Δημήτρης Γκοτζιάς, ο γιατρός που ρίχτηκε με το ‘καλημέρα’ στη μάχη κατά του κορονοϊού
Το Hero Stories είναι οι ιστορίες των ηρώων της πρώτης γραμμής στη μάχη με τον κορονοϊό, αλλά και με τον καινούργιο κόσμο που διαμορφώνει η πανδημία. Αυτοί οι ήρωες θα μας συστήνονται τις επόμενες εβδομάδες σε μια κοινή ενέργεια του Oneman και του News247.
- 1 ΜΑΙ 2020
Οι τελευταίες ημέρες ήταν πρωτόγνωρες για όλο το ιατρικό προσωπικό του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ο κορονοϊός έφερε μια κατάσταση που όμοιά της δεν είχαμε ξαναδεί στα νοσοκομεία. Ευτυχώς για τη χώρα μας και χάρη στην ηρωική προσπάθεια όλων, αποφύγαμε τα σκηνικά που εξελίχθηκαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία.
Οι γιατροί και οι νοσηλευτές είναι οι ήρωες των ημερών. Πόσο όμως πιο δύσκολο είναι για κάποιον νεαρό γιατρό όπως ο Δημήτρης Γκοτζιάς, ο οποίος είναι ειδικευόμενος παθολογίας στο Νοσοκομείο Αττικόν, να μπαίνει με το ‘καλημέρα’ σε μια τέτοια μάχη με αυτόν τον ιό;
“Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στην υβριδική κλινική του νοσοκομείου που νοσηλεύει αποκλειστικά ασθενείς που έχουν προσβληθεί από τον κορονοϊό.
Στο νοσοκομείο νοσηλεύονται αρκετοί ασθενείς που έχουν νοσήσει από τον ιό, καθώς το Αττικόν ήταν από τα πρώτα νοσοκομεία αναφοράς. Ο φόρτος εργασίας είναι μεγάλος, όπως ήταν και πριν βέβαια. Το τονίζω αυτό γιατί οι εργαζόμενοι στο Ε.Σ.Υ. ήταν ήρωες και πριν την πανδημία λόγω μεγάλων ελλείψεων, τόσο σε θέμα οργάνωσης όσο και σε θέματα υποδομών /εξοπλισμού.
Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ από τις τελευταίες ημέρες είναι τα λόγια μιας ηλικιωμένης κυρίας, η οποία είχε νοσήσει από κορονοϊό “οι ασθενείς παιδί μου έχουν ανάγκη πρώτα για άνθρωπο και μετά για γιατρό”. Ήταν λόγια που με σημάδεψαν.
Προφανώς και για εμάς τους γιατρούς η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι άγνωστο που δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα έως τώρα. Σίγουρα υπάρχει αμηχανία και η ψυχική καταπόνηση είναι αρκετά μεγάλη.
Κάθε πρωί διακατέχομαι από ένα αίσθημα αγωνίας για το τι θα συναντήσω στο νοσοκομείο και πως θα εξελιχθεί η μέρα. Όμως το χαμόγελο του ασθενή και η αναγνώριση του αγώνα που δίνουμε μαζί του, είναι η καλύτερη επιβράβευση.
Οι άνθρωποι εκφράζουν πολλή αγάπη και ευγνωμοσύνη. Οι εργαζόμενοι του συστήματος υγείας έχουν θεοποιηθεί καθ’ υπερβολή ενώ ανάλογους κινδύνους – συνθήκες εργασίας αντιμετωπίζουν όλα τα χρόνια. Και αυτή η προσπάθεια που δίνεται δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος για την εξέλιξη της κατάστασης. Αυτή τη στιγμή τα πράγματα είναι ελεγχόμενα, όμως κάθε είδους αμέλεια μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.
Σταδιακά θα επανέλθουμε στους προηγούμενους ρυθμούς ζωής όμως η καθημερινότητα δεν θα είναι η ίδια. Οι καθημερινές επαφές μας δεν θεωρώ ότι θα είναι οι ίδιες, τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί εμβόλιο για τον ιό.
Αν μπορούσα να στείλω ένα μήνυμα στον κόσμο, αυτό θα ήταν να παραμείνει ψύχραιμος, να τηρεί τα μέτρα προστασίας και με υπομονή να συνεχίσει να αγωνίζεται μαζί μας”.
