Διακοπές: 50 έξυπνες προτάσεις για το πιο περίεργο καλοκαίρι της ζωής σου

Απομονωμένες βουτιές στη Μύκονο

Τα πολυδιαφημισμένα τα ξέρεις. Στη Μύκονο όμως μπορείς να κάνεις σχεδόν μόνος σου απογευματινό μπάνιο στον Άγιο Σώστη. Για άλλες απομονωμένες βουτιές όλες τις ώρες, πήγαινε στον Φωκό, τη Μερσίνη, τη Μερχιά, την Κάπαρη ή τον Λούλο. Αν προτιμάς κόσμο σε φυσιολογικά επίπεδα, θα πας στην ανοργάνωτη πλευρά του Καλού Λιβαδιού (που είναι ούτως ή άλλως η καλύτερη κιόλας) και θα απολαύσεις τα πιο πράσινα εξωτικά νερά, Ιωσηφίνα Γριβέα

Μιλφέιγ καπνιστού σολωμού στη Μύκονο

Για φαγητό στη Μύκονο, θα επισκεφθείς σίγουρα το Στέκι του Προέδρου στην Άνω Μερά – και για τις γεύσεις και για τον αυθεντικό χαρακτήρα του χωριού. Το La Rosticceria θα σε καλύψει για ιταλικό, το Kastro’s στη Μικρή Βενετία και τον Ναυτίλο στη Λάκκα για το γκουρμέ της υπόθεσης, το Kiki’s Tavern για τεράστιες μερίδες ψητού και την πολύχρωμη βεράντα του Appaloosa για μεσογειακές και μεξικάνικες γεύσεις. Θα σε στοιχειώσει επίσης το μιλφέιγ καπνιστού σολομού με μπισκότο παρμεζάνας στο κρυμμένο Olla. Τα επιδόρπια είναι αξιόπιστα παντού, αλλά εσύ θα πας στο I Scream για παγωτό. Μη διανοηθείς, επίσης, να φύγεις από το νησί χωρίς να φας κρέπα από το Bougazi (η Νο.10 είναι η καλύτερη), Ι.Γ.

Κάμπινγκ στη Δονούσα

Σύμφωνα με τον μύθο, ο θεός Διόνυσος είδε την όμορφη Αριάδνη στη Νάξο, την ερωτεύτηκε και την πήρε στη Δονούσα, το βορειότερο νησί των μικρών Κυκλάδων, προκειμένου να μη τη βρει κανείς. Όσο δύσκολοι είναι οι χειμώνες σε αυτό το μικρό ελληνικό νησάκι, τόσο πανέμορφα είναι τα καλοκαίρια που θα απολαύσεις αν το επισκεφτείς. Η Δονούσα θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως η βασίλισσα του κάμπινγκ στις Κυκλάδες. Κάθε χρόνο πολλοί ξένοι, αλλά και Έλληνες τουρίστες κατεβαίνουν από το πλοίο με backpacks, σκηνές και sleeping bags, έτοιμοι για να ζήσουν την εμπειρία της. Τα δύο καλύτερα σημεία για ελεύθερο κάμπινγκ (το οποίο βέβαια απαγορεύτηκε φέτος λόγω covid-19) είναι ο Κέδρος και το Λιβάδι. Στο πρώτο θα έχεις μεν την ηρεμία και τη γαλήνη σου, αλλά θα είσαι κοντά στη χώρα (Σταυρός) και τον πολιτισμό, αλλά στο δεύτερο θα το ζήσεις σαν κανονικός ναυαγός, ενώ πιθανότατα θα κάνεις και γυμνισμό (αν θες). Ο καλύτερος μήνας για να επισκεφτείς τη Δονούσα είναι με διαφορά ο Σεπτέμβρη ή ο Μάιος, όταν το νησί δεν ‘βουλιάζει’ από τον κόσμο και μπορείς να το απολαύσεις στο έπακρο, Γιάννης Μπαϊρακτάρης

Γαστριμαργική εμπειρία στην Κόρη του Μιχάλη στη Δονούσα

Αγαπάμε τον γυμνισμό από όπου κι αν προέρχεται. Ειδικά αν συμβαίνει στο γυμνό και παρθένο τοπίο της Δονούσας, αυτόν τον τόσο αγαπημένο προορισμό στις Μικρές Κυκλάδες. Προς ευχαρίστηση των επισκεπτών της, υπάρχουν πολλές ομορφιές και στα γειτονικά νησιά και λίγα καταλύματα στο νησί, με αποτέλεσμα να μην είναι ποτέ ασφυκτικά γεμάτες οι παραλίες, ποτέ να μην μένεις από θέση στο αγαπημένο σου μέρος για φαγητό. Στα highlights όλου του Αιγαίου βρίσκεται χωρίς αντίπαλο η Κόρη του Μιχάλη, ένας γαστριμαργικός θησαυρός στον οποίο θα ανακαλύψεις πώς παντρεύονται τα ντόπια υλικά με τη μαγειρική σκέψη και γνώση, Χρήστος Χατζηιωάννου

Καλομαγειρεμένο φαγητό στην Ζωγεριά στις Σπέτσες

Παρεξηγημένο νησί οι Σπέτσες όσον αφορά την καλοκαιροσύνη τους. Κι αυτό γιατί, όπως και η Ύδρα, υπολείπονται των άλλων ελληνικών νησιών σε παραλίες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν το καλοκαίρι βαθιά χαραγμένο πάνω τους. Εξάλλου στις Σπέτσες και συγκεκριμένα στην Ζωγεριά βρίσκεται η επιτομή του καλοκαιριού. Μια όμορφη παραλία με τέλεια νερά και μία ταβέρνα με καλομαγειρεμένο φαγητό για τους επισκέπτες της παραλίας. Αν ζητάς κάτι άλλο από το καλοκαίρι σου είσαι πιθανότατα αχάριστος, Χ.Χ.

Ρεμπέτικα στο Κάστρο της Σκοπέλου

Η Σκόπελος είναι το πράσινο νησί που έχεις στο μυαλό σου με τις τρομερές παραλίες και αν δεν την έχεις έτσι στο μυαλό σου, κακώς. Είναι υπέροχη. Και προσφέρει μία επιπλέον εμπειρία για τους λάτρες της καλής ελληνικής μουσικής, για την οποία δύο τινά μπορούν να συμβούν: είτε κάποιος ντόπιος να σε λυπηθεί και να σε ενημερώσει είτε να πέσεις πάνω της τυχαία. Ανήκω στην πρώτη κατηγορία.

Στη Σκόπελο υπάρχει το Κάστρο, που στη πραγματικότητα είναι κάποια ερείπια που έχουν σωθεί στο ψηλότερο σημείο του νησιού και είναι ένα με τη σύγχρονη πόλη. Αξίζει λοιπόν να ανέβεις εκεί ψηλά για να απολαύσεις τη θέα, όλο το νησί παρέα με το Αιγαίο να απλώνεται στα πόδια σου. Είναι σίγουρο ότι θα ανέβεις, δεν χρειάζεται να σε προτρέψω εγώ, σε προτρέπουν τα κάτασπρα σκαλιά που βρίσκεις παντού.

Πάνω, λοιπόν, σε εκείνη την περιοχή έχει και την ταβέρνα του, ένας απ’ τους μεγαλύτερους αναβιωτές του ρεμπέτικου, ο Γιώργος Ξηντάρης, γέννημα θρέμμα του νησιού. Εκεί τα βράδια παίζει ζωντανά μουσική με ένα μπουζούκι και δύο κιθάρες, αυθεντικά ρεμπέτικα τραγούδια. Η σκοτεινή θέα από κάτω λαμπυρίζει από τα αμέτρητα φώτα, οι μεζέδες πηγαινοέρχονται κι εσύ ακούς τραγούδια του Μάρκου και του Τσιτσάνη από έναν απ’ τους τελευταίους μεγάλους καλλιτέχνες, που μπορεί να αποδώσει τη συγκίνησή τους. Μαγικό. Κώστας Μανιάτης

Καρυδάκι στην Κύθνο

Στην Κύθνο θα φας σίγουρα γαριδομακαρονάδα και μύδια αχνιστά με μάραθο στην Ψιψίνα. Επιβάλλεται, επίσης, και μια επίσκεψη στο Άριας Γεύσεις, το πιο ατμοσφαιρικό εστιατόριο στο νησί, για φρέσκο ψάρι και σαλάτες με βιολογικά λαχανικά. Για κρεατικά και για φρυγαδέλι θα πας στο Στέκι του Ντέτζη και το παρεΐστικο περιβάλλον του. Αναζήτησε οπωσδήποτε σφουγγάτα, καπαροσαλάτα, κουκουλόπιτες και το γλυκό της Κύθνου, το ‘καρυδάκι’. Για κοκτέιλ θα πας στο Πανοχώρι και για τσίπουρα στο Χάρτινο Καράβι με τις 25+ ετικέτες και παραδοσιακά τοπικά προϊόντα. Ι.Γ.

