Γιάννης Αντετοκούνμπο, το πρόσωπο της χρονιάς
Ένας γεννημένος πρωταθλητής, ένας σεμνός ηγέτης, ένας ώριμος leader εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Ο Greek Freak ήταν, χωρίς καμία αμφιβολία, το πιο φωτεινό αστέρι του 2021. Ένα παιδί από τα Σεπόλια που έφτασε στην κορυφή του πλανήτη. Ένας δικός μας άνθρωπος.
- 30 ΔΕΚ 2021
Στις αρχές του μήνα, αρχίζοντας την κουβέντα για το τι θα κάνουμε στη φετινή ανασκόπηση εδώ στο OneMan και ποιος θα ήταν Το Πρόσωπο της Χρονιάς, δεν υπήρξε κανένα debate.
Ίσως επειδή έχουμε κουραστεί όσο κι εσείς με αυτό που ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια (πώς περνά έτσι ο καιρός), το όνομα που μας ήρθε αμέσως στο μυαλό ήταν ένα: Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Όλη τη χρονιά παρακολουθούσαμε τη συνεχώς ανοδική του πορεία, τον βλέπαμε καθημερινά σε highlights να επικρατεί απέναντι σε όλους, τον ακούγαμε να δίνει μικρά μαθήματα ζωής σε κάθε συνέντευξη Τύπου, τον καμαρώναμε, με λίγα λόγια, για όλα όσα έκανε και έλεγε μέσα και έξω από τα παρκέ.
Ας πάμε λίγο στον Ιούλιο. Το ξημέρωμα της 21ης Ιουλίου μας βρήκε τρομερά συγκινημένους. Και ξάγρυπνους. Δεν μπορώ να θυμηθώ από πότε είχαν να μπουν ταυτόχρονα τόσα ξυπνητήρια ώστε κόσμος, ακόμα κι από πολλά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, να δώσει το παρών σε ένα ιστορικό ραντεβού που θα ξεκινούσε στις 4 τα χαράματα.
Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι ένα γεγονός αν θυμάσαι που ήσουν και τι έκανες την ώρα που συνέβαινε. Προσωπικά θυμάμαι τι έκανα όταν έπεσαν οι δίδυμοι πύργοι, που ήμουν στον τελικό του Εuro 2004, που είδα τον 6ο τελικό του ΝΒΑ για τη χρονιά 2020-21. Ήμουν διακοπές, έβαλα ξυπνητήρι στις 4.30, έβγαλα το λάπτοπ στο μπαλκόνι, είχα θέα τη θάλασσα και στην οθόνη μπροστά μου τον Γιάννη. Μία βόλτα στο Twitter σε έκανε να νομίζεις ότι δεν είναι ξημερώματα καλοκαιριού αλλά Κυριακή εκλογών την ώρα της ανακοίνωσης των πρώτων exit polls.
Τα ξημερώματα, λοιπόν, εκείνης της ημέρας ένα παιδί από τα Σεπόλια βρέθηκε στο Έβερεστ του μεγαλύτερου πρωταθλήματος μπάσκετ του πλανήτη. Πρώτο θέμα σε όλα τα μεγάλα δημοσιογραφικά δίκτυα, σε sites, στις ειδήσεις. Ένας δικός μας άνθρωπος, ένα ταπεινό και σεμνό αγόρι από το κέντρο της Αθήνας ανέβηκε στην κορυφή του κόσμου.
Γεννημένος πρωταθλητής
Ο Γιάννης ήταν Πρωταθλητής. Μέσα σε έναν φοβερό μήνα σκούπισε τους Χιτ, κέρδισε τους Νετς σε ένα μαγικό Game 7, καθάρισε τους Χοκς τραυματίας, με την ιερή του αύρα να πλανάται στα δύο τελευταία παιχνίδια και γύρισε από το 0-2 για να κερδίσει τους Σανς με τον πιο κυριαρχικό τρόπο. Ήταν εκεί, καθοριστικός όταν η μπάλα έκαιγε. Με καρφώματα, με τάπες, με 50 πόντους και 17/19 βολές στην τελευταία παράσταση. Ο Γιάννης τον Ιούλιο του 2021 ήταν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο.
