Είναι ο κορονοϊός υπεύθυνος για τον θάνατο των malls στην Αμερική;

Κάτι που έρχονται και αποδεικνύουν ένα μάτσο έρευνες που δείχνουν ότι, το Χόλυγουντ, μάλλον θα πρέπει να ανακαλύψει άλλο αγαπημένο location για τις σειρές του (μεταξύ άλλων Stranger Things) και τις ταινίες του (με καλύτερη φυσικά το Mallrats του Kevin Smith).

 

Ότι δηλαδή η φάση πάει να δικαιώσει τον πανμέγιστο George Α. Romero που σε ένα τέτοιο εμπορικό στο Πίτσμπουργκ (το οποίο πλέον φέρει και προτομή του) επίλεξε να διαδραματίσει το The Day of the Living Dead. Με την μόνη διαφορά ότι τότε, το εμπορικό κέντρο, αντιπροσώπευε τόσο τον υπερ-καταναλωτισμό όσο και την ασφάλεια.

Ε, λοιπόν, στην μετά-την-πρώτη-φάση-του-Covid-19 εποχή, τίποτα από τα δυο δεν φαίνεται ισχύει. Ο κόσμος συνήθισε και προτιμά τις online αγορές. Οι αλυσίδες που λειτουργούσαν, επί δεκαετίες, ως άγκυρες/ κράχτες για τα malls βάρεσαν -εντελώς ή περίπου, προσωρινά ή μόνιμα- διάλυση λόγω του Amazon (όπως π.χ.  J.C. Penney, Neiman Marcus, Brooks Brothers, J. Crew.). Ο κόσμος λιγόστευσε. Τα φαγάδικα άρχισαν να φεύγουν και να κάνουν relocate στο κέντρο των πόλεων. Οπότε, ειδικά στα επαρχιακά malls, οι μόνοι που έμειναν είναι γραφικοί και ηλικιωμένοι.

Όλο αυτό που σου περιγράφω, με μέτρια ικανότητα, μπορείς να το δεις στην ολότητά του παρακολουθώντας το εξαίσιο ντοκιμαντέρ Jasper Mall που καταγράφει ακριβώς μια τέτοια περίπτωση κάπου στην Μέση Αμερική του πουθενά.

Ή, ακόμη καλύτερα, μπορείτε να παίξετε αυτό το υπέροχο video game του Bloomberg για τις δύσκολες αποφάσεις που χρειάζεται να πάρετε ως διευθυντής ενός mall.

Η αλήθεια είναι ότι στην Αμερική το είχαν ξεχειλώσει με τα malls. Είχε φτάσει να έχουν από 1-2 ακόμη και πόλεις μεγέθου Ναυπάκτου. Οπότε προφανώς και όλο αυτό κάποια στιγμή θα ξεφούσκωνε, αφού τόσες δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικών μέτρων ούτε εύκολα καθαρίζονται, ούτε εύκολα φυλάσσονται (εσένα κοιτάζω Paul Blart Mall Cop), ούτε -φυσικά- εύκολα γεμίζουν.

Γιατί ο κορονοϊός απλώς έφερε με εμφατικό τρόπο στην επιφάνεια την παθογένεια του concept. Όπως, αντίστοιχα, μας έδειξε τις ελλείψεις μας σε άλλους κομβικούς τομείς.

Ένα άδοξο τέλος σε ένα φιλόδοξο concept που ξεκίνησε από τον εμπνευσμένο Αυστριακό αρχιτέκτονα Victor Gruen που δημιούργησε, το 1954, το πρώτο outdoor mall κοντά στο Detroit και δυο χρόνια αργότερα το πρώτο κλειστό στην Minnesota. Στόχος του ήταν να αναπαράγει την κουλτούρα των εμπορικών πεζόδρομων της Βιέννης και του Παρισίου σε μια χώρα που το αυτοκίνητο ήταν ο βασιλιάς, με το αρχικό του concept να περιλαμβάνει βιβλιοθήκες και χώρους χαλάρωσης.

Το αποτέλεσμα ήταν εντελώς made in America με εκείνον να αποκηρύσσει δημόσια το δημιούργημά/τερατούργημά του.  1.500 ακόμη malls, έξι δεκαετίες και μια πανδημία μετά, οι άνθρωποι σταμάτησαν να τα χτίζουν και να συχνάζουν σε αυτά.

Το μόνο που μένει να δούμε είναι τι θα τα αντικαταστήσει στην Αμερική (π.χ. Amazon Super Mega Huge stores) και πότε θα μας έρθει από τα μέρη μας.