Αντιμέτωπος με τη γυναίκα-cockteaser

Ποια θες να πιάσουμε; Αυτή που σε κεράτωσε; Δεν ξέρω ακριβώς γιατί, αλλά θα είχε τους λόγους της. Αυτή που σε βαρέθηκε; Μες στη ζωή είναι αυτά. Αυτή που σου είπε ψέματα; Σκέψου πόσα της έχεις πει εσύ. Ας μην το κουράζουμε Φλεβάρη μήνα, αρκετά μας ταλαιπώρησε το κρύο και η κακοκαιρία. Ο χειρότερος τύπος γυναίκας με τον οποίο θα έρθεις τουλάχιστον μια φορά αντιμέτωπος σ’ αυτή τη ζωή είναι η γυναίκα-cockteaser.

“Κοκ-τι; Την ανάφτρα δε λες παιδάκι μου;”, θα απορούσε και η γιαγιά μου πριν 15 χρόνια, που ‘χε περισσότερη όρεξη για τσιτ τσατ. (Γεια σου γιαγιά, τι κάνεις; Τι γίνεται στα Κλεμμένα Όνειρα, σασπένς βλέπω. Όχι γιαγιά, δεν ψήφισα Σαμαρά στις εκλογές. Ούτε Καρατζαφέρη. Όχι, όχι, μη μου δείξεις πάλι τις κάρτες που σου στέλνει ο βασιλιάς. Έλα, γεια σου τώρα, γεια). Ναι γιαγιά, την ανάφτρα λέω.

Δεν είναι απλά αυτό που νομίζεις, είναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που νομίζεις

Θα σου πω τώρα για έναν πάρα πολύ καλό μου φίλο, ο οποίος μέχρι τα 23-24 πίστευε ότι μας γουστάρουν όλα τα κορίτσια. Βγαίναμε, πηγαίναμε ας πούμε στο Use και στο δεκάλεπτο, ο αξεπέραστος είχε φτιάξει τη λίστα. “Λοιπόν, η τάδε σε κοιτάει, η άλλη μου χαμογέλασε, ωπ, μας παίζει και η σερβιτόρα έ;”.

*spoiler alert* Μόνοι μας πηγαίναμε, μόνοι μας φεύγαμε κάθε φορά.

Τέλος πάντων, ο φίλος μου ήταν λίγο πιο αισιόδοξος απ’ το συνηθισμένο, συγχωρέστε τον. Και πάλι όμως, έβλαπτε κανέναν; Όχι. Έβλαπτε τον εαυτό του; Όχι. Όλα καλά λοιπόν. Το θέμα είναι τι διαφορά έχει η τυπική ανάφτρα από τον φίλο μου.

Είναι εκεί και γεμίζει με λάδι το καντηλάκι του πόθου σου. Δεν θα το αφήσει ποτέ να σβήσει. Σου δίνει ελπίδες, αλλά σου δίνει και να καταλάβεις ότι δεν γίνεται την έχεις άμεσα. Βασικά, δεν γίνεται να την έχεις ποτέ. Λες και πάει μόνο με αστέρια της πίστας ή με ωραίους ποδοσφαιριστές ή με βαθύπλουτους γόνους. (Με κάτι τέτοιους πάει).

Αυτό που μετράει είναι πως για λόγους απροσδιόριστους και γνωστούς ως ‘αφού φαίνεται ότι με γουστάρει, τι κάνω λάθος;’, δεν μπορείς να την έχεις.

Αν είναι να βοηθήσει με κάποιον τρόπο αυτό το άρθρο είναι προσδιορίζοντας αυτούς τους λόγους και καταδικάζοντας τις απανταχού cockteasers. Θα ‘πρεπε να υπάρχουν νόμοι και εις βάρος τους κυρώσεις, αλλά σάμπως δεν ξέρεις σε τι κόσμο θα φέρεις τα παιδιά σου…

Άκου ανθρωπάκο ανάφτρα

Έχω αρχίσει και νιώθω πολύ Στάθης Θεοχάρης-τιμητής του καλού γράφοντας αυτό το κείμενο, αλλά είναι για καλό σκοπό. Η ανάφτρα δουλεύει πάνω στα πρότυπα του Road Runner, άρα μάντεψε ποιος ρόλος μένει για σένα. Ναι φίλε μου, είσαι το κογιότ και μόλις βρήκες τι θα ντυθείς το τελευταίο σουκού της Αποκριάς.