Εξόρμηση στους Αρκιούς και το Μαράθι

Τηv Πάτμο την έχω επισκεφθεί 2 φορές. Την πρώτη της χρωστάω το ότι κατάφερα να τελειώσω τη διπλωματική στο μεταπτυχιακό μου. Πάσχα του 2008. Τη δεύτερη της γνώρισα όπως της αξίζει, πριν τρία καλοκαίρια. Τηn Πάτμο θα την αγαπήσεις για τις κρυμμένες ομορφιές της. Στη παραλία της Βαγιάς θα πας για τα αρμυρίκια και για το καφέ που βρίσκεται ακριβώς από πάνω της. Δοκίμασε το κέικ σοκολάτας και τα χειροποίητα γλυκά. Παίζει επίσης να φας πρωινό δίπλα σε κάποιον celebrity.

Η καλύτερη καντίνα του νησιού όμως βρίσκεται στο Λιβάδι Καλογήρων. Εδώ θα βρεις αναψυκτικά, ουζομεζέδες και ο,τι έρχεται από τον παρακείμενο κήπο της Κατερίνας και του Βαγγέλη. Θα θες να κάτσεις τουλάχιστον ένα 8ωρο για να χορτάσεις τη θέα και τους μεζέδες κάτι που γενικά είναι δεδομένο σε όλο το νησί. Μη παραλείψεις όμως να κάνεις κρουαζιέρα στα νησάκια γύρω από την Πάτμο, τους Αρκιούς.

Τα νησάκια που αποτελούν τους “Αρκιούς” είναι οι ομώνυμοι Αρκοί με τους περισσότερους κατοίκους, το Μαράθι ή Μάραθος, η Αργελούσσα, η Καλόβολος, το Σπολάτο, το Μακρονήσι, η Στρογγυλή, η Κούμαρος, το Αβάπτιστο, το Ψαθονήσι, η Τσούκα, το Σμινερονήσι και το Τσουκάκι. Must see ειναι τα γαλαζοπράσινα νερά στο Λινάρι και τα Τηγανάκια. Αν θες να ζήσεις όμως την ονειρική απομόνωση, νοικιάζεις στο Μαράθι που συνδέεται καθημερινά με την Πάτμο. Αν όχι, η σύνδεση με τα νησάκια γίνεται με καθημερινά δρομολόγια και κρουαζιέρες και το πιο πιθανό είναι στο ‘δρόμο’ σου να πετύχεις και καμιά θαλάσσια χελώνα παραπλεύρως της βάρκας.

Α ναι, μη πας στηn Πάτμο χωρίς μάσκα και αναπνευστήρα. Θα χάσεις τη μισή της ομορφιά. Χρήστος Δεμέτης

Ηλιοβασίλεμα στον Ερημίτη και βόλτες με βαρκούλα σε όλα τα απόμερα κολπάκια των Παξών

Ικανότερος όλων να μιλήσει για τους Παξούς και τους Αντίπαξους είναι ο Θέμης Καίσαρης. Αλλά επειδή κάπου θα κάνει το μακροβούτι του αυτή τη στιγμή, να πούμε ότι ο ιδανικότερος τρόπος να γυρίσεις το νησί των Παξών είναι να βρεθείς στη Λάκκα, το βόρειο λιμανάκι του νησιού και εκεί να νοικιάσεις ένα μικρό βαρκάκι (δεν απαιτεί άδεια) και με αυτό να τριγυρίσεις την ανατολική μεριά του νησιού. Όχι τη δυτική αν δεν είσαι έμπειρος στη θάλασσα. Με το βαρκάκι θα καταφέρεις να μείνεις μόνος με τους συνταξιδιώτες σου και ας μην έχεις σκάφος ή ιστιοπλοϊκό και να ανακαλύψεις μικρά διαμάντια του νησιού. Όταν τελειώσεις τη βόλτα σου πάρε το αυτοκίνητο, πήγαινε στον Ερημίτη να απολαύσεις το μαγικό ηλιοβασίλεμα για το οποίο μαζεύονται σαν τα τσαμπιά οι τουρίστες. Χ.Χ.

Παγωτό φυστίκι στα Κουφονήσια

Αν πηγαίνεις συχνά ή σκέφτεσαι να τολμήσεις φέτος στα Κουφονήσια, μην παραλείψεις να πας στο Κάτω Κουφονήσι. Εκεί θα φας παραδοσιακή ελληνική κουζίνα στον Βενετσάνο και θα βουτήξεις μόνος με την παρέα σου στην παραλία Λάκκοι. Θα περπατήσεις, επίσης, δέκα το πολύ λεπτά έξω από τη Χώρα του Άνω Κουφονησιού για να δοκιμάσεις καβουροσαλάτα και καλαμαράκια στο Καρνάγιο. Για το καλύτερο παγωτό φυστίκι που έχεις φάει στη ζωή σου, θα πας στο παγωτατζίδικο – duh! – Φυστίκι. Ι.Γ.

Στο κάστρο του Μολύβου της Λέσβου

Η Λέσβος έχει αμέτρητες χάρες και πάρα πολλά όμορφα χωριά, αλλά ο Μόλυβος κερδίζει στα σημεία και είναι ιδανικός για να τον επισκεφτείς, ειδικά τον Αύγουστο, όταν -υπό κανονικές συνθήκες- λαμβάνει χώρα το Jazz φέστιβαλ με τη συμμετοχή διεθνών μουσικών. Το σκηνικό με το υπερυψωμένο χωριό με τα πέτρινα κτίσματα και το φωτισμένο κάστρο από πάνω τους μοιάζει με καρτ ποστάλ, όπως και το γραφικό λιμανάκι με τα εξαιρετικά ταβερνάκια. Αν τον επισκεφτείς, πολύ δύσκολα δεν θα επιστρέφεις ξανά και ξανά. Κωνσταντίνος Αμπατζής

Στου Αμερικάνου στη Σύρο

Η παραλία Γριά Σπηλιά στη βόρεια Σύρο είναι μια όαση πρασίνου χάρη στον John Pearson, τον εν λόγω “Αμερικάνο”. Ο John Pearson την δεκαετία του ’60 φύτεψε 5000 δέντρα για να αποδείξει ότι είναι εφικτή η αναβίωση της πλούσιας βλάστησης που υπήρχε τους Ομηρικούς χρόνους στη Σύρο. Για να πας περπατάς είτε ένα εύκολο 40λεπτο μονοπάτι που ξεκινά από το Σαν Μιχάλη με εχθρό σου βέβαια τον ήλιο, γιατί δεν έχει πουθενά σκιά είτε παίρνεις την βάρκα Πέρλα από το Κίνι. Στην Γριά Σπηλιά δεν υπάρχει καμία τουριστική υποδομή, γι’ αυτό πρέπει να προμηθευτείς νερά και φαγητά. Ακόμα και να πας με τα πόδια, γύρισε οπωσδήποτε με τη βάρκα, και αποζημειώστε το στομάχι σας με πεντανόστιμα θαλασσινά στο Αλλού Γιαλλού. Ναστάζια Καπέλλα

Η θέα από ψηλά στην Παναγιά τη Χοζοβιώτισσα στην Αμοργό

Ξέρω δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερα πρωτότυπο. Τουλάχιστον όταν μιλάμε για Αμοργό. Αλλά αφενός είναι μια από τις ωραιότερες ταξιδιωτικές εμπειρίες που έχω ζήσει. Αφετέρου υπάρχει μια συγκεκριμένη λεπτομέρεια. Μπορεί να θεωρείς ότι το να πας στο μοναστήρι είναι υπερβολή. Μπορεί να θεωρείς επίσης ότι το να τα κάνει την ίδια μέρα θα είναι κούραση. Όχι. Θα τα κάνεις μαζί. Πρώτα θα δεις το άπειρο γαλάζιο από ψηλά. Θα φας τον ήλιο στο κεφάλι και θα βουτήξεις μετά από λίγη ώρα εκεί που ατένιζες προηγουμένως. Συνεχίζω να νομίζω ότι το έχω βιώσει σε όνειρο όλο αυτό. Νίκος Σταματίνης

Μπάνιο στο Δαφνούδι, φαγητό στην Άσσο και βραδινή περπατάδα στο Φισκάρδο

Στο δίλημμα Αργοστόλι ή Ληξούρι αδιαφορούμε παντελώς γιατί το νησί είναι πανέμορφο για να καθίσουμε να τσακωθούμε πού θα πάμε πρώτα. Προσωπικά αγαπώ πολύ το βόρειο κομμάτι του νησιού, την Αγία Ευφημία με την ηρεμία που σου χαρίζει, την πανέμορφη Άσο για φαγητό κάτω από τον πλάτανο και βόλτα στο λιμανάκι της αλλά και τι φημισμένο Φισκάρδο. Στα βόρεια του νησιού είναι και μερικές από τις αγαπημένες μου παραλίες. Με πιο αγαπημένη την παραλία Δαφνούδι για την οποία θα χρειαστεί να περπατήσεις λίγο στο δάσος για να την προσεγγίσεις. Μην ξεχάσετε να τιμήσετε την παραδοσιακή κρεατόπιτα όπου σταθείτε και όπου βρεθείτε. Χ.Χ.

