Υπάρχει μάλιστα μια παράδοση που συνδέει τη Μεγάλη Βρετανία, τη Νότια Αφρική, τον Καναδά και την Αυστραλία. Κάθε τέτοια μέρα στις 11 η ώρα το πρωί επιλέγεται ενός ή δύο λεπτών σιωπή στην μνήμη των θυμάτων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκτός αυτού, σε αυτή τη μέρα, συνήθως γίνονται τελετές σε διάφορα κενοτάφια, εκκλησίες αλλά και μνημεία. Η Βασιλική Οικογένεια αλλά και η πολιτική ηγεσία συγκεντρώνονται στο The Cenotaph του Whitehall προκειμένου να τιμήσουν αυτή τη μέρα.

Η παράδοση αυτή ξεκινάει 101 χρόνια. Ήταν τότε, στις 11 Νοεμβρίου 1919 που ο Βασιλιάς Γεώργιος ο 5ος θεσμοθέτησε την πρώτη δύο λεπτών σιγή. Ένα ακριβώς χρόνο μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αργότερα βέβαια, η επέτειος συνδέθηκε γενικότερα με όσους έχασαν η ζωή τους σε πολέμους και όχι μόνο στον Α’ Παγκόσμιο.

Γιατί όμως οι παπαρούνες; Την άνοιξη του 1915 ο Καναδός γιατρός John McCrea λίγο αφότου είχε χάσει πολλούς φίλους του στο Ypres βρήκε έμπνευση στη θέα διαφόρων παπαρούνων που είχαν φυτρώσει στα μέρη που πριν λίγο ήταν στο επίκεντρο εχθροπραξιών. Τότε έγραψε το περίφημο ποίημα του ‘In Flanders Fields”. Το ποίημα αυτό συγκίνησε πολύ τη δασκάλα Moina Michael η οποία ξεκίνησε να φτιάχνει και να πουλάει μεταξωτές παπαρούνες. Τα έσοδα τα έδινε στα θύματα του πολέμου.

Λίγο αργότερα, οι παπαρούνες έγιναν το σύμβολο αυτής της ημέρας. Θεωρήθηκε δε το μόνο λουλούδι που φύτρωσε πρώτο στα καταστραμμένο πεδία μάχης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η πρώτη ‘Poppy Appeal’ στο Ηνωμένο Βασίλειο μάζεψε περισσότερες από 106.000 λίρες για τους βετεράνους του πολέμου. Το 1922 μάλιστα ο George Howson έκανε το πρώτο εργοστάσιο παπαρούνας στο οποίο φρόντισε να δίνει δουλειά σε βετεράνους που είχαν τραυματιστεί ή είχαν μείνει ανάπηροι κατά τη διάρκεια του πολέμου.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

LONGREADS

Γιατί ασχολούμαστε τόσο λίγο με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο;