Από το Αριστοτέλειο, στη Formula 1!

Κάθε φορά που ασχολούμαι με πανεπιστημιακές ομάδες ή ακόμα περισσότερο με το F1 In Schools, μία σκέψη με καταδιώκει σαν εμμονή: ”Τι θα είχα κάνει αν υπήρχαν τέτοιες πρωτοβουλίες και στη δική μου εποχή;”.

Ίσως να μην άλλαζα απολύτως τίποτα, ίσως τα πάντα. Αλλά ειδικά στο Γυμνάσιο/Λύκειο, αντί να εξασφαλίζω στο 10λεπτο πως θα έχω βγει εκτός τάξης για μπάλα ή άλλα, σίγουρα θα είχα εμπλακεί σε μία αγωνιστική ομάδα. Όχι απαραίτητα ως μηχανικός της, λογικά ούτε σαν οδηγός, πιθανότατα κάνοντας σε αυτή λίγο πολύ ότι κάνω τώρα στη ζωή μου αφού η τάση μου ήταν από νωρίς σαφής, καθαρή και ξάστερη. Όμως θα είχα από νωρίς πάρει το βάφτισμα του πυρός σε απίστευτες προκλήσεις και απαιτήσεις, θα είχα ζήσει από νωρίς συγκινήσεις που αρκούν για μια ζωή.

Όλα αυτά τα ‘αν’ και τα ‘θα’ κατοικούν πλέον μόνιμα στο bnb του μυαλού μου, παρότι πλέον μόνο ως θεατής μπορώ να παρακολουθήσω τις παθιασμένες προσπάθειες μαθητών/φοιτητών που έχουν όνειρο και στόχο το να εμπλακούν στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Φέτος λοιπόν η Aristotle Racing Team, ευρύτερα γνωστή με το ‘καλλιτεχνικό’ ART, συμπληρώνει 10 χρόνια ζωής και το γιορτάζει τόσο εκκωφαντικά, τόσο γεμάτα, όσο έχουν ζήσει όλη αυτή την πορεία τα 150 και πλέον μέλη της.

(Ασφυκτικά γεμάτες οι αίθουσες προβολής στην πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ)

Με τη δημιουργία ενός συγκινητικού, προσωποκεντρικού ντοκιμαντέρ που εξιστορεί την πορεία της ομάδας, αποκαλύπτοντας άγνωστες ιστορίες.

Με τη δημιουργία ενός εντυπωσιακού λευκώματος, οι εικόνες του οποίου αποτυπώνουν χιλιάδες λέξεις σχετικά με αυτή τη δεκαετία. Και φυσικά, με τη full house εκδήλωση στην Αποθήκη Γ’ του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, στην οποία είχα την τιμή και χαρά να συμμετέχω. Όλο το πανεπιστήμιο ήταν εκεί, τοπικοί φορείς, εκπρόσωποι ΜΜΕ, απλοί φίλοι του μηχανοκίνητου αθλητισμού, σε μία βραδιά ‘τέρμα γκάζι’. Με πρωταγωνιστές τα μέλη της ART και ντεκόρ τα πέντε μονοθέσια που έχει παρουσιάσει και τα τρόπαια που έχει κατακτήσει.

Όμως εκτός από περήφανα λόγια, να δούμε λίγο και την ιστορία της ART. Δεν ήταν παραμυθένια, δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα, κινδύνεψε να διακοπεί πρόωρα το 2010 αλλά η ART έμεινε κι επέμεινε και ακόμα προς τη δόξα τραβά. Όλα ξεκίνησαν το θερινό εξάμηνο 2005-2006, από μία ομάδα τριτοετών φοιτητών που παρακολουθούσαν το μάθημα ‘Μηχανολογικό Εργαστήριο’.

Ξαφνικά είδαν τη λάμπα του Κύρου Γρανάζη να αναβοσβήνει ρυθμικά επάνω από τα κεφάλια τους

Την ώρα που πολλοί συμφοιτητές τους αναλώνονταν σε βόλτες και φραπέ, εκείνοι αποφάσισαν πάνω στο ήδη βαρύ φορτίο του διαβάσματος για μία απαιτητική σχολή, να ενωθούν από την ανάγκη να καλύψουν την επιθυμία να δημιουργήσουν! Να θέσουν εμπράκτως σε εφαρμογή όλες τις γνώσεις που μέχρι τότε αποτελούσαν απλές εξισώσεις σε χαρτί!

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ART, αρχικά με 9 μέλη, που από το πουθενά καλούνταν να δημιουργήσουν μία αγωνιστική ομάδα για να συμμετάσχουν στο θεσμό της Formula SAE, κατασκευάζοντας το δικό τους μονοθέσιο! Περιέργως και το τονίζω, είχαν την τύχη να βρουν ανταπόκριση από τους καθηγητές τους. Γιατί ειδικά στο F1 In Schools, είναι συχνό φαινόμενο να συναντάμε παιδιά που θέλουν να δημιουργήσουν, να κοπιάσουν, να χτίσουν μία ομάδα αλλά όντας σε δημόσια σχολεία, δεν βρίσκουν ανταπόκριση από τους –δημοσίου DNA- δασκάλους τους. Ευτυχώς στο Αριστοτέλειο η δημιουργία δεν θεωρείται αγγαρεία και έτσι γεννήθηκε η ART – το όνομα της οποίας προέκυψε από ένα μπαράκι! Ειδικά το τελευταίο, πιο… Θεσσαλονίκη δεν γίνεται!

”Όταν κάποιος επιλέγει να συμμετέχει στην ART, γνωρίζει πως θα λάβει σημαντική τεχνογνωσία σχετικά με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, θα ωριμάσει μέσα από τις εργασίες και τις ευθύνες που θα αναλάβει και θα ζήσει μία μοναδική εμπειρία μέσα από τη συλλογική εργασία, το ομαδικό πνεύμα και τις συμμετοχές στους διαγωνισμούς. Σίγουρα, όμως, γνωρίζει ότι για να τα λάβει όλα αυτά θα πρέπει να κάνει κάποιες θυσίες. Οι θυσίες αυτές αφορούν τον ελεύθερο χρόνο, χρόνο που θα αφιέρωνε σε φίλους ή σε άλλα ενδιαφέροντα, καθώς και σε εξόδους και καφέδες.

Όπως είναι λογικό, οι φίλοι μας δεν μπορούν να αντιληφθούν το λόγο που αφοσιωνόμαστε τόσο έντονα στην ομάδα και τα συναισθήματα που εισπράττουμε από την συμμετοχή μας. Ίσως, κάποιες φορές μας ‘πειράζουν’ και γελούν με την επιλογή μας να ξενυχτήσουμε δουλεύοντας στον χώρο της ομάδας ή να αναβάλλουμε μια βόλτα μαζί τους για να πάμε με το μονοθέσιο στην πίστα για δοκιμές. Σίγουρα, όμως, αναγνωρίζουν ότι η συμμετοχή μας στην ομάδα μας γεμίζει με ενέργεια, χαρά και δημιουργικότητα. Χαίρονται με το πάθος μας”, λέει η Αμαλία Χάβαρη, Marketing Manager της ομάδας ART 2015-2016.

Σας ψάρωσε καθόλου ο τελευταίος τίτλος; Τι σχέση έχει με μία αγωνιστική ομάδα ίσως αναρωτιέστε; Η απάντηση είναι απλή. Στη Formula Student σημασία δεν έχει μόνο να κατασκευάσεις ένα ταχύ, ελαφρύ και αξιόπιστο μονοθέσιο. Πρέπει να δημιουργήσεις ένα επιτυχημένο διοικητικό και λειτουργικό μοντέλο, να εξασφαλίσεις τη μέγιστη και καλύτερη δυνατή προβολής της ομάδας και κυρίως, να βρίσκεις ‘καύσιμο’ για να συνεχίσει να τρέχει. Μπαγιόκο. Μπικικίνι. Χορηγούς. Κοιτώντας ρεαλιστικά τα πράγματα γύρω μου σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής της ART, το να υπάρχουν ταλαντούχα παιδιά με μεγάλα μυαλά που να δημιουργήσουν, μου φαίνεται πως είναι το εύκολο κομμάτι της υπόθεσης. Το να εξασφαλίζουν στήριξη στα χρόνια της Ελλάδας της κρίσης, το βλέπω μπροστά μου σαν χιονισμένο Έβερεστ.

(Το μονοθέσιο ART-12 εν δράσει!)

”Η αλήθεια είναι ότι η ART έχει καταφέρει πολλά αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες οικονομικής και τεχνικής φύσεως, παραμένοντας όμως σταθερά ανταγωνιστική έναντι άλλων διεθνών ομάδων που διαθέτουν μεγαλύτερο budget και στήριξη από μεγάλες βιομηχανίες. Όπως είναι φυσικό, οι δυσκολίες αυτές γίνονται ακόμη μεγαλύτερες λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Οι μεγαλύτερες δυσκολίες προκύπτουν στο κομμάτι της ανεύρεσης χρηματικών και υλικών πόρων που έχει ανάγκη η ομάδα.

