Γιατί σου τα κάνουμε τσουρέκια;

Είναι το προαιώνιο κλισέ, το κλασικό inside joke στις αντροπαρέες και ο μεγαλύτερος φόβος σου όσον αφορά την μακροχρόνια δέσμευση: οι γυναίκες είναι γκρινιάρες. Και παρότι δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να παραδέχεται το μεγαλύτερο ελάττωμα του φύλου της, ναι, είναι αλήθεια, ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ, γκρινιάζουμε και μάλιστα πολύ (εντάξει, ίσως όχι όλες, μόνο το 90% – και αυτό το λέμε για να προλάβουμε μην πεταχτεί στα comments καμία εκπρόσωπος του 10% να βροντοφωνάξει “δεν είμαστε όλες ίδιες” – #asemaskouklitsamou). Αφού λοιπόν σε δικαιώσαμε από τις πρώτες 5 γραμμές, πάμε παρακάτω: έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί γκρινιάζουμε; Έχεις εντοπίσει τα λάθη που μπορεί να κάνεις και εσύ και να ταΐζεις το τέρας της γκρίνιας που μέρα με τη μέρα μεγαλώνει και απειλεί να φάει τη σχέση; Με ενδελεχή αυτοκριτική και επίπονη ενδοσκόπηση οι γυναίκες καταλήξαμε σε 10 λόγους για τους οποίους οι γυναίκες δεν το βουλώνουμε και -μέρες που είναι- σας τα κάνουμε τσουρέκια.

Γιατί είναι στο DNA μας

Δεν θεωρείται ακριβώς χρωμοσωμική ανωμαλία, αλλά αν ρωτήσεις έναν ειδικό θα σου πει πως πράγματι, οι γυναίκες έχουν μια φυσική τάση να απασχολούν το μυαλό τους (και έπειτα το δικό σου) με πολλά περισσότερα πράγματα που αφορούν τη σχέση απ’ ότι εσύ. Δεν το κάνουμε επίτηδες, απλά νιώθουμε εκ φύσεως πιο υπεύθυνες για την ευημερία της σχέσης απ’ ότι εσύ. Υπεραναλυτικές και με μια τάση να μεγιστοποιούμε τα προβλήματα, καθημερινά αφιερώνουμε χρόνο και σκέψη στο πως τα πάμε μεταξύ μας, αν επικοινωνούμε σωστά, αν το σεξ είναι ικανοποιητικό, αν περνάμε καλά τις καθημερινές, αν έχουμε κανονίσει κάτι για το σαββατοκύριακο, τι θα φάμε, που θα βγούμε, πως θα διασκεδάσουμε, που θα πάμε διακοπές τον Αύγουστο. Πράγματα δηλαδή που, αν δεν τα μοιραστούμε μαζί σου, μπορούν να μας τρελάνουν. Και αν σε αυτό προσθέσεις τις έρευνες που λένε πως από το στόμα του μέσου άντρα βγαίνουν περίπου 7.000 λέξεις τη μέρα ενώ από τα χείλη των γυναικών γύρω στις  20.000, δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις πως η φύση μας τιμώρησε με ελάττωμα της γκρίνιας. Λέμε πράγματα που δεν θες να ακούσεις και μάλιστα τα λέμε με πολλά, πολλά λόγια.

