Γιατί οι γιατροί κάνουν τόσο άσχημα γράμματα

Αυτή είναι μια συνθήκη που έχει συμβεί σε όλους. Το μεγάλο ερώτημα είναι, όμως, ένα: πώς γίνεται μερικοί τόσοι μορφωμένοι επιστήμονες με αμέτρητα χρόνια σπουδών, όπως οι γιατροί, να γράφουν με τόσο κακό και δυσνόητο γραφικό χαρακτήρα; Τελικά η επιστήμη έχει και εδώ την απάντηση. Αυτοί είναι οι πέντε πιο συχνοί λόγοι αυτού του παράδοξου:

Γράφουν πάρα πολύ

Πιστεύεις πως οι γιατροί ασχολούνται μόνο με το συνταγογραφήσουν τα δικά σου φάρμακα; Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τουναντίον, πρέπει να γράψουν πολύ περισσότερα σε σχέση με άλλα επαγγέλματα που συναντάμε εκεί έξω.

Μιλάμε για εκατοντάδες έγγραφα που αφορούν ιατρικά ιστορικά, εξιτήρια, παραπεμπτικά και αρκετά ακόμη. Την ίδια ώρα, ιδιαίτερα στα ελληνικά νοσοκομεία, η πίεση του χρόνου είναι πολύ μεγάλη. Έτσι, λοιπόν, και εκείνοι αρχίζουν τις συντομεύσεις. Γιατί, δηλαδή, να κάτσεις να σπαταλήσεις 5 δευτερόλεπτα, ενώ μπορείς να το κάνεις σε 5 χιλιοστά του δευτερολέπτου;

Υπάρχει ειδική ορολογία που δεν αναγνωρίζουμε

Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί έχουν μεταξύ τους ένα δικό τους λεξικό, μία δική τους γλώσσα, που καταλαβαίνουν μόνο εκείνοι.

Αυτό κάθε άλλο παρά κακό είναι, καθώς με αυτόν τον τρόπο διευκολύνεται κατά πολύ η δουλειά και των δύο. Για παράδειγμα, υπάρχει ειδική φρασεολογία για να πει «ένα τη μέρα» ή «τρεις φορές τη μέρα» που αναγράφεται στα λατινικά και εμάς μας φαίνεται απλά σαν μια μουτζούρα πάνω στο χαρτί.

Μια μεγάλη και αγχωτική μέρα

Το αναφέραμε και παραπάνω αλλά αξίζει να το αναλύσουμε. Οι περισσότεροι από τους γιατρούς σε μεγάλα νοσοκομεία των πόλεων μπορούν να εξετάσουν από 20 έως 50 ασθενείς τη μέρα. Ανάμεσα σε αυτά τα περιστατικά, υπάρχουν και μερικά που είναι έκτακτης ανάγκης.

Όπως είναι λογικό, το χέρι από ένα σημείο και μετά αρχίζει να κουράζεται. Κι αυτό αποτυπώνεται στη συνταγή. Είναι ακριβώς όπως, όταν τελείωνες το γραπτό σου στις εξετάσεις. Οι πρώτες λέξεις ήταν πάντοτε πιο καθαρογραμμένες από τις τελευταίες.

Η σταδιακή επιδείνωση της γραφής τους

Έρευνες έχουν καταδείξει πως ένας μεγαλύτερος σε ηλικία ιατρός γράφει συνήθως πιο δυσνόητα από κάποιον νεότερο. Αυτό είναι αποτέλεσμα του μεγάλου χρόνου έκθεσης σε στρεσογόνα και κουραστικά περιβάλλοντα. Αυτό, όμως, είναι κάτι που πρέπει να κοιτάξουν οι γιατροί για τους εαυτούς τους. Δηλαδή, μόνο εμείς θα τους επισκεπτόμαστε;