Αίγινα: Πού θα φας, πού θα πιεις και πού θα κολυμπήσεις
Το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του Αργοσαρωνικού είναι πολύ περισσότερα από το κλισέ που το θέλει να θυμίζει παλιό, καλό, ελληνικό κινηματογράφο. Είναι ένα εξαιρετικά όμορφο μέρος με πολύ καλό φαγητό και άπειρη ησυχία, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα.
- 15 ΙΟΥΛ 2023
«Έλα να πάρουμε την Porsche» ακούστηκαν κάτι φωνές, με αποτέλεσμα να γυρίσουμε αμέσως το κεφάλι μας. Αντί όμως για κάποιο γερμανικό supercar, εμφανίστηκε μία μικρή άμαξα με ρόδες ποδηλάτου, την οποία καβαλούσαν 5-6 πιτσιρίκια ζώντας το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής τους. Άλλωστε, η παραλιακή οδός στο λιμάνι της Αίγινας κλείνει κάθε απόγευμα για τα αυτοκίνητα, ο χρόνος σταματάει για μερικές ώρες και ο κόσμος περπατάει ελεύθερα. (Το πιο επικίνδυνο πράγμα που μπορεί να συναντήσεις είναι η αυτοσχέδια Porsche των 10χρονων αγοριών).
Μια πόλη με τα σοκάκια της να φτάνουν μέχρι την προβλήτα, μαγαζιά με τραπεζάκια έξω ή ακόμα και πάνω στην άμμο, περατζάδα πάνω στο λιμάνι, άμαξες με άλογα, πλωτοί μανάβηδες που απλώνουν την πραμάτεια τους δίπλα στις βάρκες, αρχαίοι στύλοι στο βάθος, νεοκλασικά κτίρια, πολύ καλό φαγητό και αναμνήσεις από την παιδική ηλικία.
Κάπως έτσι, θα μπορούσε να περιγράψει κανείς την Αίγινα, αν είχε στη διάθεσή του μόνο 50 λέξεις. Το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του Αργοσαρωνικού έχει πολύ μακριά ιστορία που φτάνει σχεδόν στα Μυκηναϊκά χρόνια, ενώ έζησε μεγάλες δόξες στην Κλασική Αρχαιότητα (ο επιβλητικός Ναός της Αφαίας είναι μία καλή απόδειξη για αυτό), στη Βυζαντινή περίοδο αλλά και τον 19ο αιώνα όταν και έγινε η -προσωρινή- πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους.
Λογικό, αν σκεφτεί κανείς τη στρατηγική του θέση δίπλα στην Αθήνα και τη φυσική του ομορφιά. Όσο για το όνομά του; Ανήκει στην κόρη του Θεού Ασωπού την οποία -τι πιο σύνηθες;- απήγαγε ο Δίας.
Τα τελευταία χρόνια, βέβαια, η εγγύτητα με την πρωτεύουσα αποτελεί ευχή και κατάρα, αφού πολλές φορές σνομπάρουμε όλα όσα βρίσκονται μία ανάσα από το σπίτι μας.
Η φήμη πάντως του νησιού που έχει μείνει ξεχασμένο στην εποχή του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου και στις παιδικές αναμνήσεις των Αθηναίων άνω των 30 την αδικεί πλήρως.
Η Αίγινα είναι πολύ περισσότερα από αυτό το κλισέ. Είναι μια εξαιρετική επιλογή, γεμάτη όμορφες εικόνες και πολλές, διαφορετικές επιλογές λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα.
Πού θα κολυμπήσεις
H παραλία Κλήμα (ή Κλειδί) είναι η αναμφισβήτητη βασίλισσα της ακτογραμμής. / © iStock
Η μεγαλύτερη παρανόηση γύρω από το συγκεκριμένο νησί έχει να κάνει μάλλον με τα νερά και τις παραλίες του: Όχι, δεν είναι σαν να κάνεις μπάνιο σε κάποια αδιάφορη πλαζ του Λαυρίου.
Στο νότιο τμήμα του, η παραλία Κλήμα (ή Κλειδί) με τα πεντακάθαρα νερά είναι η αναμφισβήτητη βασίλισσα της ακτογραμμής. Μόλις 20 λεπτά από την πόλη, στο τέλος μιας παραλιακής -κατά κύριο λόγο- διαδρομής που χαίρεσαι να οδηγάς ξανά και ξανά, σε αποζημιώνει πλήρως από την πρώτη βουτιά.