Γιατί το περιμένεις από εμάς

Στις αρχές της σχέσης, όταν τα κορίτσια είμαστε ακόμη cool και βγάζουμε τον καλύτερό μας εαυτό, σας ακούμε συχνά να μας επαινείτε για το γεγονός πως δεν είμαστε γκρινιάρες. Σας ευχαριστούμε για το κομπλιμέντο, όμως η φράση αυτή υπονοεί πως το “φυσιολογικό” στο μυαλό σας είναι μια γκρινιάρα γυναίκα – και απλά δεν πιστεύετε την τύχη σας πως το καινούργιο σας κορίτσι δεν υπάγεται σε αυτή την κατηγορία. Μάντεψε, όμως: στην αρχή της σχέσης, όταν εμείς δεν γκρινιάζουμε, δεν έχουμε λόγο να το κάνουμε γιατί και εσύ με τη σειρά σου είσαι cool και βγάζεις τον καλύτερό σου εαυτό. Όταν τα μέλια τελειώσουν και οι κακόγουστοι φίλοι αρχίζουν να σε ρωτάνε μπροστά μας “θα έρθεις για μπύρες ή θα πέσει παντόφλα;”, τότε αρχίζει να πέφτει η ποιότητα της σχέσης – και σύντομα και η “παντόφλα”. Δεν αλλάζουμε χαρακτήρα στην πορεία. Απλώς γινόμαστε αυτό που εξαρχής περίμενες, επιβεβαιώνοντας τόσο εσένα, όσο και τους κακόγουστους φίλους σου.  

Γιατί δεν βλέπουμε την γκρίνια ως γκρίνια

Αν εξαιρέσεις κάποιες αναλαμπές διαύγειας, οι περισσότερες δεν αναγνωρίζουμε ως γκρίνια αυτό που μπορεί να κάνουμε καθημερινά στις σχέσεις μας. Το βλέπουμε σαν “σου ζητάω ευγενικά και πολιτισμένα να αδειάζεις τα τασάκια σου γιατί το σπίτι μποχάει και εσύ με γράφεις κατ’ εξακολούθηση”. Δεν θέλουμε να γκρινιάζουμε, δεν αντλούμε ηδονή από αυτό, δεν μας φτιάχνει – αλλά δεν μπορούμε και να σταματήσουμε να ζητάμε κάτι που οφείλει να κάνεις μόνο και μόνο επειδή εσύ αρνείσαι πεισματικά να το κάνεις.  

Γιατί μας αφήνεις

Ας πούμε, όμως, πως δεν θεωρείς δίκαιες τις απαιτήσεις της να περνάτε περισσότερο χρόνο μαζί, να είστε πιο τακτικός μέσα στο σπίτι, να της δίνεις περισσότερη σημασία, αλλά εντελώς παράλογες. Έχεις μπει ποτέ στον κόπο να της εκφράσεις τη διαφωνία σου; Σαν να έχετε αποδεχτεί την μοίρα σας εξαρχής, σαν να το θεωρείτε το πιο εκνευριστικό αλλά και ταυτόχρονα το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου, υπομένετε στωικά αυτό που λέτε πως μπορεί να σας στείλει στο ψυχιατρείο. Αντί να ξεφυσάς με απογοήτευση, να σουφρώνεις τα χείλη σου ειρωνικά και να κουνάς το κεφάλι σου σε ρυθμό “άντε πάλι τα ίδια”, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αν την ώρα που σου γκρινιάζει, σήκωνες τα μάτια σου από την οθόνη του laptop και της απαντούσες “πρώτον, δεν συμφώνησα ποτέ να κάνω αυτό που ζητάς, δεύτερον θα σκεφτώ αν θέλω να το κάνω και τρίτον θα το κάνω όποτε θέλω εγώ”. Αρκεί, βέβαια, αυτό που ζητάει εκείνη όντως να είναι παράλογο. Είναι;  

Γιατί δεν μας ακούς

Αν υπάρχει ένας ΩΡΛ ανάμεσά μας, παρακαλώ ας το επιβεβαιώσει: Δεν μας ακούτε. Πραγματικά νιώθουμε πως έχετε πάθει προσωρινή κώφωση. Δεν αντιδράτε, δεν απαντάτε, δεν δείχνετε κανένα σημάδι που να επιβεβαιώνει πως τα τελευταία λεπτά που μιλούσαμε επεξεργαστήκατε έστω και μια λέξη από όσα είπαμε. Είναι σαν να έχετε πάρει το τηλεκοντρόλ και να μας έχετε βάλει στο mute. Σε αντίθεση όμως με την τηλεόραση, που θα συνεχίζει κανονικά να παίζει το πρόγραμμά της, εμείς στην συγκεκριμένη ρύθμιση θα αρχίσουμε τις επαναλήψεις. Αυτή τη φορά με περισσότερη γκρίνια και με αυξημένη την ένταση της φωνής.  

