Είναι επίσημο, οι άνθρωποι δεν ενηλικιώνονται πλέον στα 18

Στις
περισσότερες χώρες του κόσμου όταν ένας
άνθρωπος κλείσει τα 18 αποκτά δικαίωμα
ψήφου, μπορεί να βγάλει δίπλωμα οδήγησης,
να μπαίνει στα μπαρ και να πίνει όσο
αλκοόλ τραβάει η ψυχούλα του. Επίσης,
αν συνδυάσει τα δύο από τα τρία παραπάνω
(το αλκοόλ με την οδήγηση) ή κάνει κάποια
άλλη ποινικώς κολάσιμη μαλακία, θα μπει
στη φυλακή και όχι στο αναμορφωτήριο ή
σε κάποιο άλλο ίδρυμα επανένταξης.

Κοινώς,
όταν κλείσει τα 18, οι θεσμοί, η αγορά και
ο νόμος θα τον αντιμετωπίζουν ως ενήλικο.

Εδώ,
βέβαια, στο ηλιόλουστο άκρο της Ευρώπης
με τις ωραίες θάλασσες και το καλό λάδι,
ξέρουμε ότι κανείς δεν ενηλικιώνεται
στα 18 του. Ή -τουλάχιστον- κανείς σ’ αυτήν
την ηλικία δεν είναι αρκετά ενήλικος
ώστε να φύγει απ’ το σπίτι του, να
αποκολληθεί από την οικογένειά του, να
πληρώνει τους λογαριασμούς του και να
είναι αποκλειστικά υπόλογος για τις
επιλογές και τα λάθη του.

Κάποιοι
μας λένε ‘μαμάκηδες’ και ψέγουν τη
μεσογειακή κουλτούρα που δεν αφήνει τα
παιδιά της να φύγουν απ’ το σπίτι πριν
από τα 25, τα 30 ή και τα πατημένα 35. Η
επιστήμη, πάντως, μας δικαιώνει.

Σύμφωνα
με την τελευταία σχετική έρευνα του
πανεπιστημίου Cambridge, δεν
ενηλικιωνόμαστε πλήρως πριν κλείσουμε
τα 30.

Όπως
εξήγησε στο BBC ο
καθηγητής Peter Jones,
εκπροσωπώντας την ομάδα
των νευρολόγων – ερευνητών του
πανεπιστημίου, η επιστημονική κοινότητα
σήμερα δεν μπορεί να δεχτεί ότι υπάρχει
ένα συγκεκριμένο και κοινό για όλους
τους ανθρώπους χρονικό σημείο ενηλικίωσης.
Και σίγουρα αυτό δεν είναι τα 18 έτη, μια
ηλικία στην οποία ο εγκέφαλος δεν έχει
διαμορφωθεί εντελώς και είναι εξαιρετικά
δεκτικός σε προσλαμβάνουσες που μπορούν
να επηρεάσουν δραστικά τη συμπεριφορά
του ή ακόμα και να προκαλέσουν έντονες
διαταραχές. “Αυτό που θέλουμε να
καταδείξουμε είναι ότι το να προσπαθείς
να ορίσεις πολύ συγκεκριμένα το πότε
ένα άτομο περνά από την παιδική ηλικία
στην ενηλικίωση, είναι παράλογο. Μιλάμε
για μια διαδικασία μετάβασης που λαμβάνει
χώρα σε βάθος τριών δεκαετιών”, σημειώνει
ο δρ Jones και
επαναλαμβάνει ότι το
μυαλό και το σώμα μας έχουν τους δικούς
του ρυθμούς που “δεν συνάδουν με την αναγκαιότητα του δικαστικού συστήματος
και των συστημάτων της παιδείας και της
υγείας για συγκεκριμένους ορισμούς”.

Σε
σχέση, πάντως, με την εγκληματικότητα,
ο Peter
Jones θεωρεί
ότι ένας έμπειρος δικαστής μπορεί να
κάνει τον διαχωρισμό ανάμεσα σε έναν
19χρονο υπόδικο κι έναν ‘σκληρό’ τριαντάρη
εγκληματία. Ένα σύστημα που λειτουργεί
σωστά “είναι σε θέση να να εκτιμήσει
αν η νεαρή παραβατική κάμπια θα εξελιχθεί
σιγά – σιγά σε νομοταγή πεταλούδα”.
Κανείς δεν περνά από την παιδική ηλικία
στην ενήλικη φάση από τη μία μέρα στην
άλλη. “Είναι μια απόσταση που τη διασχίζει
ο καθένας με τον δικό του ρυθμό και
ακολουθώντας τη δική του τροχιά”.

Και
σίγουρα δεν είναι εύκολο να αλλάξεις
τροχιά, όταν το βαρυτικό πεδίο του
σπιτιού όπου μεγάλωσες ενισχύεται από
γεμιστά, μακαρόνια με κιμά, πίτες με
σπιτικό φύλλο, και μαμαδίσιο γιουβετσάκι.