“Δεν το σηκώνω ποτέ σε άγνωστο αριθμό” και 5 πράγματα που νόμιζες ότι κάνεις μόνο εσύ

Όταν καλεί άγνωστος αριθμός: Γκουγκλάρεις,  δεν σηκώνεις

Σε παίρνει τηλέφωνο κάποιος. Πρώτη απογοήτευση. Μα καλά, τηλέφωνο; Στείλε ένα μέιλ. Στείλε στο μέσεντζερ. Τι τηλέφωνο; Πού ζούμε; Τέλος πάντων λες μπορεί να είναι κάτι επειγόν ή να είναι από τη δουλειά. Κοιτάς την οθόνη. Αριθμός άγνωστος. Οκ, προσφορά θα είναι. Ας έστελνε. Αλλά κάπου στο 10ο χτύπημα σε πιάνει και ένα ράγισμα στην καρδιά. Μήπως είναι κάτι σημαντικό;

Ξανακινητοποείσαι. Προφανώς δεν το σηκώνεις. Γκουγκλάρεις, ωστόσο, τον αριθμό. Τo google σε πετάει στο white-pages. Στο 99% των περιπτώσεων θα δεις αγανακτισμένα σχόλια ανθρώπων που σου θυμίζουν τον πατέρα σου που σε κυνήγαγε με το σώβρακο επειδή τον ξύπνησες με την μπάλα το μεσημέρι. “Πάλι καλά που δεν το σήκωσα και δεν χρεώθηκα” λες προσπαθώντας περισσότερο να τα ξαναβρείς με τον εαυτό σου.

Όλο αυτό το παραπάνω μπορεί να το κάνεις και μετά να σκέφτεσαι ότι τώρα είναι η ώρα ο δικός σου άγνωστος αριθμός να εμφανιστεί στην οθόνη του ψυχαναλυτή της γειτονιάς. Ναι, αφενός. Αφετέρου, τουλάχιστον είμαστε πολλοί.

Όταν περιμένεις κάτι στο ίντερνετ, πατάς συνέχεια ανανέωση

Αυτό μπορεί να είναι οτιδήποτε. Από το πόσο έληξε ο Παναθηναϊκός με τον ΠΑΣ Γιάννενα, στο αν έστειλε το crush σου, αν ήρθε το mail ή αν πέρασες το τελευταίο μάθημα στο Πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω τι μπορεί να είναι αυτό. Αν πάρω την πίπα μου, κάτσω σταυροπόδι και φορέσω στρογγυλά γυαλιά θα έλεγα ότι είναι μια προσπάθεια ελέγχου της κατάστασης. Ότι δηλαδή λέμε στην αδηφάγο γραμμική πορεία του χρόνου: Κοίτα εγώ την κάνω τη δουλεία μου, εμφάνισε επιτέλους αυτό που θέλω να τελειώνουμε.

Μην ανησυχείτε, όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Και θα κοπείτε στο μάθημα, και 1-1 θα φέρει ο Παναθηναϊκός και με χεράκι θα απαντήσει το crush σας και θα κοπείτε με 4 στα Λατινικά Δ’ Εξαμήνου. Αν θέλατε κάτι θετικό, να πηγαίνατε αλλού. Εδώ είμαστε 2020.

10 ώρες αφού τσακώθηκες, βρήκες την τέλεια απάντηση

Συνήθως λειτουργεί ακριβώς τη στιγμή που ξαπλώνεις στο κρεβάτι. Είναι λογικά η φαντασίωση όλων ημών εκτός αυτών που έγιναν δικηγόροι. Well, καλοί δικηγόροι. Η ετοιμολογία είναι ένα προσόν. Κάποιοι το έχουν, κάποιοι δεν το έχουν, κάποιοι το έχουν αλλά σε ασφαλή περιβάλλοντα. Σε αυτούς τους τελευταίους αναφέρομαι. Η φάση είναι τσακώνεσαι με κάποιον, συνήθως αυτός σε πιάνει εξαπίνης, ο προγραμματισμός της άμυνάς σου είναι βάζουμε τα σορτσάκια στον αφαλό και ο Θεός βοηθός. Ο Θεός δεν βοηθά. Χάνεις.