Δεδομένου ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλές μεγάλες βιομηχανίες και επιχειρήσεις, ειδικά στον χώρο της αυτοκίνησης, η αναζήτηση χορηγιών γίνεται περισσότερο απαιτητική. Πολλές εταιρίες, ακόμη κι αν έχουν τη διάθεση να στηρίξουν την προσπάθεια μας, αδυνατούν να προχωρήσουν σε χορηγία. Ωστόσο, η κατασκευή ενός μονοθέσιου είναι πολυδάπανη. Στις δαπάνες αυτές προστίθενται επίσης τα έξοδα συμμετοχής στους παγκόσμιους αγώνες, αλλά και τα έξοδα μεταφοράς και μετακίνησης της ομάδας και του μονοθέσιου στο εξωτερικό”, λέει η Αμαλία. Καταλαβαίνετε υποθέτω τώρα γιατί το βλέπω σαν Έβερεστ.

Παρά το σαφές ντισαβαντάζ έναντι άλλων πανεπιστημίων, αγωνιστικά η ομάδα του Αριστοτελείου κατάφερε να καμουφλάρει επιτυχώς κάθε οικονομική στέρηση, υπερκαλύπτωντάς τη με πάθος και ταλέντο.

(Βάθρο και… ντελίριο!)

”Η ομάδα μας πέρασε από διάφορες περιόδους στη δεκάχρονη αυτή ιστορία της. Πέρασε σεζόν άλλοτε περισσότερο άλλοτε λιγότερο επιτυχημένες, σεζόν οι οποίες έκλειναν με την κατάκτηση μίας κούπας με τη σημαντικότερη διάκριση μέχρι τώρα την 3η θέση στην γενική κατάταξη στο Διαγωνισμό της Ιταλίας το 2012 ή την ανέλπιστη νίκη το 2011 στο Σίλβερστοουν, όπου ήμασταν πρώτη στο αγώνισμα της Επιτάχυνσης (Acceleration Run Off).

Aυτό που διακρίνει την ομάδα μας στο πέρασμα των χρόνων, είναι η συνεχής βελτίωσή της, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να βρίσκεται ανάμεσα στις 32 καλύτερες ομάδες, σε σύνολο 528 από κάθε άκρη του πλανήτη. Ωστόσο, το σημαντικότερο είναι πως κάθε χρόνο τα μέλη της ART επιστρέφουν στο Αεροδρόμιο Μακεδονία με πολλές εμπειρίες στις αποσκευές και παρακαταθήκη για το μέλλον”, σημειώνει ο Γιώργος Παπαροϊδάμης, Marketing Manager ART 2013-2014.

Θα σταθώ στην τελευταία του λέξη: ‘Μέλλον’.

Σε μία εποχή που ανάθεμα κι αν έχουν αφήσει όνειρο όρθιο για τη νέα γενιά, αυτά τα παιδιά αντιστέκονται

Και κοιτούν μπροστά, όπως άλλωστε και τα μέλη των άλλων ελληνικών φοιτητικών ομάδων. Ειδικά από την ART, δύο παιδιά κατάφεραν να κυνηγήσουν το απόλυτο όνειρο: η Δήμητρα Γκιμπαντίδου που εργάστηκε στη Williams F1 και ο Γεώργιος Σίμος που ήδη το βιογραφικό του κοσμούν τα ονόματα των Renault F1, Lotus F1 Team & McLaren F1!

”Οι απαιτήσεις της διοργάνωσης μας αναγκάζουν να εργαζόμαστε με απόλυτη ιεραρχία, επαγγελματισμό, οργάνωση και συνέπεια. Μαθαίνουμε να λειτουργούμε υπό την επίβλεψη άλλων και να ακολουθούμε deadlines, να συνεργαζόμαστε και να λειτουργούμε συλλογικά με ομαδικό πνεύμα και απόλυτο σεβασμό στους συνεργάτες μας. Διαχειριζόμαστε τεχνογνωσία αλλά και εξοπλισμό υψηλού επιπέδου και έχουμε την δυνατότητα να δούμε τη γνώση που μας παρέχει η σχολή στην εφαρμογή της, εμπειρία που άλλοι συμφοιτητές μας δεν έχουν αποκτήσει. Μαθαίνουμε να κάνουμε συμβιβασμούς και να λαμβάνουμε υπ’ όψιν την απόδοση αλλά και το κόστος των επιλογών μας, καταλήγοντας στην οικονομικότερη βέλτιστη επιλογή.