Τα μονοπάτια στα Τριζόνια, το μοναδικό νησί του Κορινθιακού

Το μικρό νησάκι που ‘ζαχάρωνε’ μάταια να αγοράσει στα τέλη της δεκαετίας του ’50 ο Αριστοτέλης Ωνάσης, πριν καταλήξει στον Σκορπιό, θυμίζει κανονικά μικρογραφία Ύδρας (και εδώ απαγορεύονται τα αυτοκίνητα). Απέχει μόλις 500 μέτρα απόσταση το απέναντι χωριό της Φωκίδας (τα Χανιά) και μισή ώρα με το αυτοκίνητο από Ναύπακτο. Κάτι που προφανώς το κάνει ιδανικό για μονοήμερη εκδρομή. Αν και φέτος σκοπεύω να το απολαύσω για ένα φουλ διήμερο. Κάτι απαραίτητο, θεωρώ, για να βιώσεις στο φουλ την ατμόσφαιρα που εκπέμπει.

Ξεκινώντας με ένα χαλαρό πρωινό φρέντο καπουτσίνο (κομπλέ με αψεγάδιαστο French toast με μέλι και κανέλα) στο σικάτο καφέ Ancora, κράτηση για μεσημεριανό ψαρο-κατι στην Όστρια και βουτιά -μετά από περίπατο- στις δυο μόλις μικρές παραλίες του νησιού (σ.σ. η ‘κεντρική’ είναι εντός λιμανιού και είναι επίσης χαριτωμένη, αλλά μικρή). Συγκεκριμένα την Πούντα με σήμα κατατεθέν τον κέδρο και τα Άσπρα Χαλίκια με τα πολύχρωμα βοτσαλάκια. Αν, τώρα, τραβάει η ψυχή σου και άλλο -απογευματινό- περπάτημα, ρίξε μια ματιά στα παρακάτω μονοπάτια, με μπόνους το τελευταίο που σε οδηγεί προς τη θέση “Πύργο” (Παλιόκαστρο), όπου υπάρχουν υπολείμματα μεσαιωνικού πύργου. Όλα αυτά μέσα σε υπέροχη βλάστηση και με μόνιμο soundtrack τα τριζόνια, που φέρονται να έδωσαν το όνομά του στο νησί. Πάνος Κοκκίνης

Στη ‘Φιλιώ’ στα Κύθηρα

Πράσινο νησί τα Κύθηρα, γνωστό αυτό, αλλά αυτή η παραλία, η παραλία του Χαλκού, διαφέρει πολύ ως προς το βασικό στοιχείο του νησιού. Είναι ένας κολπίσκος ανάμεσα σε δύο μεγάλους βράχους, με βότσαλο και χωρίς δέντρα και πρασινάδες. Ένα ξεχωριστό άγριο και γυμνό τοπίο, μία παραλία που μαζί με το Μελιδόνι, πιστεύω είναι οι πιο όμορφες του νησιού. Και θα ‘ναι έγκλημα να μη βουτήξεις στα νερά της.

Το επίσης όμορφο όμως για μας τους κοιλιόδουλους, είναι ότι πολύ κοντά βρίσκεται ο οικισμός Κάλαμος, όπου αξίζει να σταματήσεις κατά την επιστροφή σου απ’ το μπάνιο. Και ο λόγος της στάσης σου έχει ένα και μόνο όνομα: ‘Φιλιώ’. Πρόκειται για την ταβέρνα που τιμήσαμε όσο καμία άλλη τις έξι μέρες που περάσαμε πριν τρία καλοκαίρια στα Κύθηρα. Πέρα απ’ τα παραδοσιακά φαγητά που φαντάζεσαι ότι βρίσκεις σε μια ταβέρνα και προφανώς τα βρίσκεις κι εκεί -απλά πολύ πολύ πολύ πολύ πιο νόστιμα από όσο έχεις ονειρευτεί- ξεχωρίζει και μία τοπική λιχουδιά. Το ντόπιο τηγανόψωμο το οποίο σερβίρεται με τυρί και κόκκινη σάλτσα.Θα κάνεις κι εσύ το λάθος και θα το παραγγείλεις ως ορεκτικό, αλλά πίστεψέ με, τη δεύτερη φορά που θα ξαναπάς στη ‘Φιλιώ’, θα το ζητήσεις ως κύριο πιάτο. Μοναδικό. Κ.Μ.

‘Μακαρονάδα του Ψαρά’ στις ‘Ιστορίες του Μπάρμπα’ στη Σκύρο

Η Σκύρος είναι εντυπωσιακά πιο όμορφη από αυτό που περιμένεις. Είναι τελείως θέμα προώθησης το ότι δεν θεωρείται ανάμεσα στα ωραιότερα νησιά. Πιστεύω ότι σύντομα θα ενταχθεί σε αυτά. Αν πρέπει να θυμηθώ ένα πράγμα από όλα αυτά είναι η ‘Μακαρονάδα του Ψαρά’ στον Μώλο. Όταν δοκιμάσαμε την πρώτη μπουκιά οι γευστικοί μου κάλυκες ήταν on acid. Σε φάση, δεν πίστευαν αυτό που έτρωγα. Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Ελπίζω να είναι το ίδιο νόστιμο με 2 χρόνια πριν. Ν.Σ.

Κεφτεδάκια της Μαρίτσας στο Καφενείο στη Σκύρο

Πάνω στην πανέμορφη χώρα της Σκύρου, θα βρεις το Καφενείο του Μπαρμπά Γιάννη και της Μαρίτσας. Ό,τι κι αν παραγγείλεις θα είναι νόστιμο, όμως τα κεφτεδάκια με τη μυστική συνταγή της Μαρίτσας αξίζουν να τα δοκιμάσεις και μία και δύο και αμέτρητες φορές. Απλά, μην ζητήσεις μετά τη συνταγή, για να τα απολαύσεις θα πρέπει να επιστρέψεις. Κ.Α.

Μακαρονάδα με σκορπίνα στον Κατσούνα, στην μικρή Σάντα Μαρία στην Πάρο

Τα νερά της Μικρής Σάντα Μαρία στην Πάρο τα αγαπούν πολλοί. Εκείνοι που ξέρουν, πριν τη βουτιά τους στην παραλία, θα περάσουν από τον Κατσούνα και θα συζητήσουν με τη μαγείρισσα τι ψάρι ή τι μακαρονάδα θα τους ετοιμάσει για αργότερα. Πέρα από τα τετριμμένα, πέρα από τους φοβερούς κολοκυθοκεφτέδες και τις άλλες νοστιμιές που θα βρεις στον κατάλογο, θα συναντήσεις τη γευστική εμπειρία της μακαρονάδας με σκορπίνα. Ένα ψάρι που προορίζεται για σούπα, μπλέκεται με την κόκκινη σάλτσα και σε παρασύρει στο αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι. Χ.Χ.

‘Ω Χαμός’ στην Εργίνα της Μήλου

Μόλις βγεις από τον Αδάμαντα, στην παραλία Παπικινού στη Μήλο, αποκλείεται να μη δεις την πινακίδα: ‘Ω Χαμός!’ Αν είναι πρωί θα δεις να πηγαινοέρχονται οι καφέδες, αν είναι απόγευμα θα το καταλάβεις από την ουρά, έξω από το μαγαζί. Η Ειρήνη έχει φτιάξει ένα συναρπαστικό μενού, το σέρβις είναι άψογο (με σκεύη που ξεχωρίζουν) και αν δεν δοκιμάσετε σκοτυροκοκόλυθα (κολοκυθάκια τηγανητά με σκοτύρι Μήλου) χάνετε από χέρι. Εκλεκτά μηλέικα πιάτα όπως αρνάκι σουρτούκικο (με φέτα!) κλέφτικο και ψητό στη χόβολη αλλά και ένα επίσης καταπληκτικό χοιρινό με πετιμέζι. Γενικώς η ταβέρνα δεν παίζεται, οπότε αν επισκεφτείτε τη Μήλο, σημειώστε το, γιατί είναι ‘must’.

