Έχεις παράλληλη σχέση; Κάνε λίγο την πάπια, να δω κάτι

Δεν είμαι μέντιουμ ούτε dj. Παρόλα αυτά, αν με ρωτούσε κάποιος τι πιστεύω ότι κάνεις εδώ, εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο, θα στοιχημάτιζα ότι βρίσκεσαι κάπου ανάμεσα στο ‘Να κάνουμε ένα μπλέξιμο όλο τρέλα, σαν να ναι η τελευταία μας φορά’ και στο ‘θα πάρω φόρα’. Ναι, η αλήθεια είναι ότι το ποσοστό που δίνω να μην έχεις καμία σχέση με αυτά τα πράγματα του διαβόλου και έτσι απλά, να αποφάσισες να μπεις να δει τι γράφει (πάλι) αυτή η Αλεξάνδρα, είναι εξαιρετικά μικρό. Όχι ότι αν ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία δεν είσαι ευπρόσδεκτος, αλλά κατάλαβες.

Έχεις βαρεθεί να σκέφτεσαι πιθανότητες και παραμέτρους ενώ πλέον, ορκίζεσαι ότι ο επόμενος που θα σου δώσει ως συμβουλή το ‘Πρέπει να πάρεις μία απόφαση’, θα φάει μπουνιά. Είτε είσαι ο ‘τρίτος’ στη σχέση είτε είσαι ο ‘πρώτος’ (εννοώ αυτός που την ξεκινάει).

Κάθε μέρα, κάθε ώρα που περνάει από εκείνο το πρώτο ‘δεν βαριέσαι, ας έχει γκόμενο εγώ να περάσω καλά θέλω’ ή το αντίστοιχο ‘μία φορά ίσον καμία’ στην περίπτωση που εσύ έχεις ήδη σχέση, τα πράγματα γίνονται ολοένα και δυσκολότερα. Απάλευτα για την ακρίβεια. Γιατί; Γιατί δένεσαι φίλε μου, σίγουρε για τον εαυτό σου. Και όχι, δεν στο γράφω επικριτικά. Πολλές φορές όταν θέλουμε κάτι, δεν βλέπουμε αυτά που ‘πρέπει’ να δούμε.

Ποια είναι αυτά; Κάτσε να στα πω.

Όποιος και αν είναι στη θέση ‘ισχύος’ δεν χωρίζει ποτέ

Είτε είσαι εσύ είτε είναι αυτή. Ουσιαστικά, καμία σημασία δεν έχει. Γιατί κανείς από τους δυο σας δεν πρόκειται να χωρίσει. Ή μάλλον, για να το πω πιο σωστά, ακόμα και αν χωρίσει, οι πιθανότητες να είστε μετά μαζί, και να είστε καλά είναι μηδαμινές. Πιο εύκολα παίρνει πρωτάθλημα η Κάτω Ραχούλα, για να μιλήσω στη γλώσσα σου.

Όχι, δεν είμαι απαισιόδοξη, είμαι ρεαλίστρια. Αν ο τρίτος άνθρωπος ήταν ικανός να διαλύσει μία σχέση, τότε δεν υπήρχε περίοδος χάριτος. Θα τη διέλυε από το πρώτο κιόλας ραντεβού. Ή άντε, να μην γίνω τόσο ρομαντική: Από την πρώτη κιόλας φορά σεξ. Γιατί αν το δούμε σοβαρά και χωρίς συναισθηματισμούς, το παράλληλο, τι είναι; Ένα δεκανίκι. Είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος να αναθερμανθεί μία σχέση στην οποία εσύ (όπου εσύ, το τρίτο πρόσωπο) ουσιαστικά, δεν μπαίνεις ποτέ.

Και δεν μπαίνεις ποτέ γιατί μεταξύ όλων των άλλων, είσαι ο ‘κακός’ της υπόθεσης και ο άλλος, ο κακομοίρης που αγαπάει και που τον κοροϊδεύουν. Χωρίς να θέλω να γίνω μίζερη, συνήθως νικάει ο κακομοίρης.