Γιατί μας ακούς αλλά μας γράφεις

Υπάρχει φυσικά και η άλλη, ακόμη πιο εκνευριστική περίπτωση. Σου ζητάμε κάτι, μας ακούς, συμφωνείς πως θα το κάνεις. Και έπειτα συνεχίζεις κανονικά αυτό που έκανες. Τίποτα δεν μπορεί να κάνει περισσότερο έξαλλη μια γυναίκα από έναν άντρα που την γράφει απροκάλυπτα. Θα τολμούσες να το κάνεις αυτό στη δουλειά σου; Να συμφωνείς με τους συνεργάτες σου πως θα αναλάβεις να φέρεις κάτι εις πέρας και έπειτα να συνεχίζεις αμέριμνος να χαζεύεις στο facebook; Μια, δύο, τρεις, κάποια στιγμή θα σε απέλυαν – το αντίστοιχο μιας απόλυσης στη σχέση είναι ο χωρισμός. Γι’ αυτό και σας ρωτάμε συχνά αν θέλετε να χωρίσουμε. Γιατί με τα λόγια μπορεί να μας λέτε όχι, με τις πράξεις σας όμως λέτε “έχω βρει καλύτερη δουλειά και θα σου σπάσω τα νεύρα μέχρι να με απολύσεις για να μη χάσω την αποζημίωση”.

Γιατί είναι αποτελεσματική

Αν υπήρχε λιγότερο σπαστικός τρόπος να λύσουμε τα προβλήματά μας, πίστεψέ με, θα τον χρησιμοποιούσαμε. Αλλά σε μια σχέση που η επικοινωνία έχει πάει περίπατο και εσύ έχεις κατεβάσει ρολά, ο μόνος σίγουρα αποτελεσματικός τρόπος είναι δυστυχώς η επανάληψη. Την 386η φορά που θα επαναλάβουμε κάτι, υπάρχει πιθανότητα και να το κάνεις. Αυτό από μόνο του φτάνει για να θεωρούμε την γκρίνια μέρος της λύσης, όχι του προβλήματος.

Γιατί δεν ενδιαφέρεσαι όσο εμείς

Ο λόγος που τις περισσότερες φορές δεν αντιδράτε ή δεν επαναστατείτε στις απαιτήσεις μας είναι γιατί ξέρετε πως δεν είναι παράλογες. Δεν σας ζητάμε προσωπικές χάρες, σας ζητάμε απλά να έχετε ίση συμμετοχή στη σχέση με εμάς και να αναλαμβάνετε το δικό σας μερίδιο ευθυνών. Και όταν αυτές μας τις απαιτήσεις τις τσουβαλιάζετε σε ένα κουτί και κολλάτε απ’ έξω την ταμπέλα “γκρίνια” είναι απογοητευτικό και οδηγεί σε ακόμη περισσότερη γκρίνια. Γιατί όμως εμείς έχουμε τόσα πολλά παράπονα ενώ εσείς μπορεί να μην έχετε σχεδόν κανένα – πέραν της ίδιας της γκρίνιας; Γιατί μας απασχολεί η σχέση περισσότερο απ’ ότι εσάς. Γιατί περιμένουμε στη γωνία να εμφανιστούν τα πρώτα προβλήματα και όταν αναπόφευκτα αυτό συμβεί, δεν αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τη φυσική πορεία των πργμάτων. Αν δεν μας δείχνετε την αγάπη σας όπως παλιά, το κάνουμε θέμα. Αν το σεξ έχει μειωθεί, το κάνουμε θέμα. Αν δεν θέλετε να περνάμε πια χρόνο μαζί, το κάνουμε θέμα. Αν δεν απαντάτε στα μηνύματά μας, το κάνουμε θέμα. Πράγματα που εσείς μπορεί να μην τα πρατηρούσατε ποτέ, τα επισημάνουμε για να προλάβουμε τα χειρότερα, μη συνειδητοποιώντας εκείνη τη στιγμή πως η γκρίνια, από μόνη της, κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Γιατί κατά βάθος σου αρέσει