Γι’ αυτό το παιδί συγκινηθήκαμε, για αυτόν τον χαμογελαστό άνθρωπο χαρήκαμε, για τη δική του επιτυχία ξενυχτήσαμε – μία επιτυχία που ανήκει εξ ολοκλήρου στον ίδιο, στην οικογένειά του, στους ανθρώπους που ήταν δίπλα του από τότε που εδώ χαρακτηριζόταν απλά ως μετανάστης, που έπρεπε να δουλέψει διπλά και τριπλά για να καταφέρει να επιβιώσει σε μία χώρα που ο ίδιος την αγάπησε περισσότερο από ότι αυτή εκείνον, τουλάχιστον στα πρώτα 18 χρόνια της ζωής του.
Ο Γιάννης, λοιπόν, κάποια χρόνια πριν δεν είχε πατρίδα και είδε τη διαδικασία για τη χορήγηση της ιθαγένειας, την απόκτηση του ελληνικού διαβατηρίου δηλαδή (για να μπορεί να παίξει όχι μόνο στο ΝΒΑ αλλά ακόμα και στην ταπεινή δική μας Α1) να του χορηγείται σε κατάσταση έκτακτων συνθηκών – για να μη μας τον κλέψουν οι Νιγηριανοί που πίεζαν να τον κάνουν δικό τους, για να μπορέσει να πετάξει στην Αμερική και να συμμετάσχει στο ΝΒΑ Draft, για να έχει τη δυνατότητα να φορέσει στο μέλλον τη γαλανόλευκη.
Σεμνός ηγέτης
Οκτώ χρόνια μετά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο με το ταλέντο, τη νοοτροπία, τη διαρκή βελτίωση, τη δουλειά, τα challenges που έβαζε και συνεχίζει να βάζει συνεχώς στον εαυτό του, τις αρχές του δηλαδή που εδράζονται οι άξονες της κοσμοθεωρίας του για το μπάσκετ και για τη ζωή την ίδια καταφέρνει και φτιάχνει ένα μοναδικό παραμύθι με εκπληκτικό happy end.
Είναι η δύναμη της πίστης, της επιμονής, της σκληρής δουλειάς, των κόπων, της στοχοπροσήλωσης. Ένας σεμνός ηγέτης που ξεχωρίζει με το παράδειγμα και διαθέτει την ικανότητα να συμπαρασύρει μία ομάδα (τους Μπακς), ένα γκρουπ (τους συναδέλφους του), μία πόλη (το Μιλγουόκι), μία χώρα (την Ελλάδα) και έναν ολόκληρο κόσμο τελικά μαζί του πείθοντας του να υπηρετήσουν κάτι που πιθανόν βρίσκεται μόνο εντός του γνωστικού του πεδίου. Κοινώς, ο Γιάννης ξέρει, αυτόν εμπιστευόμαστε. Η ψυχολογία της ύλης συνάντησε τη μαγεία της φύσης και δύο μέρες μετά το επικό Game 6 που τον έκανε πρωταθλητή, είδε 500 χιλιάδες ανθρώπους, όσους έχει δηλαδή το Μιλγουόκι, να βγαίνουν στους δρόμους εκστασιασμένοι για να πανηγυρίσουν μαζί του.
Λίγες μέρες αργότερα, πήρε το τρόπαιο και το ανέβασε στην Ακρόπολη. Στη χώρα του, στην πόλη του, παρέα με την οικογένειά του.
Για τον Γιάννη η οικογένεια είναι τα πάντα. Μεγάλωσε δύσκολα, είχε μόνο τους δικούς του στις γειτονιές της Αθήνας, από τη στιγμή που έχασε τον πατέρα του λειτουργεί ως προστάτης, ως provider, ως το Boss αυτής της μεγάλης φαμίλιας που μες στη χρονιά είδε ακόμα ένα αγοράκι να γίνεται μέλος της.
Ο θάνατος του πατέρα του τον άλλαξε. Τον σκλήρυνε. Τον έκανε ηγέτη των αδερφών του. Τους εμπνέει και εμπνέεται από εκείνους. Όλοι τους θέλουν να μοιάσουν στον πατέρα τους, τον κουβαλάνε μαζί τους. Παίζουν και γι’ αυτόν. Είναι το motto στα πόδια τους: “I am my father’s legacy”.