Εδώ, την προσοχή σου παρακαλώ: Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να σκεφτούμε το τρίτο πρόσωπο ως έρμαιο ευθυνών.

Και στην αντιπέρα όχθη, τα πράγματα λίγο πολύ τα ίδια είναι. Και γνώστης του τι συμβαίνει είναι, και τις πιθανότητες να παραμείνει δεύτερο τις γνωρίζει και από όλα. Αλλά, ΑΛΛΑ, και εκείνο στην αρχή, σκασίλα του. Άλλωστε, το ‘δεν είμαι εγώ που κάνω μαλακία’, είναι που υπερισχύει στο μυαλό του.

Κάπου εκεί, κοντά στον πρώτο μήνα που τα μέλια έχουν αρχίσει να ξεχύνονται στο πάτωμα, και ο εγωισμός να μην παίρνει με τίποτα σκούπα να τα μαζέψει, τότε είναι που χτυπάει το πρώτο καμπανάκι: ‘Δηλαδή, είμαστε τόσο καλά, και δεν θέλεις να χωρίσεις; Πώς γίνεται αυτό;’ Ας μου επιτραπεί να δώσω εγώ την απάντηση: ‘Γίνεται’. Και γίνεται γιατί ουσιαστικά, αυτό ήθελε(ς). Να ξεφύγει. Όχι να φύγει. Αυτό το ‘ξε’ είναι που κάνει όλη τη δουλειά.

Αλλά μισό λεπτό, πριν συνεχίσουμε.

Εμπιστοσύνη, η

Έστω ότι είσαι ο τρίτος στο θέμα μας. Θέλεις μία κοπέλα πολύ, τρελαίνεσαι. Αυτή έχει γκόμενο. Μπροστά σου, του μιλάει μαζί του για να μην κινήσει τις υποψίες. Την ακούς να του λέει τα ψέμματα με το τσουβάλι, ήρεμη, απτόητη. Στο σεξ, σου λέει ότι όταν κάνουν, σκέφτεται εσένα.

Και τώρα σε ρωτάω και θέλω να μου απαντήσεις ειλικρινά: Αυτήν την κοπέλα πώς στην ευχή θα την εμπιστευτείς όταν μπει το κτητικό που τόσο αποζητάς; Πώς θα την εμπιστευτείς ως ‘κοπέλα σου’;

Απάντησέ μου στα σχόλια αν θες, με ενδιαφέρει. Και συνεχίζω.

‘Όποιος είναι ταυτόχρονα με δυο, δεν θέλει ουσιαστικά κανέναν’

Δεν θέλω να σε ρίξω κυριακάτικα, αλλά η αλήθεια είναι ότι το απόγευμα Κυριακής, την τραβάει λίγο τη μίρλα. Τέλος πάντων, ας το δούμε λίγο λογικά και ρεαλιστικά. Όταν ένας άνθρωπος είναι με δύο, αυτό σημαίνει ότι και στους δύο, βρίσκει από κάτι.

*Αυτή, είναι η θετική πλευρά.

Από κάτι, που δεν είναι τόσο ισχυρό ώστε να γίνει ΤΟ κάτι. Το μοναδικό. Αυτό που θα τραγουδούσε η Καιτούλα η Γαρμπή πίσω στα 90’s.

Είναι ανάμεσα σε δύο καταστάσεις που τις θέλει, γι αυτό και τις κρατά. Και κάπου εδώ, θέλω να σου χαλάσω το όνειρο, και να σου πω ότι αυτό το ‘δεν μπορώ να πάρω μία απόφαση’ είναι μία μπαρούφα. Και μισή. Μια χαρά μπορεί να πάρει την απόφαση. Όπως και όλοι μας. Και αν είσαι αυτός που πρέπει να πάρει την απόφαση, τότε καταλαβαίνεις απολύτως αυτό που λέω: Μία χαρά μπορείς να πάρεις μία απόφαση, οι δύο τρομάρες είναι ότι δεν θες.