Αν, βέβαια, πάτε στη Μήλο είναι δεδομένο ότι ανεβαίνοντας στην Τρυπητή, δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεθείτε στην ‘Εργίνα’. Και μόνο το όνομα της ιδιοκτήτριας (μαζί με τον σύζυγό της Λουκιανό) φτάνει για να σας υποψιάσει ότι η ταβέρνα που έχετε πάει είναι ιδιαίτερη.

Πρώτα απ’ όλα η μοναδική θέα κι ύστερα η άψογη περιποίηση. Δοκιμάστε φυσικά τα περίφημα σπιτικά λαζάνια-πέστο που θα απογειώσουν τον ουρανίσκο σας. Ναι και στα πιταράκια (τα καλύτερα ίσως του νησιού) στην πατατόπιτα και προσοχή, αν δεν έχετε ξαναπάει, κάθε που συμπληρώνεται η ώρα ακούτε τις καμπάνες του Αγίου Νικολάου με το μεγάλο του ρολόι. Μη σας φύγει καμιά μπουκιά από τη λαχτάρα. Γιάννης Φιλέρης

Ο γύρος της Μήλου με καραβάκι

Πήγατε στη Μήλο, ωραίοι. Κάνατε μια σοφή επιλογή, γιατί θα λατρέψετε το νησί, όσες φορές και αν επιστρέφετε, κάτι θα ανακαλύπτετε που δεν το είχατε δει πριν. Αν, αν λέμε, σας κάνει και μπουνάτσα, τόσο το καλύτερο. Συνήθως στις Κυκλάδες φυσάνε οι αέρηδες, η Μήλος δεν μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση. Στη θάλασσα χωρίς μελτέμι, ωστόσο, μην το σκεφτείτε δεύτερη φορά. Μπείτε σε ένα ιστιοπλοϊκό, ή σε ένα από τα πολλά καραβάκια, που φεύγουν από τον Αδάμαντα (ή και κάποια άλλη παραλία, για συντομότερες διαδρομές) και κάνετε το γύρο του νησιού. Δεν θα το μετανιώσετε ποτέ.

Θα δείτε ορισμένα από τα πιο όμορφα τοπία που υπάρχουν στην Ελλάδα, θα κολυμπήσετε σε νερά τα οποία βλέπετε μόνο σε διαφημίσεις. Το Κλέφτικο, ο Γέροντας, το Τσιγκράδο, μέρη δυσπρόσιτα ή τελείως απρόσιτα, είναι πιο εντυπωσιακά και από τις … φωτογραφίες. Θα περάσεις μια μέρα στο σκάφος. Θα πιεις καφέ, θα φας σίγουρα μια μακαρονάδα με θαλασσινά. Έχει και φρούτο. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι θα δεις εικόνες που δύσκολα θα ξεχάσεις. Γ.Φ.

Υπαίθριο σινεμά στην Κίμωλο

Γιουβέτσι με κατσίκι ή μουσακά μετά στον Αποστόλη, στο καφενείο Η Καλή Καρδιά Ταινία στο Χωριό της Κιμώλου, μετά ταινία στο υπαίθριο έπικ σινεμά της Κιμώλου (πρόσφατα έπαιξε τον Κλέφτη Ποδηλάτων), μέσα στο μισογκρεμισμένο κάστρο της που το έχουν φτιάξει (όπως και τις υπαίθριες βιβλιοθήκες του νησιού) οι Κιμωλίστες, η υπέροχη εθελοντική ομάδα Κιμώλου, και κλείσιμο βραδιάς με ποτά και ιστορίες στις μαξιλάρες του Μάκη στην Agora. Μίνα Μπιράκου

Το ιταλικό χωριό φάντασμα στη Ρόδο

Μείνε στο ξενοδοχείο Elafos στο βουνό Προφήτης Ηλίας. Είναι χτισμένο το 1929 και θυμίζει το ξενοδοχείο από τη ‘Λάμψη’ του Κιούμπρικ. Κοντά είναι και η εγκαταλελειμμένη έπαυλη που επρόκειτο να γίνει το σπίτι, που θα έμενε ο Μουσολίνι όταν θα είχε αποσυρθεί. Φάε στον Γιάννη στην Παράγκα στο χωριό Απόλλωνα που είναι μόλις λίγα λεπτά μακριά με το αμάξι. Αρνί οφτό, ροδίτικα πιτάκια και η πίτα με γλυκό σταφύλι είναι οι απαραίτητες επιλογές. Κάνε βόλτα το σούρουπο στο Ιταλικό χωριό φάντασμα Campochiaro στην Ελεούσα, που έχει την πιο υπέροχη δεξαμενη που έχει δει. Ν.Κ.

Μπάνιο στα Ξύλα, το Βρόσκοπο και τις Τρεις Αμμουδιές στην Τζια

Μόλις μιάμιση ώρα από το Λαύριο βρίσκεται αυτό το ανεξερεύνητο διαμάντι των Κυκλάδων. Με πάνω από 12 φανταστικές παραλίες, δυστυχώς οι περισσότερες προσβάσιμες με υπομονή και ψηλό αυτοκίνητο, και τοπικά προϊόντα που ζηλεύουν οι άλλες Κυκλάδες, η Τζια είναι ένα τόπος εξοχικών κατοικιών αλλά και λατρείας για εκείνους που της έδωσαν μια ευκαιρία. Γιατί ένα είναι σίγουρο. Αν βουτήξεις στις Τρεις Αμμουδιές, αν φας στον Πέτρο ή την Άννα κι αν σταθείς να σε χτυπήσει ο βοριάς στο μοναστήρι της Καστριανής, θα το ερωτευτείς μια για πάντα αυτό το νησί. Χ.Χ.

Στην Άγρια Δύση στην Παλαιόχωρα Κρήτης

Στην Παλαιόχωρα Κρήτης θα κάνεις μπάνιο στα Χαλίκια, στο Γιανισκάρι και την Άγρια Δύση του και στον Κριό για ήσυχες βουτιές με μάσκα και υπέροχη θέα. Θα κάνεις τον κόπο και θα πεταχτείς με καραβάκι μέχρι το Ελαφονήσι, για παραλία που όμοιά της δεν έχεις ξαναδεί. Ιδανική και για όσους δεν αγαπούν τα βαθιά νερά. Ι.Γ.

Γαλακτομπούρεκο στην Παλαιόχωρα Κρήτης

Στην Αριστέα για φρέσκο ψάρι και μπουρέκι. Στην Κάντανο στην Πλατεία θα πας για κρεατότουρτα, στο Καφενείο στο Σχολείο για μεζέδες, και στο ζαχαροπλαστείο Κοντεκάκη για γαλακτομπούρεκο από γάλα της περιοχής και παγωτό. Για ποτό είναι υποχρεωτικό να περάσεις από τον Άγιο και για καλό κρασί στο Monica’s Wine Bar. Ι.Γ.

Πρωινή διαδρομή στο Φαράγγι Σαμαριάς

Από τα Χανιά παίρνες (σχεδόν) αναγκαστικά το λεωφορείο ΚΤΕΛ και φτάνεις στην ορεινή είσοδο του Φαραγγιού. Περνάς από άδεια ορεινά χωριά που επίσης κοιμούνται. Όταν βγαίνεις από το λεωφορείο κατά τις 5.30 το πρωί είσαι με κοντομάνικο. Αλλά είναι σαν ο Αύγουστος να έγινε Φεβρουάριο. Mετά από λίγο ο ήλιος βγαίνει, έχεις κατέβει και εσύ από το βουνό και είναι σαν να περνάς μέσα σε λίγες ώρες από τον χειμώνα στον καύσωνα. Ν.Σ.