Είναι οργανωμένη (χωρίς οι ξαπλώστρες να είναι η μία πάνω στην άλλη), έχει beach bar, προσφέρει εξαιρετική θέα προς το πέλαγος, αλλά και προς την ανάποδη πλευρά όπου δεσπόζει ένα εξοχικό σκαρφαλωμένο στον βράχο. Βέβαια, τα Σαββατοκύριακα γίνεται χαμός.
Στον παραλιακό δρόμο προς τον οικισμό Πέρδικα, μπορεί να αράξεις στην παραλία Μαραθώνα Β’ που χωρίς να είναι κάτι το σπουδαίο είναι μία σίγουρη λύση για να χαλαρώσεις. Εύκολη και γρήγορη πρόσβαση, άνετη παραλία με νερά ιδανικά και για παιδάκια, και σίγουρα καλύτερη από το Λαύριο. Όσο για φαγητό, καφέ και ποτό; Υπάρχει το Bocampo Beach Bar για να στα προσφέρει.
Εκείνη όμως που αποτελεί εμπειρία είναι η παραλία στο νησάκι της Μονής. Πηγαίνεις στον οικισμό Πέρδικα, παίρνεις το καραβάκι και σε 5 λεπτά βρίσκεσαι απέναντι.
Τι συναντάς; Ένα ξεχασμένο παράδεισο γεμάτο παγόνια και ελάφια ιδιαίτερα φιλικά προς το κοινό (σ.σ: αποτελούν μία παρακαταθήκη από την ανακήρυξη του νησιού σε Πάρκο Φυσικής Εκτροφής Θηραμάτων το 1962) καθώς και γαλαζοπράσινα νερά που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις Κυκλάδες.
Σημαντική σημείωση: σχεδόν σε όλες τις παραλίες του νησιού επικρατεί αν όχι ησυχία τότε τουλάχιστον χαμηλή μουσική.
Πού θα πιεις
Ένα μοναδικό μπαρ στημένο μέσα σε ένα διατηρητέο κτίριο του 19ου αιώνα. / © Περδικιώτικα / Facebook
Εντάξει, σίγουρα η Αίγινα δεν είναι το νησί με την άγρια και ξέφρενη διασκέδαση, αλλά για όποιον θέλει να κάνει ήρεμες διακοπές αυτό είναι προτέρημα και όχι μειονέκτημα.
Έτσι, αν θες να ζήσεις μία πραγματική αιγηνίτικη εμπειρία, μετά τη βόλτα στα σοκάκια της πόλης (μην ξεχάσεις να πάρεις φιστίκια από τον Μούρτζη), η καλύτερη επιλογή ακούει στο όνομα «παραδοσιακά καφενεία».
Τα δύο πιο φημισμένα είναι αυτά της Αναστασίας Γάλαρη και των Αδεφών Μοιρά. Το πρώτο κρατάει από τη δεκαετία του ’60 ενώ το δεύτερο από το 1953. Βρίσκονται δίπλα-δίπλα και προσφέρουν αγνή ατόφια παράδοση: καφές και γλυκό, τσίπουρο/μπύρα με μεζέ, θέα στο λιμάνι, πολλή κουβέντα, πολλά γέλια και πολύ δυνατή φιλοξενία.
Φυσικά, στην πόλη του νησιού υπάρχουν και εμπειρίες για πιο εκλεπτυσμένα γούστα, όπως το Tortuga Wine Bar Art Cafe Gallery, ένα wine bar καθαρά ιταλική λογικής και πολύ προσεγμένου design, αλλά και η εντυπωσιακή Περδικιώτικα, ένα μοναδικό μπαρ στημένο μέσα σε ένα διατηρητέο κτίριο του 19ου αιώνα· πρώτα σε ταξιδεύει στον χρόνο πριν σε οδηγήσει στη μαγική του αυλή, όπου μπύρες από μικροζυθοποιίες, περιποιημένα cocktail και πολύ προσεγμένη μουσική ολοκληρώνουν την εμπειρία.