Προσαρμόζουμε την καθημερινότητα μας στους ρυθμούς της εργασίας μας και ερχόμαστε αντιμέτωποι με υποχρεώσεις, εκκρεμότητες και δυσκολίες που δεν θα αντιμετωπίζαμε κάνοντας μία συνηθισμένη φοιτητική ζωή. Η συμμετοχή στην Formula Student αποτελεί την καλύτερη προσομοίωση εργασιακού περιβάλλοντος και έχοντας ανταπεξέλθει επιτυχώς σε αυτό, δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε σε αληθινή μελλοντική μας εργασία.

Έμπειροι και ώριμοι, πλέον, μπορούμε να επιδιώξουμε μία αξιόλογη επαγγελματική ανέλιξη. Όσο για το όνειρο εμπλοκής σε μία αγωνιστική ομάδα, ήδη παίρνουμε μία πολύ γλυκιά γεύση από σχεδιασμό και κατασκευή μονοθέσιων, από υψηλές ταχύτητες και από αγώνες και πίστες. Ποιος δεν θα ήθελε να το ζήσει όλο αυτό στην μεγαλύτερη διάσταση του; Ποιος δεν θα ήθελε να εργάζεται στην Formula 1;  Πιστεύω ότι διαθέτουμε όλα τα εχέγγυα για να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της”, κλείνει η Αμαλία εκφράζοντας κάθε ένα από τα 150+ μέλη που συμμετείχαν αυτή τη δεκαετία στο project.

Να τα πούμε με αριθμούς και τεχνικά στοιχεία; Οι φοιτητές του Αριστοτελείου έχουν καταφέρει να ρίξουν το βάρος του μονοθεσίου στα 219 κιλά! Το τελευταίο μονοθέσιο της ομάδας, το ART-16, διαθέτει σωληνωτό πλαίσιο από χάλυβα, ντυμένο με carbon, με την εξάτμιση να είναι από τιτάνιο και το αεροδυναμικό πακέτο περιλαμβάνει εμπρός και πίσω αεροτομές, διαχύτη και side pods! Το μονοθέσιο φέρει σύστημα ενδοεπικοινωνίας αλλά και τηλεμετρίας ενώ φοράει κινητήρα Honda CBR 600 RR Pc 40 που προσφέρει 82 άλογα και ροπή 65 Nm στις 11500 rpm, ενώ συνεργάζεται με 4-τάχυτο αγωνιστικό κιβώτιο! Η τελική ταχύτητά του ορίζεται στα 120 km/h, τα 0-100 έρχονται σε 3.8sec ενώ πετυχαίνει πλευρικές επιταχύνσεις της τάξης των 1,65 g! Πατάει σε ελαστικά Hoosier, η ανάρτηση είναι με διπλά ανισομεγέθη ψαλίδια τύπου ‘push’ εμπρός-πίσω, το μονοθέσιο φοράει διαφορικό Drexler LSD (περιορισμένης ολίσθησης) ενώ σταματάει χάρη σε φρένα με δαγκάνες ISR και πλωτές διάτρητες δισκόπλακες διαμέτρου 220/230 mm εμπρός/πίσω. Εντυπωσιαστήκατε ή ακόμα;

Δέκα χρόνια, πάμπολλες προκλήσεις. Πέντε μονοθέσια, αμέτρητα συναισθήματα. Ένα πανεπιστήμιο, μία πόλη, μία ομάδα, ένα πάθος. Γιατί όπως λέει το moto της ομάδας…

‘Racing is ART’!

(Στιγμιότυπο από την παρουσίαση του ’10 Years ART’)

Πριν ρίξω καρό σημαία, θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον Γιώργο Παπαροϊδάμη και τη Γιώτα Πόδα που αποτέλεσαν τις ψυχές της εκδήλωσης #10yearsART, τη Δήμητρα, τον Γιώργο, τον Πασχάλη που και τα υπόλοιπα παιδιά που κόπιασαν για να γίνει πραγματικότητα αυτό το event, τον Δημήτρη Κολιαδήμα της Semiotik Design, το Skylines F1 Tours που στήριξε την παρουσία μας εκεί αλλά και τον συνάδελφο Σωτήρη Κυριακίδη που επιμελήθηκε το ντοκιμαντέρ και με τον οποίο μοιραζόμαστε την θέληση να βοηθήσουμε τη νέα γενιά να έρθει πιο κοντά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Δείτε την εκδήλωση #10yearsART στο video που ακολουθεί (για να μη με βρίσετε, από το 38ο λεπτό και μετά)…

Φωτογραφίες εκδήλωσης: Studio Eleven

Φωτογράφηση ομάδας: Κυριάκος Κατσαρέας