Στον Τίμιο Σταυρό, στα Σφακιά

Λουτρό, στα Σφακιά. Περίπου 70 χιλιόμετρα από τα Χανιά. Η καραντίνα πριν από την καραντίνα. Το μέρος για απόλυτη ηρεμία, εκεί όπου όσες μέρες θα κάτσεις δεν χρειάζεται να βάλεις παπούτσια. Πάρε ό,τι θες μαζί σου, εκτός από άγχος. Αυτό, μαζί με το αυτοκίνητο, το αφήνεις στο λιμάνι πριν μπεις στο φέρι για να σε πάει στο Λουτρό. Ένα μικρό και γραφικό ψαροχώρι, ο απόλυτος καλοκαιρινός παράδεισος της Κρήτης όπου όλα τα έχεις δίπλα σου. Κυριολεκτικά. Ούτε αυτοκίνητα ούτε πολυσύχναστοι δρόμοι ούτε φασαρία, τίποτε από όλα αυτά που χαρακτηρίζουν ένα νησί. Έχει και κοντινές παραλίες για σύντομη εξόρμηση είτε με τα πόδια είτε με βάρκα που με χαρά σε περιμένει για να σε μεταφέρει στην παραλία των Γλυκών Νερών, στο Περβολάρι, στα μαγευτικά Μαρμαρά ή στον Τίμιο Σταυρό. Τα ξενοδοχεία είναι αυτός ακριβώς που χρειάζεσαι, δεν είναι σούπερ ντούπερ, αλλά έχουν την απόλυτη θέα όποιο κι αν διαλέξεις. Και για φαγητό, τα πράγματα είναι άκρως… κρητικά. Η κουζίνα θα σε ενθουσιάσει, οι μυρωδιές δεν θα σε αφήσουν σε ησυχία και η φιλοξενία θα σε ανταμείψει για την επιλογή σου. Σταύρος Καραΐνδρος

Γύρος με βαρκάκι στην Ιθάκη

Μία βόλτα με οποιοδήποτε πλεούμενο γύρω από το νησί της Ιθάκης θα σε πείσει ότι υπάρχουν δεκάδες ανεξερεύνητοι προορισμοί σε αυτό το τόσο μικρό αλλά τόσο όμορφο νησί. Μικροί κολπίσκοι που σε περιμένουν να απολαύσεις τη μοναξιά σου στα νερά τους μιας και είναι τόσο μικροί που δύσκολα θα χωρά και δεύτερο ή τρίτο βαρκάκι δίπλα στο δικό σας. Η Ιθάκη είναι μία σύντομη στάση για τα ιστιοπλοϊκά μιας και δεν έχει πολλά λιμάνια για να δέσεις, όταν έχεις απέναντι την Κεφαλλονιά. Αλλά είναι λατρεμένος τόπος για βουτιές στα βαθιά γαλανά νερά της. Χ.Χ.

Ζεν μπάνιο και χορτόψαρο στην Κατσαδιά στους Λειψούς

Αν έχεις χάσει τον εαυτό σου, θα τον βρεις λογικά στην Κατσαδιά στους Λειψούς, όχι στην ομορφότερη παραλία που έχεις πάει ποτέ στη ζωή σου, αλλά απ’ τις πιο ζεν που θα συναντήσεις. Μέσα στο γενικότερο χαλαρό κλίμα των Λειψών, που θες δεν θες σε παρασύρει στην αβάσταχτη ελαφρότητα του ελληνικού καλοκαιριού, η Κατσαδιά σου ανοίγει πόρτα για να πετάξεις όλα τα βάρη, με την πρώτη βουτιά στα καθαρά και δροσερά νερά της. Εκεί θα διαβάσεις το βιβλίο σου, στις σκιές που δημιουργούν φυσικά τα δέντρα πίσω απ’ την παραλία και όταν μεσημεριάσει και αναζητήσεις κάτι που θα κατευνάσει την πείνα σου, θα κάνεις 20 μαξ 40 βήματα, θα ανέβεις μερικά σκαλιά και θα βρεθείς στην αυλή του bar-restaraunt Dilaila. Ένα ωραίο οικογενειακό μαγαζί με παράδοση, που σέβεται το παρελθόν, χωρίς ωστόσο να αγνοεί το παρόν. Η ομώνυμη σαλάτα θυμίζει χωριάτικη με λειψιώτικο κατσικίσιο τυρί, κολοκύθι και κρουτόν, η πρωτότυπη καρπουζοσαλάτα συνδυάζει τη δροσιά του καρπουζιού με την αλμύρα της φέτας και των λοιπών λαχανικών, ενώ όλες σχεδόν οι σαλάτες έχουν φρούτα όπως πεπόνι, σύκο, αχλάδι ή πορτοκάλι, που δίνουν μια ξεχωριστή μελωδία γεύσεων.

Σημαντική σημείωση, πως όλα τα μυρωδικά και σαλατικά εποχής είναι απ’ τον κήπο που θα δεις στην αυλή, λίγα μέτρα από τα τραπέζια. Το χορτόψαρο (τσιγαριαστά χόρτα απ’ τον κήπο που λέγαμε, ντομάτα, ταρτάρ τόνου και σάλτσα εσπεριδοειδών) είναι απ’ τα πιο “must” πιάτα του μαγαζιού, όπως και το καλαμάρι καρπάτσιο, ενώ η τρελοφέτα λαχανικών είναι αυτό ακριβώς που διαβάζεις και θες αμέσως να παραγγείλεις. Στο Dilaila θα χορτάσεις επίσης από λειψιώτικη φιλοξενία και θα φροντίσουν γι’ αυτό οι άνθρωποι του μαγαζιού, που τους βγαίνει τόσο αυθόρμητα και αληθινά και καθόλου επιτηδευμένα. Γρηγόρης Μπάτης

Στο ‘Μεθυσμένο γουρούνι’ στη Νάξο

Η Νάξος είναι πραγματικά το νησί της γαστρονομίας. Ακόμα και στην πιο απλή ταβέρνα, η γεύση και η παρουσίαση του φαγητού είναι φοβερά προσεγμένη. Μην παραλείψεις να πας ωστόσο στη φημισμένη Αξιώτισσα για τα μαγειρευτά του κυρίου Γιάννη και στη Μάρω για χοιρινό ρόστο και ‘μεθυσμένο γουρούνι’. Αν αγαπάς τον κορμό, το γλυκό έχει την τιμητική του στο νησί και σερβίρεται σπιτικό σχεδόν παντού. Για ποτό με απέραντη θέα θα πας στο καλλιτεχνικό Terrace Cafe, στο Swing Cocktail Bar στη Χώρα και στο Mitos ARTernative BAR στο Χαλκί, το πιο γραφικό χωριό του νησιού μαζί με την Απείρανθο. Ι.Γ.

Τοιχογραφημένα κόμικ στη Χίο

Μία ώρα πριν τη Δύση του ήλιου, πας στα Διευχά, ένα χωριό 12 κατοίκων στη Χίο, και βρίσκεις τον Γιώργη στην ταβέρνα “Πεύκος” στην πλατεία, τον μοναδικό κάτοχο του κλειδιού της Μονής Μουνδών. Ο Γιώργης σε οδηγεί στην εκκλησία της Μονής, η οποία είναι τοιχογραφημένη με όλες τις σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη σε κόμιξ με πολλές σπλατεριές. Τα κόμιξ σχεδιάστηκαν από τους μοναχούς που κατοικούσαν στο Μοναστήρι, το οποίο εγκαταλείφθηκε για πάντα το 1957. Στη συνέχεια μπορείς να πας για φαΐ στα Πιραμά, ένα κοντινό μικρό χωριό, που στην ταβέρνα της πλατείας δεν υπάρχει στάνταρ μενού, αλλά ό,τι βγάζει είναι τέλειο. Ν.Κ.

Μπάνιο όλη μέρα στον Σίμο και σουβλάκια στην Τράκαινα

Είτε έχεις ιστορίες από το bar ανάμεσα στις δύο παραλίες του Σίμου να διηγηθείς είτε είσαι από εκείνους που ανακάλυψαν την Ελαφόνησο τα τελευταία χρόνια, στα νερά της θα σκεφτείς ότι ο παράδεισος είναι επίγειος και βρίσκεται μόλις 4 ώρες από την Αθήνα. Οι λάτρεις του νησιού παραπονιούνται όταν έχει πολύ κόσμο το κάμπινγκ αλλά η αλήθεια είναι ότι η παραλίες του Σίμου μας χωράνε όλους και με COVID – 19 και με άνεση. Εκεί που θα δυσκολευτείς είναι να βρεις τραπέζι στην Τράκαινα για τα φημισμένα σουβλάκια της που μεγαλώνουν γενιές και γενιές ταξιδιωτών από τότε που ήταν στο στενό, πολύ πριν πιάσει πρώτη μούρη στο λιμάνι. Χ.Χ.