Το βόλεμα, είναι μεγάλο πράγμα. Αλλά πριν από αυτήν τη σοφία, θέλω να μοιραστώ μαζί σου μία άλλη:

Ου βολέψεις τον άλλον

Όπου ‘άλλος’, αυτός που πρέπει να πάρει την ‘απόφαση’. Που ‘ποια απόφαση’, αλλά τέλος πάντων. Δεν υπάρχει απόφαση σε τέτοια πράγματα. Η όποια απόφαση, παίρνεται στην αρχή. Άπαξ και δεν παρθεί, τότε βράσε ρύζι.

Ότι ας πούμε τι; Περιμένεις μετά από πέντε, έξι μήνες παράλληλης σχέσης, η άλλη (ή εσύ, μην το μπλέξουμε) να χωρίσει και να είστε μαζί και happy end. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Και όχι μόνο της εμπιστοσύνης που προανέφερα. Δεν γίνεται και γιατί απλώς, δεν γίνεται. Και γιατί αν γίνει, πάντα θα κερδίσει ο πρώτος ή η πρώτη αντίστοιχα.

Γιατί για να στο εξηγήσω πιο απλά, αν εσύ γι αυτήν είσαι το πάθος της, ο άλλος είναι αυτός που της φέρθηκε σωστά και αυτή, τον πλήγωσε. ‘Γιατί εγώ δεν της φέρθηκα καλά;’ Δεν έχει σημασία. Εσύ είσαι που την έβγαλες από τον ίσιο δρόμο. Άσχετο αν έκανε κρα ο ποπός της για να βγει. Εσύ τα παίρνεις τα σκάγια.

Το βλέπεις επιτέλους το ‘άστα να πάνε;’

Μην ξεχνάς: Ο απατημένος χτυπάει πάντα δύο φορές

Το κέρατο είναι ελιξήριο. Ασχέτως αν κανείς ουσιαστικά δεν το συγχωρεί. Άλλα δεν συγχωρώ όμως, και άλλο απορρίπτω. Ξέρεις, είναι τρομερά σωστή η επιλογή της λέξης συγχωρώ κάθε φορά που μιλάμε για το κέρατο με το έτερον ήμισυ. ‘Εγώ, το κέρατο δεν το συγχωρώ’, αυτό λέμε όλοι. Έχεις ακούσει ποτέ κανέναν να πει ‘εγώ στο κέρατο, δεν επιστρέφω;’ Ποτέ, κανείς.

Συνήθως, οι περισσότεροι απατημένοι-ες επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος. Για να δουν τι πήγε λάθος, για να θρέψουν την ανασφάλειά τους ή γιατί απλώς, γιατί ο εγωισμός τους δεν τους επιτρέπει να δεχτούν ότι έχασαν. Το ότι έχασαν κάτι που δεν τους σεβάστηκε, το σκέφτονται πολύ αργότερα, όταν θα έχουν πάρει τη ρεβάνς.

‘Ξεκόλλα’

Αν μπορώ να κλείσω το σημερινό κείμενο με μία συμβουλή που αναφέρεται τόσο στον πρώτο όσο και στον τρίτο μίας παράλληλης σχέσης αυτή είναι: ‘Ξεκόλλα’, και δες τη μεγάλη εικόνα. Η μεγάλη εικόνα είναι ότι έχεις μπλέξει μέσα σε ένα τρίγωνο μέσα στο οποίο αργά ή γρήγορα, θα πνιγείς από τις γωνίες.

‘Ξεκόλλα’ και άσε τη γεωμετρία. Δεν είσαι μαθητής και το κυριότερο: Κανείς, ποτέ δεν πρόκειται να σου βάλει άριστα.