Φαρμακοποιός σημαίνει φως

Οι πρώτες εικόνες που έχω από φαρμακείο είναι από αυτό της κυρίας Ζήνας, ένα αρχαίο επί της Βουλιαγμένης, ανάμεσα πλέον από τις στάσεις του μετρό Ηλιούπολη και Άγιος Δημήτριος.

Η κυρία Ζήνα, μελίρρυτη και μικροκαμωμένη, ήταν η πιο φανταστική φαρμακοποιός που ήξερα μέχρι πρότινος. Τον τίτλο της πιο φανταστικής έχει κερδίσει εδώ και λίγες μέρες η Μαρία από το Φαρμακείο στο Μετρό.

Πρώτον, γιατί ήταν σπουδαία δασκάλα και δεύτερον, γιατί με άφηνε να ζυγίζομαι κάθε φορά που έκανα διάλειμμα. Μπορεί να μη μοιάζει με μεγάλη υπόθεση, αλλά σε μια κρίση ψυχαναγκασμού είχα μπει στο ίδιο φαρμακείο στο Παγκράτι δεκατέσσερις φορές την ίδια μέρα.

Άρα το να ανεβαίνω σε ζυγαριές φαρμακείων είναι πολύ σημαντικό για μένα.

Μπήκα στο Φαρμακείο με το σήμα του μετρό στο ‘Μ’ παρέα με τον συναγωνιστή στις Ημέρες Εκπαίδευσης, Θεόδωρο Μάρκου.

Φόρεσα τη λευκή μου ρόμπα και προσπάθησα να φανώ χρήσιμος. Η βασική αρχή του Φαρμακείου στο Μετρό είναι σαφής. Απόλυτη προτεραιότητα είναι ο πελάτης. Αυτό συνεπάγεται ένα καλοφτιαγμένο πρωτόκολλο όσον αφορά την εξυπηρέτησή του, από τη στιγμή που θα τηλεφωνήσει για μια πληροφορία μέχρι τη στιγμή που θα μπει στο κατάστημα με τη συνταγή από το γιατρό.

Άκουγα με ευλάβεια τα λόγια της Μαρίας, έχοντας ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου τη σιγουριά του “Πες μου τι πρέπει να κάνω και μείνε ήσυχη. Είμαι λεφτά στην τράπεζα”.

Δεν ξέρω αν έχεις φορέσει ποτέ λευκή ρόμπα, αλλά το συναίσθημα είναι συμπαθητικό. Νιώθεις ειδήμων, νιώθεις χρήσιμος, νιώθεις και λίγο γιατρός. Με το που βγήκα στη ‘σάλα’ για να ρίξω μια ματιά στα ράφια και να βάλω κάτι 6pack στη θέση τους, με πλησίασε μια πελάτισσα.

Δεν ήμουν ακόμη έτοιμος, οπότε μάντεψε τι έκανα. Ανέβηκα πάλι στη ζυγαριά για να διασκεδάσω τις εντυπώσεις.

Αφού η συμπαθής κυρία εξυπηρετήθηκε από τη Μαρία, ανέλαβα το χαριτωμένο έργο να αμπαλάρω την κρέμα και να πληρωθώ. Δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο φαντάζει, αλλά το έκανα. Έσκισα τον πάτο της σακούλας, αλλά το κατάλαβα μόνο εγώ. Ελπίζω η κυρία να έφτασε στο σπίτι της μαζί με την κρέμα.

(“μην γελάτε, έχω σκίσει τη σακούλα σας”)

Μιας και τα skills μου στην εξυπηρέτηση πελατών δεν εντυπωσίασαν κανέναν στο Αιγάλεω, η Μαρία με έστειλε στα συρτάρια με τα φάρμακα. Στην βαθυστόχαστη απορία μου “Καλά ρε συ Μαρία, πώς γίνεται να θυμάστε απέξω πού είναι κάθε φάρμακο;”, μου απάντησε ότι τα φάρμακα είναι τοποθετημένα με αλφαβητική σειρά στα συρτάρια.

