Λόγω τιμής πήγα Χίο και δεν έφαγα μαστίχα

Μόλις γύρισα από διακοπές στη Χίο, έτσι όταν ρωτήθηκα τι θέμα θα γράψω, η απάντησή μου ήταν “για τις διακοπές στη Χίο”, γιατί και πέρασα ανέλπιστα ωραία και η κατάσταση του μυαλού μου είναι αυτή.

Η Χίος, λοιπόν, είναι ένα νησί που σε κερδίζει λίγο λίγο κάθε μέρα και έχει τόσα πολλά να κάνεις και να δεις που καλό είναι να τα χωρίσεις στα δύο ή ακόμα καλύτερα στα τέσσερα. Και φυσικά να έχεις πολλές μέρες μπροστά σου.

ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΑ

To νότιο μέρος της Χίου είναι το πιο γνωστό και το πιο τουριστικό. Σε αυτό βρίσκονται τα περίφημα μαστιχοχώρια. Δεν είχα ξαναδεί μαστιχόδεντρο στη ζωή μου, έτσι για πολλή ώρα περνώντας με το αμάξι αναρωτιόμασταν ποια να είναι. Τελικά είναι πολύ εύκολο να τα αναγνωρίσεις, γιατί το χώμα γύρω από κάθε μαστιχόδεντρο καλύπτεται από ασπρόχωμα.

Αυτό που είχα συνηθίσει από άλλα νησιά και περίμενα να ζήσω και στη Χίο με τη μαστίχα ήταν τα κεράσματα από μαγαζιά που σε καλούν να αγοράσεις. Δεν το έχουν ανάγκη. Η μαστίχα Χίου είναι έτσι κι αλλιώς ξακουστή. Μόνο σε ένα μαγαζί στο Πυργί από ολόκληρη τη Χίο είδα να έχουν βγάλει έξω ένα τραπεζάκι με δυο-τρία προϊόντα μαστίχας και χωρίς να σου δίνουν να δοκιμάσεις.

Θα πρότεινα λοιπόν να ξεκινήσει κανείς από αυτό τμήμα τις διακοπές του στη Χίο. Εμείς μείναμε στον Αγ. Γεώργιο Συκούσης, ένα από τα πιο άγνωστα χωριά της Χίου. Στην πλατεία Μπου, που είναι η πλατεία του χωριού, υπάρχει και η ομώνυμη ταβέρνα, στην οποία φάγαμε το ωραιότερο παϊδάκι προβατίνα. Ο κύριος Νίκος, που έχει την ταβέρνα, προσφέρθηκε να μας δείξει και τη μεσαιωνική εκκλησία του χωριού, που αναπαλαιώθηκε πρόσφατα. Το βράδυ το χωριό έχει καταπληκτική θέα από τον όμιλο. Είδαμε κόκκινο το φεγγάρι να βγαίνει μέσα από την υπέρφωτη Σμύρνη.

Μείναμε τυχαία στον Αγ. Γεώργιο και μας άρεσε πολύ, σε κάποιον άλλον όμως θα πρότεινα, αν θέλει να εξερευνήσει τη Νότια Χίο, να μείνει στο Πυργί. Ίσως το πιο ιδιαίτερο χωριό που έχω δει στην Ελλάδα, το Πυργί μοιάζει ή σαν να έχει βγει από αρχαίο παρελθόν ή από πολύ χίπστερ μέλλον. Όλες οι προσόψεις των σπιτών έχουν χαραγμένα γεωμετρικά ασπρογκρί σχέδια. Το χωριό είναι ωραίο, ζωντανό και έχει μια ωραία πλατεία που γεμίζει κόσμο τα βράδια. Το Πυργί ίσως είναι το πιο τουριστικό μέρος στη Χίο, όσο τουριστική μπορεί να είναι η Χίος. Όπως μας είπαν κάποιοι Χιώτες που γνωρίσαμε, οι κάτοικοι δεν έχουν ανάγκη τον τουρισμό και δεν τον επιδιώκουν. Είναι ένα νησί που πλούτισε χάρη στον ναυτιλιακό τομέα.

Ακόμα ένα πολύ όμορφο χωριό της Νότιας Χίου είναι τα Μεστά. Το χωριό είναι όλο πέτρινο και λαβυρινθώδες, και είναι ακόμα μια πολύ καλή επιλογή να μείνεις σε αυτό το κομμάτι του νησιού. Πολύ όμορφα είναι επίσης στην Καλαμωτή, στη Βέσσα και στα Αυγώνυμα, στα οποία πρέπει να πας την ώρα του ηλιοβασιλέματος και να φας στο Αστέρι, που έχεις πιάτο όλη τη θάλασσα. Μια ακόμη ωραία βόλτα είναι στον Ανάβατο, το καστροχωριό-φάντασμα κοντά στα Αυγώνυμα. Μια επίσκεψη που δεν καταφέραμε να κάνουμε, αν και μας το πρότειναν όλοι, ήταν στη Νέα Μονή.

