Έτσι λειτουργεί το αμυντικό σύστημα Iron Dome του Ισραήλ

Ο τραγικός απολογογισμός από τις 10 Μαΐου είναι ο εξής: 197 νεκροί (ανάμεσά τους και δεκάδες παιδιά) από την πλευρά των Παλαιστινίων, 10  νεκροί (ανάμεσά τους δύο παιδιά) σύμφωνα με όσα μεταδίδουν οι αρχές του ισραηλινού κράτους. Όλα δείχνουν, λοιπόν, πως το Iron Dome προστατεύει για άλλη μία φορά το μικρό αλλά παντοδύναμο κράτος της Μέσης Ανατολής.

Τι είναι όμως και πώς λειτουργεί το αντιπυραυλικό σύστημα που πρωταγωνιστεί τις τελευταίες μέρες σε όλα τα διεθνή πρακτορεία;

Iron Dome, η ασπίδα του Ισραήλ

Σε αντίθεση με την αίσθηση που επικρατεί, το Iron Dome δεν είναι κάτι καινούργιο. Πρόκειται για ένα αμυντικό σύστημα που βρίσκεται σε ισχύ εδώ και περίπου μία δεκαετία και οφείλει την ύπαρξή του τόσο στην οικονομική όσο και επιστημονική στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μάλιστα, σύμφωνα με τους ισραηλινούς αξιωματούχους είναι ικανό να αποτρέψει το 90% των επιθέσεων που γίνονται με πυραύλους από την πλευρά της Χαμάς.

Οι ρουκέτες που φεύγουν από τη Γάζα δεν κάνουν ποτέ περισσότερο από 90 δευτερόλεπτα για να βρουν τον στόχο τους – τόσο μικρή είναι η απόσταση που χωρίζει τους πυροκροτητές από τις κοντινότερες ισραηλινές πόλεις. Έτσι, η αεράμυνα δεν έχει παρά ελάχιστο χρόνο για να αντιδράσει.

Πώς λειτουργεί; Ένα ραντάρ ανιχνεύει τον πύραυλο μικρής εμβέλειας, ένα κέντρο ελέγχου υπολογίζει την τροχιά και τον στόχο και στην περίπτωση που η ρουκέτα κατευθύνεται σε κατοικημένη περιοχή δίνει εντολή στους εκτοξευτές πυραύλων.

Το τρίτο κομμάτι της εξίσωσης είναι εκείνο που αναλαμβάνει τη δράση: οι ισραηλινοί πύραυλοι εκτοξεύονται και εκρήγνυνται κοντά στις ρουκέτες με αποτέλεσμα να τις καταστρέφουν στον αέρα. Μία συνθήκη δηλαδή που έχει επαναληφθεί χιλιάδες φορές τα τελευταία δέκα χρόνια. 

Πίσω από τις γραμμές

Οι στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ αντιμετωπίζουν με καμάρι το Iron Dome. Χαρακτηριστικά άλλωστε είναι τα γεμάτα infographics tweets που κάνει η IDF (Israel Defence Forces) τις τελευταίες μέρες. Σαν ένα είδος (μακάβριας) διαφήμισης για το πόσα καλά προστατευμένοι είναι οι πολίτες. Άλλωστε, η αμυντική πολιτική του Ισραήλ δεν περιορίζεται σε υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα αφού χρησιμοποιεί και μία διπλωματία που λαμβάνει χώρα παντού – από τον OHE μέχρι τους διαδρόμους του Twitter και του Facebook.

«Μία αυξημένη ασφαλιστική δικλείδα απέναντι στο κίνδυνο που απειλεί τις ανθρώπινες ζωές και προκαλεί υλικές ζημιές» χαρακτήρισε στο Vox το συγκεκριμένο αμυντικό σύστημα ο Jean-Loup Samaan, ερευνητής του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής στο Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης. Μάλιστα, τόνισε ότι παρ’ όλη τη μεγάλη του αποτελεσματικότητα (90%) δεν καθιστά το Ισραήλ άτρωτο: βαλλιστικοί πύραυλοι από το Ιράν ή πύραυλοι μεσαίας απόστασης από τη Χεζμπολάχ του Λιβανού μπορούν πάντα να βρουν τον στόχο τους.

To Iron Dome σύμφωνα με τον ερευνητή είναι η απόλυτη άμυνα απέναντι στις ρουκέτες της Χαμάς – ένα smart οπλικό σύστημα, δηλαδή, ενάντια σε ρουκέτες με μάλλον ξεπερασμένη τεχνολογία. Η τελευταία, αναγνωρίζοντας την αδυναμία της απέναντι στην αντιπυραυλική ασπίδα του Ισραήλ, έχει επιδοθεί σε ένα μπαράζ επιθέσεων με ρουκέτες προσπαθώντας να αναπληρώσει το χαμένο έδαφοας μέσα από την ποσότητα. Οι πύραυλοι που έχουν φύγει τις τελευταίες μέρες είναι εκατοντάδες.

Τι συμβαίνει όμως και το σχεδόν απόλυτα προστατευμένο Ισραήλ απαντά με τέτοια σφοδρότητα στις ρουκέτες των Παλαιστινίων; Η αλήθεια είναι ότι πιθανόν ένα οργανωμένο κράτος και όχι η Χαμάς να υπολόγιζε περισσότερο το γεγονός ότι επί της ουσίας δεν μπορεί να περάσει την αεράμυνα των Ισραηλινών.

Πριν, όμως, κάποιος κατηγορήσει για εξτρεμισμό το συγκεκριμένο παλαιστινιακό κόμμα θα πρέπει να αναρωτηθεί: το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό; Ποιος έχει εκτρέψει σε τέτοιον βαθμό το μίσος και την ένταση; Η κυβέρνηση Netanyahu επενδύει εδώ και χρόνια πάνω στο δόγμα του «νόμος και τάξη». Τώρα, είναι πολύ αργά για να κάνει πίσω.

Το Iron Dome της προσφέρει σιγουριά αλλά αυτό δε φαίνεται να είναι αρκετό. Άλλωστε, όπως είναι γνωστό, οι πολεμικές συρράξεις δεν πραγματοποιούνται μόνο στα πεδία των μαχών. Οι επικοινωνιακές κινήσεις -ιδιαίτερα για το εσωτερικό ακροατήριο- είναι εξίσου σημαντικές.

Έτσι, ο Benjamin Netanyahu δείχνει διατεθειμένος να τραβήξει το σκοινί στα άκρα, επιμένοντας στο δόγμα «νόμος και τάξη». Πώς μεταφράζεται αυτό; Περισσότερα όπλα, περισσότερη βία, λιγότερες διπλωματικές συζητήσεις για πιθανή εξεύρεση λύσης.

Δυστυχώς, το έργο έχει παιχτεί ξανά με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Στον Πόλεμο της Γάζας του 2014, όταν Πρωθυπουργός του Ισραήλ ήταν και πάλι ο Netanyahu, σκοτώθηκαν συνολικά 2200 άνθρωποι, ανάμεσά τους και 550 παιδιά, όπως αναφέρει η έκθεση των Ηνωμένων Εθνών.