Και έπειτα, υπάρχει και το παράδειγμα των γυναικών που δεν γκρίνιαζαν ποτέ. Όλες ξέρουμε κάποια που μόνο γκρινιάρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Γυναίκες που είτε ανήκουν σε εκείνο το 10% που λέγαμε, είτε δεν ήθελαν να εκνευρίζουν το αγόρι τους, γυναίκες που υπέμεναν στωικά ό,τι μπορεί να τις εκνεύριζε στη σχέση χωρίς να παραπονιούνται ποτέ. Ξέρεις πως κατέληξαν; Οι γκόμενοί τους τις χώρισαν εν μια νυκτί. Ξαφνικά τους είπαν πως τις βαρέθηκαν, πως δεν είναι πια ερωτευμένοι μαζί τους, πως θέλουν να δοκιμάσουν νέες εμπειρίες. Και ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει που σταμάτησαν να τις υπολογίζουν ή να τις σέβονται όταν πρώτα εκείνες έπαψαν να σέβονται τον εαυτό τους και τις ανάγκες τους; Εκείνες έγιναν μια πανεύκολη, γνώριμη πίστα και εκείνοι αποφάσισαν να “ξεκολλήσουν” και να αναζητήσουν νέες συγκινήσεις. Μια γυναίκα που δεν παραιτείται των δικαιωμάτων της στην σχέση, που παλεύει για ό,τι θεωρεί σωστό μπορεί να την κατηγορήσεις ως γκρινιάρα αλλά ταυτόχρονα αντιλαμβάνεσαι και εσύ πως δεν έχει χάσει την άποψη, τους στόχους της και τον αυτοσεβασμό της. Και αυτά τα χαρακτηριστικά μόνο ελκυστικά μπορεί να είναι για σένα, όσο και αν δεν το παραδέχεσαι.

Γιατί σου κάνει καλό

Δεν τον διαλέξαμε τον ρόλο, μας φορτώνεται χωρίς να το καταλάβουμε: όσο περνάει ο καιρός στη σχέση, γινόμαστε η μαμά σου. Και δεν σε χαλάει τόσο πολύ να υπάρχει κάποιος να αναλάβει τον ρόλο αυτό στην ενήλικη ζωή σου. Σου γκρινιάζουμε συνέχεια που τρως βλακείες και έχεις παχύνει, τελικά κόβεις τις βλακείες, αδυνατίζεις και από μέσα σου μας ευχαριστείς για αυτό. Σου γκρινιάζουμε να κλείσεις εγκαίρως εισιτήρια για το επαγγελματικό σου ταξίδι, με τα πολλά τα κλείνεις, δέκα μέρες αργότερα οι τιμές έχουν εκτοξευθεί και μας ευγνωμονείς κρυφά που σε πρήξαμε εγκαίρως. Στα κάνουμε τσουρέκια να πας να κάνεις εξετάσεις, πας γιατί δεν αντέχεις άλλο τη γκρίνια και τελικά κάτι βρίσκεις – ευτυχώς το πρόλαβες σε πρώιμο στάδιο. Σε μια πρόσφατη έρευνα που έγινε σε νοσοκομεία, το 72% των αντρών απάντησαν πως δεν θα είχαν εξεταστεί αν δεν επέμεναν οι κοπέλες και οι γυναίκες τους. Δεν συμβαίνει πάντα, αλλά μερικές φορές ξέρουμε τι είναι καλύτερο για εσάς, πριν από εσάς. Και σε κάποιες τέτοιες περιπτώσεις, η γκρίνια είναι το minimum τίμημα που πρέπει να πληρώσεις για να έχεις δίπλα σου κάποια που σε φροντίζει και σε αγαπάει.