Όσο για παραλίες στη Νότια Χίο πας στο Τραχήλι, στο Γυαλί ή στην Ελίντα που είναι δίπλα, στα ηφαιστειογενούς τοπίου Μαύρα Βόλια, στην Αποθήκα για το καλύτερο ήσυχο beach bar που έχεις επισκεπτεί και στην (δείτε το πριν το κατεβάσουν) Πυργούσικη Αυλωνιά. Για φαΐ πας στο Χασιώτη στο χωριό Πατρικά, στην Άρτεμι στον Εμπορειό και όπως θα σου πουν όλοι στην ταβέρνα στα Γρίδια.

Παρόλο, λοιπόν, που η Νότια Χίος έχει πανέμορφα χωριά, ωραίο φαΐ και καλές παραλίες, το τοπίο στις διαδρομές που κάνεις, είναι συχνά πολύ καταθλιπτικό. Το 2012 η Χίος καιγόταν επί μία εβδομάδα και η φωτιά έχει ακόμα πρωταγωνιστική παρουσία στο τοπίο.

ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΑ

Εμείς λοιπόν, είδαμε σε τρεις (πολύ πυκνές) μέρες το νότιο κομμάτι του νησιού και κατευθυνθήκαμε βορειοδυτικά. Αν στον Νότο εντυπωσιαστήκαμε σε σημεία από τη Χίο, στον Βορρά την αγαπήσαμε. Μείναμε τέσσερις μέρες στη Βολισσό και, επειδή τα υπόλοιπα χωριά της ΒΔ Χίου που πήγαμε παραήταν μικροσκοπικά, τη Βολισσό θα πρότεινα να διαλέξει, για να μείνει όποιος θέλει να πάει στο νησί.

Το πρώτο πράγμα που θα σου πούνε για τη Βολισσό, είναι να φας στη Φάμπρικα και έχουν δίκιο και γι’ αυτό φάγαμε και μια και δυο φορές. Στη Βολισσό όμως θα κάνεις και ωραία βόλτα στο χωριό και ωραία βόλτα στο κάστρο της. Πολύ κοντά είναι και οι παραλίες Μάναγρος, Γωνιά, Λευκάθια και Λήμνος. Στη Γωνιά μάλιστα μας άρεσε πολύ το ήρεμο beach bar Juji, στο οποίο πίναμε μια μπίρα καθημερινά. Λίγο πιο μακριά και πιο ανοργάνωτα είναι και το Τηγάνι.

Με βάση μας λοιπόν τη Βολισσό πηγαίναμε καθημερινές εκδρομές στη Βόρεια Χίο.Ένα από τα must see του νησιού είναι το Άγιο Γάλας, ένα χωριό που από κάτω του υπάρχει σπήλαιο και χάρη στα ευρήματα του σπηλαίου, θεωρείται ένα από τα πρώτα μέρη που κατοικήθηκαν στην Ελλάδα. Αφού ξεναγηθήκαμε στο Σπήλαιο, ανεβήκαμε στον Ναό της Παναγίας της Αγιογαλούσαινας, στο οποίο υπάρχει ένα πολύ ιδαίτερο ξυλόγλυπτο τέμπλο που μπλέκει το χριστιανικό με το παγανιστικό και γυμνόστηθες γοργόνες, αφυλα αγγελάκια και ασυνήθιστα ζώα να βρίσκονται ανάμεσα σε βιβλικές φιγούρες.

Μια ακόμα ξεχωριστή επίσκεψη ήταν στη Μονή Μουνδών, για να πας στην οποία, σε συνοδεύει ο Γιώργης, ένας από τους 12 κατοίκους του κοντινού χωριού, Διευχά, τον οποίο βρίσκεις στην ταβέρνα “Πεύκος”. Η εκκλησία έχει σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη τύπου κόμιξ με πολλές σπλατεριές. Ναι, καλά διαβάσατε. Τα κόμιξ σχεδιάστηκαν από τους μοναχούς που κατοικούσαν στο Μοναστήρι, το οποίο εγκαταλείφθηκε για πάντα το 1957.

Νομίζω αυτά είχα να για τον θρησκευτικό τουρισμό (α! και Άγιο Ισίδωρο μας είπαν είναι τέλειο το τοπίο, αλλά δεν τον προλάβαμε), οπότε ας περάσω και στις υπόλοιπες εκδρομές. Περπατήσαμε και το Φαράγγι των Καμπιών, το οποίο ενδύκνυται για Φθινόπωρο -Αύγουστο ήταν στερεμένο. Το μονοπάτι είναι μία ώρα και κάτι και είναι πολύ εύκολο -αν και κουράζεσαι από το τρίωρο συνολικά πηγαινέλα- και καταλήγει στην παραλία των Καμπιών, η οποία δεν σε προσκαλεί καθόλου να κολυμπήσεις και ας έχεις κάνει μία ώρα μονοπάτι. Το τοπίο θυμίζει θάλασσες τις Βόρειας Ευρώπης.

Γυρνώντας από τα Καμπιά, κάνε μια στάση στις Κηπουριές και ανταμείψου με την ταβέρνα που υπάρχει χωμένη κάτω από ένα μεγάλο πλατάνι. Χάιλαϊτ της ταβέρνας και του πλατανιού αυτή η πηγή φίδι.

