ανεξάντλητης θα σου πω εγώ) και παίρνω και τους δρόμους. Το έκανα 5-6 φορές, πριν διαπιστώσω πως ενώ ήμουν σίγουρη ότι έχω τρέξει κανα μισάωρο (μη σου πω και παραπάνω), μετά βίας έκλεινα δεκάλεπτο (άντε το πολύ τέταρτο). Κάτι πήγαινε λάθος. Προσπάθησα να το ερευνήσω χθες, όταν γύρισα όλη τη Νέα Σμύρνη. Αυτήν τη φορά, πήρα και το κινητό μαζί (να ‘χω μια εικόνα). Όταν ένιωσα πως έχω ιδρώσει επαρκώς (και ότι στάνταρ αυτήν τη φορά ξεπέρασα το τέταρτο), κοίταξα το ρολόι. Είχαν περάσει 45 λεπτά και είχα κάνει 8000 βήματα. Περιττό να σου πω ότι η Μυρισλού δεν είχε καν λαχανιάσει. Είχα λαχανιάσει όμως, εγώ. Οπότε είχε έλθει η ώρα της επιστροφής -για να πάω και μια βόλτα τον Μπέμπη. Όσο περπατούσα μαζί του, σκεφτόμουν ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΕ, ΚΑΠΟΙΟΙ, ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΟ ΝΑ ΤΡΕΧΕΤΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Αποφάσισα να αναλύσω τις σκέψεις σε κείμενο. Αγάπη -και υγεία- μόνο.

Γελάει με Παντελή Καναράκη ο Ευθύμιος Σαββάκης

Υπάρχει ένα βίντεο όπου ο Παντελής Καναράκης περιγράφει τις εξετάσεις που είχε δώσει στο ΚΘΒΕ στην Ελένη Μενεγάκη. Είχε γελάσει τόσο πολύ την πρώτη φορά που το είδα, που το βλέπω συχνά όποτε τα επίπεδα σεροτονίνης μου βουλιάζουν στον καναπέ. Έκτοτε, μάλιστα, άρχισα να τον παρακολουθώ πιο στενά. Τα βιντεάκια που έκανε με τη Θεοδωρίδου, τα σκετς από παραστάσεις, αλλά και όλα αυτά που ανεβάζει στα social media του. Νομίζω, μάλιστα, ότι μετά το GNTM (όπου έδωσε ρέστα) και ο εγκλεισμός τον έχει κάνει απίστευτα δημιουργικό. Ευτυχώς. Για εμάς.

Σκέψεις για πιθανό grooming, από τον Κωνσταντίνο Αμπατζή

Από την ημέρα που ξεκίνησε όλο αυτό, ούτε έχω κουρευτεί, ούτε έχω ξυριστεί. Και για να έχεις μια εικόνα, ήμουν ήδη ακούρευτος και αξύριστος από την ημέρα 1. Πλέον, έχω αρχίσει να σκέφτομαι τι θα συμβεί. Οι μισοί μου κολλητοί άφησαν μουστάκι, μια επιλογή που εξετάζω, αν και σίγουρα θα δείχνω σαν ανώμαλος. Σκέφτομαι επίσης να ξυριστώ σχεδόν σύριζα μετά από μια δεκαετία και βάλε, να ξυρίσω μόνο το μουστάκι, ή απλά να αφήσω το μούσι να μεγαλώσει όσο δεν πάει. Τάσσονται κατά πάντως χαζό τσιτάτων ”φέρσου και ντύσου φυσιολογικά, σαν να είσαι στο γραφείο και η ζωή συνεχίζεται”. Παιδιά τίποτα δεν είναι κανονικό σε αυτά που ζούμε, το να συμπεριφερόμαστε σαν να μην τρέχει τίποτα είναι άρρωστο και γι΄αυτό ίσως ήρθε η ώρα για ακραίους πειραματισμούς και στο μούσι μου. Ό,τι επιχειρήσω, θα ποσταριστεί πάντως, το υπόσχομαι.

Με γρίφους και Okja ο Χρήστος Δεμέτης

Μετά από ένα Σαββατοκύριακο αποχής από τις μετακινήσεις τύπου “2” λόγω βροχής και γενικότερης μούχλας, αποφάσισα να βγω από τη σπηλιά μου. Έτρεξα (γελάει ο κόσμος, εννοώ πως περπάτησα γρήγορα) για 1,5 ώρα περίπου, έκανα ίσα με 80 κοιλιακούς (σκοτώθηκα) και προσπάθησα να επιστρέψω στη λογοτεχνική ανάγνωση. Τελικά κατέληξα να βλέπω το Okja που δεν ξέρω γιατί δεν το είχα δει μέχρι σήμερα. Δηλαδή τo διαμαντάκι του Bong Joon Ho που προηγήθηκε των Παρασίτων και εν γένει δεν περίμενα ποτέ στη ζωή μου να συγκινηθώ με τις περιπέτειες ενός virtual χοιροειδούς πλάσματος σε τέτοιο βαθμό, αλλά ο άτιμος ο Κορεάτης με πέτυχε. Επίσης, σε άλλες στιγμής της ημέρας έκαψα τα μάτια μου με γρίφους που από μόνοι τους μπορούν μάλλον να σου προκαλέσουν κορονοϊό. Σαν αυτόν της φωτογραφίας δηλαδή. Υπάρχουν και χειρότεροι αλλά τους κρατάω για άλλη φορά που θα έχω πιο σαδιστικές διαθέσεις.