Όταν ξαπλώνεις, σαφώς ηττημένος, αρχίζεις να καταστρώνεις την τέλεια απάντηση. Κοιμάσαι και είσαι σε φάση “τώρα θα δείτε τι θα πάθατε”. Μόνο μην ξυπνήσω το πρωί. Μόνο ο ξαφνικός μου θάνατος θα σας σώσει. Ξυπνάς και δεν θυμάσαι ούτε λέξη από την απάντησή σου. 2-0.

Όταν τσατάρεις με κάποιον που δεν ξέρεις πατάς συνέχεια χαχα

Είναι λίγο σαν το ‘στοπ’ του τηλέγραφου. Μόνο που δεν είναι στο τέλος αλλά στην αρχή. Βασικά είναι και στην αρχή και στο τέλος. Βασικά οι πρώτοι διάλογοι μεταξύ ανθρώπων θα έπρεπε να είναι για 2-3 μέρες “χαχαχα” και “hahahah”. Μετά προχωράμε. Γιατί το κάνουμε αυτό; Προφανώς γιατί παίζουμε με το κεφάλι κάτω από την ασπίδα του χιούμορ. Σου λες ότι αν σου ξεφύγει τίποτα που θα φανεί περίεργο, αν πετάξει ένα ‘χαχα’, το σώζεις. Από την άλλη, αν σου απαντήσει η άλλη/ο άλλος και δεν απαντήσεις με ‘χαχα’ φοβάσαι ότι θα φανείς αγενής.

Όταν δεν έχεις ακούσει ούτε τη δεύτερη φορά, παριστάνεις ότι άκουσες

Σου λέει κάποιος κάτι. Δεν το ακούς την πρώτη φορά. Οκ, άνθρωποι είμαστε, μπορεί να μη μιλάει και καθαρά ο άλλος, ρωτάς “τι;” ή “ορίστε;”. Το επαναλαμβάνει ο άλλος για δεύτερη φορά και δεν ακούς τίποτα. Ούτε λέξη. Τι κάνεις; Αν έχεις οικειότητα τον βρίζεις. Αν έχεις μέτρια οικειότητα το ρίχνεις στον εαυτό σου λέγοντας “πω έχω κουφαθεί”. Αν δεν έχεις οικειότητα όμως, απαντάς ένα “ααα” και παρακαλάς να μην ήταν ερώτηση ή να μην περιμένει ο άλλος απάντηση σε αυτό που σου είπε.  Συνήθως όμως είναι.

Το κινητό σου σε αμήχανο περιβάλλον

Για παράδειγμα όταν είσαι σε ένα ιατρείο ή όταν κάποιοι τσακώνονται μπροστά σου ή όταν πετύχεις κάποιον που βαριέσαι απελπιστικά να του μιλήσεις. Το κινητό είναι ο καλύτερος σου φίλος. Το αρπάζεις και καταναλώνεις κάθε πιθανό MB που μπορεί να έχει η προσφορά σου. Και όταν τελειώνουν τα MB, πηγαίνεις στις ρυθμίσεις του κινητού και σκρολάρεις πάνω κάτω. Αρκεί να μη σηκώσεις το κεφάλι και βρεθείς ξανά στο περιβάλλον σου εν γνώσει του περιβάλλοντος αυτού.

Έχει να κάνει με την σημασία που δίνει ο καθένας μας σε κενά σιωπής και σε αυτή τη χώρα δίνουμε μεγάλη σημασία. Ας μη μιλήσουμε τώρα για την περίπτωση να πας να βγάλεις καμιά φωτογραφία για το Instagram σου και καταλαβαίνεις ότι περνάει κάποιος και παριστάνεις τον Μίστερ Μπιν. Κάποια άλλη φορά.