Αλήθεια, πόσο τιμούν την Ελλάδα τα πρωτοσέλιδα των διεθνών Media για τις πυρκαγιές;
- 10 ΑΥΓ 2021
Πραγματικά, αν εξαιρέσει κανείς την κατακίτρινη The Sun, σχεδόν όλες οι υπόλοιπες φιλοξενούσαν τίτλους και «χτυπήματα» για τις ελληνικές πυρκαγιές, αλλά και τη χαρακτηριστική φωτογραφία που τράβηξε ο Κωνσταντίνος Τσακαλίδης, η οποία σκιαγραφεί με τα πιο αδρά χρώματα το μέγεθος της καταστροφής: μια ηλικιωμένη γυναίκα στα πρόθυρα της απελπισίας να κρατά το στέρνο της θυμίζοντας τον πίνακα Κραυγή του Edvard Munch.
Τόσο τρομακτικό που καταντά λυρικό. Μάλιστα, αν ήταν όντως το σενάριο κάποιας σύγχρονης τραγωδίας θα χειροκροτούσαμε όλοι όρθιοι. Δεν είναι όμως. Είναι η ωμή πραγματικότητα.
Τα πρωτοσέλιδα των διεθνών Media για τις ελληνκές πυρκαγιές
Η Ελλάδα έγινε για άλλη μια φορά viral για όλους τους λάθους λόγους. Την ίδια στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση προχωρούσε σε δημόσιες ενημερώσεις και διαγγέλματα όπου το κεντρικό νόημα ήταν το μάλλον δυστυχές «συγγνώμη, αλλά…», οι επαγγελματίες φωτορεπόρτερ κατέγραφαν την αλήθεια.
Μέγα πλήθος, μέγας πόνος. Εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους έγιναν στάχτη. Η επόμενη μέρα μοιάζει να είναι φτιαγμένη από μαύρους καπνούς και αποκαϊδια. Τουλάχιστον, όμως, δε θρηνήσαμε πολλά θύματα.
Άλλωστε, υπάρχει και η περιβόητη φράση (αν και ελέγχεται ιστορικά) που αποδίδεται στον Ιωσήφ Στάλιν: ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι μια τραγωδία, ο θάνατος χιλιάδων ανθρώπων είναι απλά μια στατιστική. Μάλλον, ισχύει το ίδιο και για τα δάση στο μυαλό κάποιων.
Αν, μάλιστα, υπήρξε ένα πρωτοσέλιδο που κατάφερε να συλλάβει καλύτερα από κάθε άλλο τα συναισθήματα που προκάλεσαν οι καταστροφικές πυρκαγιές, αυτό ήταν το «φανταστικό» εξώφυλλο των New York Times, όπως το φαντάστηκε Sho Shibuya.
Ένα απλό, λιτό, κάποιοι θα το έλεγαν minimal έργο τέχνης από τα χέρια του διάσημου Ιάπωνα εικαστικού. Μια εικόνα που θυμίζει το βίντεο από την πλωτή εκκένωση της Εύβοιας: τα πάντα έμοιαζαν να κινούνται στις αποχρώσεις τους κόκκινου· του κόκκινου της φωτιάς και όχι του πάθους.
Τελικά, μόνο τιμητικά δεν είναι για το ελληνικό κράτος τα πρωτοσέλιδα των διεθνών Μέσων. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο εκφράζουν μια εικόνα εγκατάλειψης και απελπισίας.
Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μόνο το ελληνικό κράτος εκείνο που έχει αφήσει την κλιματική κρίση να καλπάζει ανενόχλητη. Είναι το σύνολο του πλανήτη – αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, η παγκόσμια αυτή κρίση δείχνει τα δόντια της.
Είναι ήδη αργά. Ας προσπαθήσουμε επιτέλους να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται, πριν οι πυρκαγιές μας κλέψουν το λίγο οξυγόνο που μας έχει απομείνει.
