Γιατί ασχολούμαστε συνέχεια με την Apple;

Μπορείς να πεις πάρα πολλά για την Apple. Για τα προϊόντα και τις πρακτικές της, για τη θέση της στην αγορά, τα οικονομικά της, τα δυσθεώρητα αποθεματικά της σε ρευστό και την τρέλα όλων εκείνων που πίνουν ακόμα νερό στο όνομα του εκλιπόντος Στιβ Τζομπς. Μπορείς, βεβαίως, να μιλάς με τις ώρες για το iPhone και το αν αξίζει τα λεφτά του. Ξεκινάς Σάββατο πρωί με το πρώτο μερακλίδικο καφεδάκι και φτάνεις εύκολα Κυριακή απόγευμα με τη μπύρα στο χέρι.

Το μόνο που μάλλον δεν μπορείς να πεις για την Apple είναι ότι τη βρίσκεις βαρετή. Το έμαθε και το πλήρωσε ακριβά το μάθημα αυτό, όταν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90 και ακριβώς πριν από την επιστροφή του Στιβ Τζομπς φλέρταρε με τη χρεοκοπία – από την οποία σημειωτέον διεσώθη και με τη βοήθεια της Microsoft.

Η Apple είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση εταιρείας στον χώρο της τεχνολογίας. Και μιλάμε για μια αγορά όπως παίζουν επίσης σούπερ πιασάρικα ονόματα για κουβεντολόι, όπως του Facebook ή της Google. Άρα ο ανταγωνισμός και σε αυτό το επίπεδο είναι σκληρός. Ωστόσο, το πόσο ενδιαφέρει το κάθε τι που σχετίζεται με την Apple μπορείς να το αντιληφθείς από τον αριθμό των ιστοριών που ξεφυτρώνουν κάθε μέρα για πάρτη της. Φήμες, εικασίες, αποκαλύψεις, αναλύσεις… Πάρε κόσμε και ότι έχει στον τίτλο του το όνομά της ή κάποια από τις γνωστές λέξεις με το πρόθεμα «i» να μαζεύει πέντε και δέκα φορές περισσότερα κλικ – όπως καλή ώρα αυτό.

Γιατί; Μα γιατί η Apple είναι σημείο αναφοράς για το πώς παίζεται το παιχνίδι της δημοσιότητας, θετικής ή αρνητικής. Ευτύχησε δε να συνδεθεί με μια εμβληματική φυσιογνωμία σαν του Στιβ Τζομπς. Και κάθε φορά καταφέρνει να ξεσηκώσει τον κόσμο με τις επιλογές της. Και πρώτους – πρώτους αυτούς που λατρεύουν να τη μισούν. Πάρε παράδειγμα την ιστορία με το mini jack, αυτή τη μικρή στρογγυλή οπή στις περισσότερες ηλεκτρονικές συσκευές, στην οποία συνδέεις τα ακουστικά και πιθανότατα μόλις προχθές έμαθες ότι λέγεται έτσι.

Η Apple, λοιπόν, κατήργησε το mini jack από το iPhone. Δεν το χρειάζεσαι σου λέει. Γιατί ζεις στην εποχή που όλα πρέπει να είναι ασύρματα. Βέβαια για την ώρα δεν ενσωματώνει τη δυνατότητα ασύρματης φόρτισης στα τηλέφωνά της, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα, πιθανώς από το κοντινό μέλλον. Και επειδή θέλει μεν να ξεμπερδεύει με τα καλώδια, ίσως και για να προωθήσει νέα μοντέλα ασύρματων ακουστικών και να ανακατέψει την τράπουλα σε μια ιδιαίτερα προσοδοφόρα αγορά (θυμήσου ότι τις ανήκουν και τα μοδάτα Beats), αλλά από την άλλη γνωρίζει ότι πολλοί δεν είναι ακόμα έτοιμοι να κόψουν τον ομφάλιο λώρο, σου βάζει μέσα στο κουτί και έναν αντάπτορα, για να συνδέεις το κλασικό καλώδιο με το καρφί στη Lightning θύρα, η οποία είναι δική της πατέντα. Και ξεκινάει η πλάκα του θεού και το όλο θέμα γίνεται viral και τελικά και από εκεί κερδισμένη βγαίνει.

Και να ξέρεις ότι αυτές οι πρωτοτυπίες δεν είναι το φόρτε της. Γενικά δεν της αρέσει να πειραματίζεται με τα προϊόντα της και ειδικά με το iPhone, το οποίο παραμένει η κύρια πηγή εσόδων της. Η Apple αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από κάθε άλλον κατασκευαστή είναι να πακετάρει με το πιο λαμπερό περιτύλιγμα εφαρμοσμένες τεχνολογίες, να τις παρουσιάζει ως κάτι πρωτοποριακό και να τις κάνει να δουλεύουν (συνήθως) χωρίς προβλήματα –αφού έχει πάντα τον έλεγχό τόσο του hardware, όσο και του software. Δεν είναι η πρώτη που βγάζει smartphone με δύο κάμερες στην πίσω πλευρά. Το έχουν κάνει ήδη η HTC, η LG, η Huawei… Ίσως όμως το εκμεταλλευτεί με τον πιο ‘ουάου’ και συνάμα κατανοητό στο μέσο χρήστη τρόπο. Μπορεί δε, η Motorola να ήταν η πρώτη, ήδη από το 2011, που έβαλε αισθητήρα ανάγνωσης δακτυλικού αποτυπώματος σε smartphone (το έλεγαν Atrix), η Apple όμως το 2013 με το iPhone 5s έμαθε στον κόσμο πώς να τον χρησιμοποιεί.

Άλλη μία φορά στην πρόσφατη ιστορία η Apple έκανε μια τόσο ρηξικέλευθη επιλογή και καθόρισε τις εξελίξεις στην αγορά των υπολογιστών. Όταν κατήργησε από τους iMac και MacBook υπολογιστές τον μηχανισμό ανάγνωσης και εγγραφής σε ψηφιακούς δίσκους. Όταν πόνταρε στο USB, τις SD κάρτες και το Cloud, ως χώρους αποθήκευσης των δεδομένων μας.

Η Apple μέχρι και σήμερα λειτουργεί επηρεασμένη από τη σκέψη και το όραμα του Στιβ Τζομπς. Εντάξει, έβγαλε το μολύβι για το iPad Pro, κάτι που ο μακαρίτης δεν ήθελε ούτε να ακούει, αφού πίστευε ότι μας φτάνουν δέκα δάχτυλα για να κάνουμε δουλειά, αλλά συνεχίζει να εφαρμόζει τις ίδιες τακτικές και επιχειρεί να προσαρμόσει την πραγματικότητα στα δικά της μέτρα, πολλές φορές δείχνοντας να μην λαμβάνει και πολύ υπόψη το τι γίνεται πέρα από το Κουπερτίνο. Προφανώς δεν είναι έτσι. Προφανώς και δεν ζει στον δικό της κόσμο, όσο και αν θέλει να κάνει τον κόσμο να ζήσει με τον δικό της τρόπο.