Ένας πραγματικός, ώριμος πια leader
Ο Γιάννης με την πορεία του αυτά τα οκτώ μαγικά χρόνια κατάφερε να γίνει ένα από τα πρόσωπα του ΝΒΑ, και γι’ αυτό άλλωστε το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου ρίχνει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως σε ακαδημίες σε όλα μήκη και πλάτη της γης για να βρει τον επόμενο Γιάννη. Τον επόμενο international superstar. Ψάχνουν στην Ινδία, στην Αυστραλία, στην Αφρική. Στην Αμερική έχουν ήδη τον Γιάννη, τον Λούκα Ντόντσιτς και τον Νίκολα Γιόκιτς, παιδιά που θα κυριαρχήσουν ακόμα περισσότερο προσεχώς, όταν έρθει η σειρά τους, και οι ιστορίες τους θα πρέπει να βγουν μπροστά, για να ελέγξουν ακόμα περισσότερο το αφήγημα, τόσο το δικό τους όσο και της λίγκας.
Ο Γιάννης στα 27 του ακόμα ωριμάζει -όσο κι αν μας φαίνεται απίστευτα ώριμος εδώ και χρόνια- όχι μόνο ως αθλητής αλλά και ως άνθρωπος. Ως πατέρας. Η άποψή του έχει βαρύτητα. Είναι παράδειγμα για εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο. Και όσο περνούν τα χρόνια τόσο θα μεγαλώνει η φωνή του. Δεν είναι τυχαίο που λίγους μήνες πριν χτυπήσει η πανδημία τον πλανήτη, ο Γιάννης μαζί με τον Κρις Πολ και τον Κέβιν Λαβ ήταν καλεσμένοι σε ένα πάνελ με τον Μπαράκ Ομπάκα για το Obama Foundation, όπου άκουσε τον πρώην πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών να τον προτρέπει να δείξει περισσότερα πράγματα για τον χαρακτήρα του, να βγει ακόμα πιο μπροστά με τον λόγo και τις πράξεις του.
Νομίζουμε ότι το leadership έχει να κάνει με ανθρώπους εκλεγμένους από τον λαό, με βουλευτές, αλλά δεν είναι έτσι. Ο Γιάννης είναι ένας από τους πλέον γνωστούς αθλητές παγκοσμίως με εκατομμύρια followers και με μία φωνή που είναι μεγαλύτερη από ένα γήπεδο μπάσκετ ειδικά σε θέματα που έχουν να κάνουν με κοινωνικές αδικίες, ρατσισμό και εθνική ταυτότητα.
Ένας δικός μας άνθρωπος
Για όλους τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, ο Γιάννης, για εμάς εδώ σε αυτή τη μικρή γωνιά του ίντερνετ, δεν είναι απλά ένας αθλητής. Είναι το πρόσωπο που σημάδεψε μία πολύ δύσκολη χρονιά.
Είναι το πρόσωπο που μας γεμίζει με αισιοδοξία για το άγνωστο 2022 που έρχεται, αυτός που μας κάνει να χαμογελάμε και να καμαρώνουμε που γεννηθήκαμε στην ίδια πόλη με εκείνον. Είναι η ελπίδα για τη δική μας κοινωνία που αλλάζει, που γίνεται ανοιχτή και ενσωματώνει τους ανθρώπους στο σύνολό της, που αγκαλιάζει κάθε τι διαφορετικό, που συμπαραστέκεται και δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη της.
Σαν αυτή που έδειξε ο ίδιος το καλοκαίρι στους πυρόπληκτους μοιράζοντας, χωρίς κάμερες και live στο Instagram, τρόφιμα στην εκκλησία του Αγίου Μελετίου στα Σεπόλια, ή απλά με ένα instastory ενημερώνοντας ότι το 50% από τα έσοδα του e-shop των Antetokounbros θα διατεθεί για ανθρώπους που επλήγησαν από τις φωτιές ή ακόμα πληρώνοντας καταλύματα σε ξενοδοχείο της Αττικής για τους πληγέντες.
Ο Γιάννης σε αυτά τα οκτώ χρόνια κατάφερε από ένας τρομαγμένος, ντροπαλός ρούκι να μάθει τη γλώσσα, να βρει εμπιστοσύνη, να αναπτύξει το ταλέντο του και να δουλέψει όσο πιο σκληρά γίνεται, να ζήσει το δικό του αμερικάνικο όνειρο, να δει βιβλία να γράφονται για εκείνον και μία ταινία να ετοιμάζεται για τη ζωή του και να γίνει ένας ηγέτης, ένας σουπερστάρ, o απόλυτος MVP χωρίς να χάσει ίχνος από την ταπεινότητα και τη σεμνότητά του.
Φωτογραφίες των: Ezra Shaw, Justin Casterline, Patrick McDermott – Getty Images, Panayiotis Tzamaros – Nur Photo