Ένα Περιστέρι Έκατσε Σε Ένα Κλαδί και Έκλαψε από τα Γέλια (μαζί μου).

Λίγο μετά έβαλα μερικά φαρμακάκια (κύριε Μάκη μου) στη θέση τους.

Από τις πιο ωραίες μου στιγμές εκεί πίσω ήταν οι φορές που ανέβαινα σε αυτό το κάτι σαν σκαμπό για να φτάνω στα πιο δυσπρόσιτα ράφια. Η χρυσή στιγμή βέβαια ήταν όταν μου αποκάλυψαν το ‘ψεύτικο’, μυστικό συρτάρι που παίζει το ρόλο του σκαμπό. Αυτά τα inside μυστικά ήρθα για να μάθω.

Να ‘μαι, ψάχνω πανευτυχής ένα ενέσιμο.

Ένα από τα πιο συμβατά με τον πρότερο βίο μου καθήκοντα είναι το τετράδιο επικοινωνίας του φαρμακείου. Εκεί, η ομάδα της Μαρίας σημειώνει εκκρεμότητες, παραγγελίες και γενικότερα κινήσεις από και προς την αποθήκη. Το τετράδιο είναι προσβάσιμο σε όλη την ομάδα και κάπως έτσι αποσοβούνται άπειρες συνδιαλλαγές χαλασμένου τηλεφώνου.

Στο Φαρμακείο στο Μετρό, οι υπάλληλοι μιλάνε πάντα στον πληθυντικό στους πελάτες. Επιπλέον, στο πλαίσιο του πόσο υπεύθυνα πρέπει να γίνεται η δουλειά, ενημερώνουν για τις σωστή δοσολογία κάθε συνταγής και προτείνουν λύσεις για να βελτιωθεί μια αγωγή.

Αφού ζυγίστηκα αρκετές φορές για το 2015, έβαλα τη Σοφία (Σοφία εστί φοβερή συνεργάτιδα του φαρμακείου και ο άνθρωπος στον οποίο οφείλω την τιμή να φορέσω τα άσπρα) να μου πάρει την πίεση. Ο Θεόδωρος Μάρκου ήταν εκεί για να αιχμαλωτίσει τη στιγμή.

(πήρα την καημένη μου φάτσα και όλα καλά)

Για εσάς που ενδιαφέρεστε, η πίεση μου ήταν 11,5-7. Είναι η πρώτη φορά που μου πήραν την πίεση. Ο δε Μάρκου έχει 16-12 ή κάτι τόσο ανησυχητικό τέλος πάντων. Το παιδί δεν είναι στα καλά του. Θα αρχίσει να μας κοπανάει με την κάμερα καμιά ώρα.

Για το τέλος άφησα την πιο φαντεζί αρμοδιότητα της μέρας μου ως φαρμακοποιός. Τη δημιουργία ενός γαληνικού σκευάσματος. Τα γαληνικά σκευάσματα είναι τα λεγόμενα ‘φτιαχτά’ φάρμακα, τα οποία δημιουργεί με τέχνη (και πάντα βάση συνταγής γιατρού) ο εκπαιδευμένος φαρμακοποιός.

Επειδή οι επιδόσεις μου ως φαρμακοποιός συγκρίνονται μόνο με αυτές του Χρήστου Βακούρα στο Ρετιρέ, κράτησα ως επίλογο ένα fun fact που θα θυμάσαι για πάντα.

Ποιο είναι το γενόσημο που έχουμε καταναλώσει μαζικά σε αυτή τη ζωή;

Είσαι έτοιμος;

Πάρε μισό λεπτό και σκέψου με καθαρό μυαλό. Εγώ θα ζυγιστώ.

Τώρα;

Το ντεπόν αγαπητέ! Ναι, ναι, το ντεπόν είναι το πιστό αντίγραφο του παναντόλ.

Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα 🙂

Ευχαριστούμε θερμά το Φαρμακείο στο Μετρό (Νικολάου Πλαστήρα 3, Αιγάλεω, τηλ. 210-5983578) για την φιλοξενία, την υπομονή και την εκπαίδευση.