Ανεξερεύνητη ομορφιά του Κάλαμου και του Καστού

Έχουμε ακούσει διθυράμβους για τα σμαραγδένια νερά και την υπέροχη φινέτσα τόσο της Λευκάδας, όσο και της Ιθάκης. Δίπλα, όμως, σε αυτά τα υπερπροβεβλημένα νησιά του Ιονίου υπάρχουν δύο ακατέργαστα διαμάντια, τα οποία τα ξέρουν λίγοι. Ο λόγος για τον Κάλαμο και τον Καστό. Δύο μικρά νησάκια που βρίσκονται ακριβώς κάτω από τη Λευκάδα, έχουν πυκνή βλάστηση και αποτελούν παράδεισο επί Γης. Μπορείς να φτάσεις εύκολα είτε στον Κάλαμο, είτε στον Καστό από τον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας (έχει καραβάκι δύο φορές την ημέρα). Η δεύτερη επιλογή είναι να πάρεις μία γεύση από την ομορφιά τους με μία από τις μονοήμερες κρουαζιέρες που ξεκινούν καθημερινά από το Νυδρί της Λευκάδας. Είναι δεδομένο πως θα τα λατρέψεις και θα θες να παρατείνεις τις διακοπές σου, μένοντας σε κάποιο από τα ελάχιστα δωμάτια που θα βρεις στα νησάκια αυτά. Αν πάλι είσαι από τους τυχερούς που έχουν δίπλωμα για ταχύπλοο, τότε να νοικιάσεις οπωσδήποτε ένα και να κάνεις το γύρο του Κάλαμου και του Καστού. Και το καλύτερο tip; Ένα μπάνιο στις Μυρτιές στον Κάλαμο. Μια ερημική και εξωτική παραλία, στην οποία θα νιώσεις λες και βρίσκεσαι στην Καραϊβική. Γιάννης Μπαϊρακτάρης

Η πλατεία στην Καρυά, στην ορεινή Λευκάδα

Ναι, η Λευκάδα έχει ένα σωρό ομορφιές, από παραλίες μέχρι μέρη για να φας. Αλλά. ΑΛΛΑ. Το συναίσθημα του να ξυπνάς στο χωριό της Καρυάς και να πίνεις τον πρώτο καφέ της ημέρας στην πλατεία του χωριού, κάτω από τα πλατάνια, δεν συγκρίνεται με τίποτα. Στο μυαλό μου, αυτό σημαίνει διακοπές περισσότερο κι από οποιαδήποτε βουτιά σε γαλαζοπράσινα νερά. Κ.Α.

Η Μικρή Μαντίνεια στην Καλαμάτα

Με αφετηρία την Καλαμάτα, θα κάνεις μπάνιο στην παραλία κάτω από το ξενοδοχείο Ακτή Ταϋγέτου. Η Μικρή Μαντίνεια είναι ένας τέλειος μικρός κολπίσκος επίσης, το Αρχοντικό Αβίας και το Ακρογιάλι Αβίας είναι ακόμα καλά κρυμμένα μυστικά, ενώ στις Κιτριές θα δεις το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα μετά τις βουτιές σου. Ι.Γ.

Γεμιστό μπιφτέκι στην Καλαμάτα

Στην Καλαμάτα θα τιμήσεις σίγουρα την ταβέρνα Ξημέρωμα. Είναι γνωστή για τα ψαρικά και τα θαλασσινά της, αλλά έχει και το καλύτερο – και πιο μεγάλο! – γεμιστό μπιφτέκι που θα φας. Στο Burgery για τέλειο burger, στο Sef για σουβλάκι, στο Κάρδαμο για ελληνική κουζίνα με twist και στον Μύθο για τεράστιες ποικιλίες. Για ποτό με θέα θα ανέβεις μέχρι το Καστράκι στη Βέργα και θα πας και στο Tricky Bar για περιπετειώδη κοκτέιλ. Ι.Γ.

‘Ντόλτσο’ βίτα στην Καστοριά

Το Ντόλτσο, η παλιά συνοικία της Καστοριάς, με τα ατμοσφαιρικά καλντερίμια και τα παλιά αρχοντικά που έχουν μετατραπεί σε boutique hotels, είναι -αντιθέτως με ότι πιστεύουν κάποιοι- all year around προορισμός. Εξοπλίσου με άπλετο αντικουνουπικό (δίπλα σε λίμνη θα είσαι, λογικό δεν είναι;) και σου εγγυώμαι ότι μια βόλτα εδώ θα σου μείνει αξέχαστη. Δεν θα σου κάνει καρδιά να ξεκουνηθείς πέρα από το για να κατηφορίσεις στο παραλιακό Εν Καιρώ για αξέχαστους μεζέδες με θέα λίμνη. Αν και οφείλεις να μπεις κάποια στιγμή στο αυτοκίνητο για να απολαύσεις την θέα από τον Προφήτη Ηλία, να κάνεις -ανάμεσα σε κλαίουσες ιτιές και πλατάνια- τον εσωτερικό (με στάση στην Σπηλιά του Δράκου και το μοναστήρι της Παναγίας Μαυριώτισσας) ή τον εξωτερικό περίγυρο της λίμνης (με στάση το Δισπηλιό με την εξαιρετική αναπαράσταση του προϊστορικού Λιμναίου Οικισμού που αποτελείται από 8 καλύβες). Π.Κ.

 Άγιος Βλάσης στο Πήλιο

Το Πήλιο είναι η εναλλακτική επιλογή εκείνων που απαιτούν το κάτι παραπάνω από τις διακοπές τους. Το Πήλιο είναι η βόμβα στα θεμέλια του mainstream καλοκαιριού, καθώς συνδυάζει εξωπραγματικά όμορφες παραλίες όπως η Μελάνη, η Πλάκα και η Νταμούχαρη, με γνήσια, αμετανόητα ‘χωριάτικα’ χωριά. Το πανηγύρι του Αγίου Βλάση ευχόμαστε να ξανασυμβεί όπως συνέβαινε πάντα και προσέλκυε σπουδαίους τραγουδιστές όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, σε συναυλίες και αυτοσχέδια γλέντια που δεν έχουν καμία ώρα λήξης. Σαν το καλοκαίρι, δεν τελειώνουν ποτέ. Γιάννης Δημητρέλλος

Οι καταρράκτες της Έδεσσας και τα Λουτρά Πόζαρ

Κρυστάλλινα νερά, καλοκαιριάτικα, να το ξέρεις πως δεν έχει μόνο στο Αιγαίο και στις Κυκλάδες. Κάτι που διαπίστωσα, χρόνια πριν, όταν γύρισα για πρώτη φορά πλάτη στο απέραντο γαλάζιο και έκανα ένα 20ήμερο Αυγουστιάτικο road trip στην Βόρειο Ελλάδα. Εκεί που λάτρεψα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την Έδεσσα, μια πόλη οργανικά συνδεδεμένη με το νερό όσο καμία άλλη. Εντυπωσιακοί καταρράκτες (ιδανικό background για selfie προφανώς οι δυο μεγάλοι), προσεγμένος -και με ενδιαφέρον- περιβάλλον χώρος για να μάθεις και λίγο ιστορία, υπέροχη θέα. Ειδική μνεία τόσο στην παλιά συνοικία Βαρόσι που βρίσκεται λίγο πιο δίπλα όσο και στα μαγαζιά με σουβενίρ που βρίσκονται απέναντι. Με διαφορά τα πιο cult που έχω πετύχει στην ζωή μου. Ή, τουλάχιστον, αυτή ήταν η δική ου εντύπωση επειδή πουθενά αλλού δεν είχα δει πριν κούπα και παιδική φορμούλα με στάμπα Στέλιο Καζαντζίδη.

Και μην ακούσω γκρίνιες ότι στους καταρράκτες δεν μπορείς να βουτήξεις. Με τα ιαματικά λουτρά Πόζαρ να απέχουν μόλις μισή ώρα μακριά, αυτό το πρόβλημα λύνεται. Ξεκίνα με μια ‘κοινόχρηστη’ βουτιά στους καταρράκτες και την εξωτερική πισίνα (εξαίσια και το χειμώνα, με το χιόνι παντού και εσένα στα ‘ζεστά’). Αλλά φρόντισε να έχεις κάνει κράτηση -για εσένα και το κορίτσι σου- σε μια από τις 11 prive πισίνες (χωρητικότητας έως 6 ατόμων) για να νοιώσεις πραγματικά αναζωογονημένος. Π.Κ.

Λουκούμι και F16 στο Λεωνίδιο

Δεν έχω αισθανθεί ποτέ μου πιο κοντά στον θεό από ότι εκείνο το πρωινό του Αυγούστου που βρέθηκα να πίνω ελληνικό καφέ και να τρώω λουκουμάκι εντός της -χτισμένης στον απόκρημνο κόκκινο βράχο πάνω από το Λεωνίδιο- Ιεράς Μονής της Παναγιάς Έλωνας. Εκεί, στην απόλυτη σιωπή, με θέα το επιβλητικό φαράγγι του Δάφνωνα, ήταν που κατάφερα να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου. Δευτερόλεπτα πριν ένα μαχητικό της πολεμικής αεροπορίας βρέθηκε να κάνει χαμηλή πτήση πάνω από τα κεφάλια μας. Το επιστέγασμα στην διαμονή μου σε έναν από τους τελευταίους αυθεντικούς προορισμούς στην Ελλάδα που αξίζει να φας κατάμουτρα όλες τις στροφές (εντάξει, παίζει και δελφίνι) μέχρι να τον προσεγγίσεις.

