«Αφανίζομαι όρθιος και περήφανος»: Ο θάνατος του καθηγητή Λιαντίνη στον Ταΰγετο
- 2 ΙΟΥΝ 2023
Κατά την ανηφορική ο Δημήτρης Λιαντίνης ενημερώνει τον οδηγό πως πρόκειται να συναντήσει στο ορειβατικό καταφύγιο του βουνού μερικούς Γερμανούς φίλους του ορειβάτες. Ο ταξιτζής τον αφήνει έξω από αυτό. Πρόκειται για τον τελευταίο άνθρωπο που τον βλέπει ζωντανό. Μόνο που η εξαφάνιση του καθηγητή δεν πρόκειται για εγκληματική οργάνωση.
Το γράμμα που άφησε στην κόρη του
Λίγο πριν φύγει από το σπίτι του στην Κηφισιά, ο καθηγητής γράφει ένα σημείωμα και το αφήνει πάνω στο γραφείο του. Αποδέκτης είναι η κόρη του, Διοτίμα. Σε αυτό γράφει μεταξύ άλλων:
«Διοτίμα μου. Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα – βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης. Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι».
Το γράμμα τελικά βρίσκει πρώτη η σύζυγός του, η οποία ενημερώνει τις αρχές, καθώς φοβάται πως ο καθηγητής Δημήτρης Λιαντίνης πρόκειται να κάνει κακό στη ζωή του. Ορειβάτες και αστυνομικοί ανεβαίνουν στο βουνό και γυρίζουν κάθε σπιθαμή του για να τον βρουν. Μάταια, όμως. Δυο μέρες αργότερα, μερικοί μαθητές του στεφανώνουν τα αγάλματα του Λυκούργου και του Σολωμού στη Σπάρτη και στη Ζάκυνθο αντίστοιχα, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία.
Οι ελπίδες να βρεθεί ζωντανός εξανεμίζονται. Η υπόθεση εξαφάνισης του καθηγητή γίνεται πρώτο θέμα στις εφημερίδες και τα κανάλια. Το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινής γνώμης απορεί: πώς γίνεται ένας τόσο επιτυχημένος διδάκτορας, που σε κάθε του μάθημα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών μαζεύει εκατοντάδες ακροατές που επιθυμούν να τον ακούσουν, αποφάσισε να βάλει με αυτόν τον τρόπο τέλος στη ζωή του;
Η ανεύρεση της σορού του Δημήτρη Λιαντίνη 7 χρόνια μετά
Επτά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2005, η σορός του Δημήτρη Λιαντίνη βρίσκεται σε μια κοιλότητα του Ταΰγετου, στην οποία δεν μπορούσε να πατήσει εύκολα ανθρώπινο πόδι. Το σημείο δε βρίσκεται τυχαία, καθώς ο συγγενής του, Παναγιώτης Νικολακάκος, ύστερα από απαίτηση του καθηγητή, οδηγεί την κόρη και τη σύζυγό του στο σημείο.
Επρόκειτο για τον μοναδικό άνθρωπο που γνώριζε το μέρος που βρισκόταν ο καθηγητής. Του είχε υποσχεθεί, όμως, πως δεν πρόκειται να αποκαλύψει τίποτα εάν δεν περάσουν πρώτα επτά χρόνια από τον θάνατό του.
Ο Δημήτρης Λιαντίνης άφησε πίσω του ένα πολύ σημαντικό έργο, γεμάτο με βιβλία και χειρόγραφα. Το πιο σημαντικό από όλα, όμως, είναι η αγάπη που έτρεφαν για εκείνον οι μαθητές του. Στο διαδίκτυο, μάλιστα, υπάρχει η τελευταία διάλεξη του καθηγητή, ο οποίος μιλάει για τη φαιδρότητα και τη ματαιότητα αυτού του κόσμου. Αυτού του κόσμου, από τον οποίο αποφάσισε να αποχωρήσει ο ίδιος, ακριβώς όταν και με τον τρόπο που ήθελε.