Πού θα φας
Αν πρέπει να ξέρεις ένα πράγμα για την Αίγινα, αυτό είναι ότι θα φας καλά – ιδιαίτερα αν αγαπάς το ψάρι και τα θαλασσινά. Το καταλαβαίνεις κάνοντας μία βόλτα από τη μικρή μεν αλλά φημισμένη Ψαραγορά της πόλης, από όπου προμηθεύονται πρώτες ύλες μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας.
Λίγα μέτρα πιο κει, πάνω στο λιμάνι, βρίσκεται ο Σκοτάδης· ένα ουζερι που αποθεώνει τη θάλασσα. Σωστό τηγάνι σε ό,τι και αν πάρεις, πολύ ενδιαφέρον φρικασέ ψαριού, ιδιαίτερη ταραμοσαλάτα και (πρώτα και πάνω από όλα) ωμά ψάρια και θαλασσινά που σου μένουν αξέχαστα – προσωπικά, εδώ έφαγα τον καλύτερο μαρινάτο γαύρο της ζωής μου, ολόφρεσκο και περασμένο ιδανικά από αλάτι και λεμόνι.
Συνδύασέ ό,τι παραγγείλεις με κάποιο από τα παλαιωμένα τσίπουρα και αποστάγματα που προσφέρει ο μεγάλος κατάλογος του μαγαζιού. Όσο για το service; Φιλικότατο και πιο γρήγορο από τη σκιά του.
Αν τώρα έχεις μαζί σου τα παιδιά, και θες κάτι πιο απλό, μία πολύ καλή λύση λέγεται Δρομάκι και βρίσκεται στο τέλος της παραλιακής οδού της πόλης. Μαγειρευτά, της ώρας και απλές μακαρονάδες σε καλές τιμές και μεγαλούτσικες μερίδες σερβιρισμένες ακριβώς πάνω στην άμμο με θέα τη θάλασσα.
Βγαίνοντας πιο έξω, στη μέση περίπου της διαδρομής ανάμεσα στα Λουτρά και την πόλη, συναντάς την Καβουρόπετρα – μία μοντέρνα ψαροταβέρνα που τιμά τον όρο «μοντέρνα ψαροταβέρνα», χτισμένη δίπλα στο τοπικό καρνάγιο. Μάστορες στο τηγάνισμα (σ.σ: εξαιρετικές οι κουτσομούρες) και το ψήσιμο, αναδεικνύουν όλα τα καλά που έχει να προσφέρει η θάλασσα της Αίγινας. Αν, μάλιστα, εκείνη τη μέρα υπάρχουν κατσούλες στο ψυγείο, ζήτα απαραίτητα να σου ετοιμάσουν μία μερίδα στο τηγάνι.
Καλό θα ήταν να κάνεις και μία βόλτα από την Πέρδικα, πριν πάρεις το καραβάκι για τη Μονή. Στον γυρισμό, άλλωστε, μπορείς να κάτσεις σε κάποια από τα πολλά μαγαζιά της για να γευτείς λίγη ακόμη θάλασσα – ιδανικά στον Μίλτο (για πιο απλές και παραδοσιακές γεύσεις) ή στον Νώντα (για λίγο πιο πειραγμένες συνταγές).
Ναι, οκ, αλλά με το κρέας τι γίνεται; Αν θες να δοκιμάσεις κάτι περισσότερο από απλά ένα σουβλάκι, αν θες να ζήσεις από κοντά μία εμπειρία, πάρε το αυτοκίνητο και πήγαινε μέχρι τη Βαγία, στη μέση περίπου του πουθενά της Αίγινας.
Εκεί, κοντά στο γεφυράκι πριν το Vagia Hotel, υπάρχει μία μαγική αυλή με πετραδάκι όπου ο κύριος Νικόδημος ψήνει με (θρησκευτική) ευλάβεια τα μαριναρισμένα χοιρινά καλαμάκια του. Αξίζει τον κόπο και τον δρόμο.
***
Τα δρομολόγια από και προς την Αίγινα ξεκινούν από τον Πειραιά και είναι περισσότερα από 15 την ημέρα. Το ταξίδι με επιστροφή θα σας κοστίσει περίπου 100 ευρώ για δύο άτομα και ένα αυτοκίνητο.