Εννοείται πως δοκιμάζεις με τα μάτια κλειστά ότι βρεις και περιέχει την ΠΟΠ τσακώνικη μελιτζάνα στις ταβέρνες της πόλης (must η επίσκεψη στο φεστιβάλ της τσακώνικης μελιτζάνας). Γλυκεία και ελαφριά θα σου επιτρέψει να κάνεις την νομοτελειακή περατζάδα θαυμάζοντας τα φράγκικης αισθητικής αρχοντόσπιστα και τις ολάνθιστες αυλές. Όλα αυτά πριν πας για μπάνιο στις γνωστές καλές τριγύρω παραλίες (Πούλιθρα, Τηγάνι, Φωκιανός). Με τελική στάση, το απογευματάκι, στις ψαροταβέρνες της Πλάκας. Π.Κ.

Πρωινά ούζα στη Ναύπακτο

Μια χαρά είναι το κάστρο (για θέα και παγωτό) και το γραφικό ενετικό λιμάνι με τους πύργους, το άγαλμα του Θερβάντες (που τραυματίστηκε στην γνωστή ναυμαχία) και τα μπαράκια. Απόλυτα χαλαρωτικό το να περπατάς, κάνεις ποδήλατο ή να τσιμπολογάς κατά μήκος της -πεζοδρομημένης το καλοκαίρι- Ψανής (ειδική μνεία στην Αύρα για θαλασσινά και στο Ξυλοφουρνάκι για πίτσα) και του Γρίμποβου (αγαπημένο το Ανέμελα, στο τέλος του δρόμου). Αλλά για μένα, που την επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι επί 20 χρόνια, η πραγματική γοητεία της κρύβεται σε πράγματα που σπάνια ανακαλύπτουν οι τουρίστες. Όπως την μοναδική θέα από το μπαλκόνι του πετρόκτιστου ξενοδοχείου Ilion ή του τριώροφου σπιτιού του μπατζανάκη μου (που έχει δικαίως μεγάλο σουξέ στο Airbnb).

Το πρωινό ούζο (σόρι, μπάνιο εννοούσα) κάτω από τα πλατάνια στου Ζωγράφου, την παραδοσιακή ταβέρνα στην άκρη του Γρίμποβου που προτιμούν δικαίως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Τα άκρως εθιστικά κοκάκια του Νικολάου. Τα γλυκίσματα που βγαίνουν από τις σούβλες του Θωμόπουλου στον Λυγιά. Τα αψεγάδιαστα ψημένα ψάρια στον Λάππα στην Μακύνεια με θεά στο απέραντο γαλάζιο. Και, τέλος, τα κρυστάλλινα νερά της Σεργούλας, μιας παραλίας που αξίζει τα 20 λεπτά παραθαλάσσιας διαδρομής για να φτάσεις έως εκεί. Αν και κάτι μου λέει ότι αν είσαι ξαπλώστρας, θα βαρέσεις χειρόφρενο στην Blue Lake στο Μοναστηράκι, κατ’ εμέ το πιο στιλάτο beach bar της περιοχής. Π.Κ.

Με αυτοκίνητο και κολλητό στη Λίμνη Βόλβη

Βρέθηκα στη Λίμνη το 2017, παρέα με τον κολλητό μου, κατά τη διάρκεια ταξιδιού με αυτοκίνητο που κατέληξε στη Θεσσαλονίκη. Δεν θα σου πω ψέματα, ή έμπνευση ήταν εκείνο το ‘Συνέδριο’ για το οποίο ο κύριος Πάνος ένιωσε ένα ‘φύσημα’ στην καρδιά και εκείνο το Κορίτσι που έκανε την καρδιά του χίλια κομμάτια. Η Λίμνη για όποιον έχει ζήσει στην Θεσσαλονίκη ήταν ανέκαθεν ένας προορισμός αποδράσεων, ένα μαγικό τοπίο για να αφιερωθείς στις σκέψεις σου ,στον εαυτό σου, σε όλα εκείνα τα πρόσωπα και τα πράγματα που έχουν πραγματική αξία. Γ.Δ.

Με οποιονδήποτε τρόπο και μέσο στην Αγία Άννα της Εύβοιας

Ήταν καλοκαίρι του 2017 και σε μια παραλία δύο ώρες από την Αθήνα, εγώ και η Κ αποκτούσαμε ξανά πίστη στο ανέφικτο, πώς μετά από 6 χρόνια σε μια σχέση πότε εξ’ αποστάσεως και πότε άνευ αποστάσεως, θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί για πάντα. Η περιοχή της Αγίας είναι ο ορισμός του μίνι παραδείσου για σένα που δεν πρόλαβες να κλείσεις διακοπές στο νησί (άνθρωποι είμαστε), για σένα που κυνηγάς τις σύντομες αποδράσεις. Η υποσημείωση στο ημερολόγιο σου που δεν πρέπει να σβηστεί. Γ.Δ.

Ελεύθερο camping στο Σαρακήνικο στην Βόρεια Εύβοια

Δεν γνωρίζουμε αν είσαι φαν του ελεύθερου camping, αλλά στην συγκεκριμένη παραλία αξίζει και με το παραπάνω. Κάτω από ένα καταπράσινο δάσος, με ιδανικά σημεία για να στήσεις την σκηνή σου και πανέμορφα νερά, η συγκεκριμένη παραλία είναι θαύμα που δεν πλημμυρίζει από κόσμο. Θα νομίζεις ότι είσαι σε σκηνικό ταινίας, ειδικά αν την πετύχεις άδεια. Κοντά στην Αθήνα, ιδανική και για απόδραση Σαββατοκύριακου, χωρίς κρατήσεις και προγραμματισμούς. Αξίζει τον κόπο, εμπιστεύσου μας. Κ.Α.

Φυσικό fish spa στη λίμνη της Βουλιαγμένης

Έχεις περάσει απ’ έξω πολλάκις. Ενδεχομένως, να έχεις μπει και μέσα -για φαγητό ή ποτό. Ήλθε η ώρα να πας για μπάνιο στη Λίμνη Βουλιαγμένης. Ήταν μια από τις σημειώσεις που έκανα πέρυσι, όταν αποφάσισα να μην φύγω από την Αθήνα -γιατί δεν βρήκα κατάλυμα που να με δέχεται με δυο σκύλους. ‘Παίζει’ να ήμουν η μόνη Ελληνίδα στο χώρο που είναι οι ξαπλώστρες. Και ναι, σκέφτηκα πόσο αχάριστοι είμαστε, που έχουμε όλα τα καλά μέσα στα πόδια μας και τα αγνοούμε. Δεν είχα πάει νωρίτερα, γιατί θεωρούσα πως πρώτα πρέπει να ‘κλείσω’ τα 60 -εννοώ πως είχα την εντύπωση ότι προτιμούν τη Λίμνη οι μεγαλύτεροι για θεραπευτικούς λόγους, δεδομένων των ιαματικών νερών. Έκανα ΜΕΓΑΛΟ λάθος.