Πάμε άλλη μια φορά για να το εμπεδώσουμε. Η ανάφτρα φέρεται σαν να σε θέλει, αλλά δε σε θέλει. Επίσης, σπάνια μιλάει κανονικά, τις περισσότερες φορές νιαουρίζει, αλλά το νιαούριασμα συναντάται και σε άλλους τύπους γυναίκας. Η παρανόηση έρχεται ακριβώς σ’ αυτό το ‘φέρεται σαν να σε θέλει’.

Σε πλησιάζει, σε αναγκάζει να τη γδύσεις με τα μάτια, αλλά βγάζει και κατιτίς απαγορευτικό τύπου “δεν θα σου κάτσω ούτε αν αποκλειστούμε στο λιμάνι της Γαύδου και χρειαστεί να πληρώσουμε 200 ευρώ σε κακόφημο ιδιοκτήτη γιοτ για να μας πάει ως την Παλιόχωρα”.

Αυτή η διάφανη πόρτα είναι που σε τρελαίνει. Αυτή η πόρτα που σου επιτρέπει να δεις καθαρά τι έχει από πίσω. Παίρνεις φόρα κι εσύ, έτοιμος να χυθείς στη χαρά του δωματίου, τρέχεις, σπριντάρεις, ο άνεμος σφυρίζει στα αυτιά σου, αφήνεις το έδαφος σαν άλλος Κώστας Κουκοδήμος και συντρίβεις πέλματα και αστραγάλους πέφτοντας θριαμβικά πάνω στο τζάμι.

Μην αναρωτιέσαι πόσοι σε είδαν να τρως τα μούτρα σου. Όλοι σε είδαν. Έλα μυξοκλάψε στον ώμο μου και μουρμούρισε “Μα δεν γίνεται να μη με θέλει. Τις προάλλες μου έστελνε γυμνές φωτογραφίες από το μπάνιο”. Σε πιστεύω, σε πιστεύουμε. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΛΕΜΕ ΑΝΑΦΤΡΑ.

Λίγη κριτική και για σένα

Εντάξει, τα ανοίξαμε τα βαρέλια της χολής για την ανάφτρα, αλλά πού πας κι εσύ ρε Νίκο Αναστόπουλε; Πού πας βρε γόη των Σουρμένων; Δυστυχώς, οι άντρες λειτουργούμε πάνω σε ένα φανταστικό δυαδικό σύστημα όταν τα γκομενικά αφορούν εμάς και όχι τους φίλους μας. Τα χάφτουμε όλα όταν συμβαίνουν σε εμάς, δεν πιστεύουμε τίποτα όταν συμβαίνουν σε άλλους.

Αυτό που θέλω να πω είναι πως όταν η ανάφτρα στρέφει το ενδιαφέρον της σε σένα, εσύ καμαρώνεις σαν γύφτικο σκεπάρνι και νομίζεις ότι είσαι ο Will Smith στο ‘Hitch’. E, καλά να πάθεις.

Η υπεύθυνη στάση απέναντι στις cockteasers του ντουνιά

Όσο εσύ παίρνεις τα βουνά με τα κορδελάκια(!) της, αυτή παίρνει την επιβεβαίωση που με τόση ζέση κέρδισε. Και από σένα και από ένας θεός ξέρει πόσους. Αυτό που πρέπει -με πόνο- να πιστέψεις είναι ότι δεν έχεις να κερδίσεις τίποτα από τέτοια μπλεξίματα.

Δεν είναι win το να τη ρίξεις στο κρεβάτι, άσε που δύσκολα θα φτάσεις εκεί έτσι κι αλλιώς. Η σωστή cockteaser ξέρει ακριβώς πόσο αέρα θα σου δώσει και πότε θα πατήσει το φρένο. Είναι το χόμπι της. Επίσης, είναι πιο πιθανό απ’ όσο θες να πιστέψεις ότι έχει ήδη σχέση. Γενικά, ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΑΚΡΗ, ασχολήσου με κάτι άλλο.

Η στιγμή που θα της δείξεις ότι “σόρρυ, αλλά εγώ λέω να βγω από τη σχιζοφρένεια, αρκετά μπουνίδια έφαγα” είναι η στιγμή που θα σε ξεχάσει αυτόματα. Βασικά, ψέματα, πάντα τα μπερδεύω κάπου εδώ. Δεν θυμάμαι αν αυτή είναι η στιγμή που σε ξεχνάει αυτόματα ή η στιγμή που θα στείλει μήνυμα στον γκόμενό της, το οποίο θα γράφει “Μα πού είσαι τόσες ώρες και με έχεις ξεχάσει τελείως;”.

Ω, τι της είπα.