Ένα πολύ ωραίο βράδυ το περάσαμε και στην ταβέρνα στην Πυραμά, στην οποία ευχαριστήθηκα ίσως περισσότερο από παντού αλλού το φαΐ.

Μια ακόμα εκδρομή που μας είπανε να κάνουμε είναι στα Αγιάσματα για ιαματικά λουτρά, στα Λεπτόποδα που έχει ένα ωραίο καφενείο και στο εγκαταλελειμμένο χωριό Παλιά Ποτάμια. Αυτά δεν προλάβαμε να τα πάμε, αλλά σας τα γράφω εδώ μήπως τα πάει κάποιος αναγνώστης. Η Βορειοδυτική Χίος θέλει σίγουρα τέσσερις με πέντε μέρες από τον χρόνο σου στο νησί, για να την απολαύσεις.

ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ

Ας πάμε τώρα στα Βορειοανατολικά, το πιο πράσινο μέρος που είδα στο νησί. Εδώ θα πρότεινα σε κάποιον να μείνει στη Λαγκάδα. Η Λαγκάδα είναι ένα παραλιακό χωριό που σου δίνει vibes Κυκλάδων. Έχει ωραίο ψάρι και θαλασσινά -συγκεκριμένα εμείς φάγαμε στου Γέρου. Η Βορειανατολική πλευρά δεν είναι τόσο πλούσια σε εκδρομές, έχει όμως ωραίες παραλίες που σου θυμίζουν Ιόνιο. Εμείς προλάβαμε να πάμε μόνο στον Γιόσωνα, που μας άρεσε πολύ, αλλά μας είπαν ότι η Άμπελος και ο Νάγος είναι πιο ωραία. Δεν πειράζει next time.

Για φαγητό μας πρότειναν επίσης το Γλυκοπωλείο της Άννας στους Πιτυούς και την ταβέρνα στα Άνω Καρδάμυλα, αλλά δεν προλάβαμε να πάμε. Τα σημειώνω όμως εδώ, για να μείνουν στην ιστορία.

Στα βορειοανατολικά θα έδινα λοιπόν δύο μέρες παραμονής για να τα γυρίσεις σε μια ιδανική εκδρομή μου στο νησί.

ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ

Κάτσαμε στη Χίο συνολικά οχτώ μέρες και αφήσαμε για την πόλη της Χίου μόνο την τελευταία που φεύγαμε. Έτσι το μόνο που προλάβαμε να κάνουμε ήταν να πάμε στο Citrus στον Κάμπο και μια βόλτα στο κάστρο της Χίου.

Θα έλεγα λοιπόν σε έναν μελλοντικό ταξιδευτή στη Χίο, να επιλέξει να μείνει και στον Κάμπο δυο-τρεις μέρες, για να νιώσει λες και είναι άρχοντας του 19ου αιώνα. Τα περισσότερα βέβαια αρχοντικά είναι χτισμένα πίσω από πελώριες πύλες και τοίχους, έτσι δεν βλέπεις και πολλά, αν κάνετε όμως καλή επιλογή στη διαμονή ή αν έστω επισκεφτείτε το Citrus, θα καταλάβετε τι εννοώ.

Όσον αφορά την πόλη, να κάποια τιπς που δεν πρόλαβα να ακολουθήσω. Φαΐ στο Pastards που έχει πίτσα μακαρόνια σαλάτες πολύ προσεγμένα. Ψάρια στην Ιχθυόσκαλα που είναι και σε πολύ ωραίο σποτ. Για απλό τσίμπημα με μπύρα στο Καφαλτί και για ποτό στο Κιούμπρικ.

Η ΣΟΥΜΑ

Πήγα να γράψω τη σούμα από τις διακοπές μου στη Χίο και συνειδητοποίησα ότι δεν έχω γράψει τίποτα για τη σούμα. Ένα ποτό μεταξύ τσίπουρου και ούζου (και ούζα έχει ωραία, εμείς δοκιμάσαμε Απαλαρίνα και Ψυχή και μας άρεσαν πολύ) που φτιάχνεται από σύκα, τα οποία υπάρχουν σε τεράστια αφθονία στο νησί. Must είναι επίσης τα μασουράκια, ένα πεντανόστιμο γλυκό, τα χερίσια ζυμαρικά και το μαστέλο, που κάνει ωραίο σαγανάκι. Τη μαστίχα -όχι ότι έχει ανάγκη τη διαφήμιση- αλλά ούτε που την καταλαβαίνεις στο νησί. Ακόμα και σε ταβέρνα, μας πρόσφεραν λικέρ τριαντάφυλλο και όχι μαστίχα.

Για να κλείσω λοιπόν, αν ξαναπήγαινα Χίο θα το οργάνωνα να μείνω από δυο-τρεις μέρες στην κάθε πλευρά και από τέσσερις τουλάχιστον στην Βορειοδυτική, που ήταν η αγαπημένη μου. Οι αποστάσεις είναι μεγάλες και οι επιλογές πολλές – και δεν ανέφερα καν τα πανηγύρια και τις γιορτές που γίνονται κάθε τόσο στα χωριά, γιατί δεν έτυχε να πάω!