Γιατί δεν χρειάζεσαι συμπληρώματα, πρωτεΐνη και βιταμινούλες

Το καταλαβαίνω όταν το πρότυπο σου ήταν ο Σταλόνε και ο Σβαρτζενέγκερ. Τη δεκαετία του ’80 δηλαδή. Ήσουν σχεδόν υποχρεωμένος να πας στο γυμναστήριο για όγκο, να δίνεις το παρών κάθε μέρα, να βγάζεις όγκους προπόνησης επαγγελματία αθλητή. Οπότε το σκουπ από τον “κουβά” ήταν η εύκολη λύση για να πάρεις την απαιτούμενη πρωτεΐνη και να φτιάξεις μυς.

Λογικό. Βλέπεις κάποιος που ασκείται τόσο εντατικά θέλει 30-50% περισσότερη πρωτεΐνης από έναν που δεν ασκείται (στα ίδια κιλά) και αυτό μόνο στην αρχή. Μετά που αυξάνουν τα κιλά χρειάζεται ακόμα παραπάνω.

Σε τέτοια περίπτωση τα κοτόπουλα, οι γαλοπούλες και τα ασπράδια να φεύγουν για πλάκα. Τα όσπρια με τα γαλακτοκομικά είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα για “διακλαδισμένα” αμινοξέα και αυτά που συμπληρώνουν το προφίλ των ζωικών πρωτεϊνών.

1 κομμάτι τυρί ίσον 8 γραμμάρια, 1 κομμάτι κοτόπουλο ίσον 10 γραμμάρια, 1 χούφτα ξηροί καρποί 4 γραμμάρια, άθροισμα 22 επί το βάρος σου σε κιλά δια 1,5. Κάποια στιγμή τα νούμερα δε βγαίνουν, ζεις με τη ζυγαριά, τρέχεις όλη την ώρα σούπερμαρκετ οπότε λες “να ξεμπερδεύω ρε γαμώτο” και παίρνεις τον κουβά.

Και μετά σε πιάνει αυτό το “τόσο κόπο κάνω ρε γαμώτο, να μην μην πάρω και καμία βιταμινούλα;” Σωστό, αφού ο κουβάς είχε σκέτη πρωτεΐνη και όχι θρεπτικά συστατικά όπως έχει το κρέας, τα δημητριακά και οι ξηροί καρποί. Η φάση είναι πρακτικά μονόδρομος.

Στην ίδια λογική κάθε διατροφικό στοιχείο το ψάχνεις ξεχωριστά, αγοράζεις shake, ο λογαριασμός μεγαλώνει, η διατροφή σου αποκτά εντελώς χημικό χαρακτήρα δηλαδή πανάκριβα ούρα και ουσία μηδέν.

Αλλά η εμφάνιση σου είναι τούμπανο, σωστά; Σωστά. Και μετά λες να πάρεις τα φιλαράκια από το σχολείο να πάτε καμιά μπαλίτσα, να θυμηθείτε τα παλιά, να τους δείξεις και το κορμί. Αλλά δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου. Και αυτό λογικό. Τα κιλά σου θέλουν κουβάλημα.  Γι’ αυτό σε περνούν σα σταματημένο.

Και στο μπασκετάκι τα ίδια. Δεν μπορούσες να κάνεις ούτε λέι απ. Τους αλτήρες τους είχες για πλάκα αλλά ένα γρήγορο λέι απ ήταν αδύνατο. Ενώ έλιωσες παπούτσια στα ομαδικά αερόβια (με το αθλητικό ποτό στο χέρι) είδες αυτοί που κάνουν functional και crossfit έχουν αρκετή ταχύτητα και αρκετή δύναμη και ας μη τρίζει το μηχάνημα στις πιέσεις στήθους.

Αυτό δε σημαίνει ότι τα βάρη είναι άχρηστα. Προφανώς αν πρέπει να δυναμώσεις τα χέρια σου αυτός είναι ο πιο μεθοδικός τρόπος. Αλλά οι αισθητικές υπερβολές είναι άλλο. Και οι αντίστοιχες  χημικές ανήκουν σε μια άλλη εποχή που φεύγει. Τώρα ο κόσμος τρέχει. Τρέχει πολύ. Η Αθήνα μόνο έχει δεκάδες μικρούς και μεγάλους αγώνες τρεξίματος κάθε χρόνο. Εκεί είναι πλέον το παιχνίδι.

Ο κόσμος κάνει crossfit για να βελτιώσει πραγματικά το σώμα του και όχι μόνο αισθητικά, κάνει bootcamp (μια νέα τρέλα σαν την γυμναστική του στρατού), κάνει yoga για να μη μουρλαθεί από το άγχος, κάνει ασκήσεις με το βάρος του σώματος, κάνει core (ασκήσεις ενδυνάμωσης των κοιλιακών, του θώρακα και της μέσης), ότι δηλαδή χρειάζεται για να υγιές σώμα.

Το φούσκωμα πέθανε, γι’ αυτό δε χρειάζεσαι συμπληρώματα, πρωτεΐνες και βιταμίνες.