Beach Buggy Racing για τον Χρήστο Χατζηιωάννου

“Τι βλακείες είναι μωρέ αυτές που παίζεις” είπε ο 36χρονος πατέρας στον 8χρονο γιο το απόγευμα της Τρίτης. “Πώς παίζεται αυτή η βλακεία” ρώτησε ο 36χρονος πατέρας τον 8χρονο γιο το βράδυ της Τρίτης κάπου εκεί ανάμεσα στο Mystery Box και το τεστ δημιουργικότητας. Και τότε ξεκίνησε η κατρακύλα. Σε ένα παιχνίδι που έχει όλα τα fun στοιχεία και τη λογική του αγαπημένου Mario Kart, οδηγείς ένα αυτοκινητάκι ντριφταριστά σε ευφάνταστες πίστες προσπαθώντας να ξεπαστρέψεις τους αντιπάλους. Φοβερά δημιουργικό το βράδυ της Τρίτης μου. Λίγο πιο δημιουργικό από την σούπα της Μαρίας που της έδωσε χωρίς κανένα λόγο κάρτα ασυλίας και μου προκάλεσε πονοκέφαλο βραδιάτικα. Καλύτερα να παίζουμε παιχνίδια στο κινητό παιδιά.

Ένα κάφκικο όνειρο, από τον Γιάννη Δημητρέλλο

Μετά από δύο βράδια σκληρής έλλειψης ύπνου, κατάφερα επιτέλους να κλείσω τα μάτια μου. Γύρω στις δωδεκα το βράδυ, με το λαπτοπ ανοιχτο και 32 tabs από δουλειά μέχρι παράξενα YouTube videos, ο ύπνος με επισκέφθηκε ξανά. Δεν ήταν τόσο απλό όσο ακούγεται.
Ονειρεύτηκα πως – αλληλούια- τα περιοριστικά μέτρα είχαν αρθεί και μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε ελεύθεροι. Όχι, δεν θα πηγαίναμε αμέσως δουλειά. Επρέπε πρώτα να πάω σε ένα πάρτι (!) με καλεσμένους συναδέλφους από όλα τα sites της 24 Media, που θα γινόταν σε σπίτι. Ανοίγοντας την πόρτα, ξεκινούσε η παράνοια. Ο Ηλίας Αναστασιάδης και ο Χρήστος Δεμέτης μιλούσαν σε μια γωνιά, με τον Κώστα Μπράτσο (Contra.gr) να τους ακούει και να διαφωνεί επιδεικτικά. Τίποτα παράξενο ως εδώ. Όταν ο Ηλίας Αναστασιάδης με ρώτησε ‘η γνώμη σου για νέο άλμπουμ Oasis;” κατάλαβα τι είχε συμβεί.Ήταν ένα πάρτι, με το ημερολόγιο (αυτό το κρεμαστό με τα ποιηματάκια πίσω από κάθε σελίδα) να έχει γυρίσει στον Ιούνιο του 1997. Ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης χόρευε το ‘Barbie Girl’ μαζί με τις Κέλλυ Νόβακ-Κλέλια Φατούρου του Ladylike.gr, μπροστά από ένα τοίχο που είχε κρεμασμένες αφίσες Hanson και Δέσποινα Βανδή από το ‘Αφισόραμα’, ενώ πιο δίπλα ο Κώστας Μανιάτης έγραφε μανιωδώς ατάκες σε ένα τετράδιο και τις μοίραζε ως φέιγ βολάν, την ίδια στιγμή που η Ιωσηφίνα Γριβέα και σε ένα διπλανό δωμάτιο, Θοδωρής Δημητρόπουλος είχαν φτιάξει ένα stash από βιντεοκασέτες και κοκακόλες-γαριδάκια και έκαναν μαραθώνιο star wars, αδιαφορώντας για ότι συμβαίνει γύρω τους.Όταν χτύπησε το κουδούνι, ήταν η Μίνα Μπιράκου. Την ρώτησα ‘Πότε θα πάμε στο γραφείο;’ και μου απάντησε: “Ποιό γραφείο; Δεν υπάρχει γραφείο πια”. Ξύπνησα ιδρωμένος και με τους παλμούς μου να παίζουν progressive house. Κοιμήθηκα δύο ώρες αργότερα, έχοντας υποσχεθεί στον εαυτό μου λιγότερο χρόνο στο YouTube από εδώ και στο εξής.

Η πιο άχρηστη μέρα της εβδομάδας του Σταύρου Καραΐνδρου

Τρίτη. Ανούσια μέρα. Μετά από Δευτέρα και τρεις πριν το σαββατοκύριακο. Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση όλες οι μέρες ίδιες έχουν γίνει. Το ανούσιο του πράγματος, όμως, μεγαλώνει. Η Τρίτη ήταν μία ωραία μέρα για να διαβαστεί η συνέντευξη του Γιάννη Μπέζου, να εκνευριστούμε το βράδυ με Master Chef και να εκνευριστούμε ακόμα περισσότερο με την κακοκαιρία. Ήταν από εκείνες τις ημέρες που από την καρέκλα πήγαινες στον καναπέ και από εκεί στο κρεβάτι. Οι προσπάθειες να πείσω τη γυναίκα μου να φτιάξει ξανά πορτοκαλόπιτα έπεσαν στο κενό ‘Έχεις παχύνει!’, η κοφτή απάντησή της. Το βράδυ ήμουν σίγουρος ότι υπήρχε Μερέντα στο ντουλάπι. Τζίφος. Έπεσα για ύπνο χωρίς ένα γλυκάκι. Γι’ αυτό σας λέω. Τρίτη, η πιο άχρηστη μέρα της εβδομάδας. Αν ο κορωνοϊός ήταν μέρα, θα ήταν αυτή.