Θα σου προτείνω να πας μέρα που να φυσάει λίγο -γιατί αλλιώς θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Υπάρχει θερμόμετρο που σε ενημερώνει για τη θερμοκρασία του νερού, όπου όταν μπεις θα αισθανθείς μικροσκοπικά ψαράκια να σε τσιμπάνε -σε γαργαλιστικό, ουδόλως ενοχλητικό βαθμό. Είναι από αυτά που χρησιμοποιούν τα fish spa για απολέπιση. Εκεί όπου τελειώνει η λίμνη, αρχίζει ένα υποβρύχιο σπήλαιο του οποίου το τέρμα δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα. Μην μπεις στη διαδικασία να το ανακαλύψεις εσύ. Άσε που δεν θα σε αφήσουν. Έχε πρόχειρα 12 ευρώ για την είσοδο (15 τα σαββατοκύριακα) και σπεύσε, για να πιάσεις ξαπλώστρα που να ‘χει και ομπρέλα -μη σε φάει ο ήλιος. Μόλις κατέβεις τη σκαλίτσα που οδηγεί στο νερό, θα με ευχαριστείς για την πρόταση. Νίκη Μπάκουλη

Selfie δίπλα στον αρχαίο ναό στην Καρθαία

Το αντιλαμβάνομαι ότι το να κλείσεις ιστιοπλοϊκό για να κάνεις την γύρα σου, μαζί με την παρέα σου, στον Αργοσαρωνικό είναι ακριβό σπόρ. Αν και αυτό το καλοκαίρι, να το ξέρεις, είναι και πιο φθηνό από ποτέ και πιο ασφαλές (ένα είδος ταξιδιού που είναι ο ορισμός του social distancing). Το μόνο που χρειάζεται είναι να κατέβεις στην Μαρίνα Αλίμου (η μεγαλύτερη των Βαλκανίων, βεβαίως) και να ζητήσεις από τον έμπειρο σκίπερ να σου δείξει τα δικά του αγαπημένα σημεία. Στο εγγυώμαι ότι στην λίστα του θα είναι σίγουρα η ατμοσφαιρική Καρθαία. Πρόκειται για την αρχαία πόλη της Κέας, σημαντικό θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο για 1.400 χρόνια. Ή, για να σου μιλήσω στην γλώσσα σου, το μοναδικό σημείο στο Αιγαίο όπου μπορείς να απολαύσεις τέτοιου επιπέδου θέα, με φόντο δυο αρχαϊκούς ναούς (Αθηνάς και Απόλλωνα Πυθίου) και ένα αναστηλωμένο αρχαίο θέατρο. Αν και τότε δεν νιώσεις να φουσκώνεις από περηφάνεια για τα επιτεύγματα των προγόνων σου, τότε δεν υπάρχει καμιά ελπίδα. Π.Κ.

Το τρίπτυχο Μάραθος, Λαγκούβαρδος, Πρώτη

Ένα υπέροχο τρίπτυχο για τις διακοπές σας! Στη δυτική ακτή της Μεσσηνίας, 280 χιλιόμετρα από την Αθήνα, βρίσκεται ο Μάραθος, ένα παραθαλάσσιο χωριό, το επίνειο των Γαργαλιάνων. Τρία χιλιόμετρα προς τα βόρεια του χωριού βρίσκεται η παραλία του Λαγκούβαρδου, που εδώ και μερικά χρόνια προσελκύει surfers από όλη την Ελλάδα. Με λεπτή λευκή άμμο και πεύκα, αλλά και μεγάλα κύματα, θέλει προσοχή, γιατί τα θαλάσσια ρεύματα δεν αστειεύονται! Συνήθως έχει τρεις καντίνες, ξαπλώστρες, μουσικές και αρκετό κόσμο, αλλά φέτος, προς το παρόν, είναι έρημη και παρθένα, αν και σύντομα, μέσα στον Ιούλιο, θα “οργανωθεί” και πάλι.

Με ορμητήριο τον Μάραθο, η καλύτερη επιλογή διαμονής είναι η άρτια ξενοδοχειακή μονάδα ‘Αρτίνα’ και ‘Αρτίνα Nuovo’, δίπλα στη θάλασσα, με θέα το λιμάνι, το Ιόνιο και την Πρώτη. Δείτε από εκεί το ηλιοβασίλεμα και θα με θυμηθείτε! Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τα μοναδικά μαγειρευτά στου Βασιλάκη του Μίγγα, το ψάρι στου Νίκου του Θαλασσινού, την προχωρημένη κουζίνα στο ‘Ρίκι’, τις ψησταριές ‘Πάμε Μπούντη’ και ‘Όπως παλιά’, και το εστιατόριο ‘Πανόραμα’. Εναλλακτικά, πίτσα στο ‘Ένθεον’. Πιείτε τον καφέ σας ή το ποτό σας, είτε στο ‘Albatross’ είτε στον ‘Ροθανθό’, αμφότερα στον παραλιακό πεζόδρομο του χωριού.

Επισκεφθείτε οπωσδήποτε το νησάκι απέναντι, την Πρώτη, με τα καθημερινά δρομολόγια του Proti Cruises. Υπάρχει μοναστήρι, αρχαία ερείπια, αλλά και αρχαίες επιγραφές στο ‘Γραμμένο’ και βέβαια αυτή η υπέροχη, μικρή παραλία της Βουρλιάς, που διαθέτει και ναυάγιο παρακαλώ! Εκεί μπορείτε να κάνετε και καταδύσεις με το Ionian Dive. Θανάσης Κρεκούκιας

Ηλιοβασίλεμα με λακωνικές γεύσεις στο ‘Ήταν καιρός’ στην Μάνη

Στη Μάνη, την λακωνική, την αυθεντική, εκεί που η πέτρα νικά σε κάθε μάχη και επικρατεί σε οποιοδήποτε σκηνικό, εκεί που θα βρεις όμορφες θάλασσες αλλά για να τις ανταμώσεις θα πρέπει να διανύσεις μια κάποια απόσταση, εκεί λοιπόν και συγκεκριμένα κάπου ανάμεσα σε Γερολιμένα και Αερόπολη (δύο περιοχές, σύμβολα της περιοχής), στον Πύργο Διρού, θα βρεις ένα απ’ τα πιο όμορφα και παραδοσιακά εστιατόρια. Σ’ ένα μεγάλο κήπο, ιδανικό για οικογενειακά τραπέζια αλλά και για ρομαντικά δείπνα, το ‘Ήταν καιρός‘, είναι αυτό ακριβώς που λέει το όνομά του. Ένα μαγαζί, που έλειπε απ’ την Μάνη και προσφέρει στους επισκέπτες ηδονικές γεύσεις με πρώτες ύλες απ’ το τόπο που ζουν και στους ντόπιους ένα ζεστό περιβάλλον για να χορτάσουν και να καμαρώσουν για τα γευστικά κατορθώματα αυτών και των προγόνων τους.

Το “Ήταν καιρός” παντρεύει με δεσμούς αιώνιας πίστης την παράδοση με το τώρα και δημιουργεί αυθεντικά πιάτα και καταστάσεις, μακριά από τουριστικά και βαρετά κλισέ μενού που συναντάς σε αρκετά μαγαζιά στην Μάνη. Με το ζεστό καλωσόρισμα θα σε κεράσουν τσίπουρο από απόσταγμα φραγκόσυκου (που είναι σε αφθονία στην Μάνη), τηγανίδες, μανιάτικο λούπινο κατσικίσιο φρέσκο τυρί, καπνιστό σύγκλινο της θάλασσας και τσακιστές ελιές. Αξίζει να δοκιμάσεις τις μανιάτικες λαχανόπιτες (χορτόπιτα με τσιγαριστά χόρτα), σφέλλα απ’ τον Ταΰγετο αν σ΄αρέσουν τα τυριά και το μεγάλο μπιφτέκι του Νικόλα από μοσχαρίσιο άπαχο κρέας που φέρνουν οι κτηνοτρόφοι απ’ τις γύρω περιοχές. Αν προτιμάς το ψάρι (που καλά κάνεις δηλαδή), μην κάνεις το λάθος και φύγεις χωρίς να φας φιλέτο μπαρμπούνι με βραστά λαχανικά, αλλά και κριθαρότο καραβίδας σε ζωμό αχινού, που βέβαια χρειάζεται να το έχεις προπαραγγείλει. Μα πάνω απ’ όλα, μην κάνεις το σφάλμα και δεν πας ένα απόγευμα προς βράδυ (λίγο μετά τις 20:00) για να απολαύσεις στην αυλή το τρομερό ηλιοβασίλεμα που λούζει τις πέτρες, τα χωράφια και τη θάλασσα της ασύγκριτης Μάνης. Παρέα με την εξίσου ασύγκριτη γεύση της παραδοσιακής πορτοκαλόπιτας με παγωτό καϊμάκι, που ένα χρόνο μετά, δεν λέει να φύγει απ’ το μυαλό μου. Γρ. Μ.

Σαββατοκύριακο στο Σούνιο

Αν δεν έχεις χρόνο, χρήμα ή διάθεση για κανονικές διακοπές φέτος, μπορείς πάντα να νοικιάσεις ένα Airbnb στο Σούνιο, ιδανικά με πισίνα αν είστε μεγάλη παρέα και τα έξοδα μοιραστούν, και να μην κουνηθείς από εκεί για όλο το Σαββατοκύριακο. Σίγουρα, δεν είναι σαν τις κανονικές σου διακοπές, αλλά πίστεψέ μας, είναι ό,τι πρέπει για να ξεχαστείς από την σαπίλα της εβδομάδας, να αδειάσεις και να επιστρέψεις πιο ορεξάτος, έχοντας οδηγήσει μόλις μισή ώρα από την Αθήνα. Κ.Α.